ตอนที่ 429 ฟู่อวิ๋นเซิน ‘แฟนฉันยังเด็ก ต้องเอาใจหน่อย’

น่าสนใจ

มีคนกำลังทำนายหาพิกัดกับความเป็นความตายของเธออยู่

แถมยังอยู่ในโลกจอมยุทธด้วย

อิ๋งจื่อจินหรี่ตามากกว่าเดิม หัวเราะเบาๆ

ต่อให้ญาณพยากรณ์ของเธอยังไม่ฟื้นกลับมาเท่าตอนรุ่งเรืองสุด แต่ก็ใช่ว่าใครจะมาทำนายดวงชะตาของเธอได้

อิ๋งจื่อจินยังคงนอนอยู่บนเก้าอี้เอน มองดวงดาวต่อ สบายๆ ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น

ในเมื่อมีคนอยากทำนายเธอขนาดนี้ งั้นก็ปล่อยให้ทำนายไป

…

ทางด้านตระกูลเซี่ย

พอเหรียญทองแดงทั้งเก้าหยุดลงก็แสดงว่าผลทำนายออกมาแล้ว

คุณนายเซี่ยกับเซี่ยเฟิงต่างอดตื่นเต้นไม่ได้ สายตาจับจ้องไปที่เหรียญทองแดง

สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ยังคงเรียบเฉย

เขายกมือหยิบเหรียญที่หนึ่งลงมา

ในขณะที่ผู้อาวุโสใหญ่หยิบเหรียญที่สอง ทันใดนั้นก็หน้าซีด

“อุก…”

เขากระอักเลือดพุ่ง หยดลงบนพื้น

สีแดงน่าสะพรึง

เซี่ยเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปมาก รีบเข้าไปหา “ผู้อาวุโสใหญ่!”

ผู้อาวุโสใหญ่มีวิทยายุทธ์ ทำไมถึงกระอักเลือดได้

เมื่อก่อนผู้อาวุโสใหญ่ก็เคยทำนายเรื่องที่ใหญ่กว่าการหาพิกัด แต่ก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้

คุณนายเซี่ยตกใจ พูดเสียงสั่น “ผู้อาวุโสใหญ่ ท่าน…”

“ตามคาด” ผู้อาวุโสใหญ่นั่งบนเก้าอี้ สีหน้ายังคงซีดเซียว เขาเอากระดาษเช็ดเลือดตรงมุมปาก ขมวดคิ้ว

“ทางยุโรปมีนักทำนาย ถึงแม้จะน้อยมาก แต่ก็ฝีมือดี ไม่มีทางปล่อยให้ผมสืบเสาะเรื่องทางนั้นได้ง่ายๆ”

นักทำนายกับนักพยากรณ์ พูดตามตรงก็คืออาชีพหนึ่ง ในระหว่างที่ทำนายหรือพยากรณ์ต่างสามารถสัมผัสถึงอีกฝ่ายได้

เขาถูกจับได้

ถ้าอิ๋งจื่อจินอยู่ในประเทศ แบบนั้นก็จะง่ายหน่อย

เว้นเสียแต่นักพยากรณ์ระดับตี้อู่ชวนจะเล่นงานเขา

อันที่จริงยังมีความเป็นไปได้อีกอย่าง แต่ผู้อาวุโสใหญ่ตัดทิ้งทันที

เพราะเขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

ความเป็นไปได้อีกอย่างนั้นก็คือ เดิมทีอีกฝ่ายก็เป็นนักพยากรณ์เหมือนกัน อีกทั้งความสามารถยังเหนือกว่าเขา

ถึงขนาดที่ว่าสามารถเปลี่ยนแปลงการทำนายของเขาได้อย่างง่ายดาย กลับมาเป็นฝ่ายหาพิกัดของเขาแทน

“แต่ก็สำเร็จ ผมทำนายได้แล้ว” ผู้อาวุโสใหญ่พยายามกลั้นกลิ่นคาวเลือดที่จุกอยู่ตรงลำคอ ถอนหายใจ

“คุณหนูใหญ่ตระกูลอิ๋งคนนี้ตายไปแล้ว”

คุณนายเซี่ยอึ้ง “ตายแล้วเหรอคะ”

ถ้าอิ๋งจื่อจินตายแล้ว งั้นใครจะมาช่วยเซี่ยอวี้ได้

เซี่ยเฟิงก็นึกไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ เขาพูดเสียงขรึม

