บทที่ 26 คุณปู่

บทที่ 26 คุณปู่

นัยน์ตาของถังซวงเป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่จงอี้ จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “คุณปู่พูดอะไรคะ หนูมาหาคุณปู่จริง ๆ”

“เอาล่ะ ในเมื่อสาวน้อยยืนยันที่จะรับฉันเป็นคุณปู่ ดังนั้นหลานสาวของฉันคนนี้ก็ค่อนข้างใช้ได้เลย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงแอบกระตุกมุมปากของเธอ

ชายชราคนนี้แตกต่างจากข่าวลือเล็กน้อย แต่เขาก็ต้อนรับเธอ ถังซวงก็เดินตามเขาไป

เมื่อพวกเขามาถึงลานเล็ก ๆ ถังซวงพบว่าแม้หลี่จงอี้จะอาศัยอยู่คนเดียว แต่ทุกอย่างที่นี่ดูเรียบร้อย แม้แต่ฟืนที่กองอยู่ที่มุมบ้านก็กองไว้อย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าชายชราคนนี้จะอาศัยอยู่คนเดียวจนเคยชินแล้ว

หลี่จงอี้เทน้ำใส่ชามให้ถังซวง และพูดว่า “เธอเดินไปทั่วหมู่บ้านมาทั้งวัน ต้องกระหายน้ำแน่ ดื่มน้ำสักหน่อยสิ”

เมื่อได้ยินคำว่า ‘เดินไปทั่ว’ ถังซวงก็จะเปิดปากแย้ง แต่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ พฤติกรรมของเธอในตอนเช้าเรียกว่าเดินไปทั่วในสายตาของชายชราจริง ๆ

เมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเด็กสาว หลี่จงอี้ก็หัวเราะออกมา

“สาวน้อย เธอน่าสนใจทีเดียว ฉันไม่ได้พบสาวน้อยที่น่าสนใจอย่างเธอมานานแล้ว เธอมาที่หมู่บ้านตระกูลหลี่เพราะหลี่เต๋อซินสินะ ฉันเห็นว่าเธอไปที่บ้านของเขา”

ถังซวงไม่ได้ลงรายละเอียด แต่พูดคร่าว ๆ ว่า “หนูสงสัยว่าภรรยาสองคนก่อนหน้าของเขาถูกเขาซ้อมจนตายน่ะค่ะ หนูต้องการสืบเรื่องนี้”

“อะไรนะ…โดนเขาซ้อมจนตายเหรอ?”

เมื่อหลี่จงอี้ได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเขาดูตกใจเล็กน้อย เขาเพิ่งกลับมาที่หมู่บ้านตระหูลหลี่เมื่อไม่กี่ปีก่อน ในเวลานั้นภรรยาคนที่สองของหลี่เต๋อซินก็หายไป นอกจากนี้ เขาไม่ได้พูดคุยกับชาวบ้านมากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

เมื่อเห็นหลี่จงอี้ขมวดคิ้ว ถังซวงก็เล่าสิ่งที่เธอได้ยินมาให้เขาได้ฟัง “การตายของภรรยาสองคนของหลี่เต๋อซินนั้นต้องเกี่ยวข้องกับการทุบตีภรรยาของเขาอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นผู้หญิงสองคนที่เพิ่งจะอายุสามสิบต้น ๆ จะหายตัวไปได้ยังไง และหนูได้ค้นพบอีกสิ่งหนึ่งด้วย”

“อะไร?”

ถังซวงไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก เพราะเธอยังไม่ได้ตรวจสอบเรื่องนี้เลย

หลี่จงอี้อดไม่ได้ที่จะแค่นหัวเราะด้วยความโกรธ เมื่อถังซวงไม่เล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง

“ทำไม เธอไม่ใช่หลานสาวของฉันหรอกเหรอ? เธอไม่เชื่อในปู่ของเธอหรือไงกัน?” เขาเกลียดการกระทำชั่วร้ายทุกประเภท ถ้าหลี่เต๋อซินฆ่าภรรยาทั้งสองของเขาจริง ๆ เขาอาจจะต้องจัดการกับเรื่องนี้

“หนูเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ต้องตรวจสอบเสียก่อน หนูจะบอกคุณปู่เมื่อหนูพบหลักฐานนะคะ”

ถ้าเมื่อครู่หลี่จงอี้ไม่เรียกเธอ เธออาจจะไม่ได้พบกับชายชราคนนี้ แต่ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ด้วยกัน เมื่ออีกฝ่ายถามเธอ เธอจึงถือโอกาสนี้เล่าเรื่องของหลี่เต๋อซิน เด็กสาวชื่นชมคนอย่างหลี่จงอี้จากก้นบึ้งของหัวใจ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถโกหกเขาได้

เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับหลี่จงอี้จากหญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านตระกูลหลิว

หลี่จงอี้เข้าร่วมกองทัพหลัง และจากออกจากหมู่บ้านตระกูลหลี่ ในช่วงสงครามเขาออกไปต่อสู้เพื่อปกป้องครอบครัวและประเทศ ถังซวงชื่นชมคนเช่นนี้ที่เสียสละชีวิตเพื่อปกป้องประเทศ ดังนั้นในตอนที่เธอบอกว่าเธอไปเยี่ยมญาติที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ สิ่งแรกที่นึกถึงคือหลี่จงอี้ แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้มารู้จักเขาเลย

เธอคิดไปพลางหน้าแดงเล็กน้อย

เมื่อหลี่จงอี้ได้ยินสิ่งที่ถังซวงพูด เธอก็โบกมือและพูดว่า “เธอบอกฉันมาก่อน แล้วเราจะไปตรวจสอบด้วยกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงก็ไม่ได้ปิดบังอีก

“จากที่ได้ยินมา หนูปะติดปะต่อเรื่องราวได้คร่าว ๆ และพบว่าภรรยาคนที่สองของหลี่เต๋อซินเสียชีวิตเมื่อ 7 ปีก่อน และวันเสียชีวิตของเธอตรงกับเทศกาลไหว้พระจันทร์”

หลี่จงอี้รู้สึกงงงวยเมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้

“เกิดอะไรขึ้นในเทศกาลไหว้พระจันทร์? มันไม่ได้พิสูจน์ว่าหลี่เต๋อซินทำอะไรนะ”

ถังซวงไม่รีรอและพูดต่อว่า “หนูยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่หลังจากเทศกาลไหว้พระจันทร์ในปีนั้น จู่ ๆ ลูกสาวคนโตของบ้านที่อยู่ติดกันกับหลี่เต๋อซินก็พูดถึงเรื่องนี้ไปหลายวัน ไม่นานจากนั้นเธอก็แต่งงานแล้วย้ายออกไป”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่จงอี้ก็พูดต่อ

“เธอหมายความว่า… ลูกสาวคนโตของครอบครัวนั้นอาจรู้อะไรบางอย่างสินะ”

ถังซวงพยักหน้าเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น และพูดว่า “ใช่ค่ะ เธอต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ไม่อย่างนั้นทำไมมันถึงเกิดเรื่องแปลกขึ้นในช่วงเวลานั้นล่ะ?”

“เธอจะไปหาหญิงคนนั้นเหรอ?”

ถังซวงไม่ปฏิเสธ “ค่ะ แต่หนูต้องตรวจสอบก่อนว่าลูกสาวของครอบครัวนั้นแต่งงานไปที่ไหน”

“ฉันจะสืบเรื่องนี้ให้เอง”

“งั้นก็ขอบคุณผู้เฒ่านะคะ”

หลี่จงอี้มองไปที่ถังซวงด้วยความไม่พอใจเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น และพูดว่า “คุณปู่ไม่ใช่เหรอ?”

