หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง " นี่ไม่ใช่ผู้ปกครองของเด็กสาวชั้นอนุบาลคนนั้นหรอกเหรอ "

เพียงไม่นานหลินซินเหยียนก็นึกออก เธอเอียงหัวไปมองจงจิ่งห้าว " คลิปนี้เป็นคลิปที่เขาถ่าย เขาอัพโหลดเองด้วยเหรอ "

จงจิ่งห้าวพูดอย่างหนักแน่น " ลูกชายคุณเอง คุณไม่รู้จริงๆ เหรอ "

หลินซินเหยียนจุกไปชั่วขณะ ใช่น่ะสิ ลูกชายของเธอมีความสามารถขนาดนั้นเลยหรือไง

เธอมองหน้าจงจิ่งห้าวอย่างกังวลเล็กน้อย " มันจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นไหม เพราะอีกฝ่ายก็มีฐานะยิ่งใหญ่อยู่พอสมควร "

จงจิ่งห้าวตอบอย่างสบายใจ " คนจริงไม่หวั่นเงาที่ตกกระทบแล้วบิดเบี้ยวหรอกนะ "

ถ้ารองผู้ว่าคนนั้น บริสุทธิ์ใจจริง ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวการถูกตรวจสอบ แต่ถ้าไม่ยอมให้ตรวจ ไม่ทำให้เป็นแบบอย่าง แถมยังทำผิดกฎอีก หากถูกตรวจสอบได้ มันก็สมควรที่จะได้รับกรรมในสิ่งที่ตัวเองก่อไว้

คิดยังไง เขาก็รู้สึกว่าลูกชายของเขาทำถูกอยู่ดี

แต่แค่ดูในคลิปที่ผู้หญิงคนนั้นทำตัวใช้อำนาจบาตรใหญ่แล้ว ก็เห็นถึงจุดจบแล้ว

ตามที่เขาพูดมาทั้งหมด ภรรยาของรองผู้ว่าก็ไม่ได้ดูเด็กอะไรขนาดนี้ และก็ไม่ได้มีลูกที่อายุน้อยขนาดนี้ด้วยเช่นกัน

เกรงว่าอาจจะเป็น…..

หลินซินเหยียนถอนหายใจออกมา ลูกชายของเธอไปถ่ายใครเข้าแล้วเนี่ย ทำไมชอบทำให้เธอเป็นห่วงอยู่เรื่อย

เธอรู้สึกว่าเป็นเด็กเป็นเล็กก็ควรจะไม่รู้เรื่องอะไรสิ

อายุเพิ่งจะหกขวบ แต่จิตใจกลับเติบโตเหมือนผู้ใหญ่ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่

จงจิ่งห้าวหยิกจมูกน้อยๆ ของเธอ " กลัวอะไรล่ะ "

หลินซินเหยียนถ้าลืมตามองเขา เธอแค่ไม่อยากให้ลูกชายไปก่อเรื่องวุ่นวายอะไรอีก

ไม่กี่วิมา เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าลูกชายของเธอตามใครไป

คงไม่ใช่ผู้ชายตรงหน้าหรอกใช่ไหม

หน้าตาดุดัน จนแทบจะเหมือนกันกับใครบางคน

" คุณจัดการไป๋ยิ่นหนิงแล้วเหรอ " หลินซินเหยียนถาม แต่เปี่ยมไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ดวงตาของเขาไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆ ราวกับกำลังเก็บซ่อนคลื่นที่โหมกระหน่ำอยู่ในนั้น " กำลังซักถามผมเหรอ "

หลินซินเหยียนตอบด้วยเสียงในเนือยๆ " ฉันแค่ถาม นี่ไม่ได้เรียกการซักถามซะหน่อย ที่เขาทำแบบนี้ ก็เป็นเพราะคุณลุงทำผิดก่อนไม่ใช่เหรอ… "

" เพราะยังงั้นคุณก็เลยเห็นใจเขางั้นสิ " จงจิ่งห้าวพูดตัดบทเธอ

หลินซินเหยียนปิดปากแน่น เธอเห็นว่า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ถูกเขาจ้องจับผิดเสียหมด

" ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนะ ทำไมคุณถึงพูดเหมือนกำลังเสียดสีฉันอยู่ " หลินซินเหยียนรู้สึกโกรธเล็กน้อย เธอไม่ชอบที่ถูกสงสัยแบบนี้

แล้วก็ยิ่งไม่ชอบการที่ถูกเดาไปเรื่อย

เขามักจะทำตัวใส่ความลับหลังแบบนี้เสมอ จนทำให้คนอื่นรู้สึกไม่สบายใจ

ร่างกายของจงจิ่งห้าวค่อยๆ เอนไปข้างหลัง แล้วใช้นิ้วเรียวยาวนั้นค่อยๆ ลูบไปบนผิวคางของเธอไปมา " คุณก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่ชอบให้คุณไปมีปฏิสัมพันธ์กับเขา ชอบพูดถึงตลอด คุณกำลังทดสอบความอดทนของผมอยู่หรือไง "

หลินซินเหยียน " ……. "

เธอปิดปากแน่น

ผู้ชายคนนี้…..

