บทที่ 589 ไว้เจอกันนะคะ

บทที่ 589 ไว้เจอกันนะคะ

จูรุ่ยยกยิ้ม “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ฉันวางแผนว่าจะกลับไปที่นั่นอยู่แล้ว”

ถังซวงเหลือบมองจูรุ่ย “เธอแน่ใจหรือว่าจะกลับไป?”

ดวงตาของจูรุ่ยฉายความเย็นชาออกมา “ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะพี่สาวซวง ฉันคิดวิธีไว้แล้ว ก่อนหน้านี้ฉันไม่ให้จูเหลียนต้องแต่งงานกับชายชรา… แต่คราวนี้ฉันจะให้หล่อนแต่งงานกับหลี่เจียหมิง!” ในคราวที่แล้ว เธอปล่อยจูเหลียนไปเพราะเห็นแก่พ่อ แต่กลับกลายเป็นว่าเรื่องนี้จะกลับมาทำร้ายเธออย่างไม่คาดคิด

ได้ยินว่าจูรุ่ยตอบอย่างนั้น ถังซวงจึงไม่คิดถามอะไรอีกต่อไป

“งั้นก็จัดการให้ดีแล้วกัน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น เธอบอกกล่าวพวกเราได้ทันทีเลยนะ”

“ขอบคุณค่ะพี่สาวซวง”

จูรุ่ยขอบคุณจากใจจริง โชคดีที่ถังซวงและจิงเหวินรุ่ยมาช่วย ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต

แม้แต่พานลี่ฮวาเองก็หันไปมองจูรุ่ย “เสี่ยวรุ่ย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นต้องรีบบอกป้าทันทีนะ ทั้งหมดเป็นความผิดป้าเองที่ไม่ทันคิดว่าเยี่ยฝูเซี่ยงจะมาที่นี่”

จูรุ่ยหันมองพานลี่ฮวา “ป้าพานคะ อย่ากังวลเรื่องนี้เลยค่ะ มันไม่ใช่ความผิดของป้า”

“จ้ะ ๆ งั้นพวกเราเลิกคุยเรื่องนี้กันดีกว่า กินข้าวกันเถอะนะ”

จากนั้นทุกคนกินข้าวต่อ

วันรุ่งขึ้น เฮ่อจื่อกุยและเฮ่อเจียรุ่ยยังคงไปทำงานเช่นเคย ขณะที่พานลี่ฮวาพาถังชุนหยานไปที่โรงงาน ส่วนจิงเหวินรุ่ยกับจูรุ่ยกลับไปที่บ้านตระกูลจู

ส่วนถังซวงไปหาเฟ่ยไห่ชาง

ทันทีที่เฟ่ยไห่ชางเห็นถังซวง เขาก็ประหลาดใจมาก และกล่าวทักทาย “ท่านผู้นำ คุณมาที่เมืองก่างเฉิงตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ? ทำไมไม่บอกผมล่วงหน้าล่ะ ผมจะได้ไปรับ”

“ฉันเพิ่งมาถึงเมื่อสองวันก่อนน่ะ”

ขณะพูดคุย ถังซวงและเฟ่ยไห่ชางก็เดินไปพร้อมกัน และไปที่ห้องโถง ถังซวงกล่าวถึงจุดประสงค์ในการมา

“ฉันไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินข่าวลือบ้างไหม”

เฟ่ยไห่ชางคิดสักครู่ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ท่านผู้นำ คุณกำลังพูดถึงนโยบายของแผ่นดินใหญ่หรือครับ?”

ถังซวงพยักหน้า “ใช่ นโยบายใหม่จะประกาศในช่วงปลายปี และธุรกิจของเราจะง่ายดายขึ้นเมื่อถึงเวลานั้น”

“เรื่องนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ”

เฟ่ยไห่ชางยกยิ้มยินดี กล่าวชื่นชมถังซวงอีกครั้ง “ท่านผู้นำ วิสัยทัศน์ของคุณกว้างไกลมาก ตอนนี้พี่น้องของเราที่เข้าร่วมในธุรกิจนี้ ทุกคนจะสามารถหาเงินและมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ จะได้ทำงานอย่างมีความสุขจริง ๆ” นี่คือธุรกิจที่ถังซวงเสนอให้พวกเขาทำ เขาเลยพาพี่น้องส่วนใหญ่ในโถงยี่ชีออกมาทำธุรกิจขาวสะอาด และทุกคนมีรายได้มั่นคง ลดการนองเลือดลง นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีจริง ๆ

ถังซวงยิ้มพร้อมกับโบกมือ “แค่พวกคุณมีชีวิตที่ดีขึ้นก็พอแล้ว แต่วันนี้ฉันก็มีอีกเรื่องที่อยากจะพูดคุยด้วยเหมือนกัน”

ถังซวงอธิบายแผนที่เธอคิดเอาไว้แล้วกล่าวเสริมว่า “เราน่าจะลองจัดตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัยเล็ก ๆ ดู เพราะสินค้าบางอย่างควรมีการคุ้มกันและใช้กำลังคนเพิ่มเติม เราสามารถทำเรื่องพวกนี้ได้ แล้วหลังจากมันมั่นคงแล้ว เราก็ค่อยเริ่มรับงานรักษาความปลอดภัยอื่น ๆ ร่ว นี่เป็นธุรกิจที่ดีสำหรับพี่น้องในโถงยี่ชี”

เฟ่ยไห่ชางพยักหน้ารับ “ครับ เดี๋ยวผมจะหารือเรื่องนี้กับเปาลี่ผิงภายหลัง”

“อื้ม”