“อา… ขอบคุณค่ะคุณปู่?”

“ฮ่า ๆ… ฉันนี่ก็มีหลานสาวเหมือนกัน”

หลี่จงอี้หัวเราะออกมา เขารู้สึกดีมาก

ในตอนแรกเมื่อเขาเห็นเด็กสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้ใช้เขาเป็นข้ออ้างเขาก็คิดว่ามันเป็นเรื่องตลก มาหาญาติงั้นเหรอ? ต่อมาเมื่อเขาเห็นว่าเธอจัดการเกี่ยวกับหลี่เต๋อซินอย่างชำนาญ เขารู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้เป็นรอบคอบและฉลาด เวลาพูดเธอมักชี้นำผู้อื่นให้ทำตามจุดประสงค์ของเธอ ซึ่งไม่ง่ายเลย และเมื่อพบว่าเธอพยายามค้นหาความจริง เขาจึงชื่นชมในความกล้าหาญของเธอ

แต่หลี่จงอี้ก็ยังสงสัยว่าทำไมถังซวงถึงมาตรวจสอบเรื่องของหลี่เต๋อซินได้

ถังซวงมองไปที่คุณปู่ตรงหน้าเธอ และเธอไม่ได้ปิดบังเรื่องตระกูลถัง เล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบถังซวง เขาก็รู้ว่าเธอเป็นหลานสาวที่ตลก แต่หลี่จงอี้ก็ยังรู้สึกโกรธมาก “คุณย่าและพ่อของเธอนี่ยังไง พวกเขาทำเรื่องแบบนี้เพียงเพื่อเงินเหรอ? ทำแบบนี้กับหลานสาวกับลูกแท้ ๆ ของตัวเองได้ยังไง”

เมื่อเห็นหลี่จงอี้ที่โกรธแทนเธอ ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ถังซวงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ผู้หญิงถือว่าไม่ใช่คนในสายตาของพวกเขาค่ะ แต่แม่ของหนูก็ได้หย่ากับถังเจี้ยนกั๋วแล้ว และหนูกับน้องสาวก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลถังแล้ว แต่กลายเป็นว่าถังเจี้ยนกั๋วยังกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้กับหนู น่ารำคาญจริง ๆ”

จู่ ๆ หลี่จงอี้ก็รู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับหลานสาวคนนี้

“อย่ากังวลเลย ในเมื่อเธอเรียกฉันว่าปู่ และฉันก็บังเอิญเจอหลี่เต๋อซินด้วย ดังนั้นฉันจะสืบเรื่องนี้ให้ถึงที่สุดอย่างแน่นอน ไม่ว่าหลี่เต๋อซินจะทำอันตรายใด ๆ เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าต้องแต่งงานกับเขาหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของถังซวงรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหลี่จงอี้ ซึ่งพบกันครั้งแรกจะให้คำมั่นสัญญาเช่นนี้ “ขอบคุณค่ะ…คุณปู่”

ถ้ามีหนึ่งก็มีสอง ครั้งแรกยังไม่ชิน พอครั้งที่สองก็นุ่มนวลกว่าเดิมมาก

“เธอเรียกฉันว่าปู่ ดังนั้นฉันจะอยู่ข้างเธออย่างแน่นอน นี่ก็สายมากแล้ว เธอควรกลับไปก่อนนะ”

“ได้ค่ะ”

เมื่อถังซวงกลับถึงบ้าน ถังเซวี่ยก็อดไม่ได้ที่จะเอนตัวไปใกล้เธอและพูดว่า “พี่สาว ในที่สุดพี่ก็กลับมา แม่กับฉันคิดว่าพี่จะไม่กลับมากินข้าวเที่ยงแล้ว ฉันกับแม่จะออกไปตามหาอยู่แล้วเชียว”

“ฉันกลับมาแล้ว ฉันหิวมากเลย เราไปกินข้าวกันเถอะ”