บทที่110 หัวใจผู้หญิงดั่งเข็มในทะเล

ตอนนี้ซูมู่หานและเฉินเกอ ความสัมพันธ์ของทั้งสองตอนนี้เป็นแบบที่ว่าลึกซึ้งกว่าเพื่อนที่ดี

และจนตอนนี้เฉินเกอก็ยังไม่ได้ระบุชัดเจนว่ากำลังจีบเธอ

ทั้งสองคนเพียงแค่พูดคุยกัน

แต่สำหรับซูมู่หาน เธอยังคงเอาเฉินเกอว่าเป็นแฟนปลอมของเธอมาล้อเล่นกับเฉินเกออยู่ตลอด

ทำให้เฉินเกอรู้สึกว่า ซูมู่หานไม่เคยคิดที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาขึ้นอีกขั้นเลยใช่ไหม？

แต่ว่าซูมู่หานมักจะใช้อารมณ์กับเฉินเกอบ่อย ๆ

อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ของทั้งสองคนตอนนี้เลือนรางไม่แน่นอน

“ฉันถามคุณอยู่ ไม่ตอบฉันอีกแล้ว ช่วงนี้คุณกำลังคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ใช่หรือเปล่า？”

ซูมู่หานพิมพ์แชทถาม

โดยปกติแล้วผู้หญิงมักจะอ่อนไหวง่าย เพียงแค่มีลมพัดเล็กน้อยก็สามารถรับรู้ได้

ช่วงนี้ ปฏิกิริยาของเฉินเกอผิดปกติเกินไป เมื่อก่อนพูดคุยกัน เฉินเกอจะตอบกลับเพียงภายในไม่กี่วินาที

แต่ว่าตอนนี้ บางครั้งผ่านไปหนึ่งนาทีแล้วก็ยังไม่เห็นจะตอบกลับ

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้ซูมู่หานรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เฉินเกอไม่อยากปิดบังซูมู่หาน และนี่ก็ไม่มีอะไรน่าปิดบัง：

“ใช่！ แค่คุยกัน！“

เฉินเกอกล่าว

“เหอะเหอะ คุณไม่ต้องอธิบาย ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ใช่แค่พูดคุยกันฉันก็ไม่รู้นิ คุณยอดเยี่ยมขนาดนี้ ต้องมีผู้หญิงหน้าตาสวยงามมากมายตามจีบคุณแน่นอน และฉันก็รู้ตั้งแต่แรกแล้ว！ คนที่คุยกับคุณคนนี้ ก็คงจะสวยมากแน่นอนใช่ไหม？เธอชื่ออะไรเหรอ ฉันรู้จักหรือเปล่า？“

ซูมู่หานพิมพ์ตัวหนังสือส่งไปเยอะมาก

“คุณไม่รู้จัก ฉันก็เพิ่งรู้จักกับเธอแค่สัปดาห์หนึ่ง จะบอกว่าสวย จิตใจของเธองดงามมากกว่ามั้ง……”

บอกตามตรง ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ซูมู่หานล้อเล่นทุกอย่างกับเฉินเกอมาตลอด

ทำให้เฉินเกอรู้สึกว่า ซูมู่ห่านไม่มีความรู้สึกทางด้านนั้นกับตัวเองเลยสักนิดเดียวจริง ๆ

แค่ปฏิบัติกับตัวเองราวกับเพื่อนเท่านั้น แม้ว่าเธอจะรู้ว่าตัวเองนั้นร่ำรวยมากก็ตาม！

และสำหรับเฉินเกอ ก็ไม่ได้มีความคิดทางด้านนั้นกับซูมู่หานเช่นกัน เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนอย่างธรรมชาติเท่านั้น

เฉินเกอก็เลยไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ออออ ผู้หญิงที่จิตใจงดงามย ยอดเยี่ยมจริง ๆ ฉันว่าละ แม้แต่แฟนสาวคุณชายเฉินก็ไม่สนใจแล้ว ที่แท้ก็รู้จักกับแฟนใหม่นี้เอง！”

“ไม่สนใจคุณตรงไหน จะว่าไป คุณก็พูดอยู่บ่อย ๆไม่ใช่เหรอ ว่าฉันเป็นแฟนปลอมๆของคุณ และอีกอย่างเธอก็ไม่ใช่แฟนของฉันด้วย！”

เฉินเกอกล่าวอธิบาย

ซูมู่หาน：“อิโมจิท่าตี”

“งั้นคุณลองพูดมา ว่าพวกคุณพัฒนากันถึงขั้นไหนแล้ว ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ น้องสาวที่ดีของคุณ ฉันอยากจะรู้สักหน่อย！”