“ผู้อาวุโสใหญ่ ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วเหรอครับ”

“ขอโทษด้วยคุณชายรอง คุณนาย” ผู้อาวุโสใหญ่ยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล

“ผมได้รับบาดเจ็บภายในมากทีเดียว ขอตัวไปพักผ่อนก่อน”

เซี่ยเฟิงก็ไม่ได้ถามอีก

“ครับผู้อาวุโสใหญ่ เดี๋ยวผมไปส่งกลับนะครับ”

ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้า ปล่อยให้เซี่ยเฟิงประคองไป

…

บ้านตระกูลเยี่ย

อิ๋งจื่อจินลงจากเก้าอี้เอน สวมเสื้อคลุม จากนั้นก็ไปเรือนที่อยู่ติดกัน

เธอเคาะประตู

สิบกว่าวินาทีต่อมาประตูก็ถูกเปิดออก

เยี่ยหลิงอึ้ง “คุณอิ๋ง?”

“คุณเยี่ย ฉันขอถามหน่อยค่ะ” อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง พยักหน้าเบาๆ

“จากบ้านตระกูลเยี่ยไปทางตะวันตกห้าร้อยกิโลเมตรคือบ้านตระกูลไหนเหรอคะ”

“มุมตะวันตกเฉียงเหนือเหรอคะ” เยี่ยหลิงขมวดคิ้วครุ่นคิด

“ตระกูลเซี่ยค่ะ หนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของโลกจอมยุทธ”

พอพูดจบเธอก็เริ่มใจคอไม่ดี “คุณอิ๋งคงไม่ได้เจอคนตระกูลเซี่ยเข้าแล้วใช่ไหมคะ”

ทิศใต้ตระกูลหลิน ทิศเหนือตระกูลเซี่ย ตะวันออกตระกูลเย่ว์ นี่คือสามตระกูลใหญ่แห่งโลกจอมยุทธ

ตระกูลหลินมีอิทธิพลมากที่สุด ตระกูลเซี่ยโหดเหี้ยมมากที่สุด ตระกูลเย่ว์ถ่อมตัวมากที่สุด

หากเจอตระกูลหลินหรือตระกูลเย่ว์ยังพอทำเนา ปกติไม่ค่อยเกิดเรื่องอะไร

แต่ถ้าเป็นตระกูลเซี่ย นั่นจะซวยของแท้

เดิมทีจอมยุทธก็ทำตัวกร่างอยู่แล้ว ตระกูลเซี่ยยิ่งไร้เหตุผลเข้าไปใหญ่ ดังนั้นตระกูลอื่นถึงพยายามเลี่ยงการขัดแย้งกับตระกูลเซี่ย

อีกทั้งตระกูลเซี่ยยังมีเส้นสายในศาลสถิตยุติธรรม

“เปล่าค่ะ ฉันก็แค่ลองถามดู” อิ๋งจื่อจินเข้าใจแล้ว “ตระกูลเซี่ย”

ตระกูลเซี่ยถือเป็นตระกูลจอมยุทธที่สืบทอดมานานมากแล้ว

หลังจากเธอรับเฟิงซิวเป็นลูกศิษย์ พวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ที่เธอเขียนก็ได้ถูกสืบทอดลงไป จอมยุทธจำนวนมากก็ได้ถือกำเนิดขึ้น

ในบรรดากลุ่มจอมยุทธที่สร้างโลกจอมยุทธขึ้นในศตวรรษที่สิบหกก็มีจอมยุทธแซ่เซี่ย

ตระกูลเซี่ยสืบทอดมาจนถึงตอนนี้ก็เกือบห้าร้อยปีแล้ว

เพียงแต่คัมภีร์วิทยายุทธ์ที่เธอเขียนตอนนั้นมันเรียบง่ายมาก วิธีฝึกที่ตอนนี้พวกจอมยุทธใช้กันเป็นวิชาที่ถูกปรับปรุงอย่างไม่ขาดสายในแต่ละรุ่น

ดังนั้นการที่ฝึกได้ไม่ถึงขั้นเฟิงซิวสักทีก็เป็นเรื่องปกติ

แน่นอนว่ายกเว้นคนที่มีพรสวรรค์เป็นพิเศษ สามารถตื่นรู้ได้เอง

แต่ก็มีแค่ฟู่อวิ๋นเซินคนเดียว

อิ๋งจื่อจินออกจากห้วงความคิด “เรื่องในงานเลี้ยงเมื่อตอนเย็นขอบคุณมากนะคะ”

