บทที่ 574 ไปเมืองก่างเฉิง

บทที่ 574 ไปเมืองก่างเฉิง

ถังซวง ถังเซวี่ย และโม่เจ๋อหยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินสิ่งที่ตอบกลับมา

ถังซวงที่ตอบสนองได้รวดเร็ว รีบกล่าวแสดงความยินดี “ป้าเกอ ยินดีด้วยนะคะ”

“ขอบใจจ้ะ”

ถังเซวี่ยจับมือเกอชิงเหม่ยพร้อมกล่าวด้วยความตื่นเต้น “ดีจังเลย… ป้าเกอคะ ยินดีกับป้าแล้วก็คุณลุงซ่างด้วยนะคะ” แต่แล้วเธอก็เอ่ยปากถามอย่างอดไม่ได้ว่า “แล้วคุณลุงซ่างไม่ได้กลับมาด้วยหรือคะ?”

“สยงเยี่ยมาส่งป้าเข้าเมืองหลวงเสร็จแล้ว ก็รีบกลับไปเคลียร์งานที่เหลือน่ะ เดี๋ยวเขาจะมาอยู่กับป้าหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย อีกอย่างเราว่าจะใช้เวลาช่วงปีใหม่อยู่ที่นี่ด้วยกันอยู่แล้ว”

แววตาของเกอชิงเหม่ยเป็นประกายด้วยความยินดี หลังจากรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ “ซวงเอ๋อร์ แล้ว… ชีพจรของป้ายังปกติดีหรือเปล่า เธอลองตรวจสอบให้หน่อยได้ไหม”

“ได้เลยค่ะ”

ถังซวงไม่ปฏิเสธ “ป้าเกอ เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ ไปนั่งกันดี ๆ แล้วค่อยตรวจชีพจรกัน”

“ใช่ค่ะป้าเกอ เข้าไปข้างในกันก่อนดีกว่า”

ทั้งหมดเดินเข้าประตูพร้อมกัน ถังซวงและถังเซวี่ยพาเกอชิงเหม่ยมานั่งลงที่ห้องโถงด้านหน้า

“ป้าเกอคะ ขอฉันตรวจชีพจรของป้าหน่อย”

เกอชิงเหม่ยรีบยื่นมือออกไปทันที เมื่อนิ้วของถังซวงแตะลงที่ข้อมือ สีหน้าของเธอกลับเป็นกังวลอย่างบอกไม่ถูก

ถังหลานได้ยินเสียง เลยเดินออกมาดู แล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เอ่ยปากทักทาย “พี่คะ ทำไมถึงกลับมาเร็วจังเลย”

ถังหลานเห็นว่าลูกสาวกำลังจับชีพจรของเกอชิงเหม่ย สีหน้าของเธอเป็นกังวล “พี่คะ เกิดอะไรขึ้น? พี่ไม่สบายหรือคะ?”

ถังซวงปล่อยข้อมือของเกอชิงเหม่ยก่อนจะหันมองแม่ด้วยรอยยิ้ม “แม่คะ ป้าเกอไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่กำลังตั้งท้อง แล้วก็สบายดีด้วย”

“อ๊ะ… จริงหรือ?”

ถังหลานหันมองเกอชิงเหม่ยอย่างตื่นเต้น “พี่คะ ยินดีด้วยนะ พี่กำลังจะกลายเป็นแม่แล้ว”

“ขอบใจจ้ะ”

เกอชิงเหม่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก

คุณย่าจิงเองก็เข้ามาหลังจากทราบข่าว เธอดีใจกับเกอชิงเหม่ยมาก “โอ้ ชิงเหม่ย นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ เธอก็ตั้งท้องแล้ว ทำไมไม่อยู่คลอดลูกที่เมืองหลวงเสียเลยล่ะ”

“ค่ะคุณป้า ฉันก็คิดว่าจะทำอย่างนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะคลอด แล้วค่อยกลับเมืองก่างเฉิงทีหลังค่ะ”

