บทที่ 84 กำราบให้สิ้นซาก

บทที่ 84 กำราบให้สิ้นซาก

เมื่อถังเยว่หมินเห็นร่างผอมเพรียวของถังซวงตรงหน้า เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

ส่วนถังเหยาหัวที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นว่า “ถังซวง ฉันได้ยินมาว่าเธอมอบรถเก็บเกี่ยวให้หมู่บ้านเถาฮวางั้นหรือ?”

ถังซวงเดาจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมของคนเหล่านี้ได้แล้ว เมื่อเห็นว่าถังเหยาหัวถามตรง ๆ เธอก็ตอบตรง ๆ ว่า “ใช่ค่ะ ฉันส่งมอบรถเก็บเกี่ยวให้หมู่บ้านเถาฮวา”

เมื่อเห็นว่าถังซวงยอมรับเช่นนั้น ก่อนที่ถังเหยาหัวจะทันได้พูดอะไร แม่เฒ่าถังก็กระโดดออกมา “นี่ นังหนู ทำไมแกไม่ถามพวกเราผู้อาวุโสเกี่ยวกับเรื่องสำคัญแบบนี้สักคำเลยฮะ ตัดสินใจเอาเอง เอาเถอะ ถึงแกต้องการจะมอบให้จริง แต่ก็ต้องเป็นหมู่บ้านหลู่ฮวาของเราสิ ไม่ใช่หมู่บ้านเถาฮวา”

ถังเจี้ยนกั๋วมองไปยังถังซวงด้วยสายตาที่เขม็งราวกับว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่ลูกสาวของตน แต่เป็นศัตรู

“ซวงเอ๋อร์ ใครมาน่ะ?”

เฮ่อหลานกำลังทำซุปอยู่ในครัว เมื่อเธอได้ยินเสียงเคาะประตู เธอคิดว่าเป็นลูกสาวเสี่ยวเซวี่ยที่ไปเรียกหลี่จงอี้และโม่เจ๋อหยวนมาทานข้าวที่บ้าน ซึ่งก็น่าจะกลับมาได้แล้ว หากแต่ตอนนี้กลับมีคนมากมายมาออกันที่ประตู เธอจึงรีบออกไปดู และเห็นตระกูลถัง ถังเยว่หมินและถังเหยาหัวยืนเผชิญหน้ากับลูกสาวคนโตของเธออยู่

เมื่อถังซวงเห็นเฮ่อหลานออกมาก็พูดกับเธอว่า “แม่คะ ไม่มีอะไรหรอก เข้าไปข้างในก่อนเถอะ หนูจะคุยกับลุงหัวหน้าหมู่บ้านเอง”

เฮ่อหลานได้ยินอย่างนั้นก็กังวลใจและรีบเดินไปหาลูกสาวเพราะกลัวว่าเธอจะถูกรังแก

ทันทีที่เฮ่อหลานเดินออกมา ถังเจี้ยนกั๋วก็มองตรงไปที่เธอ แม้ว่าเขาจะเคยใช้ชีวิตคู่กับเฮ่อหลานมาก่อน แต่ตอนนี้เธอดูดีขึ้นมาก ดูเหมือนตอนที่อายุยังน้อย หญิงสาวดูอ่อนกว่าวัย ไม่เหมือนผู้หญิงที่มีลูกแล้วถึงสองคน แต่กลับเหมือนหญิงสาวที่เพิ่งแต่งงาน

ไม่ต้องพูดถึงถังเจี้ยนกั๋ว ตระกูลถังที่เหลือก็มองไปที่เฮ่อหลานด้วยความประหลาดใจเช่นกัน แต่ถึงยังไงแม่เฒ่าถังก็ยังสาปแช่งเธอ “เหอะ เฮ่อหลาน แกนี่มันแพศยามากขึ้นเรื่อย ๆ นะ อายุก็ไม่น้อยแล้ว แต่นี่ใส่ชุดอะไรน่ะ? ยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อยู่หรือไง?”

ในขณะนี้ หญิงชราได้ลืมจุดประสงค์ในการมาที่นี่แล้ว แค่เธอไม่สามารถทนเห็นรูปร่างและการแต่งตัวของเฮ่อหลานที่ดูดีขึ้นมากได้ และไม่สามารถทนเห็นสุนัขตัวเมียตัวนี้และลูกสาวทั้งสองได้ดี พวกมันควรเป็นวัวเป็นม้าให้ตระกูลถังของเธอสิ

ถังซวงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยันเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น “ไม่มีอะไรจะพูดแล้วหรือไง ถึงมามองเสื้อผ้าของแม่ฉัน ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็รีบไปให้พ้นซะ ครอบครัวฉันไม่ต้อนรับพวกคุณ”

“นังตัวแสบ นั่นเป็นวิธีที่แกพูดกับย่าของแกหรือไง?”

ถังซวงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันไม่มีย่าอย่างคุณที่ต้องการขายหลานสาวตัวเองหรอก”

“แก…”

เมื่อเห็นถังซวงพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง แม่เฒ่าถังก็สำลักจนพูดไม่ออก ท้ายที่สุด เพราะมันเป็นความผิดของเธอและเจี้ยนกั๋ว พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรเพื่อหักล้างได้

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์แย่ลง พ่อเฒ่าถังก็จ้องไปที่แม่เฒ่าถัง แล้วพูดว่า “หุบปากซะ”

ซึ่งแม่เฒ่าถังยังคงเชื่อฟังพ่อเฒ่าถัง ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรออกมาอีก

ในเวลานี้ ในที่สุดพ่อเฒ่าถังก็เปิดเผยจุดประสงค์ในการมาออกมา

“นังหนู แม้ว่าตอนนี้แกจะอาศัยอยู่กับแม่ของแก แต่เราทุกคนต่างก็เป็นญาติของแก แกไม่ควรพูดแบบนั้น และแกก็ทำไม่ถูก เรื่องรถเก็บเกี่ยวคันนั้น เพราะยังไงแกก็เติบโตในหมู่บ้านหลู่ฮวา แกควรคิดถึงหมู่บ้านหลู่ฮวาก่อนเป็นที่แรก ไม่ใช่หมู่บ้านเถาฮวาที่แกเพิ่งไปอยู่เมื่อไม่นานนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อเฒ่าถัง ถังซวงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ในความเป็นจริง ชายชราคนนี้เป็นคนเจ้าเล่ห์ที่สุดในตระกูลถัง แม้ว่าแม่เฒ่าถังจะเป็นคนจัดการทุกสิ่งและทุกเรื่องเสมอก็จริง แต่พ่อเฒ่ามักจะนั่งเงียบ ๆ และซ่อนตัวอยู่ด้านหลังคอยควบคุมทุกอย่าง แม้ว่าใครจะต้องการดุด่า แต่ก็ด่าแค่แม่เฒ่าถังไม่ใช่เขา

“เพื่อนของฉันมอบรถเก็บเกี่ยวคันนั้นให้ฉัน ฉันจะให้ใครก็ได้ที่ต้องการ แล้วพวกคุณเกี่ยวอะไรด้วย? เราสามคนแม่ลูกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลถังของคุณแล้ว อะไรก็ตามที่เราทำ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ”

เมื่อเห็นว่าถังซวงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ดวงตาของพ่อเฒ่าถังก็ค่อย ๆ เย็นชา

แต่จู่ ๆ ถังเยว่หมินเป็นคนรีบพูดจากด้านข้างว่า “ถังซวง เราไม่ได้มาเพื่อคุยกับเธอรถเก็บเกี่ยวคันนั้นหรอก เราแค่อยากจะมาถามเธอหน่อยว่า รถเก็บเกี่ยวที่กำลังผลิตที่โรงงานเครื่องจักรจะมีขายไหม? ถ้าถึงเวลานั้นหมู่บ้านหลู่ฮวาของเรายินดีจ่ายให้แน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังซวงก็มองไปที่ถังเยว่หมินและใบหน้าของเธอก็สดใสขึ้นเล็กน้อย

“ลุงหัวหน้าหมู่บ้านจะซื้อหรือคะ? ถ้าอย่างนั้นไว้ฉันจะถามให้เองค่ะ”

แต่ก่อนที่ถังเยว่หมินจะขอบคุณ ถังเจี้ยนกั๋วก็พูดว่า “ซื้ออะไรกัน ในเมื่อเธอมอบให้กับหมู่บ้านเถาฮวาแล้ว เธอก็ควรมอบให้หมู่บ้านหลู่ฮวาด้วยสิ”

ตอนแรกเขายังคงมองไปที่เฮ่อหลานราวกับตกอยู่ในภวังค์ แต่เมื่อตระหนักได้ว่าเฮ่อหลานไม่ได้มองมาที่เขาด้วยซ้ำ ความโกรธในใจของเขาก็เพิ่มขึ้น และความโกรธที่มีต่อถังซวงก็ยิ่งฝังลึกลงไปอีก

ทำไมสองแม่ลูกถึงไม่สนใจเขาเลย

เพราะยังไง เขาก็เคยเป็นสามีของเฮ่อหลาน และเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของถังซวง เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวและพวกเธอทุกคนควรทำตามที่เขาสั่ง!

“เหอะ…”

ถังซวงหัวเราะเยาะ เธอเคยเห็นความหน้าด้านของตระกูลถังมาแล้ว และพวกเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากเธอได้อีก

“พวกคุณมาขวางประตูไว้ทำไม? คิดจะทำอะไรกันแน่?”

