บทที่ 85 กลุ่มผู้นำชุมชน(รีไรท์)

บทที่ 85 กลุ่มผู้นำชุมชน(รีไรท์)

เมื่อได้ยินคำพูดของถังเยว่หมิน ถังซวงยิ้มและพยักหน้า “ยินดีค่ะ”

เมื่อเห็นว่าถังซวงเห็นด้วย ถังเยว่หมินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอึดอัดโดยไม่ทราบสาเหตุ จากนี้ไปถังซวงคงไม่มีความเกี่ยวข้องกับหมู่บ้านหลู่ฮวาอีกแล้วจริง ๆ ในเมื่อเธอเกลียดตระกูลถังเข้าไส้ แต่ตอนนี้เธอน่าจะเกลียดเขาไปแล้วด้วย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ถังเยว่หมินก็ยิ้มอย่างขมขื่น “ถังซวง งั้นเรากลับกันก่อนนะ”

ถังเหยาหัวยกยิ้มและพูดว่า “ใช่แล้ว ถังซวง เรากลับไปก่อนนะ ถ้าเธอว่าง เธอสามารถกลับไปที่หมู่บ้านหลู่ฮวาได้ตลอดเลยนะ”

เมื่อถังซวงได้ยินสิ่งนี้ เธอก็ยิ้มและพูดว่า “ค่ะ ฉันจะกลับไปเมื่อฉันว่างนะ” แต่เธอพูดแบบนี้เพื่อบอกปัดไปเท่านั้น ให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่คิดว่ามันเป็นเพียงคำพูดที่สุภาพ และไม่มีใครคิดเอาจริงเอาจัง

แต่ตระกูลถังยังไม่ต้องการที่จะกลับไป

โดยเฉพาะแม่เฒ่าถัง

เธอเห็นสามแม่ลูกที่ไม่เพียงอาศัยอยู่ในตำบลเท่านั้น แต่ยังมีสนามหญ้าที่สวยงามนี่อีก เธอจะกลับไปได้อย่างไร

ถังซวงมองไปที่พ่อเฒ่าถัง และคนอื่น ๆ อย่างไม่สุภาพและพูดว่า “ทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ? อยากจะอยู่กินอาหารเย็นด้วยหรือไง? น่าเสียดายนะที่ครอบครัวของเราไม่ต้อนรับ เพราะงั้นก็ไปให้พ้น ”

“ถังซวงนี่คือมารยาทที่มีควรทำต่อผู้อาวุโสของแกหรือ? ดูท่าทางหยาบคายของแกสิ แม้ว่าแกจะประสบความสำเร็จก็คงไม่ได้ขัดเกลาสันดานของแกเลยสินะ รู้ไว้ด้วยไม่มีใครชอบผู้หญิงป่าเถื่อนอย่างแกหรอก”

ก่อนที่ถังซวงจะพูด จิงเจ้อหรงก็พูดขัดขึ้นมาแทน “คุณพ่อเฒ่า ผมว่าคุณคิดผิดแล้ว ถังซวงเก่งมากนะ ทุกคนที่ได้รู้จักเธอต่างก็ชอบเธอมาก ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่คือบ้านของเธอ และเธอก็ไม่ต้อนรับพวกคุณ เพราะอย่างนั้นพวกคุณก็ควรออกไปซะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พ่อเฒ่าถังก็เปิดปากของเขาและต้องการที่จะโต้เถียง แต่ท่าทางของจิงเจ้อหรง ทำให้เขาเกรงกลัวเล็กน้อย

แต่เมื่อนึกถึงพวกสามแม่ลูกที่อาศัยอยู่ที่นี่ ชายเช่นนี้มาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร พ่อเฒ่าถังจึงถามอย่างสงสัยว่า “คุณเป็นใคร? และมีความสัมพันธ์อะไรกับพวกเธอ?”

