บทที่ 499 สงสัย

บทที่ 499 สงสัย

ได้ยินคำพูดของหยินอี้แล้ว ถังซวงพยักหน้ารับ “อื้ม อย่างนั้นก็ระวังตัวด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของคุณ”

หยินอี้พยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว “ครับ”

พวกเขามาที่นี่ด้วยหน้าที่ติดตามถังซวง แต่พวกเขารู้ว่าตัวเองเก่งกาจเกินกว่าจะทำเรื่องอย่างนี้ อีกทั้งที่นี่มีทั้งเหลิ่งตงและคนอื่น ๆ ประจำการอยู่แล้ว แต่เขาและหยินเอ๋อร์ยังถูกส่งมาเพิ่มอีก

หลังจากติดตามถังซวงไม่นาน พวกเขาก็สัมผัสได้ว่าผู้หญิงคนนี้เก่งกาจมากแค่ไหน อีกทั้งเธอยังใจดีกับพวกเขามาก ทั้งยาสำหรับป้องกันตัว ยารักษาบาดแผล และยาที่ได้รับเสมอไม่เคยขาด ทั้งยังมียาบำรุงอีกด้วย หลังจากกินพวกมันไปแล้ว เขารู้สึกว่าสุขภาพของตนเองดีขึ้นมาก ร่างกายเบาสบายราวกับสายลม ดังนั้นเขาจึงอยากตั้งใจปกป้องถังซวงให้มากขึ้น เมื่อเห็นว่ามีคนคิดทำร้ายถังซวง พวกเขาจะไม่มีวันยอมอยู่เฉยเด็ดขาด

หลังหยินอี้จากไป เหลิ่งตงก็ปรากฏตัวขึ้น

“คุณถังซวง อยากให้ผมไปติดตามถังอวี้สือไหมครับ?”

ถังซวงส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็นต้องติดตามถังอวี้สือหรอก ยังไงเธอก็ต้องบอกกล่าวให้เหวินเจ๋อหลิ่วเป็นคนลงมืออยู่ดี ดังนั้นเธอไร้มลทิน ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้ฉันจะอยู่ใกล้กับถังอวี้สือเอง”

เหลิ่งตงได้ยินอย่างนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก

แต่ถังซวงหันมองเหลิ่งตงแล้วพูดขึ้นว่า “ส่งคนไปบอกที่บ้านให้หน่อยว่าวันนี้ฉันจะเข้าห้องทดลอง เลยจะนอนค้างที่มหาวิทยาลัยไม่ได้กลับบ้าน” พรุ่งนี้เธอจะต้องเข้าห้องทดลองกับฝูเซียงหยางแต่เช้า เหตุผลเท่านี้นับว่าเพียงพอแล้ว

“ครับ”

เหลิ่งตงตอบรับและรีบดำเนินการทันที

ถังซวงเดินกลับไปยังหอพัก

เมื่อต้วนเฟิ่งหยิงและเจียนหวานหว่านเห็นถังซวงมาที่นี่ พวกเธอต่างประหลาดใจก่อนจะถามขึ้นว่า “ถังซวง คืนนี้ไม่กลับบ้านหรือ?”

แม้แต่เหยาหงเองก็หันมองถังซวงด้วยความสงสัยเช่นกัน “เพื่อนร่วมชั้นถังซวง คืนนี้เธอจะพักที่นี่หรือ?”

ถังซวงยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ “อื้ม พรุ่งนี้ฉันจะต้องเข้าห้องทดลองแต่เช้า เลยจะนอนพักที่หอพักน่ะ พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องรีบ”

ต้วนเฟิ่งหยิงพูดขึ้นว่า “ใช่ ๆ นอนที่นี่แหละดีที่สุด พรุ่งนี้เธอจะต้องตื่นเช้า” เธอมีความสุขมากที่ถังซวงจะค้างที่นี่คืนนี้ เพราะเธอสนิทกับถังซวงมากที่สุดในหอพัก

“อื้ม”

ถังซวงยิ้ม

เวลานี้ถังอวี้สือกับเหวินเจ๋อหลิ่วก็กลับมาแล้ว เมื่อทั้งสองเห็นถังซวงอยู่ในหอพัก ถึงกับเปลี่ยนสีหน้าในทันที

ถังอวี้สือเป็นคนแรกที่ถามขึ้น “คืนนี้เธอไม่กลับบ้านหรือถังซวง?”