ดืด ดืด…..

ขณะนั้น โทรศัพท์ของจงจิ่งห้าวที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น

เขาหันไปมองมันก่อนจะเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนจอเป็นชื่อของตระกูลเหวิน

หลินซินเหยียนก็เห็นเช่นกัน

ทั้งสองสบตากัน ก่อนที่จงจิ่งห้าวจะผละออกจากเธอ แล้วรับสาย

เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงของหลี่จิ้งดังออกมา " จิ่งห้าวจ๊ะ พอจะมีเวลาว่างไหม คุณลุงของเธออยากเจอเธอน่ะ "

จงจิ่งห้าวเงยหน้าขึ้นมองหลินซินเหยียน ก่อนจะตอบรับไป

เหวินชิงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้มันร่างกายก็ยังมีบาดแผลอยู่ เขาควรจะไปเยี่ยมสักหน่อย

" ถ้างั้นดี เลยเดี๋ยวฉันจะเตรียมอาหารเย็นไว้ให้พวกเธอนะ " หลี่จิ้งพูดจบก็วางสายไป

จงจิ่งห้าววางโทรศัพท์ ก่อนจะหันมามองหลินซินเหยียน " คุณไปกับผมนะ "

" ไปบ้านตระกูลเหวินเหรอ " หลินซินเหยียนถามเกริ่นขึ้นมา

จงจิ่งห้าวพยักหน้ารับ

หลินซินเหยียนก็ลังเลไปพักหนึ่ง จงจิ่งห้าวไม่ให้เวลาเธอคิดคำตอบ เข้าเอื้อมมือไปหยิบสูทตัวนอก แล้วลากแขนเธอออกจากห้องไป

หลินซินเหยียนยื้อเอาไว้ " นี่มันบริษัทนะ "

จงจิ่งห้าวไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูด ที่นี่มันบริษัทแล้วจะทำไม เขาจูงมือภรรยาของตัวเองไม่ได้อย่างนั้นเหรอ

เป็นดังที่คาดไว้ จงจิ่งห้าวจูงมือเธอออกจากห้องทำงาน พวกพนักงานบริเวณห้องทำงานที่กำลังง่วนอยู่กับงานตรงหน้านั้น ก็ส่งสายตาที่ผิดปกติออกมาทันที

ต้องเข้าใจก่อนว่า ในนามของจงจิ่งห้าวงั้นยังไม่ได้แต่งงานกับใคร

ตอนแรกการแต่งงานของเขากับหลินซินเหยียนนั้นเป็นความลับ จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าเรื่องภายใน ก่อนหน้านี้ก็มีไป๋จวู่เวย จากนั้นก็เศรษฐีตระกูลเหอเหอรุ่ยหลิน ทุกคนอาจจะคิดว่าพวกเขา บำเพ็ญตนจนสำเร็จผล แต่ความเป็นจริงนั้นตกม้าตายตรงนี้เสียก่อน

นอกจากไป๋จวู่เวยแล้ว ก็ไม่มีใครเคยเห็น จงจิ่งห้าวจู่โจมคว้ามือของผู้หญิงมาจับก่อนเลยสักครั้ง

ไม่แปลกที่ทุกคนจะประหลาดใจ ในใจของพวกเขา จงจิ่งห้าวงั้นมีภาพลักษณ์เป็นเศรษฐีรูปงามที่โสด จู่ๆ ก็เกิดมีแฟนขึ้นมา ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกใจกับผู้หญิงที่สามารถคว้าตัวจงจิ่งห้าวมาเป็นแฟนได้

แปลกใจตรงที่เธอใช้รูปลักษณ์อันสวยงาม หรือว่าความสามารถ จึงมัดใจจงจิ่งห้าวไว้ได้

หลินซินเหยียนไม่ค่อยคุ้นชินกับการถูกจ้องมองแบบนี้ เธอก็หัวลง ในใจเอาแต่พร่ำบ่นจงจิ่งห้าว ที่เอาเธอมาแสดงต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ จนทำให้ทุกคนมองเธอราวกับเป็นสัตว์หายาก ในใจรู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว

เธอคิดจนสติแทบจะหลุด เลยไม่ได้สังเกตว่าจงจิ่งห้าวได้หยุดฝีเท้าลง ทำให้หัวไปกระแทกเข้ากับแผ่นหลังของเขาเต็มๆ เจ็บ หลินซินเหยียนลูบหน้าผากของตัวเองป้อยๆ ขณะนั้น จงจิ่งห้าวก็หันตัวกลับมามองเธอ

เธอกะพริบตาปริบๆ ขนตาเข้มและงอนยาวนั้นสั่นไปมา ยังไม่ทันที่จะได้ถามว่าเขาหยุดเดินทำไม ทันใดนั้น เขาก็ดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมอก ต่อหน้าพนักงานทั่วบริเวณของตึกสูงแห่งนี้

หลินซินเหยียนใจสั่นอย่างไม่มีสาเหตุ เธอเงยหน้าจ้องไปที่เขา ไฟเพดานที่สว่างไสว รับกับร่างกายที่สูงใหญ่ของจงจิ่งห้าวเชื่อมเป็นเส้นเดียวกัน ดูสูงศักดิ์ แต่ไม่เกรงกลัวสิ่งใด " เธอคนนี้ คือภรรยาของผม "

ตู้ม!