ก่อนที่ถังซวงจะขับไล่พวกเขาออกไป เสียงที่อ่อนโยนก็ดังขึ้น เป็นจิงเจ้อหรงที่เดินมาข้างหน้าอย่างกล้าหาญ และมองไปที่ตระกูลถังอย่างไม่แยแส

“คุณเฮ่อ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

เมื่อจิงเจ้อหรงถามขึ้น ตอนนี้เขาได้เดินมาอยู่ด้านหน้าเฮ่อหลานแล้ว โดยกันให้สองแม่ลูกอยู่ด้านหลัง

เหรินอวี่ผู้ติดตามจิงเจ้อหรงยืนอยู่ที่ด้านข้างและพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล “ท่านครับ ถอยก่อนเถอะครับ ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของผมเอง”

“คุณ… คุณเป็นใคร?”

เมื่อเห็นชายผู้นี้ปรากฏตัวที่บ้านของเฮ่อหลาน แม่เฒ่าถังมองเฮ่อหลานและจิงเจ้อหรงอย่างสงสัย แต่เนื่องจากอากัปกิริยาของจิงเจ้อหรงที่ดูสง่างามทุกท่วงท่า เธอรู้สึกอับอายจากก้นบึ้งของหัวใจและไม่กล้าพูดออกมาเสียงดัง

ถังเจี้ยนกั๋วมองไปที่จิงเจ้อหรงด้วยความงุนงงและตระหนักว่าชายคนนี้คือชายที่อยู่กับเฮ่อหลานที่โรงพยาบาลครั้งก่อน แต่ชายคนนี้กับเขานั้นดูราวกับว่าไม่ได้มาจากโลกเดียวกันเลยสักนิด ไม่สามารถเทียบได้เลย ถังเจี้ยนกั๋วรู้สึกว่าเขาตัวเล็กลง

เมื่อเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ เริ่มผิดแผนมากขึ้นเรื่อย ๆ ถังเยว่หมินจึงรีบพูดขึ้น “มันเป็นความเข้าใจผิดครับ เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด เราแค่มาถามถังซวงดูว่าเธอจะช่วยเราขอให้โรงงานเครื่องจักรขายรถเก็บเกี่ยวให้หมู่บ้านหลู่ฮวาได้ไหมน่ะครับ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิงเจ้อหรงมองไปที่ถังซวงอย่างสงสัย

แต่ถังซวงมองตรงไปที่ถังเยว่หมิน และพูดว่า “หัวหน้าหมู่บ้านถังคะ รถเก็บเกี่ยวไม่ถูกเลยนะ หัวหน้าหมู่บ้านถังวางแผนที่จะซื้อมันจริง ๆ หรือ?”

อาจจะไม่มีใครสังเกตเห็น แต่เฮ่อหลานพบว่าลูกสาวของเธอเรียกชื่อถังเยว่หมินเปลี่ยนไป

ถังเยว่หมินลังเลหลังจากได้ยินคำพูดของถังซวง แต่ในที่สุดก็พยักหน้าและพูดว่า “เรายังต้องการซื้ออยู่ดี แต่ฉันสงสัยว่าเราจะพอได้ส่วนลดสักเล็กน้อยได้ไหม?”

ถังซวงยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “หัวหน้าหมู่บ้านถัง ฉันรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ จะมีรถเก็บเกี่ยวในหมู่บ้านหลู่ฮวาแน่นอน และฉันจะให้คุณโดยตรงเองค่ะ”

“จริงหรือ? เยี่ยมจริง ๆ”

ถังเหยาหัวเป็นคนแรกที่มีความสุข ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ แม้ว่าตอนแรกจะมีผิดแผนไปบ้าง แต่ผลสุดท้ายก็ออกมาดี

หากแต่ถังเยว่หมินมองตรงไปที่ถังซวง แล้วถามว่า “เธอ… เธอจะมอบรถเก็บเกี่ยวมาที่หมู่บ้านของเราจริง ๆ หรือ?”

“ใช่ค่ะ หัวหน้าหมู่บ้านถังส่งฉันไปโรงพยาบาลและจ่ายค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าให้ ฉันยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณนี้เลย ตอนนี้ฉันสามารถให้รถเก็บเกี่ยวเป็นการขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณในตอนนั้นได้แล้ว”

ถังเยว่หมินรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เขารู้ว่าถ้าเขารับรถเก็บเกี่ยวคันนี้มา ถังซวงและเขาจะไม่มีความสัมพันธ์ที่เอื้อเฟื้อต่อกันอีก และพวกเขาไม่อาจแม้แต่จะมองหน้ากันได้

“หัวหน้าหมู่บ้าน ทำไมนายถึงตกใจล่ะ? นี่เป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะ” ถังเหยาหัวอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อถังเยว่หมิน เพราะกลัวว่าจู่ ๆ เขาจะปฏิเสธขึ้นมา

ถังซวงยังคงมองตรงไปที่ถังเยว่หมิน เพื่อรอให้เขาพูด

แต่ถังเยว่หมินพยายามตั้งสติอยู่พักหนึ่ง และในที่สุดก็พยักหน้าอย่างหนักอึ้งและพูดว่า “ตกลง ฉันขอบคุณมากจริง ๆ”