บทที่ 24 สอบถาม

บทที่ 24 สอบถาม

ถังซวงครุ่นคิดกับคำถามของถังเซวี่ย อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว จากนั้นพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ถูกต้อง”

เมื่อเห็นว่าเธอตอบถูกต้อง ดวงตาของถังเซวี่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “พี่สาว มาอ่านกันต่อเถอะ”

“ไม่ล่ะ เราพักผ่อนกันก่อนเถอะ แล้วค่อยอ่านต่อพรุ่งนี้”

เฮ่อหลานได้ยินคำพูดนั้นและพูดว่า “ใช่แล้วเสี่ยวเซวี่ย มันดึกแล้วนะ พวกลูกไปนอนก่อนเถอะ ค่อยอ่านต่อพรุ่งนี้”

ถังเซวี่ยทำได้เพียงวางหนังสือเรียนลงอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นมองไปที่ถังซวง และพูดว่า “พี่สาว เรามาอ่านกันต่อในวันพรุ่งนี้นะ วันหยุดฤดูร้อนนี้ เราต้องอ่านและเรียนรู้ระดับประถมทั้งหมด” เธอและพี่สาวของเธออายุมากแล้ว ถ้าต้องเริ่มเรียนตั้งแต่ชั้นป.1 ใหม่จริง ๆ แล้วจะเรียนจบตอนอายุเท่าไหร่ล่ะ? ดังนั้นพวกเธอจึงต้องพยายามหนักเพื่อให้เก่งกว่านี้

เมื่อเห็นท่าทางของถังเซวี่ยแล้ว ถังซวงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “ตกลง พรุ่งนี้มาอ่านต่อกันเถอะ แต่ฉันมีบางอย่างต้องออกไปทำพรุ่งนี้เช้า เธอก็อ่านหนังสือไปก่อนนะ แล้วฉันจะทดสอบเธอเมื่อกลับมา” ถังชุนหยานเตือนเธอไว้ ถังซวงไม่ได้วางแผนที่จะบอกแม่และน้อง เพื่อไม่ให้พวกเขากังวล เธอวางแผนที่จะแก้ปัญหานี้โดยลำพัง

เมื่อถังเซวี่ยได้ยินคำพูดของถังซวง เธอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ได้ค่ะพี่สาว”

เมื่อเห็นว่าลูกสาวทั้งสองกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ ดวงตาของเฮ่อหลานเต็มไปด้วยความดีใจ แต่ก็เต็มไปด้วยความเศร้าเช่นกัน

เมื่อตอนที่เธอสอนหนังสือลูกสาวสองคน เธอพบว่าเด็ก ๆ ฉลาดมาก ในเวลานั้นเธอขอร้องให้ถังเจี้ยนกั๋วส่งลูกสาวของเธอไปโรงเรียน แต่ก็ล้มเหลว แถมเธอยังถูกทุบตีอย่างรุนแรง หลังจากนั้นเธอก็พยายามขอเขาอีกสองสามครั้ง แต่ทั้งหมดก็จบลงโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลูกสาวทั้งสองของเธอยังไม่ได้เข้าเรียนจนถึงตอนนี้ แต่โชคดี ที่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจหย่าร้าง และซวงเอ๋อร์กับเสี่ยวเซวี่ยก็ยังไม่ล้มเลิกเรื่องเรียน มิฉะนั้นลูกสาวทั้งสองอาจจะไม่สามารถไปโรงเรียนได้ตลอดชีวิต

“อื้ม เราไปนอนกันเถอะ”

ในวันถัดไป ถังซวงออกเดินทางทันทีหลังอาหารเช้า เธอไม่ได้ไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ แต่กลับไปที่หมู่บ้านตระกูลหลิว ซึ่งอยู่ข้าง ๆ หมู่บ้านตระกูลหลี่ และหลังจากสอบถามข้อมูลบางอย่าง เธอก็ไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ทันที

“สาวน้อย เธอเป็นใคร ฉันไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย”

หญิงวัยกลางคนในหมู่บ้านตระกูลหลี่เห็นถังซวง และถามอย่างสงสัย เธอรู้จักทุกคนในหมู่บ้านและเธอไม่เคยเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้มาก่อน

“สวัสดีค่ะคุณป้า ฉันมาเยี่ยมญาติน่ะค่ะ ไม่ใช่คนจากบ้านตระกูลหลี่หรอก คุณป้าอาจไม่เคยเห็นฉัน”

“เยี่ยมญาติ? ใครล่ะ?”