“อาจารย์ฝูบอกให้เราสองคนไปที่ห้องทดลองพรุ่งนี้เช้าหนิ ฉันเลยว่าจะนอนที่นี่ จะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาก”

ได้ยินอย่างนั้น ถังอวี้สือก็จำได้ทันที

“จริงด้วย พรุ่งนี้เราต้องไปที่นั่นแต่เช้า” เธอเอาแต่คิดเรื่องของถังซวงมาหลายวัน ถ้าถังซวงไม่พูด เธอก็เกือบลืมมันไปแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ถังซวงออกจากหอพักแต่เช้า ส่วนถังอวี้สือกับเหวินเจ๋อหลิ่วเองก็ออกมาพร้อมกัน

เมื่อทั้งสามมาถึงห้องทดลอง ฝูเซียงหยาง เฉารุ่ย และสวีซาก็อยู่ที่นี่แล้ว

“ถังซวง มาแล้วหรือ”

ฝูเซียงหยางตาเป็นประกายชัดเจนมาก “ยาของเราประสบความสำเร็จแล้วนะ ต้องขอบคุณคุณจริง ๆ” ฝูเซียงหยางหันไปหาถังอวี้สือแล้วพูดว่า “นักศึกษาถังอวี้สือก็เก่งมาก คุณมีพรสวรรค์จริง ๆ ในอนาคตขอให้ตั้งใจเรียนให้มากนะครับ”

ได้ยินอย่างนั้น ถังอวี้สือตอบรับด้วยรอยยิ้ม “ค่ะอาจารย์ฝู ฉันจะตั้งใจเรียน”

วันนี้ฝูเซียงหยางมีความสุขมาก เขาให้ถังซวงกับถังอวี้สือมาที่นี่เพื่อประกาศข่าวดี อีกทั้งยังพูดต่อ “เอกสารเกี่ยวกับยานี้จะถูกเผยแพร่ในอีกไม่กี่วัน และชื่อของพวกคุณจะอยู่ในเอกสารนั้นด้วย”

“ขอบคุณค่ะอาจารย์ฝู”

ฝูเซียงหยางโบกมือก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณอะไรกัน ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมต่างหากต้องขอบคุณ”

แม้แต่เฉารุ่ยและสวีซาที่ยืนอยู่ด้านข้างยังยกยิ้มกว้าง ท่าทีของพวกเขาที่มีต่อถังซวงและถังอวี้สือยังดีขึ้นมาก “คุณสองคนมีความสามารถมากและมีส่วนสำคัญในงานนี้ ถ้ามีโครงการอื่น ๆ อีกในอนาคต หวังว่าพวกคุณสองคนจะเข้าร่วมกับพวกเรานะครับ”

ฝูเซียงหยางเองก็คิดเหมือนกัน แต่เขารู้ว่าถังซวงยุ่งมาก จึงไม่คาดหวังว่าถังซวงจะเข้าร่วมในทุกครั้ง แต่ก็ยังหันมองถังซวงก่อนจะถามว่า “ถังซวง ถ้าคุณว่าง คุณจะเข้าร่วมกับพวกเราได้ไหม?”

ถังซวงพยักหน้ารับ “ค่ะ”

ได้ยินว่าถังซวงเห็นด้วย ฝูเซียงหยางก็ยกยิ้มมีความสุข “เยี่ยมไปเลย” เขารู้สึกภูมิใจมากที่ได้เป็นอาจารย์ของถังซวง

ส่วนถังอวี้สือหันมองถังซวงและฝูเซียงหยางด้วยแววตาลุ่มลึก ฝูเซียงหยางคนนี้ให้ความสำคัญกับถังซวงมากเกินไป เป็นเพราะถังซวงพัฒนายาต้านอักเสบชนิดพิเศษเท่านั้นหรือ? เท่าที่เธอรู้มา ฝูเซียงหยางเองก็พัฒนายาที่มีประโยชน์มามากมายเช่นกัน เขาไม่ควรจะสุภาพกับเด็กคนนี้ขนาดนี้นี่?

