หาก​หลิน​เมิ้งห​ยา​อ่านใจ​หลง​เทียน​อวี้​ออก​ นาง​จะต้อง​หัวเราะ​ขบขัน​อย่าง​แน่นอน​

ทว่า​ตอนนี้​นาง​กำลัง​ถูก​ท่าทาง​สบาย​อุรา​ของ​เขา​โจมตี​

เท่าที่​นาง​จำได้​ หลง​เทียน​อวี้​เป็น​คน​หยิ่ง​ทะนง​ เขา​ไม่ชอบ​ให้​ใคร​ยั่วยุ​เขา​

ตอนนี้​นาง​กลับ​รู้สึก​ว่า​ภายนอก​เขา​ดู​เย็นชา​ แต่​ที่จริง​เขา​เป็น​คน​อบอุ่น​และ​เอาใจใส่​เป็นอย่างมาก​

หัวใจ​ว้าวุ่น​ ดังนั้น​จึงก้มลง​กิน​ขนม​ของ​ร้าน​หรู​อี้​ใน​มือ​

แต่​นาง​กลับ​พบ​ว่า​รสชาติ​ของ​ขนม​ยิ่ง​หวาน​ล้ำ​ขึ้น​กว่า​เดิม​

ช่างเถิด​ หาก​ขบวน​การค้า​ได้รับ​การ​คุ้มครอง​จาก​หลง​เทียน​อวี้​ เช่นนั้น​พวกเขา​จะปลอดภัย​มากกว่า​เดิม​

อุตส่าห์​ได้รับ​การ​คุ้มกัน​โดย​ไม่ต้อง​จ่าย​ เช่นนั้น​จะไม่ใช้งาน​ได้​อย่างไร​

ตอนนี้​เข้าสู่​ช่วง​ฤดู​วสันต์​แล้ว​ กิ่งก้านสาขา​ต้นไม้​ที่​เคย​เป็น​สีน้ำตาล​เริ่ม​มีสีเขียว​ขึ้น​แซม

ขบวน​การค้า​เดินทาง​มาได้​สามวัน​แล้ว​ หาก​ยัง​เดินทาง​ต่อไป​เช่นนี้​ คาด​ว่า​อีก​ห้า​วัน​จะถึงเมือง​ตลาด​การค้า​ระหว่าง​แคว้น​

ถนน​สาย​นี้​อยู่​ใกล้​กับ​เมือง​หลิน​เทียน​มาก​ที่สุด​ หาก​ใช้เส้นทาง​นี้​ใน​การ​เดินทาง​ แม้อาจจะ​เจอ​อันตราย​อยู่​บ้าง​ แต่​ก็​ยัง​ดีกว่า​ต้อง​เดินทาง​อ้อมซึ่งต้อง​กินเวลา​นาน​ถึงครึ่ง​เดือน​จึงจะถึงที่หมาย​

มอง​ถนน​เบื้องหน้า​ หลิน​เมิ้งห​ยา​รู้สึก​กังวล​เล็กน้อย​

แม้กลุ่ม​สามสหาย​จะเติบโต​มากขึ้น​ แต่​ถึงกระนั้น​ก็​กลาย​เป็นที่​จับตามอง​ของ​กลุ่ม​อื่นๆ​

หยุ​น​จู๋เล่า​ว่า​เมื่อ​เดือนก่อน​มีคน​มากมาย​เข้ามา​หยั่งเชิง​

ยิ่งไปกว่านั้น​ทุกคน​ล้วน​เป็น​หน่วย​ข่าวกรอง​ แน่นอน​ว่าการ​เดินทาง​ไป​ยัง​เมือง​หลิน​เทียน​กับ​ขบวน​การค้า​ย่อม​ตกเป็น​เป้าสายตา​ของ​ผู้อื่น​

