เดือนแรกตอนที่วารีอายุ 14

เขากำลังนั่งรถม้าและมองข้างทางที่เป็นป่าเสียส่วนใหญ่

เพราะมาร์แลนด์ที่เป็นประเทศชายแดนติดกันเป็นทะเลทรายเยอะ เขาเลยไม่รู้เลยว่าป่าเยอะขนาดนี้มาได้อย่างไร

เขานึกถึงงานที่จะได้ไปทำ ส่วนที่ลึกๆในใจเขาระริกระรี้ดึใจที่ในที่สุดเขาก็อาจได้เห็นผู้หญิงเปลือยจนได้

แต่สุดท้ายเขาก็ต้องรอตัวเอง  18 ขึ้นไปก่อนถึงจะดูแล้วดื่มด่ำได้จริงๆ

เขาเลยเอาสิทธิ์ที่จะได้ดูคนเปลือยไว้ก่อน

แน่นอนถ้ามันเป็นซ่องเขาก็ต้องได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็นด้วยเช่นผู้ชายเปลือย

แต่เขาก็คิดว่างานคืองาน อย่าไปคิดอะไรมากและทำใจให้สงบ

นกรักตัวที่มีป้ายท่านหญิงเสือดำเดินไปมาและร้อง “วารี วารี”

วารีคิดในใจว่า ‘ทำไมสื่อนกมาตอนนี้? ผมเพิ่งออกมาจากศิโรเอง’

วารีเปิดกรงและให้นกรักท่านหญิงเสือดำเดินมาอยู่หน้าเขาและเขารับสื่อนก “สวัสดีครับท่านหญิง”

“รับซักที ถ้าเรียกฉันท่านๆป้าๆอีกก็เลี้ยวรถกลับศิโรไปเลยนะ ไม่ต้องมาให้เสียเวลา” ท่านหญิง ไม่สิ พี่เสือดำแสดงความเอาแต่ใจให้เห็นก่อนเป็นอย่างแรก

“เอาแบบนั้นก็ได้ครับพี่ ว่าแต่ มีอะไรครับ? ผมยังเพิ่งเข้ากัลเลียมาเอง” วารีพูดเรื่องการเดินทางของเขาที่ระยะทางยังอีกไกล

“ไม่มีอะไรมากฉันจะถามว่านอกจากงานสู้คนใช้แรงงาน เธอมีอะไรอื่นที่ทำได้มั่งหรือเปล่า เจ้าหนู” ท่านหญิงเสือดำถามเรื่องงานที่ผมทำได้

“ผมก็ทำได้แทบหมดนะ ท่าน… พี่แค่ต้องสอนผมก่อนว่าทำยังไงนิดเดียวเท่านั้นเอง” วารีไม่กลัวว่าเขาจะทำงานไม่ได้

“เจ้าหนู เธอคิดว่าเธอทำได้แน่นะ?” เหมือนพี่เขายังกลัวว่าผมจะทำไม่ได้

“ผมไม่เหมือนเด็ก 14 ทั่วไปหรอกครับพี่” วารียังมั่นใจในตัวเองอยู่

“อืมๆ ขอฉันคิดแป้ปนึง” ท่านหญิงเสือดำพูดมาอย่างนั้นและเงียบไป แต่นกรักยังไม่เดินหนีเพราะฉะนั้นแปลว่า พี่เขาอยากพูดมากกว่านี้

วารีเงียบและตั้งใจรอโดยที่ไม่พูดอะไรไปรบกวนเธอเลยแม้แต่นิดเดียวแม้เขามีหลายอย่างที่เขาสงสัย

“เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันพอนึกออกแล้วว่ายังไง เจ้าหนู เธอจะได้เห็นซ่องก่อนว่ามันมีอะไรบ้าง จากนั้นฉันจะให้เธอไปทำงานที่เป็นงานด้านผลิตของสำหรับซ่องฉัน พอเธออายุ 18 แล้วค่อยเข้าซ่องมาทำงานคุมชั้นในซ่อง เดี๋ยวพอมาถึงก็จะรู้เองแหละ” พี่เสือดำแจงรายละเอียดมาให้วารีได้รับรู้

