ตอนที่ 470 อิ๋งจื่อจิน ‘รนหาที่ตาย’

ท่าเรือที่นี่กว้างมาก อาคารสูงที่อยู่ไกลที่สุดห่างออกไปเก้าร้อยเมตร

อีกทั้งยิงออกจากมุมนี้ มีแค่ที่เดียว

อิ๋งจื่อจินกวาดตามองเล็กน้อย วิเคราะห์ตำแหน่งของนักแม่นปืนรวมถึงรุ่นของอาวุธอย่างรวดเร็ว

จีเอชสามสี่

อาวุธรุ่นนี้เคยวางขายในโซนซื้อขายของพื้นที่ปิดเว็บบอร์ดเอ็นโอเค แต่ยังไม่เปิดขายในโลกภายนอกอย่างเป็นทางการ

วิถียิงไกลกว่าเอเอสห้าศูนย์ แต่เบากว่าและอานุภาพก็แรงกว่า

ทำลายเรือสำราญขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย

อิ๋งจื่อจินสีหน้าเรียบเฉย ควักอาวุธสีเงินขนาดเล็กที่รูปร่างประณีตออกมาจากเอว

นี่เป็นอาวุธปืนที่เธอประกอบเองบนเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก

ต่อมาริต้า เบวินก็ส่งอุปกรณ์ใหม่ๆ มาให้เธออยู่ไม่น้อย เธอก็เลยประกอบใหม่อีกครั้ง

ในบางมุม ความคิดเธอก็เหมือนกับอวิ๋นซาน

เรื่องที่ใช้อาวุธแก้ปัญหาได้ยังจะต้องเปลืองแรงใช้วิทยายุทธ์อีกเหรอ

อิ๋งจื่อจินเหนี่ยวไก ยิงไปทางวิถีกระสุนนัดนั้น

วินาทีถัดมาก็เกิดเสียง ตูม

เกิดแรงปะทะระหว่างกระสุนด้วยกัน แม้แต่พื้นก็ยังสะเทือน

การโจมตีที่มาอย่างกะทันหันทำให้ผู้ช่วยสะดุ้งตกใจ

เขาลื่นเกือบล้ม แต่ก็ยังกอดกล่องในมือไว้แน่น

ถึงแม้ส่วนประกอบพวกนี้จะไม่ใช่ของมีมูลค่าแพงอะไร แต่เนื่องจากเป็นวัตถุชีวเคมี หากเจอประกายไฟจะระเบิดได้ง่ายๆ

ดวงตาหงส์ของอิ๋งจื่อจินหรี่ลง ทันใดนั้นเธอได้ตะโกนขึ้น “หมอบลง”

ผู้ช่วยเอามือกุมหัวย่อตัวลงทันทีโดยไม่ต้องคิด

วินาทีที่เขานั่งลง

ฟิ้ว เกิดการโจมตีอีกครั้ง กระสุนเฉี่ยวหัวของเขาไป

ผู้ช่วยสัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนที่พุ่งเข้ามา รู้สึกเหมือนหนังศีรษะถูกเผาอย่างรุนแรง

ถ้าเขาช้ากว่านี้วินาทีเดียวจะต้องถูกระเบิดหัวแน่นอน

ผู้ช่วยอกสั่นขวัญแขวน

เกอร์เวนมีสถานะที่พิเศษ อีกทั้งพื้นที่ยุโรปก็วุ่นวาย

เขาติดตามเกอร์เวนมานานแล้ว และก็เคยเจอเหตุการณ์ก่อการร้ายน้อยใหญ่จนเกือบจะชินแล้ว

แต่ครั้งนี้เขานึกไม่ถึงจริงๆ

“ทิศทางหกนาฬิกาของคุณมีโขดหินขนาดใหญ่อยู่ริมทะเล” อิ๋งจื่อจินพูด “ไปตรงนั้น ห้ามออกมา”

ผู้ช่วยหันขวับและก็เห็นตามนั้น ข้างเรือประมงลำหนึ่งมีโขดหินที่สูงกว่าคน

เขารีบวิ่งไปที่นั่นทันที

ระหว่างที่เขาวิ่งไปยังคงถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ปัง!

