ผู้หญิงนอนอยู่ในห้องใส่ชุดของโรงพยาบาลที่โลกเก่า

แขนเธอช้ำและเหวี่ยงแขนฟาดเตียงซ้ำๆ

เธอลืมตาขึ้น แล้วหันไปหันมาแบบไม่หยุด

วารีตื่นมาพร้อมเหงื่อท่วมตัว

ท้ายเดือน 3 วารีอายุ 23

มุมมองบุคคลที่สาม

ห้องวารี วาโรซีเมียเรีย

เขารู้สึกว่าวันนี้หดหู่ และไม่อยากทำอะไร

แต่

เมื่อเขามองท้องโย้วาโรเขาก็รู้สึกว่าอยู่นิ่งไม่ได้ เขาต้องเดินหน้าในโลกนี้ ไม่ใช่ย้อนกลับไปโลกนั้น

เขาไม่อยากย้อนกลับไปรับรู้ความรู้สึกที่เขาเคยรู้สึกนั้นอีกครั้ง

เขาลุกขึ้นและวาโรลืมตาขึ้นในห้องวารี

วาโรเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่อย่างหนัก จากนั้นซักพัก “นี่ วันนี้ไม่ต้องเข้าประชุมแล้ว ฉันจะจัดประชุมอื่น เข้าใจมั้ย? มาตอนหลังออกกำลังกาย”

วาโรพูดเหมือนสั่งการแต่วารีเข้าใจว่าตำแหน่งเธอเป็นราชินีประเทศ และเขาเป็นแค่ว่าที่สามี ในอนาคตอันใกล้ ที่มาจากประเทศอื่น และตำแหน่งทางสังคมไม่มีอะไรเลย เป็นแค่พ่อค้า

“ได้ ว่าแต่ ประชุมอะไรเหรอ?” วารีสงสัยเลยถามออกไป เพราะไม่ได้คิดว่ามันเป็นประชุมอะไรที่สำคัญนักหนาเพราะไม่ใช่การประชุมในห้องประชุม

เขาเตรียมไปออกกำลังกาย เลยต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำก่อน

เขาโอบไหล่ราชินีพากันเดินออกไปแช่อ่าง

เมื่ออาบเสร็จเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

เขาไปยืนหน้าลานออกกำลัง หันหาเหล่าคนรักและพนักงานส่วนหนึ่งและวารีพูดออกมาดังๆ “เหล่าว่าที่ภรรยาท้องเริ่มโตแล้ว ถ้าเรายังซ้อมต่อสู้กันมันอาจไปกระทบเด็กในท้องได้ คนที่อุ้มท้องอยู่ เมื่อฝึกออกท่าเสร็จก็ไปยกน้ำหนักหรือโหนที่โหนดึงข้อเอา เริ่มฝึก”

เขาบอกทุกคนและทุกคนเข้าใจอะไรง่ายๆ

วารีไปฝึกออกท่าไปเรื่อยๆจนครบทุกท่า

จากนั้นวารีใส่เกราะเบาะ แล้วมองเหล่าภรรยาที่บางคนดึงข้อหรือห้อยแขนโยกขาไปมา กับคนที่กำลังแบกน้ำหนักบนหลังเป็นร้อยกิโลแล้วทำนั่งยองแบบถูกวิธี

บางคนก็นอนลงแล้วดันเหล็กขึ้นลง

วารีไม่คิดว่าพวกเธอเหมือนผู้ชายมากขึ้นหรือสวยเซ็กซี่น้อยลง

วารีชอบและรักคนแข็งแรงจากข้างใน เขาชอบแนวคิดของผู้หญิงที่ไม่ให้ตัวเองถูกรังแก

แล้วเขาคิดว่ามีกล้ามกำลังพอดีมันสวยกว่า

แต่เยอะๆเกินไปแขนเท่าต้นแขนเท่าโคนต้นไม้พันปีก็ไม่ไหวเหมือนกัน แต่สภาพร่างกายแต่ละคนไม่ได้ปูดโปดเส้นเลือดเพียบแบบนั้น

ถ้าเขาไม่ลดการฝึกมันจะไปขนาดนั้นไหม?