“พี่จะทำแบบนั้นก็ได้ หรือแบบอื่นก็ได้ เพราะมันเป็นซ่องของพี่” วารีก็ตอบท่านหญิงเสือดำไปตรงๆ

“อืม แล้วก็อีกอย่าง ฉันจะมีกระดาษกับดินสอให้ไว้ เอาไว้ให้เธอเขียนความคิดที่มีส่งมา เวลาเธอคิดอะไรใหม่ๆได้ เธอก็ส่งกระดาษให้คนของฉันที่จะไปรับตอนเช้าเอาแล้วกัน ฉันจะดูความคิดของเธอว่ามีประโยชน์อะไรบ้างแล้วค่อยดูงานอื่นที่เป็นไปได้ให้เธอ” พี่เสือดำให้งานเพิ่มขึ้นมา

“แบบนั้นก็ได้ครับพี่” วารีรับงานโดยไม่เกี่ยงเพราะเขาไม่มีอะไรให้เสียอยู่แล้ว

“แล้วอะไรอีกดีล่ะ ฉันมีลางว่าเธอต้องได้ทำงานเยอะๆหน่อย” พี่เสือดำพูดขึ้นมาแล้วเงียบไปพักหนึ่ง

“พี่เชื่อพวกเรื่องสัญชาตญาณหรือสิ่งลึกลับด้วยเหรอ?” วารีเป็นฝ่ายถามคำถามบ้าง

“แน่นอนสิเจ้าหนู ถ้าไม่เชื่อเรื่องแบบนั้นแล้วทำตัวเหลวไหล ฟ้าจะลงโทษเอา” พี่เสือดำเชื่อเรื่องแบบนั้นเต็มๆโดยไม่ต้องถามอะไรเพิ่มเติม

วารีพอนึกออกแล้วว่าเขาต้องหาอะไรเพื่อที่จะให้พี่เสือดำได้บ้าง

“ผมพอนึกออกอยู่นะว่าผมต้องสร้างอะไรในเรื่องนั้น” วารีพูดเรื่องดีๆที่เขาจะทำให้องค์กรได้

“อย่างนั้นเหรอ? ก็ดี คุยง่ายดีไม่ต้องพูดให้มากความ” พี่เสือดำพูดให้วารีรู้สึกว่าเธอไม่ดุเป็นครั้งแรก

“ว่าแต่ พี่ว่างเหรอครับ? ผมนึกว่าพี่จะงานเยอะแทบไม่มีเวลาว่าง” วารีถามกับพี่เสือดำตรงๆ

“งานฉันเสร็จหมดแล้ว และฉันแค่เบื่อๆ ฉันจะมาลองเชิงเด็กใหม่ดูซิว่าจะฉลาดแค่ไหน” ท่านหญิงเสือดำตอบกลับมาเป็นแบบนั้น

“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายพี่เลย ผมไม่มีอะไรจะปกปิด” วารียังคงคิดว่าการไม่โกหกท่านหญิงเสือดำจะเป็นการดีที่สุดแล้ว

“ใจกล้าดีนี่ ฉันล่ะชอบคนแบบนี้จริงๆ” พี่เสือดำพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังแบบไหนก็รู้ว่ากำลังมีความสุขเต็มที่

“ผมก็ชอบนายจ้างที่ตรงไปตรงมาเหมือนกันนะพี่” วารีพูดไปยิ้มไป เพราะนอกจากวี, วิว, และนา มีแต่พี่คนนี้ที่คุยถูกคอกับเขา

มันรู้สึกเหมือนปฏิกิริยาทางเคมีอะไรซักอย่างมันตรงกัน

“กับสองคนที่พวกเธอฝึกกันแปลกๆ เธอชอบคนไหนมากกว่า และเป็นแฟนกันแล้วหรือยังไม่เป็น” อยู่ๆพี่เสือดำพูดเรื่องวีกับวิวที่เธอไม่เคยใส่ใจมาก่อน