เพียงแต่ระยะห่างไกลขนาดนี้ อีกทั้งตอนดึกยังมีหมอก อากาศชื้นมาก ครั้งนี้จึงเบนออกไปไม่น้อย

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

อิ๋งจื่อจินหันไป เห็นคนลงมาจากรถบรรทุกคันนั้น สายตาโหดเหี้ยม

นี่คือพวกกลุ่มทหารรับจ้าง

สี่มหาเศรษฐีแห่งยุโรปต่างเลี้ยงทหารรับจ้างแบบนี้เอาไว้ไม่น้อย เพื่อสะดวกในการทำงานให้พวกเขาหลายเรื่อง

ทหารรับจ้างคนที่เป็นหัวหน้ามองเด็กสาวที่สวมเสื้อเชิ้ตมีฮู้ดสีดำ เขาขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่ามองไม่เห็นใบหน้าของเธอ

แต่ไม่ได้เห็นเธออยู่ในสายตา

ทีมทหารรับจ้างของพวกเขาสามสิบคนก็เข้าร่วมสมาพันธ์ลับ เป็นนักล่า เด็กสาวแค่คนเดียวจะจัดการไม่ได้เลยเชียวเหรอ

“ไป” หัวหน้าทหารรับจ้างชี้ผู้ช่วยที่วิ่งไป “แย่งกล่องที่อยู่ในมือเขามาแล้วทำลายทิ้ง”

แต่แผนของพวกทหารรับจ้างยังไม่ทันได้ดำเนินการก็สูญเปล่าก่อนแล้ว

เพราะพวกเขาเพิ่งก้าวออกไปได้ก้าวเดียวก็มีมือมาจับบ่าไว้

จากนั้นก็ถูกจับทุ่มลงพื้น

หมดสติในชั่วพริบตา!

พวกทหารรับจ้างต่างตะลึงในความผิดปกตินี้ ถึงขั้นที่พวกเขายังไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเด็กสาวเข้ามาอย่างไร

ทั้งๆ ที่มีระยะห่างห้าสิบเมตร แต่ตอนนี้ใช้เวลาไม่ถึงสามวินาทีด้วยซ้ำ

ความเร็วของเด็กสาวทำลายสถิติวิ่งห้าสิบเมตรของกินเนสบุ๊กไปแล้ว

หัวหน้าทหารรับจ้างเหลือเพียงคำเดียวในหัว

จอมยุทธ์!

มีแค่จอมยุทธ์ถึงจะสามารถครอบครองความเร็วขนาดนี้ได้!

พวกเขาไปมีเรื่องกับจอมยุทธ์เข้าแล้ว!

แต่หนีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

เพียงชั่วเวลาสั้นๆ ทหารรับจ้างคนที่สองก็ล้มลง

มือข้างหนึ่งของอิ๋งจื่อจินจับคอหัวหน้าทหารรับจ้าง

เธอพูดคำที่โหดเหี้ยม แต่โทนเสียงกลับราบเรียบ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย “รนหาที่ตาย”

หัวหน้าทหารรับจ้างรู้สึกสมองตื้อ เลือดวิ่งขึ้นหัว ใบหน้าแดงก่ำ หายใจไม่ออก

วินาทีถัดมาก็มีศอกมากระแทกศีรษะของเขา

พลั่ก!

หัวหน้าทหารรับจ้างหน้ามืดในชั่วขณะ สลบไปทันที

ไม่กี่นาทีต่อมากลุ่มทหารรับจ้างสามสิบคนก็ล้มลงไปกองบนพื้นทั้งหมด ต่างตกอยู่ในห้วงสลบไสลขั้นรุนแรง

ตรงที่สูง นักแม่นปืนที่รับผิดชอบสร้างทีมปฏิบัติการครั้งนี้มองภาพเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านทางกล้องส่องทางไกล

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที ถึงขั้นที่ฉายแววหวาดกลัว “จอมยุทธ์! นั่นจอมยุทธ์! ถอย! รีบถอย!”