จิงเจ้อหรงเลิกคิ้วเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น มองไปที่พ่อเฒ่าถัง และคนอื่น ๆ ด้วยสายตาที่เย็นชา

แต่ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนมากต่างมาออกันที่ประตู เมื่อคนเหล่านั้นเห็นจิงเจ้อหรง พวกเขาก็รีบไปข้างหน้าและพูดว่า “คุณจิง? ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาในตำบล ทำไมคุณไม่บอกเราล่ะครับ เราจะได้เตรียมต้อนรับ”

เมื่อมีคนจำนวนมากเข้ามาต้อนรับเขา คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง

แม้แต่จิงเจ้อหรงก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นโบกมือให้คนเหล่านั้นและพูดว่า “วันนี้เป็นธุระส่วนตัวของฉันน่ะ ฉันมาบ้านเพื่อนเพื่อร่วมอาหารเท่านั้น เลยไม่ได้แจ้งให้คุณทราบ คุณไม่ต้องเป็นกังวลหรอก กลับไปทำงานเถอะ ไม่ต้องสนใจตรงนี้หรอกครับ”

บุคคลที่มาทักทายคือผู้นำชุมชน เมื่อได้ยินสิ่งที่จิงเจ้อหรงพูด ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามันไม่ดีสำหรับเขาที่จะพาคนจำนวนมากมาที่นี่ ดังนั้นเขาจึงรีบยิ้มและพูดว่า “ตกลงครับ งั้นเราขอตัวก่อนนะครับ”

ถังเยว่หมินยังคงสงสัยว่าคนเหล่านี้เป็นใคร แต่เมื่อเขาเห็นผู้นำชุมชนในตอนท้าย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จิงเจ้อหรงเป็นใครกันแน่ ทำไมพวกผู้นำชุมชนดูจะเกรงใจเขานัก?

ถังซวง และคนอื่น ๆ ไปข้องเกี่ยวกับคนระดับนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

แต่ในขณะนี้ ถังเยว่หมินรู้แล้วว่าคนเหล่านี้ตรงหน้าเขาเป็นผู้นำทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะทำตัวไม่เหมาะสม

เมื่อผู้นำชุมชนกำลังจะพาผู้คนออกไป ถังซวงมองไปที่ถังเยว่หมิน และพูดว่า “หัวหน้าหมู่บ้านถัง เราต้องไปกินข้าวกันแล้ว ดังนั้นคุณควรกลับไปก่อนนะคะ”

เมื่อผู้นำชุมชนเห็นถังเยว่หมิน เขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน และเขาก็กล่าวสวัสดีว่า “ถังเยว่หมิน ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

“ผม… ผมมาที่นี่เพื่อคุยกับถังซวงเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างนิดหน่อยน่ะครับ”

ผู้นำชุมชนต้องการถามอะไรเพิ่มเติม แต่เมื่อเห็นคนอื่นเดินออกไป เขาก็ไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้ เขามองไปที่ถังเยว่หมินแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณกำลังจะไป งั้นไปด้วยกันเถอะ”

แน่นอนว่า ถังเยว่หมินและถังเหยาหัวไม่กล้าพูดอะไร พวกเขาเดินตามหลังและเตรียมจะจากไปพร้อมกัน แต่พวกเขาสองคนยังไม่ลืมพ่อเฒ่าถัง และคนอื่น ๆ จึงดึงพวกเขาออกมาด้วย

แม้ว่าพ่อเฒ่าถังจะไม่รู้จักคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้า แต่เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่เหมาะสม จึงไม่กล้าที่จะต่อว่าถังซวงและคนอื่น ๆ ต่อ จึงยอมจากไปพร้อมผู้ใหญ่บ้าน

ส่วนแม่เฒ่าถัง ถังอี้กั๋ว และ ถังเจี้ยนกั๋วก็จากไปพร้อมกันด้วย

เมื่อทุกคนออกไป ผู้นำชุมชนก็ถามถังเยว่หมินสองสามคำ

เมื่อเขารู้ว่าเป็นเด็กสาวคนนั้นมาจากหมู่บ้านหลู่ฮวา เขารีบถามทันทีว่า “แล้วความสัมพันธ์ของพวกเธอกับคุณจิงเป็นยังไง?”