ถังซวงยิ้มและพูดว่า “พวกเขาเป็นญาติกับครอบครัวของคุณปู่ค่ะ คุณหลี่ที่ท้ายหมู่บ้าน”

“อะไรนะ… เธอเป็นญาติกับครอบครัวของชายชราหลี่เหรอ? ไม่ใช่ว่าญาติทั้งหมดของเขา…” ในตอนท้าย คุณป้าไม่พูดอะไรอีก แต่โบกมือแล้วพูดว่า “เอาละ… ไม่คุยด้วยแล้ว รีบไปเถอะ” พูดจบก็รีบวิ่งหนีไป

พ่อแม่ของชายชราหลี่เสียชีวิตแล้ว และตัวเขาเองก็ออกจากหมู่บ้านตระกูลหลี่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ไม่รู้ว่าเขาไปจะทำงานอะไรนอกบ้านเพื่อหาเลี้ยงชีพ จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา ชายชราหลี่ก็กลับมาที่หมู่บ้าน แต่เขาเย็นชาไปมาก แถมยังน่ากลัว ไม่ว่าใครไปเจอเขาเข้า ชายชราหลี่จะแสดงท่าทางดุร้ายเสมอ คนในหมู่บ้านจึงไม่คบค้าสมาคมกับเขา และพวกเขาก็เกรงกลัวชายชราอยู่ไม่น้อย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังซวงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินไปข้างหน้า

ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตว่ามีชายชราร่างผอมกำลังมองดูพวกเขาจากไปไม่ไกล

ถังซวงเดินไปตามถนนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านตระกูลหลี่ หยิบขนมที่เตรียมไว้ในตอนเช้าออกมา พูดคุยกับกลุ่มเด็ก ๆ ก่อน จากนั้นจึงพูดคุยกับผู้หญิงอีกสองสามคน เธอค่อย ๆ ถามพวกเขาถึงพ่อม่ายหลี่

“อา… พูดถึงหลี่เต๋อซินคนนี้ ฉันต้องบอกว่าเขามีความสามารถจริง ๆ ฉันได้ยินมาว่าเขากำลังจะขอเป็นภรรยาอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ แถมอีกฝ่ายเป็นเด็กสาวที่เพิ่งอายุสิบแปดเอง”

“อ่อ ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน ดูเหมือนว่าจะมาจากหมู่บ้านหลู่ฮวาข้าง ๆ นะ”

ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่รู้ข่าวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“อะไรนะ… หญิงสาวที่งามดั่งหยกและดอกไม้ขนาดนั้น ยอมแต่งงานกับพ่อม่ายอย่างหลี่เต๋อซินด้วยเหรอ? ครอบครัวของหญิงสาวผู้นี้คิดอะไรอยู่เนี่ย”

เมื่อถังซวงได้ยินสิ่งนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มที่มุมปาก แม่เฒ่าถังและถังเจี้ยนกั๋วไม่เปลี่ยนใจจริง ๆ พวกเขายังติดต่อกับพ่อม่ายหลี่ และต้องการขายเธอให้เขาทั้งยังวางแผนไว้อย่างดี

“ใช่ มีญาติแบบนี้ได้ยังไง”

ถังซวงยกยิ้ม

หัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และพูดว่า “จะมีไว้เพื่ออะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะเงินห้าร้อยหยวน? ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้หลี่เต๋อซิน พ่อม่ายชราคนนั้นใช้เงินทั้งหมดของเขาเพื่อแต่งงานกับหญิงสาวคนนั้นเลยนะ”