ทุกคน​ล้วน​พยายาม​เก็บตัว​เงียบ​ไม่ยอม​ลงมือ​ก่อน​

อย่างไรก็ตาม​ การ​เติบโต​ของ​กลุ่ม​สหาย​ล้วน​เกี่ยวข้อง​กับ​ผลประโยชน์​ของ​คน​บาง​กลุ่ม​ หาก​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​ เกรง​ว่าการ​ไป​เยือน​เมือง​หลิน​เทียน​จะต้อง​สร้าง​ความ​ตื่นตระหนก​ให้​คน​เหล่านั้น​อย่าง​แน่นอน​

ฉะนั้น​นี่​จึงเป็น​เหตุผล​ที่​นาง​ต้องการ​เดินทาง​ไป​กับ​ขบวน​การค้า​

บน​ถนน​ของ​ทั้งสอง​แคว้น​ย่อม​มีคน​ของ​ทาง​การคอย​คุ้มครอง​ดูแล​ความปลอดภัย​ของ​พวก​พ่อค้า​

แต่​ก็​มีถนน​บาง​สาย​ที่​พวกเขา​ดูแล​ไม่ทั่วถึง​

หาก​พวก​คน​เหล่านั้น​คิด​จะลงมือ​ เช่นนั้น​ก็​เป็น​โอกาส​อัน​ดี​ที่จะ​ลงมือ​ใน​พื้นที่​ส่วน​นั้น​

อย่า​ว่าแต่​เส้นทาง​ร้าง​ผู้คน​เลย​ หาก​คิด​จะฆ่าใคร​แล้ว​ล่ะ​ก็​ เช่นนั้น​ทำ​เพียง​โยน​ร่าง​ลง​เหว​ก็​ไม่เหลือ​แม้แต่​กระดูก​ให้​เห็น​แล้ว​

หาก​เป็นไปตาม​ความคิด​ของ​นาง​ เช่นนั้น​นาง​เลือก​ที่จะ​อยู่​ที่นี่​เพื่อ​ต่อสู้​กับ​ศัตรู​

เบน​สายตา​มอง​พ่อค้า​ที่​กำลัง​พักผ่อน​ บางที​ที่นี่​อาจ​มีใคร​บางคน​เข้ามา​สอดแนม​

แต่​นาง​เชื่อ​ว่า​ท่าน​กัว​จะต้อง​มองออก​แล้ว​จัดการ​ได้​อย่าง​ทันท่วงที​ อย่าง​น้อย​จะต้อง​ไม่มีใคร​พุ่ง​เข้ามา​ทำร้าย​นาง​ได้​อย่าง​แน่นอน​

ยิ่งไปกว่านั้น​นาง​ยังมี​หลง​เทียน​อวี้​คอย​คุ้มกัน​ ซ้ำนาง​ยัง​นำ​ยาพิษ​บางอย่าง​ติดตัว​มาด้วย​

เมื่อ​ถึงเวลา​จวนตัว​ คน​ที่​คิด​ลงมือ​ทำร้าย​นาง​จะได้​ไป​เดินเล่น​ใน​ยมโลก​

มุมปาก​กระตุก​ยิ้ม​เย็นชา​ หยวน​ซาน​ที่​เหลือบ​ไป​เห็น​รอยยิ้ม​ของ​นาง​ถึงกับ​ตัวสั่น​

แม้เจ้านาย​คน​ใหม่​จะหน้าตา​งดงาม​ แต่​รอยยิ้ม​ช่างน่าหวาดกลัว​ยิ่งนัก​

หลังจาก​พักผ่อน​เพียง​พอแล้ว​ ขบวน​พ่อค้า​จึงออกเดินทาง​ต่อ​

หลังจาก​สอง​พี่น้อง​สกุล​หยวน​ปรับความเข้าใจ​กัน​เรียบร้อย​แล้ว​ ในที่สุด​พวกเขา​ก็​ไม่ตกเป็น​เป้าสายตา​อีกต่อไป​

คน​ที่​น่าสงสาร​เห็นจะ​เป็น​ชิวอ​วี้​ หลังจาก​ได้​รับคำ​อนุญาต​จาก​พระชายา​ ในที่สุด​เขา​ก็​ออก​ไป​ขี่ม้า​ได้​อย่าง​สบายใจ​