เขาจินตนาการภาพวีกับวิวเส้นเลือดปูดแขนกอริลล่า แล้วส่ายหัว

“น่ากลัว” วารีพูดบ่นเบาๆระหว่างมองสาวๆของตัวเอง

สาวๆที่ถูกมองก็มีแรงยกของตัวเองมากขึ้นเมื่อได้รู้ว่า ‘ผัวรัก ผัวห่วง’ แบบธรรมดาสตรีหญิง

วารีใส่เกราะเบาะไปหาพนักงานที่มีแวว

พนักงานเด่นนานแล้วอย่างซีตัวเข้าตาวารีมา

วารีคิดในใจว่า ‘กล้ามเธอใหญ่ขึ้น… เธอจะพอสู้ฉันได้ไหม?’

จากนั้นวารีเดินเข้าไปชวนจับคู่

ซีตัวที่เคยเสนอตัวเก้อเพราะหัวหน้าบริษัทไม่ได้คิดแบบนั้นเมื่อเห็นวารีก็เขินนิดหน่อย

วันนั้นมันตีลังกามาเล่นใหม่ในใจให้เธอเขินแบบไม่มีเหตุผล “เอาสิ หัวหน้า หัวหน้าไม่คิดอะไรกับหนูจริงๆเหรอ?”

วารีมองหน้าอย่างตั้งใจและดูซีตัวหัวจรดเท้า “จริง เธอถามทำไม? สนใจฉันขึ้นมาแล้วเหรอ? แรกๆไม่เห็นคิดนี่”

“นิดๆ… แต่… หนูรักคนไม่มีเวลาไม่ลง แล้วอีกอย่าง หนูมีคู่แล้ว เชื้อของหัวหน้าไม่จำเป็นแล้ว” ซีตัวพูดแล้วจับไหล่หัวหน้าเธอลูบขึ้นลงเหมือนจะสื่ออะไรซักอย่าง

วารีมองมือที่ซีตัวลูบ แล้วเลิกคิดคบเธอเล่นๆ แต่ไม่ได้จะคบจริง เขาจะเลิกสนในแง่นั้นเพราะมีคู่แล้ว

มีพนักงานอีกคนเห็นเรายืนคุยกันแล้วเดินมา “เดี๋ยวหนูเป็นคนนับคะแนนให้ ว่าแต่หัวหน้า เพิ่มเงินเดือนหน่อยสิ เดี๋ยวให้เย… “ไม่เอาน่า” จ้ำจี้”

วารีมองหน้าแล้วยิ้มอย่างมีมารยาท เขาไม่ได้รังเกียจเธอซักนิด “มันน่าสนจริง แต่ช่วงนี้ใจฉันอยู่กับเด็ก 13 คนที่จะมาสิ้นปี”

พนักงานที่วารีไม่รู้ชื่อถอนหายใจเสียดายแล้วหน้าจ๋อยๆ “ก็ได้”

วารีตั้งท่า กรรมการตั้งท่า ซีตัวตั้งท่า

สามคนพร้อมฝึกสู้ในเกราะเบาะ

“เริ่ม” กำการพูดแบบเสียงไม่ค่อยอยากจะพูด

ซีตัวพุ่งมาฟันเฉียงจากบนขวาไปล่างซ้ายวารีพร้อมชูโล่เล็กไว้ข้างหน้า

แต่ก่อนดาบเธอลงถึงคอวารี เขาฟันกระแทกโล่แล้วเท้าเธอถอยขูดพื้นไปเอง “อึก แรงมาก”

วารีเห็นซีตัวมัวแต่พูดแล้วโล่ลอยไปด้านซ้ายมือซีตัวป้องกันอะไรไม่ได้เขาเลยเลือกแทงตับ

ซีตัวเลือกรีบหมุนตัวเพราะแรงกระแทกจากการฟันแรกยังไม่หมดแล้วหมุนกลับมาตั้งโล่กัน

ซีตัวกันได้แล้วฟันลงใส่ดาบหัวหน้าเธอสุดแรงเกิดจนดาบหัวหน้าเธอหลุด

แต่เหมือนมือหัวหน้าเธอไม่ได้เกร็งอยู่ เธอรีบกระโดดเอนตัว แล้วเธอโดนพุ่งจับใต้บั้นท้าย