“โอ้ เป็นความคิดที่ดี ๆ อาจารย์ของเธอกับคนอื่น ๆ ต้องมีความสุขแน่นอน”

ซูเหนียนอวิ๋นก็ทราบข่าวแล้วเช่นกัน “อาจารย์ดีใจมากเหมือนกันค่ะ เธอเลยอยากจะเชิญพวกคุณทุกคนร่วมทานมื้อเย็นด้วยกันในวันพรุ่งนี้”

“ได้สิ”

คุณย่าจิงยิ้มกว้างและตอบรับในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เกอชิงเหม่ยพูดคุยกับถังหลานสักครู่ก่อนจะขอตัวกลับ

แต่จู่ ๆ ถังซวงก็นึกถึงจูรุ่ยขึ้นมาได้ จึงหาโอกาสที่จะพูดคุยกับเกอชิงเหม่ยเรื่องนี้

แต่เธอไม่คาดคิดว่า เกอชิงเหม่ยจะรู้เรื่องการหมั้นหมายของจูรุ่ยกับตระกูลหลี่

“ซวงเอ๋อร์ เธอเองก็ทราบข่าวเหมือนกันหรือ? อื้มจ้ะ จูรุ่ยจะหมั้นกับหลานชายคนโตของตระกูลหลี่เดือนหน้าแล้ว ป้าจำได้ว่าพวกเธอก็ค่อนข้างสนิทกัน นี่จะไปร่วมงานหมั้นหรือเปล่า?”

ถังซวงส่ายศีรษะ “ไม่ไปค่ะ เดิมทีก็กำลังรอให้จูรุ่ยกลับมาที่เมืองหลวงอีกครั้งด้วย”

เกอชิงเหม่ยอดไม่ได้ที่จะถาม “ซวงเอ๋อร์มีอะไรหรือเปล่า สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย”

ถังซวงคิดสักครู่ก่อนจะเล่าเรื่องของจูรุ่ยและจิงเหวินรุ่ย “เดิมทีพี่รองกับจูรุ่ยตกลงกันแล้ว แค่รอให้จูรุ่ยกลับมาให้คำตอบ แต่เราไม่ได้คิดว่าจะได้ข่าวจูรุ่ยกำลังจะหมั้น อีกอย่างฉันก็ติดต่อจูรุ่ยไม่ได้ด้วย เลยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

เกอชิงเหม่ยรู้สึกประหลาดใจ

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยหรือเนี่ย”

เกอชิงเหม่ยถอนหายใจยาวเหยียด “ป้าได้ยินว่าเด็กในตระกูลใหญ่ของเมืองก่างเฉิงจะถูกจับแต่งงาน จูรุ่ยเองก็คงจะต้องแต่งงานเพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวแน่ ๆ”

“ป้าเกอคะ แล้วตั้งแต่ที่ป้าไปเมืองก่างเฉิง ป้าได้เจอจูรุ่ยบ้างไหม?”

เกอชิงเหม่ยส่ายศีรษะ “ไม่เลยจ้ะ จริง ๆ ไปเมืองก่างเฉิงคราวนี้ป้าค่อนข้างไม่สบายใจสักหน่อย และนอนพักผ่อนอยู่บ้านหลายวันแต่ก็ไม่ดีขึ้น ป้าไม่รู้ว่าตัวเองท้องจนกระทั่งไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล พอรู้ว่าตัวเองกำลังท้องอยู่ก็รีบกลับมาเมืองหลวงทันทีเลย”

ถังซวงพยักหน้ารับ “อย่างนั้นฉันจะติดต่อป้าพานอีกครั้งดีกว่า ให้เธอช่วยตามหาจูรุ่ยให้”

“ใช่ เธอควรรีบติดต่อกับลี่ฮวาให้เร็วที่สุด แล้วเดี๋ยวป้าจะพูดคุยกับสยงเยี่ยให้อีกทาง”

