บทที่ 95 ส่งมอบไปยังหมู่บ้านหลู่ฮวา(รีไรท์)

บทที่ 95 ส่งมอบไปยังหมู่บ้านหลู่ฮวา(รีไรท์)

สองพี่น้องคุยกันขณะที่เดินไปตามทาง ไม่นานก็ถึงประตูโรงเรียน ที่โม่เจ๋อหยวนรออยู่ “ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย กลับบ้านกันเถอะ”

ตอนนี้โม่เจ๋อหยวนกับถังซวงมีชื่อเสียงมากในโรงเรียน ดังนั้นจึงมีนักเรียนมากมายมาเฝ้าดูพวกเขา

“นั่นคือโม่เจ๋อหยวนใช่ไหม ว้าว… โม่เจ๋อหยวน ผู้พัฒนารถเก็บเกี่ยวแบบครบวงจร ฉันได้ยินมาว่าในการแข่งขันคณิตศาสตร์ครั้งนี้ เขายังได้รับรางวัลที่หนึ่งในกลุ่มมัธยมปลายด้วยคะแนนเต็มด้วยนะ เก่งเกินไปแล้ว”

“ปกติไม่ใช่หรือที่เขาจะเป็นที่หนึ่ง? เขาสามารถประดิษฐ์เครื่องจักรได้เชียวนะ”

“นั่นสิ”

ในเวลานี้ คนอื่น ๆ ก็พูดถึงถังซวงเช่นกัน

“ผู้หญิงที่สูงกว่าหน่อยคือถังซวง ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นตัวแทนของกลุ่มมัธยมต้นในการเข้าร่วมการแข่งขันคณิตศาสตร์ และเธอยังได้รับรางวัลที่หนึ่งด้วยคะแนนเต็มด้วยนะ”

“แน่ล่ะ อัจฉริยะย่อมเป็นเพื่อนกับอัจฉริยะ”

“แต่สังเกตไหมว่าทั้งโม่เจ๋อหยวนและถังซวงต่างก็หน้าตาดี แม้แต่เด็กผู้หญิงข้าง ๆ ก็ยังดูดี พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเลย ไม่เพียงแต่ให้พวกเขามีหน้าตาดี แต่ยังให้สมองที่ชาญฉลาดอีก”

“เอาล่ะ งั้นในอนาคตเรามาตั้งใจเรียนกันเถอะ ครั้งนี้โม่เจ๋อหยวนกับถังซวงทำให้อาจารย์ใหญ่โรงเรียนของเราได้หน้ามาก อีกทั้งยังชนะโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอด้วย พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองมีหน้ามีตาขึ้นมาบ้างเลย”

“นั่นสิ”

ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนเดินไปไกลเรื่อย ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ยินสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดอีก และการแสดงออกที่สงบนิ่งของถังเซวี่ยในตอนแรกก็ค่อย ๆ ปั่นป่วน “ว้าว… พี่สาว พี่ชายโม่ ตอนนี้พี่สองคนเป็นคนดังในโรงเรียนแล้ว ใคร ๆ ก็รู้จักพวกพี่”

“ถ้าอย่างนั้นในอนาคตเธอก็ควรตั้งใจเรียนด้วยนะ และพยายามให้เพื่อนร่วมชั้นทุกคนในโรงเรียนรู้จักเธอ”

เมื่อได้ยินคำพูดของถังซวง ถังเซวี่ยก็พูดอย่างแน่วแน่ว่า “ฉันจะพยายามเพื่อสู้พี่ให้ได้เลย!”

“ดีมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงยกยิ้มและลูบหัวของถังเซวี่ยอย่างเอ็นดู

ส่วนโม่เจ๋อหยวนก็พูดคุยเกี่ยวกับการไปหมู่บ้านหลู่ฮวากับถังซวงในวันพรุ่งนี้

“พี่โม่ พี่ก็ขอลาพรุ่งนี้ด้วยหรือ?”