“คุณอิ๋งช่วยฉันไว้ ฉันทำแค่นี้มันเทียบกันไม่ได้เลยค่ะ” เยี่ยหลิงรู้สึกผิด

“ถ้าตอนนั้นไม่มีคุณอิ๋งอยู่ด้วย ฉันคงถูกเยี่ยหล่างฆ่าไปแล้ว”

แต่เธอก็ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมกำลังภายในของเยี่ยหล่างถึงได้อยู่ๆ ก็หายไป

แต่นี่ถือเป็นเรื่องดี

เยี่ยหล่างเคยใช้เหตุผลว่าทำพลาดในการทำร้ายลูกหลานตระกูลเยี่ยให้บาดเจ็บสาหัสไปหลายคนแล้ว

ครั้งนี้เป็นเพราะมีคนนอกติดร่างแห นายใหญ่ตระกูลเยี่ยถึงลงโทษได้

“ฉันกลับก่อนนะคะ” อิ๋งจื่อจินกระชับเสื้อคลุม พยักหน้าเบาๆ

“คุณเยี่ยรีบพักผ่อนนะคะ ฝึกวิทยายุทธ์กับแพทย์แผนโบราณพร้อมกันจะง่ายกว่า”

เยี่ยหลิงอึ้ง

เมื่อเธอได้สติกลับมา อิ๋งจื่อจินก็ไปแล้ว

ฝึกวิทยายุทธ์กับแพทย์แผนโบราณพร้อมกันจะง่ายกว่างั้นเหรอ

เธอจดจำคำพูดนี้ไว้ในใจ หลังจากครุ่นคิดสักพักก็กลับเข้าห้องไปฝึกวิทยายุทธ์ต่อ

…

ทางด้านนี้

อิ๋งจื่อจินกลับห้องนอนแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียง

มือข้างหนึ่งจับโทรศัพท์ สีหน้าเรื่อยเปื่อย ส่งข้อความหาฟู่อวิ๋นเซิน

[แฟนหนุ่ม ดูเหมือนฉันจะก่อเรื่องแล้ว]

[ฉันไปมีเรื่องกับตระกูลเซี่ย]

[ไม่อยากขยับทำไงดี]

ตอนที่ได้รับข้อความ ฟู่อวิ๋นเซินกำลังอยู่ในห้องทำงานของประธานไอบีไอ

เขาเลิกคิ้ว ยิ้มเล็กน้อย

[มีเรื่องก็มีไป ถ้าพวกเขากล้ามาหา เดี๋ยวพี่ชายช่วยจัดการให้]

ตรงข้ามโต๊ะทำงาน พอลิซิเนียสเห็นสีหน้าของฟู่อวิ๋นเซินก็รู้แล้วว่าคุยกับใครอยู่

ลิซิเนียสแอบถอนหายใจ

เขาผู้อยู่สมาคมชายโสดกลับถูกบังคับให้กินอาหารหมาระดับต้น

แต่แฟนของผู้บัญชาการ…

ลิซิเนียสนั่งนึก ก็ยังคงอดตะลึงไม่ได้

สวยเหลือเกิน

เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่สวยขนาดนั้นมาก่อน

ความสวยแบบนี้มันเกินความแตกต่างทางด้านสุนทรีความงามของตะวันออกและตะวันตกไปแล้ว

ลิซิเนียสรู้ว่าเวลาแบบนี้จะเข้าไปรบกวนไม่ได้ จึงนั่งรออยู่ด้านข้าง

เขานึกไม่ถึงว่าพอนั่งรอก็ต้องรอถึงสองชั่วโมง

ฟู่อวิ๋นเซินปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ดวงตาดอกท้อหรี่ลง น้ำเสียงทุ้มต่ำ พูดออกมาคำเดียว

“ตระกูลเซี่ย…”

ผ่านไปสักพักเขาก็กลับมาสนใจเรื่องตรงหน้าอีกครั้ง เขาพยักหน้า “นายพูดต่อสิ”

“ครับ ผู้บัญชาการ ผมสงสัยว่าคนพวกนี้จะมาจากสถานที่ที่คล้ายคลึงกับวงการเล่นแร่แปรธาตุหรือโลกจอมยุทธครับ” ลิซิเนียสมีสีหน้าเคร่งขรึม