ซีตัวกระโดดกางขาทิ้งตัวไปข้างล่างแล้ววารียกไม่ถนัด เขาปล่อยแล้วม้วนหลังออกข้างหลัง

ซีตัวฟันลงใส่หัวหน้าที่กำลังกลิ้ง “1 ซีตัว”

ซีตัวรู้สึกภาคภูมิใจแต่หัวหน้าเธอถีบสองขาตอนวารียังม้วนไม่เสร็จ

มันเข้าตับและซีตัวจุกนิดๆ แต่เกราะมันกันเกือบหมด “3 หัวหน้า แยก”

ซีตัวถอนหายใจกับโอกาสชนะที่เสียไป คราวนี้เธอต้องไปเป็นกรรมการ

การออกกำลังกายที่เหลือมันเป็นหัวหน้ายืนแล้วชนะอยู่คนเดียว โดยมีพนักงานสลับกันสู้

“เราคงสู้หัวหน้าไม่ได้” ซีตัวอดไม่ได้ที่จะบ่นนิดหน่อยกับเพื่อนที่เธอพอรู้จักนิดหน่อย

“นั่นน่ะสินะ” เพื่อนเธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเหมือนกันเพราะหัวหน้าอ่อนคะแนนแรกให้เสมอ

วารีถอดเกราะเบาะแล้วมองวาโรเดินไปบอกเหล่าคนรัก แบบกระซิบ

มันทำให้วารีเอะใจ ‘อะไรกัน?’

วาโรชวนแม้กระทั่งเฟทและอริเธอวี

นาทำหน้าเหมือนไม่อยากไป

แล้ววาโรพาเหล่าคนรักทั้งหมดมาหาวารี “พาเราไปฮาโมนี่ เราเปรี้ยวปาก”

วารีไม่สงสัยที่เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วพยักหน้า แล้วพากันเดินกลุ่มใหญ่แยกเข้าห้องแล้วไปยืนกันหน้าห้องน้ำแบบนุ่งผ้าเช็ดตัว

เหล่าวารีและแฟนต่างนั่งอาบน้ำจากฝักบัวแล้วไปแยกย้ายกันหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปรอกันข้างหน้า

ทุกคนขึ้นโดรนใหญ่ของวารีเพื่อเดินทางไปฮาโมนี่อย่างรวดเร็ว

ไม่นานก็ถึงและวารีเลือกจอดด้านหน้าเพราะเป็นที่จอดของเขาที่ไม่เกะกะใคร

วารีเดินนำเหล่าว่าที่ภรรยาเข้าห้าง แล้วภรรยาทั้งหลายรีบเดินไปทางร้านของกินทันที

ทุกคนซื้อของกันพักเดียวก็พากันทยอยออกมาทีละคน

เมื่อครบวารีก็ถามวาโร “จะประชุมอะไรของเธอนั่นที่ไหน?”

“ไปวัง” วาโรพูดเหมือนเป็นคำบัญชา

แต่วารีไม่มีปัญหาและจะไปทันที

พวกเขาและเธอเดินกันไปวัง

เฟททำหน้างงๆและหยิบหนังไก่ถุงใหญ่กินคู่กับมั้นมันหรือมันฝรั่งอบเนย

แต่เธอดูเหมือนยังไม่ได้ตั้งใจกินจริงจังและกินแค่เวลาว่างแป้ปเดียวเมื่ออยู่บนโดรนขาไปวัง

วารีจอดที่จอดเขาแถวหน้าวังแล้ววารีกับผู้หญิงท้องโตของเขาพากันลงโดรน

วาโรเดินขึ้นนำแบบไม่ลังเลเพราะที่นี่เป็นวังของเธอ

ข้างในมันสวยงามไปด้วยงานแกะสลักจากช่างโบราณเหมือนที่วารีเคยเข้ามาทุกรอบ

วาโรเดินกันไปนั่งห้องประชุม เมื่อทุกคนพากันนั่งที่เก้าอี้ที่วางไว้เป็นวงกลมเสร็จวาโรหยิบแว่นตาดำจากซอกหน้าอกมาจากมิติไหนก็ไม่รู้

