บทที่ 131 ยาแก้อักเสบ

บทที่ 131 ยาแก้อักเสบ

ถังซวงพยักหน้า และพูดว่า “ได้ค่ะ ฉันขอรบกวนลุงจิงด้วยนะคะ”

เมื่อเห็นว่าถังซวงเห็นด้วย เฉินกวงหยางก็ทำตาม “ขอรบกวนคุณจิงด้วยนะครับ”

“ไม่เป็นไร ๆ เรากลับกันก่อนเถอะ”

เมื่อทั้งสามคนเดินออกไป ที่ทางเดินก็มีเสียงดัง “หลบหน่อยครับ! หลบหน่อย…! หลีกทางด้วยครับ…!”

เจ้าหน้าที่หลายคนเข็นเตียงคนไข้ไปที่ห้องผ่าตัด ซึ่งคนรอบข้างก็รีบหลีกทางเมื่อเห็น จากนั้นแพทย์อีกสองคนก็เข้ามา คนหนึ่งรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นจิงเจ้อหรง เขาหยุดและกล่าวสวัสดี “คุณจิง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ? มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“ผอ.ฉวี่ ผมแค่มารับเด็ก ๆ กลับบ้านน่ะครับ ไม่มีอะไร”

จิงเจ้อหรงตอบด้วยรอยยิ้มแล้วรีบพูดว่า “ผอ.ฉวี่ ดูแล้วคุณน่าจะยุ่งอยู่ ผมไม่รบกวนคุณดีกว่า รีบไปเถอะครับ”

ฉวี่ติงหยวนพยักหน้าและพูดว่า “ได้ครับ”

แต่ก่อนที่ฉวี่ติงหยวนจะเดินผ่านไป หมอที่เพิ่งเดินผ่านมาก็เข้ามาพูดอย่างกังวลว่า “ผอ.ครับ เราไม่มียาแก้อักเสบเลย หลังการผ่าตัด คนไข้ต้องแย่แน่เลยครับแบบนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของฉวี่ติงหยวนก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “ยายังไม่เข้ามาอีกหรือ?”

“ใช่ครับ”

“แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย”

ฉวี่ติงหยวนไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาจึงรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ “ไม่ได้ อาการของคนไข้ต้องได้รับการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด ถึงจะไม่มียาแก้อักเสบก็ตาม ถ้าหลังการผ่าตัดจะไม่มียาและฟื้นตัวยากหน่อย แต่มันไม่มีทางเลือกแล้ว”

“ผอ.ครับ งั้นก็เหลือแค่วิธีเดียวแล้วครับ”

ถังซวงฟังการสนทนาระหว่างทั้งสอง หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองไปที่ฉวี่ติงหยวน และพูดว่า “ผอ.ฉวี่คะ ฉันมียาแก้อักเสบที่พัฒนาขึ้นเอง คุณสามารถลองใช้ก่อนได้นะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉวี่ติงหยวนมองไปที่ถังซวงด้วยความประหลาดใจ จากนั้นมองไปที่จิงเจ้อหรงราวกับต้องการจะสอบถาม เขารู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้ากำลังล้อเขาเล่น และถ้าจิงเจ้อหรงไม่อยู่ที่นี่ เขาคงตะคอกออกไปแล้ว

จิงเจ้อหรงเองก็รู้สึกประหลาดใจมากที่ถังซวงพัฒนายาแก้อักเสบด้วยตัวเอง มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน แล้วยาแก้อักเสบนี้ใช้งานได้จริงหรือ? แต่เมื่อนึกถึงทักษะทางการแพทย์ของถังซวง เขาก็เชื่อเธอโดยไม่ลังเล ดังนั้นเขาจึงมองโดยตรงที่ฉวี่ติงหยวน และกล่าวว่า “ผอ.ฉวี่ครับ เนื่องจากซวงเอ๋อร์ของครอบครัวเราได้พูดแบบนั้นแล้ว ก็เป็นตามนั้นเลยครับ คุณลองใช้มันก่อนได้”

เมื่อได้ยินสิ่งที่จิงเจ้อหรงพูด หัวใจที่ไม่เชื่อของฉวี่ติงหยวนก็ค่อย ๆ สงบ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เชื่ออย่างเต็มที่