โม่เจ๋อหยวนพยักหน้า “ใช่ วันพรุ่งนี้โรงงานเครื่องจักรจะส่งรถเก็บเกี่ยวมาให้ แล้วฉันจะไปกับเธอด้วย”

“ที่จริง… ฉันไปคนเดียวก็ได้นะ ฉันแค่ไปส่งรถเก็บเกี่ยวเท่านั้นเอง”

แต่โม่เจ๋อหยวนพูดตอบกลับเธอทันทีว่า “ฉันเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดของชั้นมัธยมปลายแล้ว ถึงเข้าเรียนไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี ฉันจะไปกับเธอด้วย”

เมื่อได้ยินสิ่งที่โม่เจ๋อหยวนพูด ถังซวงก็อดยิ้มไม่ได้ จากนั้นก็พยักหน้าและพูดว่า “ได้ พรุ่งนี้ไปที่นั่นด้วยกันนะ”

ถังเซวี่ยมองทั้งสองคนด้วยความอิจฉาและสัญญากับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียน หากเธอสามารถได้คะแนนเต็มในทุกวิชา เธอก็สามารถขอลาหยุดได้ตามต้องการโดยไม่ต้องกังวลว่าจะขาดเรียน

เช้าวันรุ่งขึ้น คนจากโรงงานเครื่องจักรนำรถเก็บเกี่ยวมาส่ง และพวกเขาก็ได้พบถังซวงที่อาศัยอยู่ในตำบลเป็นครั้งแรก

“เหลียงกง หลินกง คุณสองคนเป็นคนมาส่งเองเลยหรือ? ขอบคุณมากนะคะ”

เมื่อถังซวงเห็นเหลียงจุนเฟิงกับหลินกง เธอก็ทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มและเชิญเข้าไปในบ้าน สองคนนี้ถือว่าเป็นคนรู้จักของเธอ และเหลียงจุนเฟิงก็เป็นคนเชิญเธอไปที่โรงงานเครื่องจักรเพื่อซ่อมรถก่อสร้างด้วย

เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “สหายเสี่ยวถัง เราไม่เข้าไปนั่งข้างในดีกว่า เราต้องส่งรถโดยเร็วที่สุดน่ะ”

“ได้ค่ะ งั้นเราไปกันเลย”

ถังซวงไม่ได้พูดอะไรมากหลังจากนั้น ช่วงนี้โรงงานเครื่องจักรค่อนข้างวุ่น พวกเขาอาจต้องรีบกลับทันทีหลังจากส่งมอบรถเก็บเกี่ยว

ในขณะนี้ โม่เจ๋อหยวนและหลี่จงอี้ก็ออกมาจากประตูบ้านหลังข้าง ๆ

“หนูซวง รีบไปรีบกลับนะ”

หลี่จงอี้อดไม่ได้ที่จะเตือน ส่วนโม่เจ๋อหยวนก็เดินไปหาถังซวงและพูดว่า “ซวงเอ๋อร์ ไปกันเถอะ”

“อืม”

หลังจากที่ทั้งสี่คนมาถึงหมู่บ้านหลู่ฮวา คนในหมู่บ้านก็ออกมาดูทันที

“ว้าว… นี่รถเก็บเกี่ยวแบบครบวงจรหรือ? สุดยอดไปเลย”

“ใช่ มันดูแพงด้วย”

“ถังซวงให้รถเก็บเกี่ยวแบบครบวงจรนี้แก่หมู่บ้านหลู่ฮวาจริง ๆ หรือ? เด็กสาวคนนี้ทำได้ขนาดนี้เลยหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนอื่น ๆ ก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน

หวังฮุ่ยเฟินพูดจากด้านข้างว่า “เป็นความจริงที่เธอมอบมันให้แก่หมู่บ้านของเรา เยว่หมินของครอบครัวเราบอกว่าเดิมทีพวกเขาวางแผนที่จะซื้อในนามของหมู่บ้าน แต่ถังซวงก็พูดรับปากว่าเธอจะให้รถเก็บเกี่ยวแก่หมู่บ้านของเรา เธอยังจำหมู่บ้านหลู่ฮวาของเราได้!”