“เอ่อ… ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”

เมื่อเห็นว่าถังเยว่หมินไม่รู้ ผู้นำชุมชนจึงไม่ถามอะไรต่อ เขาพูดคุยต่ออีกสองสามคำและกลับไป

เมื่อเห็นว่าถังเยว่หมินยังคงประหม่าเล็กน้อย พ่อเฒ่าถังก็ขมวดคิ้วและถามว่า “เยว่หมิน คนพวกนั้นคือใคร? ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คนระดับธรรมดา ๆ เลย”

ถังเยว่หมินพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “แน่นอนว่ามันต้องไม่ธรรมดาสิ ผู้นำชุมชนของเราที่คุยกับผมเมื่อกี้นี้ยังทำได้แค่เดินตามหลังผู้ชายคนนั้นอย่างนอบน้อม ถ้าอย่างนั้นแล้วผู้ชายที่ยืนอยู่ด้วยกันกับเฮ่อหลานและเด็ก ๆ ล่ะจะคือใคร?”

“อะไรนะ…”

พ่อเฒ่าถังและคนอื่น ๆ ประหลาดใจและรีบปฏิเสธทันทีว่า “เป็นไปไม่ได้ สามแม่ลูกจะรู้จักผู้ชายระดับนั้นได้ยังไง?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ถังเยว่หมินก็เหลือบมองไปที่พ่อเฒ่าถัง และพูดว่า “แล้วเป็นไปได้ไหมที่ผู้นำแบบนั้นมาหาพวกเฮ่อหลานเพื่อทำตามหน้าที่? คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหม?”

พ่อเฒ่าถังพูดไม่ออก และในขณะเดียวกัน เขาก็อยู่ในอารมณ์ที่สับสนมาก

ในทางกลับกัน ถังเจี้ยนกั๋วก็ยิ่งก้มหัวต่ำลง นึกถึงรูปร่างหน้าตาของจิงเจ้อหรง เมื่อยืนอยู่ใกล้ชายคนนั้น เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น แต่… เฮ่อหลานกลับยืนอยู่ข้างชายคนนั้น ด้วยท่าทางปกติแถมยังดูเหมาะสมกันดีด้วยซ้ำ

เป็นไปได้ยังไง…

ตั้งแต่หย่าขาดจากเขา ชีวิตของสามแม่ลูกก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ชีวิตครอบครัวของพวกเขากลับยากลำบาก เป็นไปได้ยังไงกัน…

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อถังซวงเห็นว่าคนเหล่านั้นออกไปหมดแล้ว เธอจึงมองไปที่จิงเจ้อหรงอย่างสงสัย “คุณจิง ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้คะ?”

จิงเจ้อหรงยิ้มและพูดว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาเธอและสหายเสี่ยวโม่น่ะ ยังไงก็เถอะ เขาอยู่ที่นี่ไหม?”

หลังจากพูดจบ ถังเซวี่ยก็พาหลี่จงอี้และโม่เจ๋อหยวนมาพอดี

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังซวงก็หัวเราะออกมา “ดูสิ พี่โม่มาพอดีเลย”

หลี่จงอี้และโม่เจ๋อหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นจิงเจ้อหรง และพวกเขาก็คุยกันหลังจากทักทาย

จิงเจ้อหรงพูดถึงจุดประสงค์ของการมาที่นี่ในครั้งนี้

“สหายเสี่ยวโม่ ฉันได้เขียนรายงานเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ของเธอไปก่อนหน้านี้ และวันนี้ได้รางวัลจากเบื้องบนก็ลงมาแล้วน่ะ”