บทที่ 455 ฉลองความสำเร็จ

บทที่ 455 ฉลองความสำเร็จ

เห็นว่าถังซวงรับปากแล้ว อาจารย์ใหญ่ก็มีความสุขมาก เขารีบบอกเวลานัดหมาย “งั้นเป็นวันจันทร์หน้า เวลาแปดโมงเช้านะ”

“ค่ะ”

ถังซวงเองไม่มีอะไรขัดข้อง

อาจารย์ใหญ่และถังซวงพูดคุยกันด้วยท่าทีสบาย ๆ อีกสักพัก

ก่อนที่เหมาจื้อหล่างจะเดินเข้ามากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถังซวง เดี๋ยวฉันเดินออกไปส่ง” ขณะที่พูด เขาอดไม่ได้ที่จะหันมองโม่เจ๋อหยวน คนฉลาดมักจะดึงดูดคนฉลาดเช่นเดียวกัน คู่รักตรงหน้าเขาคืออันดับหนึ่งและอันดับสองของเมืองหลวง พวกเขากำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชิงหวา และอนาคตของพวกเขาต้องสดใสแน่

ถังซวงอดไม่ได้ที่จะเขินอายเล็กน้อยเมื่อเหมาจื้อหล่างจะออกไปส่ง ดังนั้นหลังจากออกจากห้องสำนักงานแล้ว เธอจึงหันไปพูดกับเขาว่า “อาจารย์เหมา พวกเรากลับเองได้ค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องไปส่งหรอก”

เหมาจื้อหล่างยิ้ม “อื้ม งั้นกลับบ้านดี ๆ ล่ะ”

ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนทราบผลการสอบของตัวเองแล้ว ทั้งสองจึงออกจากโรงเรียนด้วยรอยยิ้มแห่งยินดี

“อาหยวน พี่ยังไม่ได้กลับบ้านเลยนะคะตั้งแต่ที่พวกเรากลับมา เดี๋ยวเราแวะไปบอกให้คุณปู่ทราบข่าวสักหน่อยดีกว่า” โม่เจ๋อหยวนอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลจิงนานจนไม่ได้กลับบ้านตัวเองเลย ทำให้ถังซวงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ โชคดีที่คุณปู่โม่และคนอื่น ๆ ไม่ได้คิดมาก ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องอับอายไม่น้อย

โม่เจ๋อหยวนพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม “อื้ม งั้นเราไปกันเถอะ”

ถังซวงพาโม่เจ๋อหยวนแวะไปซื้อของขวัญก่อน

“ซวงเอ๋อร์ ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันสักหน่อย”

ถังซวงเหลือบมองโม่เจ๋อหยวนเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “ถึงอย่างนั้นเราก็ยังต้องซื้อของขวัญนี่ ไม่อย่างนั้นมันจะดูน่าเกลียดเกินไป โชคดีนะที่ฉันมียารักษาโรคติดมาสองขวด จะได้มอบให้คุณปู่”

“ซวงเอ๋อร์ แค่ได้ยาจากเธอคุณปู่ก็ดีใจมากแล้วล่ะ”

ทั้งสองพูดคุยกันขณะที่เดินซื้อของ ก่อนจะตรงไปบ้านตระกูลโม่

คุณปู่โม่ดีใจมากที่เห็นทั้งสองคนมาหา “เจ๋อหยวน ซวงเอ๋อร์ มาได้ยังไงกัน เข้ามาก่อน ๆ” เขารีบกล่าวต้อนรับ “ตอนนี้ปู่อยู่บ้านคนเดียวน่ะ ถ้ารู้ว่าพวกหลานจะมาคงไม่ให้เหม่ยเจินออกไปหรอก แต่อีกเดี๋ยวก็จะเที่ยงแล้ว อยู่กินมื้อเที่ยงด้วยกันสิ”

แม้จะเป็นหลานชายคนโตของเขา แต่ตอนนี้หลานชายไปอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลจิง และกว่าจะกลับบ้านมาเป็นเรื่องหายากมาก คุณปู่โม่จึงมีความสุข