ถ้าเป็นจอมยุทธ์ทั่วไปสามารถจัดการได้ง่ายๆ

ทหารรับจ้างพวกนี้ที่สี่มหาเศรษฐีแห่งยุโรปเลี้ยงไว้ได้ถูกใช้ยากับวิธีการบางอย่างเพื่อปรับสภาพร่างกาย ทำให้สามารถต่อกรกับจอมยุทธ์ได้

แต่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เห็น ทหารรับจ้างสามสิบคนต่างสู้อิ๋งจื่อจินได้ไม่ถึงห้านาที

จอมยุทธ์ที่วิทยายุทธ์สูงส่ง!

เดิมทีคิดว่าเรื่องจัดการผู้ช่วยของเกอร์เวนไม่จำเป็นต้องใช้ทหารรับจ้างที่ฝีมือสูงกว่านี้

นักแม่นปืนเหงื่อแตก

ตามคาด ตระกูลเทเลอร์สืบมาไม่ผิด

เกอร์เวนไปประเทศจีนมาครั้งเดียวก็ได้รู้จักกับจอมยุทธ์ ถึงรอดจากการถูกลักพาตัวไปได้

ไม่ต้องรอให้นักแม่นปืนพูดคนอื่นๆ ก็หนีไปหมดแล้ว

“อยากไปแล้วเหรอ”

อิ๋งจื่อจินเงยหน้าเล็กน้อย ไม่ได้ตั้งใจดูมากนัก ราวกับใช้อากาศสัมผัส

เธอเล็งไปที่ไกลๆ แล้วยิงต่อเนื่องสามครั้ง

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ลมทะเลพัดผ่าน ทุกอย่างเงียบสงัด

อิ๋งจื่อจินดึงสายหมวกฮู้ดให้กระชับ ก้มศีรษะลง มองเห็นใบหน้าไม่ชัด เผยให้เห็นเพียงข้อมือขาวและนิ้วเรียวยาว

นิ้วของเธอเลอะฝุ่นพอสมควร

เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้ามีประโยชน์มากจริงๆ

“ไป ฉันอยู่ด้านหลังคุณ” อิ๋งจื่อจินพูด “อีกสามสิบนาทีเจอกันในเมือง”

ผู้ช่วยขาแข็งรีบออกไปอย่างรวดเร็ว

…

ระหว่างทางไปในเมืองไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก

ผู้ช่วยโล่งอก หาบาร์เหล้าที่สงบๆ แห่งหนึ่ง

สามสิบนาทีต่อมาอิ๋งจื่อจินก็มา เธอยังคงไม่เปิดเผยใบหน้า เห็นเพียงลูกตา

“เป็นพวกมานูเอลแน่ๆ” ผู้ช่วยสูดลมหายใจเข้าลึก “คนพวกนี้ นับตั้งแต่ตระกูลเทเลอร์กับตระกูลแพชช์สนับสนุนเขา นับวันจะชักเอาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ”

ถ้าเกอร์เวนไม่ได้อิ๋งจื่อจินช่วยไว้ ดึงตระกูลลอเรนท์มาลงทุนได้ทันเวลา คนของทางฝั่งมานูเอลอาจส่งคนไประเบิดห้องทดลองของเกอร์เวนแล้วก็ได้

อีกทั้งพวกเขาอยากได้ข้อมูลวิจัยของเกอร์เวนมาตลอด ให้แฮกเกอร์แฮกเข้ามาไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว เพียงแต่ไม่เคยสำเร็จ

หลังจากตระกูลลอเรนท์ลงทุน ฝ่ายมานูเอลก็ไม่มีความเคลื่อนไหวมาตลอด ที่แท้ก็รอพวกเขาอยู่ที่นี่

อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง “เป็นพวกเขา ทหารรับจ้างเป็นของตระกูลเทเลอร์”

“คะ คุณอิ๋ง…” ผู้ช่วยพูดติดอ่าง “คะ คุณเป็นวิชากังฟูด้วยเหรอครับ”

อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “ประมาณนั้นค่ะ”

“สะ สุดยอดเลยครับ” ผู้ช่วยเริ่มตื่นเต้น “ผมเคยดูหนัง พวกคุณเหาะเหินเดินบนหลังคาได้ วิชาตัวเบาเดินเหนือน้ำ สุดยอดเคล็ดวิชา นึกไม่ถึงว่าผมจะได้เห็นจริงๆ!”