เฉินเกอฟังซูมู่หานพูดคำนี้ โดยเฉพาะคำว่าน้องสาวที่ดี ในใจของเขารู้สึกมันไม่ใช่รสชาติ

เหอะเหอะ เดิมทียังคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะใกล้ชิดมากกว่านี้ และใกล้ชิดความรักมาก

แต่คิดไม่ถึงว่า ในใจของซูมู่หาน มองว่าตัวเองเป็นแค่พี่ชายมาโดยตลอด

คิดๆแล้วก็ถูก ถึงแม้ว่าตัวเองจะร่ำรวย แต่ว่าบุคลิกอะไรพวกนี้ ไม่ถึงมาตรฐานแฟนที่อยู่ในใจของซูมู่หานเลยด้วยซ้ำ！

“ไม่ได้ถึงขั้นไหน ก็แค่เพื่อน ฉันชอบความเมตตาของเธอ และชื่นชมความกล้าหาญของเธอ！การกระทำบางอย่างของเธอ ทำให้ฉันรู้สึกชื่นชมอย่างมาก！”

เฉินเกอกล่าว

“ว้าว！งั้นเธอก็ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ ไว้วันหลัง ฉันต้องพบเจอสักครั้ง！แนะนำให้ฉันรู้จักหน่อยได้หรือเปล่า！”

“ได้เลย ถ้าหากคุณเจอแล้ว คุณก็จะชอบเธออย่างแน่นอน เพราะว่าเธอดีมากจริง ๆ！”

“ใช่แล้ว มู่หาน！”

“อือ？”

เฉินเกอยังอยากจะถามว่าพรุ่งนี้ซูมู่หานมีเวลาว่างไหม แต่สุดท้ายพิมพ์ส่งไปเพียงแค่สี่ตัว เครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงสดปรากฏขึ้นที่ด้านซ้ายของเนื้อหา

แจ้งว่ายังไม่ได้เพิ่มอีกฝ่ายเป็นเพื่อน!

เฉินเกอ“？？？”

เกิดอะไรขึ้น？

พูดคุยกันอยู่ดี ๆ ทำไมถึงลบตัวเองออกซะงั้น？

เฉินเกอรีบโทรไปหาซูมู่หานอย่างรวดเร็ว

ผลระบุว่าปิดเครื่องแล้ว

เป็นอะไรเหรอ？

เฉินเกอเกาหัว

ไม่รู้ว่า เมื่อกี้นี้ ซูมู่หานนอนอยู่บนเตียง และคุยกับเฉินเกออยู่

บอกตามตรง เนื่องจากเฉินเกอตอบข้อความตัวเองช้าไป ทำให้ซูมู่หานคาดเดากันไปต่าง ๆนานาในทุกวันนี้

จากนั้นก็ถามไปอย่างติดตลก และเพราะว่าถามได้จริงจังเกินไป ทำให้ตัวเองดูไม่สงวนมากเกินไป

แต่ว่า ตามที่คาดไว้ มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับเฉินเกออยู่จริง ๆ！

ในใจของซูมู่หานรู้สึกเจ็บปวด

ราวกับว่าถูกคนอื่นแย่งของไปต่อหน้าต่อตา และเธอก็เคยชินแต่แรกแล้วกับการที่เฉินเกอดูแลเอาใจใส่เธอในช่วงเวลานี้ และอยู่กับเธอตลอด

ตอนนี้ กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งมาแบ่งไปแล้วเล็กน้อย

ดังนั้นซูมู่หานรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดออกไปอย่างชัดเจน ก็ถามเฉินเกอว่าเธอเป็นใคร สวยมากอะไรพวกนี้ เพื่อที่จะทำให้เฉินเกอรู้ ว่าตัวเองโกรธแล้ว！

แล้วหลังจากนั้นล่ะ？

เฉินเกอกลับบอกว่าเธอสวยงาม ชื่นชมความเมตตาของเธอ！

โอเค ฉันทน！

ดังนั้นต่อจากนั้นคำพูดของซูมู่หาน ก็มีความเย็นชาเล็กน้อย บอกว่าตัวคิดกับเฉินเกอเป็นพี่ชาย อยากจะทิ่มแทงหัวใจของเฉินเกอสักหน่อย และยังคงถามถึงเรื่องราวของผู้หญิงคนนี้ บอกว่าตัวเองอยากจะพอเจอ

หลังจากนั้นซูมู่หานก็ลบเฉินเกอออก และในขณะที่ลบออกนั้น ก็ขว้างโทรศัพท์มือถือไปที่บนผนังอย่างรุนแรง แล้วขว้างจนปิดเครื่อง！

“มู่หาน คุณเป็นอะไร？ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”เพื่อนร่วมห้องถามอย่างเป็นห่วง

“ฉันไม่เป็นอะไร นอนเถอะ！”