“หืม เรื่องสองคนนั้นผมยังคิดรักพวกเธอไม่ได้ เพราะมันรู้สึกไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ ผมเห็นพวกเธอเป็นแค่เพื่อนที่ดีเท่านั้น” วารีตอบตามที่หัวใจเขาคิดแบบนั้นจริงๆ

การรักพวกเธอแบบนั้นยังเป็นเรื่องที่เร็วเกินไปสำหรับชีวิตใหม่ที่เขาเลือกเป็นเด็กอีกครั้ง

“เอาอย่างนี้สิ เธอสองคนห้อยอยู่ขอบหน้าผาด้วยมือเดียว และปีนขึ้นมาไม่ได้ เธอจะช่วยใครก่อนถ้ามีคนร้ายกำลังจะฟันมือพวกเธอ” พี่เสือดำมาถามคำถามชวนหดหู่อย่างแรง

มันทำให้วารีไม่อยากตอบคำถาม แต่เขาต้องตอบเพราะนี่ก็เป็นเจ้านายของเขา

“ผมจะฝึกพวกเธอให้พวกเธอปีนหน้าผาด้วยมือเดียวได้กันทั้งคู่ และผมจะจัดการคนที่จะเอาดาบมาฟันพวกเธอ และจากนั้นเราจะช่วยกันสู้สามคน” วารีพูดถึงแผนที่เขามีในใจ

“ตาบื้อเอ้ย ตอบแบบนั้นมันทำให้เธอดูเป็นคนไม่สนุกสนานนะรู้เปล่า” พี่เสือดำพูดเชิงตำหนิเขานิดหน่อย

“แล้วผมต้องตอบแบบไหนให้ถูกใจพี่ล่ะ? เพราะผมคิดแบบนั้นจริงๆนี่นา พวกเธอเก่งกว่าผมอีกด้วยซ้ำ” วารีพูดเพราะความสงสัยว่าเจ้านายตัวเองต้องการอะไร

“ซักวันหนึ่ง เธอก็ต้องเลือก เจ้าหนู ถ้าไม่คิดไว้ก่อนแล้วเมื่อวันที่เธอต้องเลือกมา เธอจะเลือกใคร วารีหนุ่มน้อย” ท่านหญิงเสือดำสอนประเด็นสำคัญให้เขาได้รับรู้

“ไว้วันนั้นมาถึง ผมก็คงรู้ตัวเองแหละ” วารีมั่นใจในศักยภาพของตัวเอง

“แต่ อย่าลืมสิ เจ้าหนุ่ม วันนั้นอาจมาเร็วกว่าที่คิด และเมื่อคิดตอนนั้น มันอาจทำให้เธอคิดไม่ทัน และต้องเสียทั้งคู่ไปเพราะเธอไม่เลือกซักที” พี่เสือดำพูดเหมือนจะขู่ให้กลัว

“มันคงไม่เป็นอย่างนั้นหรอกครับ ตั้งแต่ผมฝึกมากับพวกเธอ พวกเธอแต่ละคนดูแลตัวเองได้และถ้าเกิดอะไรฉุกเฉินพวกเธอก็พร้อมเผชิญหน้ากับทุกอย่างทั้งหมด ผมเชื่อว่าพวกเธอทำได้” วารีตั้งใจพูดสุดๆให้พี่เสือดำเข้าใจ

“ศรัทธาในความรักรุนแรงเหลือเกินนะเจ้าหนุ่ม อายุแค่ 14 แต่คิดเหมือนผู้ใหญ่ได้ อยากให้ฉันกินเมื่ออายุถึงเหรอไง?” คราวนี้พี่เสือดำสาวเริ่มมองวารีเป็นเหยื่อเธอแล้ว

วารีรีบคิดในใจ ‘ซวยแล้ว ถ้าคนนี้จะจับฉันกินจริงๆ ฉันไม่รอดแน่ๆ’