ได้ยินคำพูดของคุณปู่โม่ ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนก็พยักหน้าตอบรับ

“คุณปู่คะ นี่เป็นยาบำรุงสุขภาพ ทานหนึ่งเม็ดก่อนเข้านอนทุกคืนนะคะ”

ถังซวงมอบของขวัญให้ชายชรา

แววตาของคุณปู่โม่เป็นประกายเมื่อเห็นว่าถังซวงมียามามอบให้ นับตั้งแต่เขากินยาที่ถังซวงให้มา สุขภาพของเขาดีขึ้นกว่าเดิมมากจนสัมผัสได้ เมื่อเห็นยานี่ เขาไม่รู้สึกขุ่นเคืองใจแม้แต่น้อยว่าหลานชายคนโตจะไปอยู่บ้านตระกูลจิงนานเท่าไหร่

“นี่มันของดีนี่นา ปู่รู้ตัวว่าตัวเองแก่แล้ว แต่จะกินข้าวกินยาให้ตรงเวลานะ”

เห็นว่าคุณปู่โม่พอใจ ถังซวงเองก็มีความสุขมากด้วย

“ฉันดีใจที่คุณปู่ชอบค่ะ”

ส่วนของขวัญที่เธอซื้อมาก็มอบให้คุณปู่โม่รับเอาไว้ด้วย

ตอนนี้โม่เจ๋อหยวนกล่าวถึงเรื่องผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของพวกเขา “คุณปู่ครับ ผลการสอบออกแล้ว ผมได้อันดับหนึ่งของเมืองหลวง และซวงเอ๋อร์ได้อันดับสอง เรากำลังจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชิงหวาแล้วล่ะครับ เราสองคนจะได้ไปเรียนด้วยกัน”

“หา… จริงเหรอ?”

ได้ยินประโยคนั้น คุณปู่โม่อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ “หลานสองคนสอบได้อันดับหนึ่งและอันดับสองของเมืองหลวงเลยเหรอ? สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวานั่นได้น่ะเหรอ?”

“ครับคุณปู่”

โม่เจ๋อหยวนกับถังซวงพยักหน้ารับ คุณปู่โม่ก็ลุกขึ้นยืนพรวดพราดอย่างมีความสุข

“ดีจริง ๆ! พวกหลานสองคนทำได้ดีมาก”

คุณปู่โม่ไม่สามารถอยู่เฉยได้อีกต่อไป เขาส่งคนออกไปซื้อผักเพิ่ม “วันนี้เราจะต้องฉลองให้กับผลการเรียนของพวกหลานสองคน และแสดงความยินดีที่พวกหลานสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวาได้ด้วย!”

คุณปู่โม่หันมองถังซวงกับโม่เจ๋อหยวนแล้วถามว่า “เอกสารรายงานตัวอยู่ไหนล่ะ?”

“ยังไม่ได้เลยครับ เราไปถามผลคะแนนสอบที่โรงเรียน ส่วนเอกสารรายงานตัวยังไม่ถูกส่งมา”

คุณปู่โม่เองค่อนข้างใจร้อน “ไม่ได้การ ปู่จะไปถามเรื่องนี้เอง ไม่อย่างนั้นปู่คงไม่สบายใจถ้ายังไม่ได้เห็นเอกสารรายงานตัว”

เห็นว่าคุณปู่โม่รีบร้อนออกไป ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง “ดูเหมือนคุณปู่จะตื่นเต้นกว่าพวกเราซะอีก”

“นั่นน่ะสิ”

ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนนั่งรออยู่ในห้องโถง หลังจากคุณปู่โม่กลับมาแล้ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ซวงเอ๋อร์ เจ๋อหยวน ปู่ไปพูดคุยกับเพื่อนเก่ามาแล้ว แม้แต่เขาก็ยังรู้ผลการสอบของพวกหลานด้วย คราวนี้พวกหลานทำได้ดีมากเลยล่ะ ส่วนเอกสารรายงานตัวเดี๋ยวรออีกสักวันสองวันก็น่าจะได้รับแล้ว”