ก่อนถังอวี้สือจะคิดไปไกล ฝูเซียงหยางส่งเอกสารให้กับพวกเขาทีละคน

“นี่คือข้อมูลที่ผมรวบรวมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มันคือประสบการณ์ของผมเอง พวกคุณลองเอากลับไปอ่านดู” เดิมทีเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้ข้อมูลนี้กับถังอวี้สือ แต่หลังจากผลการทดลองครั้งล่าสุด เขาสัมผัสได้ว่าตัวเองประเมินถังอวี้สือต่ำเกินไป นักศึกษาคนนี้เป็นอัจฉริยะแน่นอน และเขาไม่อยากจะพลาดบุคคลที่มีความสามารถไป

“ขอบคุณค่ะอาจารย์ฝู”

ถังซวงและถังอวี้สือไม่คิดว่าฝูเซียงหยางจะมอบของสำคัญนี้ให้ แม้เอกสารในมือจะเบามาก แต่มันกลับเต็มไปด้วยมูลค่า

ฝูเซียงหยางโบกมือก่อนจะพูดว่า “เอาละ วันนี้พวกคุณมีเรียนคาบเช้า รีบไปที่ห้องเรียนเถอะ”

ถังซวง ถังอวี้สือ และเหวินเจ๋อหลิ่วออกจากห้องทดลอง และตรงเข้าสู่ห้องเรียน เดิมทีถังอวี้สือคิดอยากคุยกับถังซวงสักหน่อย แต่เพราะถังซวงเย็นชามาก เธอจึงไม่อยากจะยิ้มให้อีกฝ่ายเหมือนกัน จนระหว่างทั้งสองเย็นชาต่อกันมาก

เหวินเจ๋อหลิ่วอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองถังซวงอย่างไม่พอใจ พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

ผ่านไปอีกไม่กี่วัน ถังซวงก็ไม่ได้ไปที่หอพัก แต่ได้รับข่าวจากหยินอี้

“คุณถังซวง ดูเหมือนว่าเหวินเจ๋อหลิ่วจะพยายามติดต่อกับใครบางคน แต่เธอติดต่อกับใคร เรื่องนั้นผมไม่ทราบครับ”

ถังซวงครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะหันมาถามหยินอี้ “คุณเคยได้ยินชื่อของตระกูลอิ๋นซื่อไหม?”

หยินอี้เผยสีหน้าตื่นตระหนก “ผมเคยได้ยิน แต่ก็ไม่รู้เรื่องมากนัก ว่ากันว่า คนตระกูลอิ๋นซื่อนั้นลึกลับ และไม่ค่อยออกมาพบเจอโลกภายนอก และ… ผมได้ยินว่าผู้คนจากตระกูลอิ๋นซื่อไม่ง่ายที่จะรับมือ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น”

“ฉันสงสัยว่าถังอวี้สือกับเหวินเจ๋อหลิ่วจะเป็นคนจากตระกูลอิ๋นซื่อ”

เพราะสองคนนี้รู้จักเว่ยเหิง พวกเขาอาจจะมาจากตระกูลอิ๋นซื่อก็ได้ ยังไงทั้งถังอวี้สือและเหวินเจ๋อหลิ่วก็ไม่ใช่คนธรรมดา

“อะไร…”

หยินอี้ถึงกับตื่นตระหนก แต่เขารู้ว่าถังซวงคาดเดาไม่ผิด สีหน้าของเขากลายเป็นจริงจังขึ้นมาก่อนจะตอบกลับว่า “อย่างนั้นผมจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด”

“อื้ม”