ทุกคนใส่แว่นดำเหมือนกันหมดแม้แต่เฟทวาโรยังเอามายื่นให้

แต่ผมไม่มีใส่คนเดียวเพราะไม่ได้ซื้ออะไรข้างในห้างฮาโมนี่

“วันนี้เราจะคุยเรื่องตำแหน่งของลูกพวกเราว่าลูกใครจะเป็นพี่เป็นน้อง แน่นอน ลูกฉันต้องเป็นคนสืบบัลลังก์คนต่อไป”

เมื่อวาโรพูดเสร็จ วีก็เสนอตัวพูดทันที

“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันต้องเป็นคนพี่ เพราะเขาโตกว่าใครทั้งนั้น”

วิวก็ดูมีบางอย่างจะพูดขึ้นมาทันที

“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันก็ต้องเป็นน้องรองเพราะเขามาคนที่สอง”

วาโรฟังเงียบๆโดยไม่พูดอะไร

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร”

และเธอก็เห็นด้วยกับทั้งสองแฝดพี่น้อง

เรดจำปากับอ็อกโธมองหน้ากันแล้วเรดจำปามีความเห็นนิดหน่อย

เรดจำปาพูดขึ้นมา “ตัวฉันอยู่ในตำแหน่งที่สี่ แต่ว่าฉันว่าลูกฉันเอาไว้ท้ายๆเถอะ ฉันไม่ได้อยากให้เขามีตำแหน่งสูงๆพิเศษอะไรทั้งนั้นแหละ”

วาโรมองแล้วพยักหน้า จากนั้นมองหน้าผมเหมือนต้องการความเห็น

“ฉันว่าถ้าเรดจำปาอยากให้ลูกตัวเองอยู่ตำแหน่งไหน เธอก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ” วารีพูดขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ฉันแล้วเหรอ? ส่วนฉันแล้วแต่ ยังไงก็ได้แหละ ลูกฉันต่อจากวาโรก็ได้” นาพูดขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันก็ต่อลูกนา” แล้วอายะเริ่มออกความเห็นอย่างแรกที่เธอออกวันนี้

“เท่านี้เราก็ได้ตำแหน่งลูกเราคนแรกๆแล้ว” คราวนี้วารีเป็นคนพูดบ้างหลังจากที่นิ่งเงียบมาซักพักแล้วหันไปมองตำแหน่งหลังสุดหรือนั่นก็คือหวาน

หวานมาหลังทุกคนก็จริงแต่เธอท้องแล้วและมีสิทธิ์พูดเหมือนกัน

วารีรู้สึกสนใจว่าเธออยากเอาตำแหน่งลูกไว้ไหน

“นี่หวาน กระต่ายของฉันเธออยากให้ลูกตัวเองอยู่ตำแหน่งไหน”

วารีถามหวานตรงๆ

“หนะ, หนูเหรอ ไม่รู้สิตัวผู้ของหนู หนูได้หมดนะ”

หวานก็ตอบมาแบบไม่คิดอะไรมาก

วารีพยักหน้าและหันไปมองทุกคน

“เอาแบบนี้แล้วกัน เรียงพี่น้องตามวันเกิด และช่วงป้อนนม พวกเธอหยุดทำงานไปก่อน ยิ่งเสี่ยงๆ มันยิ่งอันตรายกับเด็ก”

เมื่อวารีพูดแบบนั้นวาโรพูดขึ้นมาทันทีพร้อมขมวดคิ้ว

“ฉันหยุดงานได้ที่ไหนล่ะ ฉันเป็นราชินีฉันต้องทำเพื่อประเทศ”

วารีคิดเกือบห้าวินาทีแล้วตอบออกไป “ถ้าอย่างนั้นเธอลุยแต่งานเอกสารกับโฮเบรินแล้วกัน แต่สัญญากับฉันว่าจะไม่เครียด ไม่อย่างนั้นเด็กอาจมีปัญหา”