“เอิ่ม ว่าแต่ในซ่องมันเป็นยังไงบ้างล่ะ พี่พอเล่าให้ผมฟังได้มั้ยครับ” วารีรีบเปลี่ยนไปเรื่องอื่นแบบห้วนๆและหวังว่าความคิดเธอจะเปลี่ยน

“เจ้าหนุ่ม… เธอคิดว่าฉันอายุเท่าไหร่กัน? ถึงมาเปลี่ยนเรื่องบื้อๆแบบนี้” พี่เสือดำถามคำถามแปลกๆมา

วารีนึกถึงตอนที่เขาเจอท่านหญิงครั้งแรกและคำนวณเวลาที่ผ่านไปในใจ

เขาหายใจเข้าและตอบแบบไม่เกรงกลัว “30 กว่าครับ”

“โอ้โห ไอ้เจ้าหนุ่ม ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะโง่ขนาดนี้ ฉันเพิ่ง 20 ย่ะเจ้าบื้อ” ท่านหญิงเสือดำตอบมาด้วยเสียงแข็ง

ถ้าวารีอยู่ใกล้เธอเขาอาจโดนตบหัวดังลั่น

มันทำให้วารีไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะเขาพลาดอายุเธอไป 10 ปี

“หาเรื่องมาคุยกับฉันให้ฉันรู้สึกดีเดี๋ยวนี้เลยนะ” ท่านหญิงเสือดำสั่งได้น่ากลัวเพราะวารีหลีหญิงไม่เป็น ชีวิตก่อนเขาได้คุยกับผู้หญิงน้อยมาก

“เอิ่ม… เอ่อ… พี่เสือดำหน้าตาอ่อนกว่าวัยดีนะครับ” วารีเอาสิ่งที่เขารับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่ามันน่าจะเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายต้องคิดแบบนั้นด้วย

“แล้วเธอเอาอะไรมาบอกว่า 30 หา? ตาบื้อ” คราวนี้พี่เขาโกรธแล้ว

“ก็พี่มีซ่องเป็นของตัวเอง และพี่ยังบอกอีกว่ามันเป็นซ่องอันดับ 1 ของโครอลลัลเรย์เรียอีก ผมเลยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พี่จะอายุน้อย” วารีพูดออกมาจากใจจริง

“เพราะกฎหมายไม่ได้ห้าม ฉันเปิดซ่องแบบไม่ขายเองตั้งแต่อายุ 15 และฉันปั้นมันกับมือเพื่อให้เป็นซ่องอันดับหนึ่งของประเทศนี้ รู้ไว้ซะด้วย เจ้าบื้อ” พี่เสือดำพูดแบบไม่ใส่ใจอารมณ์ของวารีแม้แต่น้อย

“ครับ ผมเชื่อแล้ว” วารีเชื่อเพราะแค่การคุยกันผ่านนกรัก เขายังรู้สึกกลัวและเกรงใจพี่เสือดำอย่างมาก

“เธอมันเหมือนลูกหมาตัวน้อยที่อะไรนิดหน่อยก็จะวิ่งหนีเลย มันทำให้ฉันอยากขย้ำเธอจัง แต่ต้องเมื่อเธออายุเลย 18 เท่านั้นนะ เพราะนั่นเป็นกฎของที่นี่” ท่านหญิงเสือดำพูดถึงกฎของซ่องเธอ

“เว้นให้ผมเถอะเรื่องนั้น ผมยังมีสัญญากับน้องผมอยู่ว่าเราจะลองเป็นแฟนกันเมื่อพวกเธอโตถึงอายุ” วารีปกป้องไม่ให้ตัวเองถูกกินด้วยสมองทั้งหมดที่เขามี

“ชักช้าปานนั้น ไม่ทันฉันหรอกย่ะ” แต่ท่านหญิงเสือดำก็ยังไม่เลิกเห็นวารีเป็นเหยื่อ

“โถ่พี่ก็ ไม่เห็นแก่คนอายุน้อยๆเลยเหรอครับพี่เสือดำ?” วารีเริ่มใช้การอ้อนวอนเพื่อให้อีกฝ่ายเลิกมองเขาเป็นเหยื่อ