ขี่ม้า​ขนาบ​ข้าง​หลง​เทียน​อวี้​อยู่​ทาง​ด้านหน้า​ ท่าทาง​ของ​เขา​เสมือน​แม่ทัพ​ใน​สนามรบ​

หลิน​เมิ้งห​ยา​นั่ง​ยิ้ม​อยู่​ใน​รถม้า​พลาง​มอง​ทิวทัศน์​ภายนอก​กับ​ป๋า​ย​ซ่าว​

อันที่จริง​ตั้งแต่​เด็ก​จน​โต​ นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​นาง​ได้​ออกเดินทาง​ท่องเที่ยว​นอกเมือง​

“กิน​ผล​ซาน​จาสักหน่อย​เถิด​เจ้าค่ะ​นาย​หญิง​ ท่าน​ป้า​ป๋า​ยล​งมือ​ทำ​เอง​กับ​มือ​ สามารถ​ดับ​กระหาย​ได้​เจ้าค่ะ​”

ป๋า​ย​ซ่าว​เปิด​ห่อ​ผ้า​นำ​ผลไม้​สด​และ​แห้ง​ออกมา​หลอกล่อ​

ใน​มือสี​ขาว​ราว​หิมะ​ของ​นาง​ถือ​ผลไม้​ผล​เล็ก​ๆ สีสัน​น่ากิน​เอาไว้​

ของ​พวก​นี้​เหมือนกับ​ผล​ไฮ่ถังใน​ยุคปัจจุบัน​ แต่​มีรสชาติ​เปรี้ยว​กว่า​เล็กน้อย​ โดย​จะดอง​ไว้​ใน​เหล้า​น้ำผึ้ง​นาน​ราว​สี่สิบ​วัน​จึงจะสามารถ​กิน​ได้​

รสชาติ​หวาน​อม​เปรี้ยว​ สามารถ​ดับ​กระหาย​ได้​เป็น​อย่าง​ดี​ อีก​ทั้ง​ยัง​เหมาะ​ที่จะ​กินใน​ช่วง​ฤดูใบไม้ผลิ​

เพียง​ได้​เห็น​หลิน​เมิ้งห​ยา​ก็​รู้​ได้​ทันที​ว่า​ป๋า​ย​จีเป็น​ผู้​เตรียม​เอาไว้​ให้​

สาวใช้​ของ​นาง​ช่างเอาใจใส่​นาง​เป็น​ที่สุด​

ลิ้น​รับ​รส​หวาน​อม​เปรี้ยว​ของ​ผล​ซาน​จา ดวงตา​อด​ที่จะ​หรี่​เล็ก​ลง​ไม่ได้​

หู​ตา​จมูก​ปาก​ย่น​เข้าหา​กัน​ ท่าทาง​น่ารักน่าชัง​

สายตา​ของ​หลง​เทียน​อวี้​และ​ชิวอวี้​ทอด​มอง​ยัง​ใบหน้า​ของ​นาง​อย่าง​ไม่รู้ตัว​

ถูก​ใบหน้า​ท่าทาง​ของ​นาง​ทำให้​อารมณ์ดี​ แต่​เมื่อ​เห็น​ว่า​อีก​ฝ่าย​ก็​กำลัง​มอง​หลิน​เมิ้งห​ยา​อยู่​เช่นเดียวกัน​ สีหน้า​ของ​หลง​เทียน​อวี้​พลัน​เคร่งขรึม​ลง​ในทันที​ ความหงุดหงิด​พลัน​แล่น​พล่าน​เข้ามา​ใน​หัวใจ​

ราวกับ​ของรักของหวง​ของ​ตนเอง​กำลัง​ถูก​คนอื่น​เชยชม​อย่างไร​อย่างนั้น​

แม้ชิวอ​วี้​และ​หลิน​เมิ้งห​ยา​จะเป็นเพื่อน​กัน​ แต่​เขา​ไม่มีวัน​ปล่อย​ให้​ใครก็ตาม​คิด​ไม่ซื่อ​กับ​ภรรยา​ของ​ตนเอง​