วาโรคิดซักพักแล้วพูด “อย่างนั้นก็ได้”

วารียิ้มให้เธอแล้วพยักหน้า “ได้เลย”

วีกับวิวที่ตำแหน่งกลายเป็นหนึ่งกับสองก็เริ่มคุยกันเบาๆ แบบไม่สนคนอื่น

“เฮ้ วีกับวิว ฉันรู้ว่าเธอสบายใจ แต่ใจเย็นนิดน่า คนอื่นยังไม่รู้เลย เธอรอก่อนได้มั้ย”

“จึ” พอวารีพูดตรงๆ วีก็ไม่เข้าใจ แต่วิวที่อีกนิสัยแค่ยิ้มเจื่อนๆเหมือนกึ่งรู้สึกผิด

“ถ้าหวานคลอดก่อนมันจะก่อนฉันกับพี่อายะน่ะสิ” นาพูดแบบเคืองๆ

อ็อกโธที่ท้องเพราะแขวนกระต่ายไม่มีความเห็นอะไรเพราะเธอแอบกินยาคุมตลอดแต่ยาเอาไม่อยู่

เหมือนกันกับอลิสและไอซิสที่เพิ่งท้องได้ไม่นานก็มองหน้าตาเจื่อนๆ

หวานมองซ้ายขวาและพูด “ลูกฉันอยู่ตำแหน่งไหนก็ได้ มันเป็นธรรมดาของลูกตัวเมียที่มาทีหลัง”

วารีคิดอย่างหนักว่าจะทำยังไงดี

“เอาแบบนี้แล้วกัน ใครที่อยู่ตำแหน่งไหน ก็อยู่ตำแหน่งนั้นไป”

ผู้หญิงทุกคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้าตกลงกันเองโดยสัญญาณจากสายตา

พี่อลิสยกมือและเมื่อผมพยักหน้าพี่เขาพูดว่า “มันจะไม่แยกพี่น้องยากเหรอ”

“มันก็น่าจะสับสนนิดหน่อยแต่เดี๋ยวลูกก็ตัดสินกันเองถ้าเราเลี้ยงดี”

วาโรพูดขึ้นมากับความเห็นที่น่าสนใจ

เมื่อวารีเห็นว่าเป็นแบบนี้แล้ว “ถ้าอย่างนั้นก็สรุปตามนั้นแล้วกัน ฉันเข้าใจนะว่ามันจะมีช่วงเวลาลูกฉันลูกเธอ แต่เราต้องพยายามเลี้ยงให้ดี อย่าให้ออกมาเป็นแบบนั้น”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแม้แต่หวานที่ไม่ได้สนเรื่องตำแหน่งลูกตัวเองมากมาย

เมื่อวารีเห็นเหล่าคู่หมั้นเข้าใจกันหมดแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่วีแมวดำจอมเก็บกดถามขึ้นมา “ถ้าฉันอยากให้ลูกฉันเป็นราชินีล่ะ?”

“เธอก็อย่าดื้ออย่างนี้เลยวี” วารีพูดขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว

“ฮึ้ เธอก็แบบนี้ตลอดแหละ พ่อคนหลายใจ วารี” วียังโมโหเรื่องอะไรก็ไม่รู้ไม่จบ

วิวรีบเดินไปลูบไหล่วีโดยที่หวังว่าวีจะสงบลง

วีมองหน้าน้องสาวตัวเองแล้วมองท้องของเธอที่โตพอกัน

“เธอรู้สึกว่าแบบนี้ยุติธรรมเหรอวิว? เรามาก่อนนะ นึกถึงสมัยก่อนสิ มันมีแต่เราสามในหมู่ดาวเราจะรักกันตลอดไปแต่มันออกมาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ยัยแซ… “หยุดเลยพี่วี” ยัยวาโรก็ได้มาแซงเราสอง ฉันเสียใจนะวิว”

วีระบายความเก็บกดทั้งหมดออกมาในคราเดียว

“เราไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตคนรักของเรานี่พี่วี พี่คิดดูสิ วารีมีประโยชน์กับทุกคนแม้ยังไม่ได้เป็นแฟนเราเป็นคู่หมั้นก็พิเศษที่สุดแล้ว วารีจะแต่งกับเรา!”