ถังซวงส่ายศีรษะพร้อมกล่าวต่อว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะป้าเกอ เดี๋ยวฉันจะให้ป้าพานไปหาจูรุ่ยที่บ้าน”

“อ้อ อย่างนั้นหรือ ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกป้าได้เลยนะ”

ถังซวงยิ้ม จากนั้นเธอกับถังเซวี่ยเดินไปส่งเกอชิงเหม่ยด้วยกัน

ถังซวงและถังเซวี่ยกลับมาถึงบ้านในช่วงมื้อเย็น โม่เจ๋อหยวนเองก็รออยู่ที่บ้านแล้ว ส่วนเฟิงเยี่ยหานเองก็มาที่นี่ด้วย ทั้งหมดจึงทานมื้อเย็นด้วยกันที่บ้านตระกูลจิง

วันต่อมา ถังซวงและถังเซวี่ยออกไปโรงเรียน และหลังจากกลับมาถึงบ้าน พวกเธอตรงไปหาซูเหนียนอวิ๋นกับหลี่จงอี้พร้อมกับตระกูลจิงเพื่อเลี้ยงฉลองให้กับการตั้งครรภ์ของเกอชิงเหม่ย

หลังจากนั้นทุกคนก็ทำกิจวัตรของตัวเองผ่านไปวันแล้ววันเล่า

จนกระทั่งสิ้นเดือน พานลี่ฮวาก็ยังไม่ได้พบจูรุ่ย

ถังซวงรู้สึกไม่ค่อยดีหลังจากทราบข่าวจากพานลี่ฮวา

“ซวงเอ๋อร์ เธอยังติดต่อกับจูรุ่ยไม่ได้อีกหรือ”

ถังซวงถอนหายใจก่อนจะตอบกลับว่า “ค่ะ ฉันยังติดต่อเธอไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้วย ป้าของฉันไปที่บ้านตระกูลจูหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยได้พบกับจูรุ่ยสักครั้ง”

จิงเหวินรุ่ยรู้สึกสับสน เงยหน้ามองถังซวงแล้วกล่าวอย่างหนักแน่น “ซวงเอ๋อร์ ฉันจะไปเมืองก่างเฉิง”

“อะไรนะ…”

ได้ยินจิงเหวินรุ่ยพูดอย่างนั้น เธอถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ “พี่รอง พี่จะไปเมืองก่างเฉิงด้วยตัวเองหรือ?”

จิงเหวินรุ่ยตอบทันที “อื้ม จะไปพรุ่งนี้”

เห็นอย่างนั้น ถังซวงก็รีบโน้มน้าว “พี่รอง การไปเมืองก่างเฉิงมันลำบากนะ อย่าไปเลยค่ะ รอฟังข่าวอยู่ทางนี้ดีกว่า”

“ซวงเอ๋อร์ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับจูรุ่ยแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นทำไมคุณป้าถึงไม่เจอจูรุ่ยเลยล่ะ? มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นในตระกูลจูแน่นอน”

ความจริงแล้วถังซวงเองก็รู้สึกแบบเดียวกับจิงเหวินรุ่ย แต่ยังไงก็รู้สึกว่าเขาไม่ควรที่จะรีบร้อนเข้าเมืองก่างเฉิงแบบนี้ “พี่รอง เราควรจะจัดการเรื่องนี้อย่างรอบคอบ แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะไปเมืองก่างเฉิงหรือไม่”

จิงเหวินรุ่ยพยักหน้ารับอย่างจำใจ “ก็ได้”

หลังจากถังซวงยืนยันแน่ชัดแล้วว่าตนไม่สามารถติดต่อกับจูรุ่ยได้จริง ๆ เธอจึงกล่าวออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “พี่รอง ฉันจะไปเมืองก่างเฉิงกับพี่”