ถังซวงวางแผนว่าจะเปลี่ยนให้กิจการทั้งหมดของโถงยี่ชีให้ขาวสะอาด และด้วยวิธีนี้ทุกอย่างที่เคยดำมืดจะหายไป

ถังซวงยืนขึ้นก่อนจะพูดว่า “จบเรื่องแล้ว อย่างนั้นฉันขอตัวก่อน”

เฟ่ยไห่ชางรีบพูดขึ้นว่า “ท่านผู้นำ ในเมื่อคุณมาที่นี่แล้ว อยู่ทานอาหารด้วยกันสักหน่อยเถอะครับ ผมเองก็มีหลาย ๆ อย่างอยากจะถามด้วยเหมือนกัน”

ถังซวงไม่ปฏิเสธ พยักหน้ารับ “ได้สิ”

หลังจากถังซวงทานมื้อกลางวันเสร็จแล้ว เธอนั่งพูดคุยกับเฟ่ยไห่ชางอยู่นานก่อนจะกลับมาที่บ้านตระกูลเฮ่อ

และเมื่อมาถึง เธอเห็นว่ายังไม่มีใครกลับมา มีเพียงถังชุนหยานและพานลี่ฮวาเท่านั้นที่นั่งอยู่ภายในห้องนั่งเล่น

ถังชุนหยานรีบบอกกับถังซวงเกี่ยวกับความคืบหน้าของวันนี้

“พี่สาวซวง วันนี้ฉันสอนพวกเขาถึงกระบวนการต่าง ๆ แล้ว และทักษะพิเศษนอกจากนี้ฉันจะเริ่มสอนวันพรุ่งนี้ค่ะ”

ถังซวงยิ้ม “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของเธอนะ”

ถังชุนหยานยิ้มพร้อมโบกมือปฏิเสธ “ขอบคุณอะไรกันล่ะคะ ฉันดีใจมากที่ได้ช่วยพี่”

พานลี่ฮวาได้ยินถังชุนหยานพูดอย่างนั้นก็หัวเราะขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “ชุนหยาน ป้าเห็นแล้วว่าเธอเต็มใจทำงานให้ซวงเอ๋อร์มากจริง ๆ ต่อให้จะไม่ได้เงิน เธอก็ยังเต็มใจที่จะทำนี่จ๊ะ”

“นี่… เธอชี้โพรงให้ซวงเอ๋อร์แล้วนะ”

ทุกคนพูดคุยกันพร้อมส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน และถังซวงก็กล่าวถึงแผนการในอนาคตของบริษัท

“คุณป้าคะ หนูเลือกที่ในเมืองหลวงแล้ว ตรงนั้นจะเป็นสาขาของบริษัทเราในเมืองหลวง ส่วนฝ่ายบริหารจะให้ชุนหยานจัดการ ยังไงมันก็ไม่สามารถเปิดได้ในปีนี้อยู่แล้ว แต่ปีหน้าหนูคิดว่าไม่มีปัญหาค่ะ”

พานลี่ฮวาเห็นด้วยทันที

“จ้ะ ป้ามั่นใจว่าชุนหยานจะจัดการได้แน่นอน”

พานลี่ฮวารู้สึกผ่อนคลายมากเมื่อรู้ว่าถังชุนหยานจะดูแลกิจการ แต่หลังจากนั่งพูดคุยกันอีกสักครู่ พานลี่ฮวาก็กล่าวขึ้นมาด้วยความกังวล “เสี่ยวรุ่ยกับเหวินรุ่ยออกไปตั้งนานแล้ว ยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า”

ถังซวงเองก็สงสัยเช่นกัน

เห็นอย่างนั้น พานลี่ฮวากล่าวขึ้น “อย่างนั้น… ป้าจะให้ใครบางคนไปดู”

ถังซวงพยักหน้าเห็นด้วย และทันใดนั้น จิงเหวินรุ่ยกับจูรุ่ยก็กลับเข้ามา

“พี่รอง กลับมาแล้วหรือคะ?”

จิงเหวินรุ่ยพยักหน้า “อื้ม เสี่ยวรุ่ยกับฉันเพิ่งจัดการธุระเสร็จน่ะ”

ถังซวงโล่งใจเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ

พานลี่ฮวาอยากรู้ว่าทั้งสองคนออกไปทำอะไร แต่เมื่อพวกเขาไม่พูด เธอจึงไม่ถาม และรีบเข้าครัวเพื่อไปเตรียมอาหาร

วันถัดมา ถังชุนหยานยังคงไปที่โรงงานเพื่อสอนวิธีการผลิตครีมบำรุงรอบดวงตา

จูรุ่ยและจิงเหวินรุ่ยเองก็ออกไปโดยไม่บอกกล่าว เพียงพูดสั้น ๆ ว่ากำลังเตรียมการทำบางอย่าง ส่วนวันนี้พานลี่ฮวากับถังซวงค่อนข้างว่างมาก

“ซวงเอ๋อร์ ป้ายังได้ยินข่าวการแต่งงานระหว่างตระกูลจูกับตระกูลหลี่อยู่เลย เธอคิดว่าเสี่ยวรุ่ยจะไม่กล้าคุยกับพวกเราหรือเปล่า? หรือเราควรจะถามเธอดี?”

ถังซวงคิดสักครู่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ค่ะ เราคงต้องถามเธอสักหน่อย”

แต่ถังซวงและพานลี่ฮวายังไม่ทันได้รับคำตอบใด ๆ หนึ่งสัปดาห์ต่อมา จูรุ่ยก็ส่งบัตรเชิญมาให้ถังซวงและคนอื่น ๆ ไปร่วมงานหมั้นที่บ้านตระกูลจู “ป้าพาน พี่สาวซวง แล้วเจอกันนะคะ”