*ทางผู้แปลทดลองแปลดูครับ ถ้าไม่เวิร์คยังไงจะขอดรอปครับ

========================================

“ฉันกลับมาแล้ว! ลิทท์! ไม่มีของว่างเหรอ เตรียมอาหารมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไลโตะ! ไหนคำตอบเล่า? บอกว่าให้ตอบฉันภายในสิบวิไง!”

องค์หญิงคิริคร้องเรียกพ่อบ้านของเธอ ไลโตะ ทันทีที่เธอกลับมาจากการเดินทาง

เธอได้ขอให้เขาเตรียมของว่างให้เธอ แต่เขาแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ขอไว้

ผู้คนรอบๆเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับฉากตรงหน้านี้เท่าไหร่ ไลโตะจะต้องโผล่มาในสิบวิ และตามปกติของตัวเขาเองแล้ว เขาจะต้องเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน เขาจะขานรับองค์หญิงภายในสิบวิเสมอ ไม่ว่างานที่รับมอบหมายมาจะบ้าบอแค่ไหน ไลโตะก็จะขานรับ

เขาให้ความรู้สึกว่าเชื่อใจได้ แต่ด้วยศักศรีดิ์นั้นไม่อาจทำให้พวกเธอยอมรับออกมาตรงๆได้ มันเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างซับซ้อน

เจ็ดวินาทีผ่านไปตั้งแต่ที่องค์หญิงได้เรียกหา โดยปกติแล้ว เขาจะต้องโผล่หน้ามาอย่างน้อยช่วงนี้

“โทษทีที่ให้ท่านรอนะครับ” เขาจะพูดเช่นนี้

แต่ในวันนั้นมันต่างออกไป

“ไลโตะ? ไลโตะ! หมอนั่นมัวทำอะไรอยู่เวลาที่ฉันเรียกหาเนี่ย! ไม่ได้เรื่องเลย!”

“จริงแท้เลยครับ”

“น่าเศร้าซะจริงที่ต้องให้องค์หญิงเรียกหาแบบนี้เนี่ย……”

เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ที่คิริคได้พาไปเดินเล่นนั้นต่างพูดแสดงความคิดเห็นออกมา

หลังจากที่เกิดกระแสนี้ขึ้น คนต่อไปก็ได้พูดขึ้นมาเหมือนกัน

“ยังไง มันก็ไม่เหมาะสมที่จะให้เด็กกำพร้ามาเป็นคนใช้อยู่แล้ว……”

ยังไงก็ตาม พวกเราก็ได้เรียนรู้ว่าตัวเลือกของพวกเขานั้นเป็นสิ่งที่ผิด ในตอนที่คิริคได้เปล่งวาจาอย่างเยือกเย็นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจใส่พวกเขา

“หุบปาก”

“ฮึก……”

คนล่าสุดได้ถูกก่นด่ากลับ

มันมีเหตุผลที่ว่าทำไมพวกนี้ถึงได้ทำตัวกับเขาแย่นัก

ถ้าหากว่าพวกเขาทำให้องค์หญิงไม่ชอบใจ เรื่องก็จะไปลงเอยที่เขา

มันยังดีตราบใดที่ไลโตะยังเป็นเป้าหมายอยู่

เพราะว่าตัวไลโตะเองนั้นสามารถทำตามความต้องการขององค์หญิงคิริคได้ด้วยความสามารถอันน่าเหลือเชื่อของเขา ที่ไม่มีใครนอกจากไลโตะจะสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถเติมเต็มคำสั่งครั้งแล้วครั้งเล่าโดยขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเธอโดยไม่มีขาดตกบกพร่องเรื่องเวลาแม้แต่นิดเดียว เว้นแต่ว่าเขาจะมีพลังเหนือธรรมชาติ ดังนั้น มันก็เป็นภาพปกติของผู้คนรอบๆตัวเขาที่จะใช้ไลโตะเป็นแพะรับบาปเพื่อปกป้องตัวพวกเขาเอง

แต่ในเวลาเดียวกัน มันก็มีบางสิ่งที่จำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง

ในขณะที่องค์หญิงทรงเอาแต่ใจและฝืนบังคับสั่งการไลโตะ ผู้คนที่อยู่รอบๆรู้ดีถึงความใส่ใจที่เธอมีต่อเขาเป็นอย่างมาก เพราะเหตุนั้นมันจึงถือเป็นการขัดใจเธอหากพูดเรื่องของลิทท์ที่เป็นกำพร้าเพียงแค่เพราะการเกิดมาของเขา

“ฉันคิดว่านายคือ…… อา ฉันไม่เคยเห็นหน้านายมาก่อนเลย เป็นบารอนที่ไหนสักที่สินะ?”

“กระผม…… ได้รับเกียรติให้ใช้ชื่อไวส์เคานต์ครับ……”

“งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ไป นายเป็นบารอน”

“!?”

“มีปัญหาอะไรกับฉันรึเปล่า?”

“ไม่ครับ…… ไม่เลยครับ……”

อดีตบารอน ผู้ที่ถูกเปลี่ยนให้กลับไปเป็นบารอนอีกหน ตอบมาด้วยเหงื่อเย็นๆ

ตั้งแต่ทีแรก มันไม่ปกติที่ไลโตะกลายเป็นคนรับใช้มาเนิ่นนานหลายปีและถึงขนาดกลายเป็นพ่อบ้านส่วนตัวขององค์หญิงที่ไม่มีระบบระเบียบ

เขามักจะอ่านอารมณ์เธอได้เสมอ ทั้งสิ่งที่ทรงพูดออกมาและไม่ได้พูด และลงมือทำทุกอย่างโดยปราศจากข้อผิดพลาด

ความสามารถที่ใช้ในเรื่องนี้ก็ไม่ได้เลวร้าย มันมีปัญหามากมายที่เหล่าอัศวินทุกคนจะต้องประสบพบเจอด้วยตัวเอง แต่ว่าเขากลับที่จะสามารถพิชิตทั้งหมดนั้นได้ด้วยตัวของเขาในช่วงเวลาสั้นๆก่อนที่องค์หญิงจะทรงเปลี่ยนใจ

สกิลในเรื่องวิสัยทัศน์ ความรู้ การต่อสู้ และการเจรจา: ……เพราะว่าเขามีพลังทั้งหมดนี้ ผู้คนรอบๆเขาจึงรู้สึกประทับใจในความสามารถในการแก้ปัญหาของเขา

สัตว์ประหลาด นั่นคือคำนิยามของคนที่อยู่รอบๆตัวเขา

ดังนั้น การทำให้ไลโตะเป็นเรื่องตลกนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการเอาตัวรอก ความอิจฉา และความเชื่อที่ว่ายังไงก็ไม่กระทบไลโตะอยู่แล้ว

แต่ในวันนี้ ไลโตะไม่โผล่หน้ามา

“เขาทำอะไรอยู่เนี่ย…… เขากลับมารึยัง?”

องค์หญิงคิริค ยังคงไม่นึกไม่ฝันว่าเธอจะไม่ได้เจอไลโตะในปราสาทอีกแล้ว และเรียกเหล่าผู้ดูแลมาหา

ความจริงที่ว่าคนใช้คนอื่นๆที่ได้รับมอบหมายให้ทำงานในวันถัดไปนั้นอ่อนแอ เหยาะแหยะ ได้เป็นการสื่อถึงความสำคัญของไลโตะ

==================