สมองของหลินซินเหยียนได้ระเบิดจนแหลกเป็นเสี่ยงๆ

จนเกิดการสะท้อนใจออกมาจากเบื้องล่าง มีใครบางคนถามออกมายังใจกล้าบ้าบิ่น " ประธานจง คุณแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ "

ทำไมถึงไม่ได้ยินข่าวอะไรเลย

" ใช่ไหมล่ะ ขนาดลูกอมงานแต่งยังไม่เคยจะได้กินเลย "

" ปิดเงียบเกินไปหรือเปล่าเนี่ย "

ผู้คนเริ่มบ่นขึ้นมาเรื่อยๆ

จงจิ่งห้าวโอบเอวของหลินซินเหยียนเอาไว้ ก่อนจะใช้แรงรั้งให้เข้ามาอยู่ในอ้อมอกมากกว่าเดิม " พอดีภรรยาของผมค่อนข้างขี้อายไปหน่อย ไม่ค่อยชินกับพี่เพราะคนวิจารณ์เธอหรอก ส่วนเรื่องฉลองเหล้า ไว้วันหลัง ผมจะมาชดเชยพวกคุณแล้วกัน "

เวลานี้ ประตูลิฟต์ได้เปิดออกพอดี กวนจิ้งเดินออกมาจากข้างใน เมื่อเห็นจงจิ่งห้าวกำลังโอบหลินซินเหยียนอยู่ ก็ถลึงตาขึ้นมา กำลังจะทักทายพอดี จงจิ่งห้าวก็นัดเขาพอดี แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์

" ผู้ช่วยผู้จัดการกวน " ทุกคนค่อยๆ ล้อมเข้ามา " ประธานจงแต่งงานแล้ว คุณรู้หรือเปล่า "

ฮ้ะ

กวนจิ้งที่จะหันไปถามจงจิ่งห้าว ว่าเขาควรจะตอบยังไง แต่สิ่งที่เห็น กลับเหลือไว้เพียงประตูอันเยือกเย็นและว่างเปล่าสองบานเท่านั้น

ประตูลิฟต์ปิดไปตั้งนานแล้ว

" ผู้ช่วยผู้จัดการกวน คุณพูดสักทีสิ " ทุกคนกำลังยื้อยุดฉุดกระชากเขา " เพราะปกติแล้วเขาเป็นคนที่ใกล้ชิดจงจิ่งห้าวที่สุด เขาควรจะรู้เรื่องทั้งหมด

กวนจิ้งยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาพูดได้ไหมเนี่ย

" ผู้ช่วยผู้จัดการกวน เมื่อกี้ที่ประธานจงบอกว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นภรรยานี่เรื่องจริงหรือเปล่าครับ "

หญิงสาวเนี่ยนะ

กวนจิ้งกะพริบตาปริบๆ หลินซินเหยียนดูเหมือนจะอายุน้อย แต่จริงๆ เธอก็อายุยี่สิบห้าแล้ว ลูกก็อายุหกขวบแล้วด้วยซ้ำ

" ผู้ช่วยผู้จัดการกวน คิดอะไรอยู่เนี่ย รีบบอกพวกเราเร็วๆ สิ ประธานจงแต่งงานแล้วจริงๆ เหรอ "

กวนจิ้งพยักหน้า " ใช่ ประธานจงแต่งงานแล้ว เมื่อกี้คุณผู้หญิงคนนั้นก็คือภรรยาของเขา "

จงจิ่งห้าวก็พูดออกไปด้วยตัวเองแล้ว เขาก็คงไม่ต้องกลัวอะไรแล้วล่ะ

" เรื่องนี้มันเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมแม้แต่ข่าวพวดเราก็ยังไม่เคยได้ยินเลย "

กวนจิ้งหรี่ตา " หัวหน้าใหญ่แต่งงาน ก็ต้องรายงานพวกคุณรึไง "

" ไปทำงานทำการได้แล้ว มีอะไรทำก็รีบไปทำไหม ไป "

กวนจิ้งเริ่มออกคำสั่ง

แต่ก็ยังมีคนไม่ยอมถอดใจง่ายๆ เข้ามาถามอีก " ภรรยาของประธานจงเป็นเศรษฐีของตระกูลไหนเหรอ ทำไมถึงไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาก่อนเลย "

กวนจิ้งคิ้วยู่ขึ้น " แล้วยังไงล่ะ ต้องเป็นเศรษฐีของตระกูลไหนด้วยเหรอ ถึงจะเข้าบ้านตระกูลจงได้ "