“ผมกลับไปจะไปบอกพวกเขาว่าคนจีนเป็นกังฟูกันทุกคน!”

อิ๋งจื่อจิน “…”

ไม่จำเป็น

สำหรับสี่มหาเศรษฐีของยุโรป จอมยุทธ์ไม่ใช่ความลับอะไร ก็แค่ผู้ช่วยไม่รู้เรื่องนี้

“คุณอิ๋ง ส่วนประกอบครับ” ผู้ช่วยนึกเรื่องสำคัญที่สุดขึ้นมาได้ “นี่ครับ ศาสตราจารย์กำชับผมมาว่าจะต้องส่งส่วนประกอบให้ถึงมือคุณ”

อิ๋งจื่อจินรับกล่องมาแล้วพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”

“คุณอิ๋งไปเถอะครับ” ผู้ช่วยเช็ดเหงื่อ ยังหวาดกลัวไม่หาย “ตระกูลลอเรนท์ก็ส่งทหารรับจ้างมาคุ้มกันพวกเราเหมือนกัน เพียงแต่อยู่กับศาสตราจารย์หมด ผมจะโทรให้พวกเขามารับผมครับ”

“ไม่จำเป็น เดี๋ยวจะมีคนจัดการให้ค่ะ” อิ๋งจื่อจินกวาดตามองเล็กน้อย “ในเมืองปลอดภัย คุณอย่าไปไหนจนกว่าจะมีมืออาชีพมารับ”

ผู้ช่วยพยักหน้า สั่งเหล้าหนึ่งแก้วเพื่อให้หายเครียด

เหล้าหนึ่งแก้วยังไม่ทันลงท้องก็มีคนในเครื่องแบบเข้ามาแล้ว

เป็นคนของไอบีไอ

พวกนักสืบของไอบีไอปักหลักอยู่ทุกพื้นที่ในโลก ย่อมมีอยู่ในเมืองเซิ่งซ่าที่เป็นเมืองท่าแห่งนี้

โดยเฉพาะหลังเกิดเหตุการณ์ระเบิดในเมืองมหาวิทยาลัยของยุโรป ไอบีไอก็เพิ่มกำลังแน่นหนาขึ้น

พวกนักสืบก็รู้สึกได้ถึงการลอบโจมตี รีบส่งคนไปทันที

แต่พอไปถึงเหตุการณ์ก็จบลงแล้ว

พวกเขาย่อมต้องปกป้องเหยื่อให้ดี

หนึ่งในนักสืบเดินเข้ามายื่นผ้าห่มให้ผู้ช่วย “พวกเราจะส่งคุณกลับครับ”

“อ่อๆ” ผู้ช่วยเอาผ้าห่มมาคลุมตัว คิดในใจ ไอบีไอเอาใจใส่จริงๆ คำนึงถึงแม้กระทั่งเรื่องแบบนี้

นักสืบสองคนไปส่งผู้ช่วยขึ้นเครื่องบิน

ส่วนอีกทีมหนึ่งอยู่เก็บซากตรงท่าเรือ

“ผู้บัญชาการครับ” นักสืบคนหนึ่งถือกล้องวงจรปิดของหลายจุดตรงท่าเรือเดินเข้ามา “ต้องลบภาพกล้องวงจรปิดพวกนี้ไหมครับ”

หัวหน้านักสืบมองดู สังเกตเห็นจุดหนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดขึ้น “เดี๋ยวก่อน!”