“ลิทท์”

“ทางนี้ครับ”

ในช่วงเช้าตรู่ พระอาทิตย์พึ่งจะขึ้น เมื่อคุณหนูคิริค องค์หญิงลำดับที่ 1 แห่งอาณาจักรแอทเทรลิตา จู่ก็ได้เรียกข้ารับใช้

แน่นอนว่าเธอไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะทำเช่นนั้น คิริคพระองค์ผู้ที่ตามปกติแล้วควรจะหลับอยู่ในช่วงเวลานี้ ได้เกิดตื่นขึ้นมา แต่ก่อนที่เธอจะรู้ตัว พ่อบ้านก็ได้มาเตรียมตัวอยู่ข้างพระองค์ และพร้อมที่จะไปแล้ว

“วันนี้ท่านตื่นเช้าจังเลยนะครับ คุณหนู”

“ใช่ ทำได้ดีมากที่ฉันเรียกนายเวลานี้แล้วยังมาได้อีก”

“ผมคือพ่อบ้านของคุณหนูครับ”

“คิดอย่างนั้นก็ดี ฉันจะไปเที่ยวเล่นซักหน่อย”

“เราได้เตรียมม้าไว้พร้อมแล้วครับ”

“โฮ่ ไม่ล่ะ ฉันคิดว่าอยากจะขี่แคทเธอรีนไปวันนี้น่ะ”

“แน่นอนครับ ผมได้เตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”

ลิทท์ได้เตรียมม้าเอาไว้ห้าตัวด้านนอก หนึ่งในนั้นคือแคทเธอรีน ม้าที่ถูกตั้งชื่อโดยคุณหนูคิริค เขาส่งสัญญาณทันทีให้กับม้าตัวอื่นๆและช่วยคุณหนูคิริคเปลี่ยนเสื้อผ้า

“แหม… แต่ว่าฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ”

“อยากจะรับมื้อเย็นเป็นอะไรดีครับ?”

“ก็ …ไม่ล่ะ ขอบใจ ฉันจะออกไปล่าสัตว์น่ะ”

“ตกปลาก็น่าจะดีในช่วงเวลาแบบนี้ของวันนะครับ”

“ไม่ล่ะ ฉันจะไปล่าสัตว์”

“รับทราบครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเปลี่ยนม้าและอุปกรณ์ให้”

“ได้ …เรื่องล่าสัตว์ …เรื่องม้า”

ชอบตะโกนนักรึไงเนี่ย?

ถ้าหากว่าไม่เป็นไร ก็ดีหรอก

“ครับท่าน”

ลิทท์มักจะนำพาสิ่งที่น่าพึ่งพอใจมาให้แก่องค์หญิงคิริค ผู้มักจะเอาแต่ใจเสมอ

พวกเขาทั้งคู่เตรียมตัวด้วยใบหน้านิ่งๆ ในขณะที่บริวารที่เหลือกำลังทำงานกันแทบคลั่ง

ถึงอย่างนั้น ลิทท์ก็ยังเป็นผู้ซึ่งทำแทบจะทุกอย่าง ความจริงที่ว่าลิทท์สามารถที่จะทำมีความสุขกับการสนทนากับองค์หญิงคิริคในตอนนี้ได้นั้นเป็นเหตุเนื่องมาจากทัศนที่กว้างกว่าคนปกติทั่วไป และการเตรียมการอย่างระมัดระวัง ข้ารับใช้คนอื่นๆ ผู้ที่รู้เรื่องนี้ ไม่มีสิ่งใดที่จะไปโทษเขาได้

มีเพียงแค่เขาสองคนที่มีความสุขกับช่วงเช้าที่แสนสบายและงดงาม เหมือนกับว่าเวลาที่ผันผ่านนั้นช่างต่างกันเหลือเกิน

==================