“หากไม่รู้เส้นทาง โลกภายนอกก็เข้าไปไม่ได้”

แววตาของฟู่อวิ๋นเซินขรึมลง “ฉันรู้”

ข้อมูลส่วนตัวของคนในโลกจอมยุทธไม่มีทางปรากฏในคลังข้อมูลระดับโลก

ข้อมูลของพวกเขามีศาลสถิตยุติธรรมดูแลอยู่

ส่วนวงการเล่นแร่แปรธาตุน่ะเหรอ

ตั้งแต่ศตวรรษที่ยี่สิบเป็นต้นมาก็ไม่เคยมีนักเล่นแร่แปรธาตุคนไหนออกมาเพ่นพ่าน

มีแค่แพทย์แผนโบราณที่จะถูกพวกเขาเชิญ ถึงจะเข้าไปได้

แต่คนพวกนั้นก็ไม่ใช่ทั้งคนของโลกจอมยุทธกับวงการเล่นแร่แปรธาตุ

“ทางมหาวิทยาลัยนอร์ตันส่งนักศึกษาคณะเล่นแร่แปรธาตุออกไปแล้วครับ ทั้งหมดกำลังจับตาดูทั่วโลก” ลิซิเนียสพูดต่อ

“พวกเขายังได้เร่งทำเครื่องมือตรวจจับสสารเล่นแร่แปรธาตุด้วย อีกไม่นานน่าจะส่งไปตามที่ต่างๆ ทั่วโลกได้แล้ว”

“ครั้งนี้เตรียมการได้ไม่เพียงพอ ถ้ามีเหตุการณ์คล้ายกันเกิดขึ้นอีก พวกเราสามารถโจมตีกลับได้แน่นอน”

ฟู่อวิ๋นเซินไม่พูดอะไร เอานิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ

ลิซิเนียสลองเรียก “ผู้บัญชาการ?”

ดวงตาของฟู่อวิ๋นเซินขยับ เขาหัวเราะเบาๆ

“แค่อยู่ๆ ก็รู้สึกว่า ฉันเดินมาไกลขนาดนี้ ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนที่คิดไว้”

ความแค้นที่ถูกฆ่าแม่ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ชำระ

ลิซิเนียสอึ้ง “ผู้บัญชาการ…”

ในสายตาของคนนอก ต่อให้เป็นเว็บบอร์ดเอ็นโอเคที่รวบรวมคนเก่งๆ ไว้มากมายต่างก็ต้องกลัวผู้บัญชาการสูงสุดของไอบีไอ

แต่ผู้ชายคนนี้ก็แสดงด้านที่อ่อนแอเป็น

“เตรียมพร้อมให้เต็มที่” ฟู่อวิ๋นเซินพูด

“ห้ามเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเป็นครั้งที่สอง”

เขาไม่ได้กลัวตัวเองจะประสบเคราะห์ แต่กลัวเป็นคนที่เขารักมากกว่า

ลิซิเนียสลุกขึ้น ทำความเคารพอย่างจริงจัง “ครับผู้บัญชาการ!”

ฟู่อวิ๋นเซินพูดต่อ “ฉันจะอยู่จนถึงวันที่ยี่สิบเอ็ด”

“วันที่ยี่สิบเอ็ดเหรอครับ” ลิซิเนียสอึ้ง “เป็นวันเกิดของคุณนายผู้บัญชาการเหรอครับ”

“ไม่ใช่” สีหน้าของฟู่อวิ๋นเซินผ่อนคลาย “เป็นวันประกาศผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเธอ แฟนฉันยังเด็ก ต้องอยู่เอาใจหน่อย”

ลิซิเนียสช็อก “…”

ให้ตายเหอะ

นี่ไม่ได้กำลังอวดเขาจริงๆ เหรอ

ทำไมเมื่อก่อนเขาไม่เคยสังเกตเห็นเลยว่าผู้บัญชาการทำตัวเกินไปขนาดนี้

“ผู้บัญชาการพักผ่อนก่อนนะครับ” ลิซิเนียสเช็ดเหงื่อ ส่งฟู่อวิ๋นเซินออกไป

เขากลับเข้าห้องทำงานอีกครั้ง นั่งยังไม่ทันถึงสองวินาทีประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

ลิซิเนียสเงยหน้าขึ้น