ในเวลานี้ ถังซวงได้นำยาแก้อักเสบออกมา และส่งมอบให้ “ผอ.ฉวี่คะ นี่ค่ะ คุณสามารถลองใช้ก่อนได้เลยค่ะ” เดิมทีเธอเตรียมมันไว้ให้ผู้เฒ่าฉี แต่ตอนนี้ผู้เฒ่าฉีไม่ต้องใช้แล้ว เพราะงั้นคงเป็นการดีกว่าที่จะเอามันไปช่วยเหลือคนอื่น

เมื่อเห็นขวดยาขนาดเล็กในมือถังซวง ฉวี่ติงหยวนก็รับมันในที่สุด “ตกลง ขอบคุณมากนะสาวน้อย” หลังจากนั้นเขาก็รีบจากไป

หลังจากที่หลายคนเดินจากไป จิงเจ้อหรงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ถังซวงและถามว่า “ซวงเอ๋อร์ เธอเรียนแพทย์ด้วยตัวเองด้วยหรือ?”

“ใช่ค่ะลุงจิง ฉันศึกษาเรื่องพวกนี้มาตลอด”

จิงเจ้อหรงไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ และยังสงสัยว่าถังซวงได้ทำการวิจัยอะไรอีกหรือไม่ “ซวงเอ๋อร์ เธอศึกษายาอะไรมาบ้างหรือ? ยาแก้อักเสบของเธอ แตกต่างจากยาแก้อักเสบที่ใช้ในโรงพยาบาลในปัจจุบันหรือเปล่า?”

“แน่นอนว่ามีความแตกต่างค่ะ ยาแก้อักเสบที่ฉันพัฒนาขึ้นสามารถให้กับเด็ก ๆ ได้โดยไร้ผลข้างเคียงใด ๆ ดีกว่ายาที่ใช้ในโรงพยาบาลในปัจจุบันมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิงเจ้อหรงก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

“ซวงเอ๋อร์ เธอรู้ไหมว่านี่หมายความว่ายังไง?”

ถังซวงยิ้มเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้นและพูดว่า “ลุงจิงคะ แน่นอนว่าฉันรู้ว่าสิ่งเหล่านี้หมายถึงอะไร และนี่คือเส้นทางที่ฉันต้องการในอนาคต ฉันต้องการช่วยเหลือผู้คนค่ะ”

เมื่อเห็นใบหน้าที่มุ่งมั่นของถังซวง จิงเจ้อหรงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เอาล่ะ ในเมื่อเธอมีแผนอยู่แล้วก็ดี แต่มันเป็นยาตัวใหม่ เธอคิดเกี่ยวกับขั้นตอนจำหน่ายยาแล้วหรือยัง?”

“ลุงจิงคะ เรื่องนั้นฉันคงต้องรบกวนลุงจิงแล้วค่ะ”

จิงเจ้อหรงตกลงทันทีเมื่อเขาได้ยิน “ตกลง ฉันจะจัดการให้เอง แต่ไม่ต้องกังวล ในเมื่อยาแก้อักเสบมีผลดี จะมีอีกหลายคนขอบคุณเธอแน่นอน และจะมีผู้คนที่รู้จักเธอมากขึ้นด้วย”

“ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นจำฉันได้ ตราบใดที่ฉันสามารถช่วยคนที่ต้องการความช่วยเหลือเท่านั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ”

เฉินกวงหยางไม่เข้าใจในตอนแรก แต่เมื่อเขาคิดออก ชายหนุ่มก็มองไปที่ถังซวงอย่างชื่นชม “น้องถังซวง เธอเก่งมากจริง ๆ ทำไมเธอเก่งมากขนาดนี้นะ”

เด็กสาวรู้สึกเขินอายกับคำชมของเฉินกวงหยาง “พี่เฉิน อย่าชมฉันเลย ฉันไม่ได้มีเก่งขนาดนั้นหรอก”

ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกัน พวกเขาก็หยุดชะงัก และจิงเจ้อหรงพาถังซวงกับเฉินกวงหยางหลบไปด้านข้างทางเดิน “ซวงเอ๋อร์ เนื่องจากยาของเธอถูกใช้ไปแล้ว งั้นมารอดูผลหลังการผ่าตัดเสร็จเถอะ”