วิวจับไหล่ทั้งสองข้างของวีแบบตั้งใจพูดที่สุด

นาเดินมาและอายะก็เดินเข้ามาด้วย

“วิวพูดถูกนะวีจากจุดเริ่มต้นชีวิตเรา เรามาถึงจุดนี้ได้แล้ว อย่าต้องการมากไปกว่านี้เลยไม่อย่างนั้นเราอาจต้องเสียทุกอย่างไป” นาพูดขึ้นมาให้วีเข้าใจ

“ฉันไม่เข้าใจหรอกนะว่าชีวิตเด็กกำพร้าเป็นยังไง แต่ฉันเข้าใจว่าคนที่คนอื่นไม่ต้องการมันเป็นยังไง เรามีโอกาสเป็นคนที่มีคนต้องการแล้วอย่าทำเองให้มันเสียเองเลย”

อายะออกความเห็นของผู้ใหญ่เสริมเข้ามา

เรฟเนสมองซ้ายขวาเหมือนตัวเองไม่มีอะไรที่ช่วยคนอื่นได้เลย

อลิสกับไอซิสมองกันด้วยหน้าปลงๆเหมือนตัวเองเป็นหมากเสริมในกระดาน

“พี่อลิส เราคงเป็นส่วนเกินสินะ” ไอซิสเริ่มตัดพ้อตำแหน่งตัวเอง

อลิสทำหน้าตาอึมครึมเหมือนมีอะไรค้างอยู่ในใจ แต่เธอพยักหน้า

เมื่อวารีเห็น เขารีบมาจับไหล่ทั้งสองคน

“พวกเธอมีค่ากับฉัน แม้พวกเธอเห็นเป็นอื่น นั่นคือเรื่องจริง”

วารีพูดขึ้นมาโดยที่หวังให้พวกเธอเข้าใจ

พวกเธอสองคนพยักหน้าแบบไม่มีแสงไฟในดวงตา

แต่ว่ารีทำอะไรไม่ได้ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเคี้ยวถั่วจากด้านหลัง

ท่านหญิงเสือดำกำลังเคี้ยวเจี้ยนกั๋วในถุงพอตาชิโอยืนเต้นแบบเทกรอกปาก พอหมดแล้วเธอก็ขยำถุงทิ้งลงพื้น

“เจ้าหัวมีแต่น้ำกาม ทำไมไม่เข้าไปเป็นตัวกลาง เธอปล่อยให้คู่ภรรยาในอนาคตทะเลาะกันอยู่ได้ มันถูกมั้ย? เจ้าวารี ไอ้หนุ่มน้อย”

เมื่อท่านหญิงพูดแบบนั้นวารียิ่งปวดใจที่เขาเป็นคนที่ดูแลภรรยาในอนาคตได้ไม่ดีพอ

ท่านหญิงเสือดำตบกระโหลกวารีดังลั่น

มันทำให้ข้อมูลมากมายจากไหนก็ไม่รู้พรั่งพรูเข้ามาโดยที่วารีทำอะไรไม่ได้

วารีกุมหัวอย่างเจ็บปวด

ท่านหญิงเสือดำง้างเท้าจะเตะอีกครั้งแต่เมื่อเห็นวารีเป็นมากเกินไปเธอรีบหยุด

สิ่งที่เกิดขึ้นกับวารีเมื่อเขาหายคือเขาได้ข้อมูลมาจากมิติอื่น

มีคนเรียกเขาไป หรือให้วารีเรียกคนนั้นไปมิติเขาแม้คนนั้นก็รู้ว่าวารีทำไม่ได้

วารีทำใจให้เป็นสมาธิและสนเรื่องที่อยู่ตรงหน้าก่อน

“เป็นอะไร? เมื่อกี้น่ะ เจ้าหนู ฉันออมมือแล้วนะ” ท่านหญิงเสือดำพูดด้วยความสับสนเต็มที่

“มันมีเหตุการณ์ประหลาดนิดหน่อยน่ะพี่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นไปได้ยังไง”