“คุณปู่ครับ ผมใส่ที่อยู่ของบ้านเราไว้แล้ว ถ้าผมไม่อยู่ คุณปู่ก็รับเอกสารนั้นแทนได้เลยนะครับ”

ได้ยินหลานชายคนโตพูดอย่างนั้น คุณปู่โม่เหลือบมองเขาเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “ได้ ๆ”

ขณะทุกคนกำลังพูดคุยกัน หลินเหม่ยเจินก็กลับมา เมื่อเห็นโม่เจ๋อหยวนและถังซวงอยู่ที่นี่ เธอรีบก้าวเข้ามาด้วยความประหลาดใจ “ซวงเอ๋อร์ เจ๋อหยวน ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะ”

ก่อนที่ถังซวงกับโม่เจ๋อหยวนจะตอบอะไร คุณปู่โม่ก็พูดอวดเรื่องผลการสอบมหาวิทยาลัยของหลายเสียก่อน

หลินเหม่ยเจินที่ได้ยินดังนั้น ก็เริ่มตื่นเต้นเช่นกัน

“สุดยอด พวกลูกสองคนเก่งมาก งั้นเดี๋ยวแม่จะเตรียมอาหารจานโปรดให้ลูกสองคนเอง” พูดอย่างนั้นหลินเหม่ยเจินก็เดินออกไปทันที “อ้อ เดี๋ยวแม่ต้องบอกให้พ่อของลูกกลับมาตอนเที่ยงนี้ด้วยนี่นา”

คุณปู่โม่พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า “งั้นเดี๋ยวฉันจะเรียกครอบครัวรองมาด้วยครอบครัวเราจะได้ทานมื้อเที่ยงด้วยกัน”

“ค่ะคุณพ่อ”

หลินเหม่ยเจินรีบโทรตามทุกคน

มื้อเที่ยงของวันนี้ ตระกูลโม่มารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง

โม่ถิงฮวาที่ทราบคะแนนสอบของลูกชายและถังซวง เขายิ้มกว้างจนปากแทบจะถึงใบหู

ส่วนโม่ถิงซวนก็ดีใจมาก เขาชื่นชอบถังซวงมานาน และคิดเพียงว่าเธอเก่งด้านการปรุงยา แต่ไม่คิดว่าเธอจะเรียนเก่งขนาดนี้ หลานชายคนโตและสะใภ้ใหญ่ของบ้านสอบได้อันดับหนึ่งและอันดับสองของเมืองหลวง คงจะต้องมีคนแสดงความยินดีกับเขามากมายแน่นอน

“เจ๋อหยวน ซวงเอ๋อร์ วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก เรามาดื่มกันเถอะ”

เจิ้งหงเหลือบมองสามีของตัวเองก่อนจะบอกให้เขาสงบปากสงบคำ เพราะโม่เจ๋อหยวนกับถังซวงไม่ดื่มแอลกอฮอล์สักหน่อย

ทว่าคุณปู่โม่ที่ได้ยินรีบพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที “อื้ม ใช่ ๆ เรามาดื่มกันสักหน่อยดีกว่า”

ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนไม่ปฏิเสธ เมื่อถึงเวลาทานอาหาร ทั้งคู่ก็ดื่มด้วยเช่นกัน

โม่ชืออวี่มองลูกพี่ลูกน้องกับพี่สะใภ้ของตัวเองด้วยความอิจฉา “พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ เมื่อไหร่ฉันจะเก่งเท่าพวกพี่บ้างนะ?” ในเรื่องของการเรียน เธอรู้สึกว่าตัวเองยังทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร

เจิ้งหงเหลือบมองลูกสาวก่อนจะหันมองโม่เจ๋อหยวนกับถังซวง และพูดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “ซวงเอ๋อร์ เจ๋อหยวน ชืออวี่กำลังจะเปิดเรียนภาคฤดูร้อนแล้ว ถ้าชืออวี่มีคำถามอะไรไม่เข้าใจสามารถไปถามพวกเธอสองคนได้ไหมจ๊ะ?”