“อย่างนั้นก็ได้ค่ะ”

แน่นอนว่าถังซวงไม่คัดค้าน เพราะยังไงเธอก็กังวลเกี่ยวกับผลลัพธ์ของการดำเนินการอยู่ด้วย

ด้านฉวี่ติงหยวนและแพทย์อีกคนออกมาหลังจากเข้าไปในห้องผ่าตัดได้หนึ่งชั่วโมงครึ่ง สภาพทั้งสองดูไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย

เมื่อฉวี่ติงหยวนเห็นจิงเจ้อหรงและถังซวงยืนอยู่ที่ประตู เขาวิ่งไปหาอย่างรวดเร็วและกล่าวขอบคุณ “สหายเสี่ยวถัง ขอบคุณสำหรับยาของเธอมากนะ การผ่าตัดนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากเลย แต่ถึงอย่างนั้นเรายังต้องติดตามกันต่อไปว่ายาตัวนี้จะมีประสิทธิภาพแค่ไหน”

“ผอ.ฉวี่ ขอบคุณสำหรับการยืนยันของคุณนะคะ ปฏิกิริยาต่อยาจำเป็นต้องสังเกตจริง ๆ ค่ะ”

ในเวลานี้ จิงเจ้อหรงเดินเข้ามา เขาจับมือกับฉวี่ติงหยวนด้วยรอยยิ้ม และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผอ.ฉวี่ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณหน่อย ทำไมเราไม่ไปที่สำนักงานของคุณกันหน่อยล่ะครับ”

เมื่อได้ยินที่จิงเจ้อหรงพูด ฉวี่ติงหยวนก็พยักหน้าทันที

เมื่อพวกเขามาถึงสำนักงานของฉวี่ติงหยวน จิงเจ้อหรงก็คุยกับเขาทันทีเกี่ยวกับการยื่นขอสิทธิบัตรสำหรับยาแก้อักเสบ “ผอ.ฉวี่ ยาแก้อักเสบที่พัฒนาโดยซวงเอ๋อร์ของครอบครัวเราสามารถใช้ได้ไม่เพียงผู้ใหญ่เท่านั้น แต่รวมถึงเด็กด้วย เด็ก ๆ สามารถใช้ได้โดยไร้ผลข้างเคียง และยาแก้อักเสบชนิดนี้ดีกว่ายาตามท้องตลาดมากครับ”

“อะไรนะ… เด็ก ๆ ก็ใช้ได้เหมือนกันหรือ?”

ฉวี่ติงหยวนมองไปที่ถังซวงด้วยความประหลาดใจ และต้องการได้รับการยืนยัน

ถังซวงยิ้มและพยักหน้า “แน่นอนค่ะ ผอ.ฉวี่ มันเป็นเรื่องจริง เรื่องแบบนี้ล้อเล่นไม่ได้หรอกจริงไหมคะ?”

“ใช่แล้ว ๆ เรื่องแบบนี้จะมาล้อเล่นไม่ได้”

ในขณะนี้ในใจของฉวี่ติงหยวนรู้สึกตื่นเต้นมาก แต่สีหน้าของเขายังคงสงบอยู่ เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเขาได้

ในตอนนี้จิงเจ้อหรงก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกัน แต่ชายหนุ่มก็เข้าใจฉวี่ติงหยวน แค่สิ่งเหล่านี้ยังไม่เพียงพอ เขายังต้องการการรับประกันจากฉวี่ติงหยวน “ผอ.ฉวี่ครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะฝากเรื่องนี้ไว้กับคุณ และผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ซวงเอ๋อร์ของเราได้พัฒนายาอื่นนอกเหนือจากยาแก้อักเสบนี้ด้วย และผลของยาก็ดีมากเช่นกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉวี่ติงหยวนรีบพูดว่า “คุณจิงไม่ต้องกังวลครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง แล้วทุกคนจะรู้ว่า สหายถังได้พัฒนายาแก้อักเสบที่ดีขนาดนี้ขึ้นมา”