หวังฮุ่ยเฟินเป็นภรรยาของถังเยว่หมิน และเมื่อเธอพูดเช่นนั้นก็แสดงว่ามันเป็นเรื่องจริง

ยิ่งไปกว่านั้น ภรรยาของถังเหยาหัวยังพูดเหมือนกัน ถังเยว่หมินและถังเหยาหัวไปหาถังซวงมาก่อนแล้ว ดังนั้นทั้งคู่ต้องรู้เรื่องทุกอย่างอยู่แล้ว

“สาวน้อยถังซวงเป็นคนดีจริง ๆ”

แต่บางคนอดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า “ทำไมถังซวงไม่มอบรถเก็บเกี่ยวคันแรกให้กับหมู่บ้านของเราแต่แรกล่ะ? ไม่อย่างนั้นเราคงไม่ต้องรีบเก็บเกี่ยว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังฮุ่ยเฟินก็จ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นและพูดว่า “อย่ามาพูดแบบนั้นนะ รู้ไหม มันยากแค่ไหนกว่าถังซวงจะส่งรถเก็บเกี่ยวมาที่หมู่บ้านของเราได้ อย่าพูดจาไร้สาระ”

“รู้แล้ว ๆ ฉันแค่พูดเล่น”

เมื่อเห็นว่าหวังฮุ่ยเฟินโกรธมาก อีกฝ่ายกลับลำทันที

แต่เป็นเพราะถังซวงได้ยินคำพูดเหล่านี้อย่างชัดเจน เธอจึงยกยิ้มที่มุมปาก แน่นอน บางคนอาจจะไม่พอใจ แต่ถึงยังไงนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะเข้ามาที่หมู่บ้านหลู่ฮวา หลังจากที่ส่งมอบรถเก็บเกี่ยว พวกเธอสามแม่ลูกจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหมู่บ้านหลู่ฮวาอีกแล้ว

ในเวลานี้ ถังเยว่หมินมากับคนของเขา และเมื่อเห็นถังซวง เขาก็รีบวิ่งตรงไป “ถังซวง เธอมาแล้วหรือ?” ในตอนท้าย เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่รถเก็บเกี่ยวข้าง ๆ

“หัวหน้าหมู่บ้านถัง ฉันมามอบรถเก็บเกี่ยวให้ค่ะ และฉันจะสอนวิธีใช้ให้คุณ คุณสามารถให้คนอื่นมาเรียนได้เลยค่ะ”

“ได้เลย ๆ”

ถังเยว่หมินพยักหน้าอย่างรีบร้อนเมื่อได้ยิน จากนั้นเลือกคนหนุ่มสาวสองสามคนที่มีความจำดีในหมู่บ้านเพื่อคอยเรียนวิธีขับจากถังซวง

ถังซวงมองไปที่เหลียงจุนเฟิงกับหลินกง และพูดว่า “คุณเหลียงจุนเฟิง คุณหลินกงคะ ถ้าคุณมีธุระที่ต้องทำ ก็กลับไปก่อนได้นะคะ เดี๋ยวพี่โม่กับฉันกลับกันเองหลังจากเสร็จเรื่องที่นี่ แล้วเราจะไปที่โรงงานเครื่องจักรเมื่อเราว่างนะคะ”

“ได้ งั้นเราไปก่อนนะ”

เหลียงจุนเฟิงยิ้มเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น เขาโบกมือลาถังซวงและโม่เจ๋อหยวน “สหายเสี่ยงถัง สหายโม่ พวกฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”

หลังจากเหลียงจุนเฟิงและหลินกงจากไป ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนก็พาผู้คนไปที่ลานกว้าง

“หัวหน้าหมู่บ้านถัง จริง ๆ แล้วการใช้งานเครื่องนี้มันค่อนข้างง่าย พวกคุณทุกคนสามารถเรียนรู้มันได้”

หลังจากนั้นถังซวงสอนวิธีใช้รถเก็บเกี่ยวให้ทุกคนอย่างละเอียด

ถังเยว่หมินเองก็เฝ้ามองจากด้านข้าง และพบว่าถังซวงพูดสอนอย่างเข้าใจง่าย และดูเหมือนว่ามันจะไม่ยากเลยจริง ๆ “ถังซวง ถ้าอย่างนั้นขอฉันลองดูหน่อยนะ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ถังซวงก็พูดทันทีว่า “หัวหน้าหมู่บ้านถัง ลองดูก่อนได้เลยค่ะ”

หลังจากถังเยว่หมินลองเสร็จแล้ว ถังซวงก็พูดกับเขาว่า “หัวหน้าหมู่บ้านถัง ดูแล้วคุณเหมือนไม่มีปัญหาอะไรกับรถเก็บเกี่ยวนี้แล้วนะคะ มันได้ถูกส่งมอบแล้ว และคุณรู้วิธีใช้งานแล้ว งั้นเรากลับก่อนนะคะ”