เมื่อคนอื่น ๆ ได้รู้ข่าวก็อดถอนหายใจไม่ได้

“ครอบครัวในหมู่บ้านหลู่ฮวาต้องไม่รู้ว่าทำไมภรรยาสองคนก่อนหน้าของหลี่เต๋อซินถึงหายตัวไปแน่เลย ไม่เช่นนั้นคงไม่มีทางยกลูกสาวให้แต่งงานกับเขาหรอก”

“ไม่รู้สิ เงินตั้งห้าร้อยหยวน อาจทำให้พวกเขาไม่สนใจชีวิตลูกสาวตัวเองก็ได้”

“เป็นไปได้จริง ๆ ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงอย่างเรา ๆ ก็ไร้ค่า”

คนอื่น ๆ ดูเศร้าขึ้นมาทันที

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ถังซวงถามด้วยความสงสัย

“เอ่อ… เกิดอะไรขึ้นกับคนที่แต่งงานกับหลี่เต๋อซินเหรอ?”

หนึ่งในนั้นมองไปที่ถังซวงอย่างน่ากลัวและพูดว่า “เธอไม่รู้สินะ เราทุกคนสงสัยว่าภรรยาสองคนก่อนที่หายไปของหลี่เต๋อซิน ถูกเขาฆ่าทั้งหมด แต่เป็นการคาดเดานะ เราไม่รู้เรื่องจริง ๆ หรอก”

ดวงตาของถังซวงเป็นประกายเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น หลังจากนั้นเธอเดินไปรอบ ๆ หมู่บ้านตระกูลหลี่อย่างสบายใจ และในที่สุดก็เดินไปถึงบ้านของหลี่เต๋อซิน

ก๊อก ๆ

ถังซวงเคาะประตู และหลังจากนั้นไม่นาน เสียงสาปแช่งก็ดังมาจากข้างใน “ใครกัน จะเคาะหาอะไร?”

หลี่เต๋อซินเปิดประตูอย่างไม่สบอารมณ์ และเมื่อเขาเห็นถังซวง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็ยิ้มเล็กน้อย “ลูกสาวคนโตของถังเจี้ยนกั๋วหรอกเหรอ? ทำไมถึงมาที่นี่กัน?”

“ดูเหมือนคุณจะรู้จักฉันนะ”

เมื่อเห็นว่าหลี่เต๋อซินจำเธอได้ ดวงตาของถังซวงยิ่งเย็นชา เพราะเธอรู้แล้วว่าแม่เฒ่าถังกับถังเจี้ยนกั๋ววางแผนกันมาอย่างดีจริง ๆ พวกเขาตัดสินใจขายเธอ แถมยังให้หลี่เต๋อซินแอบมาดูเธออีก

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ถังซวงปิดประตูลานบ้านด้วยรอยยิ้ม และในขณะเดียวกันก็เดินนำชายชราเข้าไปในบ้าน

เมื่อเห็นถังซวงทำเช่นนี้ หลี่เต๋อซินก็หัวเราะออกมา

ในตอนแรก เมื่อเขารู้ว่าภรรยาของถังเจี้ยนกั๋วหย่าร้างและพาลูกสาวสองคนของเธอไปด้วย พร้อมทั้งตัดความสัมพันธ์กับถังเจี้ยนกั๋ว เขาคิดว่าการแต่งงานจะล้มเหลว แต่ถังเจี้ยนกั๋วไว้ใจได้ และมาพบเขาอีกครั้งโดยบอกว่าการแต่งงานจะยังมีอยู่อย่างแน่นอน และตอนนี้ถังซวงได้ถูกส่งมาที่ประตูบ้านเขาแล้ว

“อื้มมม… ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องเราสองคนแล้วสินะ เธอมาที่นี่วันนี้เพราะอยากทำสิ่งดี ๆ กับฉันแล้วล่ะสิ ฮ่าฮ่าฮ่า… ฉันอยู่นี่แล้ว” หลี่เต๋อซินรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มลามกบนใบหน้า

“หึ… เห็นเธอแบบนี้แล้วฉันรู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้เลย”

ถังซวงกำมือของเธอและชกไปที่หน้าของชายชรา พร้อมกับรอยยิ้มสะใจบนใบหน้า