“ข้า​ว่า​เจ้ารักษา​สถานะ​ของ​ตนเอง​เอาไว้​ให้​ดี​จะดีกว่า​ อย่า​ได้​เพ้อฝัน​ถึงสิ่งที่​ไม่มีวัน​ตกเป็นของ​ตัวเอง​”

เสียง​เยียบ​เย็น​ระคน​ตักเตือน​ดัง​ขึ้น​ ทว่า​ชิวอ​วี้​กลับ​ไม่หดหัว​ตัวสั่น​

กลับกัน​ เขา​หันหน้า​มาเผชิญ​กับ​หลง​เทียน​อวี้​โดยตรง​ ใบ​หน้าที่​เคย​ยิ้ม​น้อย​ๆ แปร​เปลี่ยนเป็น​จริงจัง​

“ความสัมพันธ์​ระหว่าง​ข้า​กับ​นาง​หา​ใช่สิ่งที่​ท่าน​จะเข้าใจ​ได้​”

ตอบกลับ​เสียง​เคร่งขรึม​ ดวงตา​ของ​หลง​เทียน​อวี้​พลัน​ฉายแวว​อันตราย​

เขา​รู้อยู่​นาน​แล้ว​ว่า​หมอ​หลวง​ชิวอ​วี้​ขี้เล่น​คน​นี้​มิใช่คนธรรมดา​เหมือน​ที่​แสดงออก​

บางที​อาจ​เพราะ​เดินทาง​ออกห่าง​จาก​เมืองหลวง​แล้วจึง​ไม่จำเป็นต้อง​ปิดบัง​ตัวตน​อีกต่อไป​ ดังนั้น​เขา​จึงเผย​ธาตุแท้​ออกมา​

“เจ้าจะลองดู​ก็ได้​”

น้ำเสียง​ของ​หลง​เทียน​อวี้​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความมั่นใจ​ เขา​เชื่อ​ว่า​ไม่มีใคร​ใน​ใต้​หล้า​รู้จัก​หลิน​เมิ้งห​ยา​ดี​เท่า​เขา​

นับตั้งแต่​วันที่​แต่งงาน​เข้า​จวน​ หลิน​เมิ้งห​ยา​ล้วน​อาศัย​อยู่​ภายใต้​หลังคา​เดียวกัน​กับ​เขา​

หาก​เอ่ย​ว่า​แต่ก่อน​นาง​เป็น​คน​โง่เขลา​สติฟั่นเฟือน​ เช่นนั้น​นับตั้งแต่​วันที่​นาง​ตื่นขึ้น​มาใน​เกี้ยว​เจ้าสาว​และ​กลายเป็น​สตรี​ฉลาดเฉลียว​มีไหวพริบ​ นาง​ก็​กลายเป็น​ของ​เขา​แล้ว​

ไม่ว่า​ใคร​ก็​ห้าม​แตะต้อง​!

ชิวอ​วี้​ไม่ได้​ตอบ​ เขา​แสยะ​ยิ้ม​เย็นยะเยือก​พร้อมทั้ง​ส่ายหน้า​

บางที​ผู้ชาย​โดดเด่น​เช่น​หลง​เทียน​อวี้​อาจจะ​มองข้าม​ความสัมพันธ์​บางอย่าง​ระหว่าง​พวกเขา​ไป​

ตอนนี้​หลง​เทียน​อวี้​มองไม่เห็น​ ไม่รู้เรื่อง​ แต่​ในอนาคต​เล่า​?

เท่าที่​เขา​รู้จัก​หลิน​เมิ้งห​ยา​ นาง​เป็น​คน​ฉลาด​และ​อ่อนไหว​

หาก​คิด​จะเก็บ​นาง​เอาไว้​ข้าง​กาย​ สิ่งที่​หลง​เทียน​อวี้​ต้อง​ทำให้​นาง​ตอนนี้​ก็​ยัง​ไม่มาก​พอ​!