วารีอธิบายเรื่องแปลกประหลาดเหนือเหตุการณ์ปรกติ มันทำให้ท่านหญิงเสือดำยิ่งงงเข้าไปใหญ่

“เอาเป็นว่า ที่ฉันจะบอกน่ะ อย่าไปเครียดกับมันมาก ยังไงมันก็ลูกเธอทุกคน”

เมื่อท่านหญิงเสือดำพูดเสร็จเธอก็ล้วงสร้อยจากคอออกมาเอาจี้ให้ดู

มันเป็นจี้ ‘เทพกระต่าย?’ ที่ว่าที่ภรรยาทุกคนใส่

แต่ของเธอสะท้อนแสงเป็นประกายเงาวับด้วยเพชรขาวสีต่างๆและพลอยมีค่าหลายสีสัน

“ฉันก็ท้องได้เดือนนึงแล้ว” ท่านหญิงเสือดำพูดขึ้นมา

วารียังอ้าปากค้างและเปิดตากว้าง

จากนั้นเขาคิดในใจ ‘ฉันทำเจ้านายเก่าท้องหรือนี่’

มันไม่น่าเชื่อได้เลย

จากนั้นท่านหญิงเสือดำตบไหล่ “ถ้าแกรักลูกเหมือนเมียก็ไม่มีปัญหาแล้วแหละ”

มันเป็นคำพูดที่ให้กำลังใจผมอย่างสูง

วารีบอกเหล่าเมียทันที “ลูกเราจะเลือกพี่น้องของพวกเขาเองเมื่อพวกเขาโต เราจะไม่แจงตำแหน่งกันก่อน เพื่อให้อิสระกับเหล่าลูกน้อย”

วารีมองกวาดเหล่าเมียที่ท้องทั้งหลาย และทุกคนพยักหน้าเห็นชอบด้วยแม้แต่วีที่นิสัยดื้อนิดๆแบบของเธอ

“และอีกอย่าง คนท้องต้องหยุดต่อสู้ก่อนเดือนนึง กันปัญหากระทบกระเทือนเด็ก” วารีพูดเรื่องนี้ให้ทุกคนระวังตัว

“โถ่ เซ็งเลย” วีตัดพ้อขึ้นมาอีกแล้วเมื่อไม่ได้สู้

ทุกคนที่เคยมีงานสายต่อสู้ก็ดูหน้าเซ็งหมด

เมื่อวารีเห็นวารีก็รีบพูดกันไว้ก่อน “แต่ได้โปรดนะ อย่ามองลูกเป็นภาระ พวกเขาจะรับรู้ได้ และมันจะจำฝังใจยันตอนโต”

เมื่อทุกคนได้ยินก็รู้สึกเข้าใจ

วาโรเมื่อเห็นทุกอย่างเข้าที่ และเห็นว่าลูกตัวเองไม่วิเศษแล้วก็ถอนหายใจ

เธอไม่พอใจก็จริง แต่มันแค่นิดเดียว เธอแค่เสียดายที่ไม่มีโอกาสให้ลูกได้พิเศษ

“เอาแบบนั้นแหละ แยกย้ายพักผ่อน ขอบคุณที่มา แยกๆ”

เธอตัดปิดการชุมนุมเงียบๆ

ผมกำลังจะเดินออกประตู แต่วิวขาคนมาควงแขนขวาผม

และวีมาควงแขนอีกข้าง

เราเบียดกันออกประตูในท่านี้และดำเนินวันของเราต่อไป

 

 

 

 

แต่งโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

*แนะนำ plotteller เพราะมาชวนนิยายเล็กๆอย่างผม

Plotteller (แนะนำ มีแอพ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ถูกใจเชิญโดเนทได้ที่เว็ปไซต์ tipme

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ:

https://bsky.app/profile/wayuwayutl.bsky.social

https://facebook.com/100087843892571/

https://discord.gg/cP8yT4J8

line: @326jilhj  (wayuwayu) (ไม่เด้งเตือน)

*nekopost โดเนท 10 บาทเผยแพร่ตอน 7 วัน โดเนท 100 เขียนตอนใหม่ เผยแพร่ฟรี 90 วัน