ซูมู่หานคลุมศีรษะของเขา

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้！”

ทางด้านของเฉินเกอโทรออกไปหลายสายติดต่อกันแต่ก็โทรไม่ติด

คิดไม่ออกจริง ๆว่าสรุปแล้วซูมู่หานเป็นอะไรกันแน่？

เพียงแค่ในใจตัวเองรู้สึกเสียใจเล็กน้อย พยายามไปตั้งนาน ยังนึกว่าตัวเองกับซูมู่หานนั้นถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว แต่ผลที่ได้……เฮ้อ！

นอนเถอะ อย่าปล่อยให้สิ่งเลวร้ายเหล่านี้ตามหลอกหลอนตัวเองอีกต่อไปเลย！

เช้าตรู่ของวันที่สอง

เฉินเกอกับหยางฮุยและหลี่ปินพวกเขาไปทานอาหารเช้าที่โรงอาหารพร้อมกัน

“เฉินเกอเฉินเกอ รีบดูนั้นคือใคร！”

เฉินเกอเพิ่งเดินเข้ามา หยางฮุยก็ชนเฉินเกอ และชี้ไปที่ด้านช้าง

เมื่อมองไปตาม เฉินเกอก็เห็น ซูมู่หานกำลังทานอาหารเช้ากับเพื่อนร่วมห้องสองคนของเธอด้วยกัน！

เรื่องของเมื่อคืน ก็ทำให้เฉินเกอค่อนข้างรู้สึกหดหู่ ไม่รู้ว่าทำไมซูมู่หานถึงปิดกั้นตัวเอง！

เขาก็เลยเดินเข้ามา และนั่งลงที่ตรงข้ามของซูมู่หาน

“มู่หาน ทำไมเมื่อคืนคุณถึงปิดกั้นฉัน？”

เฉินเกอถาม

“อ่าว？มีเหรอ？ทำไมฉันไม่รู้ อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้ตั้งใจไปแตะโดนหรือเปล่า？เป็นไปไม่ได้ ฉันจะปิดกั้นคุณได้อย่างไรล่ะ！”

ซูมู่หานถามอย่างแปลกประหลาด และมีคลื่นแห่งความโกรธอยู่ในดวงตาของเธอ

เฉินเกอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา：“จริง ๆ คุณดูสิ คุณปิดกั้นฉันแล้วจริง ๆ！”

“ปัง！”

ตะเกียบฟาดลงบนโต๊ะอาหารโดยตรง และซูมู่หานก็พูดอย่างเย็นชาว่า：“กินเสร็จหรือยัง？พวกเราไปกันเถอะ！”

หลังจากที่มองที่ไปเฉินเกอ ซูมู่หานก็เดินจากไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ให้ตายเถอะ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่เฉินเกอ？ซูมู่หานไม่ใช่ว่าดีกับคุณมากเหรอ ทำไมตอนนี้คุณสองคนกลายเป็นแบบนี้แล้ว？”

หยางฮุยถามอย่างตื่นเต้น

“ฉันไม่รู้ คุยอยู่คุยอยู่ก็เป็นแบบนี้แล้ว อาจเป็นเพราะเธอเริ่มรู้สึกเบื่อฉันแล้วมั้ง！”

เฉินเกอหัวเราะกับตัวเอง

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีการเกลียดที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ และผู้หญิงก็ต้องตามง้อ คุณรีบไปง้อเธอเลย ตกลงคุณยังอยากจะจีบเขาอยู่หรืเปล่า！”

หยางฮุยกล่าว

นี้ถือว่าเป็นจุดอ่อนของนิสัยเฉินเกอได้

เขาชอบซูมู่หาน ดังนั้นจึงให้ความสนใจเป็นพิเศษกับความคิดของซูมู่หาน และไม่เหมาะสมเพียงเล็กน้อย เฉินเกอก็จะจริงจังมาก

สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของเฉินเกอด้วย

อย่างไรก็ตามเฉินเกอเพิ่งฝึกฝนถึงขั้นที่ว่าเห็นหน้าสาวๆแล้วหน้าไม่แดง แต่สำหรับการทำความเข้าใจหัวใจของหญิงสาว นี่เป็นอีกหนึ่งการฝึกที่สำคัญประการหนึ่งที่เฉินเกอยังคงต้องฝึกฝน

“เธอบอกอย่างชัดเจนว่าอยากเป็นน้องสาวของตัวเอง แล้วตัวเองยังจะจีบเธอ ไม่ใช่ว่าแม้แต่เพื่อนก็จะไม่ได้เป็นเหรอ？”

เฉินเกอถอนหายใจในใจ

แต่ว่าหยางฮุยพูดถูก ผู้หญิงยังคงต้องตามง้อ และตัวเองลองง้อดู？