สายตา​ชำเลือง​มอง​ใบหน้า​ของ​หญิงสาว​ซึ่งกำลัง​หลับตา​พริ้ม​ลิ้มรส​ผล​ซาน​จาอีกครั้ง​

หาก​เขา​เดา​ไม่ผิด​แล้ว​ล่ะ​ก็​ บางที​คราวนี้​หลิน​เมิ้งห​ยา​อาจ​มีอำนาจ​ใน​การตัดสินใจ​ใหม่​อีก​ครา​

หวัง​ว่า​เมื่อ​ถึงเวลา​นั้น​หลง​เทียน​อวี้​จะไม่นึก​เสียใจ​ภายหลัง​!

ขบวน​รถม้า​เคลื่อนตัว​ไป​ข้างหน้า​ไม่หยุด​ ตอนเย็น​พวกเขา​เข้า​พัก​ที่​โรงเตี๊ยม​แห่ง​หนึ่ง​อีกครั้ง​

นอกจาก​ความ​สนุกสนาน​ใน​ตอนแรก​แล้ว​ การ​ทำ​เรื่อง​เดิม​ซ้ำๆ ทำให้​หลิน​เมิ้งห​ยา​รู้สึก​เบื่อหน่าย​

โชคดี​ที่​ป๋า​ย​ซ่าว​นำ​ของกิน​มมาก​มาย​ แม้นาง​จะรู้สึก​อ่อนล้า​ แต่​รสชาติ​ของ​อาหาร​ก็​ทำให้​นาง​ตื่นตัว​ขึ้น​มา

หาก​มิใช่เพราะ​ได้​ตำรา​ชิงเจิงผู่​เอาไว้​อ่าน​แก้​เหงา​ บางที​นาง​อาจจะ​หดหู่​ตาย​ก็​เป็นได้​

ขบวน​การค้า​เดินทาง​ต่อไป​อีก​เป็น​วัน​ที่สี่​ อีก​เพียง​วัน​เดียว​ก็​จะถึงที่หมาย​

หลิน​เมิ้งห​ยา​ที่​เข้า​พัก​ใน​โรงเตี๊ยม​ตลอด​สี่วัน​ที่ผ่านมา​ ในที่สุด​นาง​ก็​มาถึงตำบล​แห่ง​หนึ่ง​ชื่อว่า​ตำบล​ซื่อ​ฟาง

เมื่อ​เทียบ​กับ​ตำบล​ก่อนหน้า​ ตำบล​แห่ง​นี้​หรูหรา​เจริญรุ่งเรือง​กว่า​มาก​ บน​ถนนหนทาง​ล้วน​มีพ่อค้า​แม่ค้า​สวมใส่​ชุด​แปลกตา​

ฉะนั้น​ไม่ว่า​จะสวม​ชุด​อะไร​ที่นี่​ก็​ล้วน​ไม่ตกเป็น​เป้าสายตา​

ที่นี่​มีคน​ต่างบ้านต่างเมือง​มากมาย​ ไม่เพียงแค่​เมือง​หลิน​เทียน​เท่านั้น​ แต่​ยังมี​คนเมือง​ตง​เซี่ย​และ​เมือง​ที่อยู่​รอบ​ๆ ด้วย​ แม้แต่​พวก​ชน​เผ่า​เล็ก​ๆ เอง​ก็​เดินทาง​มายัง​ที่นี่​เพื่อ​ตามหา​สิ่งที่​ตนเอง​ต้องการ​

หลิน​เมิ้งห​ยา​ที่​ชื่นชม​ทิวทัศน์​ข้างทาง​มาตลอด​ทั้งวัน​แล้​วอด​ที่จะ​ตื่นตาตื่นใจ​กับ​สิ่งก่อสร้าง​ใน​ตำบล​แห่ง​นี้​ไม่ได้​

คน​ที่​เดินทาง​ไปมา​ล้วน​สวมใส่​เสื้อผ้า​แปลกตา​ แม้แต่​สิ่งปลูกสร้าง​เอง​มีเอกลักษณ์​โดดเด่น​