“ฉันว่าเธออายุไม่น้อย ฉันมีลางบางอย่างรู้ได้ว่ามันเป็นแบบนั้น” ท่านหญิงเสือดำพูดแปลกๆเหมือนรู้ว่าวารีมาเกิดใหม่ต่างโลกโดยมีความทรงจำของชีวิตเก่า

มันทำให้วารีกลืนน้ำลายแล้วพูดแก้ต่างไปแบบไม่คิดเอาว่า “ไม่ใช่หรอกน่าพี่”

“หุหุหุ เดี๋ยวเราก็จะได้รู้กัน” พี่เสือดำไม่ยอมเก็บเหลี่ยมของเธอให้วารีเปิดโอกาสป้องกันตัวได้เลย

วารีคิดในใจ ‘ถ้าพี่เสือดำเป็นแบบนี้คงจะยากแล้วล่ะมั้ง?’

วารีลองเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น พูดสิ่งที่มันเกี่ยวกับพี่เสือดำสาว “ซ่องพี่มันจะมีคนเปลือยมั้ยครับ? เพราะผมเพิ่ง 14 เอง”

พี่เสือดำถอนหายใจ “เฮ้อเธอยังเป็นเด็กแบบนี้ ไม่มีใครเขาสนอกสนใจหรอกน่า แล้วเด็กมองคนแปลกหน้าเปลือยมันก็ได้แค่นั้น ไม่ได้มีใครจ้องจะกินเธอก่อนโตซะหน่อย” แล้วตอบเหตุผลมา

เมือไปถึงที่นั่นจริงๆ วารีแค่ต้องทำตัวและใจให้เข้มแข็ง

“ถ้าพี่เชื่ออย่างนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกอะไรกับพี่ดี เพราะพี่น่าจะรู้เรื่องพวกนี้มากกว่าผม” วารีเชื่อใจพี่เสือดำอยู่ โดยที่ไม่ได้กลัวอะไรเธอมากนอกจากเรื่องการถูกเธอกิน

“ก็แบบนั้นแหละ เป็นหมาน้อยที่เชื่องๆแหละดีที่สุดแล้ว” พี่เสือดำอยากให้วารีเป็นแบบนี้

“ครับพี่ครับ ผมยังไงก็ได้ เพราะผมเป็นลูกน้องพี่” วารียอมเป็นทุกอย่างที่เจ้านายหญิงให้เป็น

“อืม เออๆ แค่นี้แหละ ฉันจะกินเหล้าและขนม แค่นี้นะ” หลังพี่เสือดำพูดเธอก็ตัดสายไปห้วนๆโดยไม่ได้รอฟังวารีพูดอะไร

“ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย…” วารีพูดขึ้นมาและมองท้องฟ้าที่ลอดผ่านกลุ่มใบไม้ของป่าร้อนชื้นในประเทศกัลเลีย

 

 

 

 

แต่งโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

*แนะนำ plotteller เพราะมาชวนนิยายเล็กๆอย่างผม

Plotteller (แนะนำ มีแอพ มีโหมดกลางคืน มีชี้แจงเรื่องเงื่อนไขการใช้งานที่ไม่มีเหลี่ยม)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

และ

DekD (เล่ม 4+ ไม่มีภาพ)

https://writer.dek-d.com/wayuwayu9/writer/view.php?id=2536726

ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ถูกใจเชิญโดเนทได้ที่เว็บไซต์ tipme

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ:

https://bsky.app/profile/wayuwayutl.bsky.social

https://facebook.com/100087843892571/

https://discord.gg/cP8yT4J8

line: @326jilhj  (wayuwayu) (ไม่เด้งเตือน)

*nekopost โดเนท 10 บาทเผยแพร่ตอน 7 วัน โดเนท 100 เขียนตอนใหม่ เผยแพร่ฟรี 90 วัน