แม้แต่​เสียง​ร้องเรียก​ลูกค้า​ยังมี​หลากหลาย​ภาษา

นาง​ลง​จาก​รถม้า​ ก่อน​จะกวาดสายตา​ไป​รอบ​ๆ

บางที​ที่นี่​อาจ​เป็น​สวรรค์​ชั้น​ฟ้าอย่าง​ที่​ผู้คน​กล่าวขาน​กัน​มาก็​เป็นได้​

น่าเสียดาย​ ความงดงาม​เช่นนี้​มีอยู่​ที่​แถบ​ชายแดน​เท่านั้น​

“ท่าน​กัว​บอ​กว่า​ทุกคน​ล้วน​พัก​อยู่​ใน​โรงเตี๊ยม​ทาง​ด้านหน้า​ วันนี้​พักผ่อน​ให้​เต็มที่​ พรุ่งนี้​พวกเรา​ก็​จะถึงเมือง​หลิน​เทียน​แล้ว​”

ตลอด​สี่วัน​มานี้​ หลง​เทียน​อวี้​เอาใจใส่​หลิน​เมิ้งห​ยา​เป็น​อย่าง​ดี​

ดังนั้น​มุมมอง​ของ​พวก​พ่อค้า​ที่​มีต่อ​เขา​จึงเปลี่ยนไป​

ยิ่งไปกว่านั้น​หยวน​หลิน​ยังมี​อุปนิสัย​ร่าเริง​แจ่มใส ดังนั้น​ทุกคน​จึงมองว่า​พวกเขา​แค่​หยอกล้อ​กัน​แต่เพียง​เท่านั้น​

เมื่อ​มองเห็น​ท่าทาง​สนิทสนม​กัน​ของ​ทั้งคู่​ พวก​พ่อค้า​จึงมิได้คิด​อะไร​มากมาย​

หลง​เทียน​อวี้​ในนาม​หยวน​เหมย​จึงแย้มยิ้ม​มากขึ้น​

หลังจากที่​ได้​โต้เถียง​กัน​วันนั้น​ ชิวอ​วี้​กลับ​ไป​เป็น​คน​อ่อนไหว​เจ้าอารมณ์​ที่​มัก​ถูก​หลิน​เมิ้งห​ยา​กลั่นแกล้ง​จน​น้ำตา​หยด​แหมะ​ๆ อีกครั้ง​

แต่​หลง​เทียน​อวี้​ไม่ประมาท​เขา​เลย​แม้แต่น้อย​ เหตุ​เพราะ​ชิวอวี้​มัก​ยอม​ทำตาม​สิ่งที่​หลิน​เมิ้งห​ยา​ร้องขอ​เสมอ​ อีก​ทั้ง​ยัง​เอ็นดู​นาง​มาก​เป็นพิเศษ​

คนอื่นๆ​ อาจ​ไม่คิด​อะไร​ แต่​เขา​รู้ดี​ว่า​ไม่มีทาง​เลย​ที่​บุรุษ​จะรัก​และ​เอ็นดู​สตรี​นาง​หนึ่ง​โดย​ไร้​สาเหตุ​

โดยเฉพาะ​…ภรรยา​ของ​คนอื่น​!

“เช่นนั้น​พวกเรา​ไป​อาบน้ำ​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ที่​โรงเตี๊ยม​ก่อน​แล้ว​ค่อย​ออก​ไป​เดินเล่น​เถิด​”

เพียง​ได้ยิน​คำ​ว่า​อาบน้ำ​แล้ว​ออก​ไป​เดินเล่น​ ดวงตา​ของ​ป๋า​ย​ซ่าว​พลัน​เปล่งประกาย​

ตลอด​สี่วัน​ที่ผ่านมา​ แม้พวก​ผู้ชาย​จะไม่รู้สึก​อะไร​ แต่​นาง​กับ​นาย​หญิง​ต้อง​ทน​กล้ำกลืน​ไม่น้อย​

ทันทีที่​มาถึงโรงเตี๊ยม​ ทั้งสอง​รีบ​จูงมือ​กัน​ขึ้นไป​ด้านบน​

พวก​นาง​ลง​แช่ตัว​ใน​อ่าง​น้ำ​พร้อมกัน​ ก่อน​จะถอนหายใจ​ออกมา​