ตอนที่ 704 ฝ่ามือฟาดหน้าไปเต็มเปา แม่ลูกพบกัน

น้ำเสียงของเขาไม่รีบร้อน แต่กลับมีแรงกดดันมหาศาล

สองเดือนก่อนช่วงที่นอร์ตันกลับมา ผู้บัญชาการของสี่หน่วยอัศวินเคยเจอเขาแล้ว

ผู้วิเศษอัศวินรถม้าปรากฏตัวในสำนักผู้วิเศษอีกครั้ง ซึ่งก็หมายความว่าอำนาจได้ถูกแบ่งไปอีกครั้งเช่นกัน

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์สีหน้าเปลี่ยนไปมาก

แข้งขาของเขาอ่อนแรง ทรุดลงไปคุกเข่าบนพื้น

ซีนายถูกบดบังสายตาอยู่ มองไม่เห็นอะไร ได้ยินแค่เสียง

ราวกับสัมผัสได้ถึงอาการเกร็งของเธอ นอร์ตันเอามือลูบใบหูของเธอแล้วยิ้มเบาๆ “ชู่ว เบบี๋ ไม่ต้องเกร็ง”

สัมผัสที่ใกล้ชิดแบบนี้ไม่ต่างจากการหยอกเย้าแบบคนรัก

แต่น้ำเสียงของเขาเย็นชาตลอด ไม่อ่อนโยนแม้แต่น้อย

“ท่านอัศวินรถม้า!” ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์คุกเข่าอยู่บนพื้น ในที่สุดก็หาเสียงของตัวเองเจอ

เขาแทบบ้า ลำคอแห้งผาก “ผมสมควรตาย! ผมละลาบละล้วง! ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นครับ!”

เขาดันมาเจอตอนผู้วิเศษอัศวินรถม้าเดตกับผู้หญิง

ร่างกายของซีนายกลับหดเกร็งยิ่งกว่าเดิม ดวงตาก็เบิกโพลง

ผู้วิเศษอัศวินรถม้าเหรอ!

ผู้วิเศษเป็นพรรคพวกเดียวกัน ทำไมผู้วิเศษอัศวินรถม้าถึงปกป้องเธอล่ะ

นอร์ตันพูดเสียงแข็ง “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก”

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์รีบวิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล ไม่กล้าหันกลับมามองอีก

“นักฆ่าไม่ได้อยู่ทางนี้ หาต่อ!”

ซีนายรู้สึกโล่งอก แต่เวลานี้เธอรู้สึกว่าอุณหภูมิภายในร่างกายค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้น

แย่ละ

เมื่อกี้ตอนวิ่งหนีใช้พลังงานไปมาก ฤทธิ์ยาเลยจะหมดก่อน ร่างกายของเธอกำลังจะกลับไปเป็นเด็กเหมือนเดิมแล้ว

เธอจะเปลี่ยนกลับไปตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด

แต่ไม่ว่าจะกำลังกายหรือการต่อสู้ เธอก็สู้ผู้วิเศษอัศวินรถม้าไม่ได้

เวลาผ่านไปหนึ่งนาทีเต็มๆ ในที่สุดนอร์ตันก็ปล่อยมือซีนาย แต่มืออีกข้างหนึ่งยังบดบังสายตาของเธออยู่

ซีนายถูกจับข้อมือ แรงมหาศาลพาเธอเดินไปข้างหน้า

สิบนาทีต่อมานอร์ตันถึงหยุด ปล่อยมือทั้งสองข้าง

เขายืนอยู่ด้านหลังเธอ พูดเสียงเนือย “ไปทางนี้ ออกไป”

ซีนายหันมา แต่กลับเห็นเพียงความมืดมิด

เห็นด้านหลังของร่างสูงอยู่ลางๆ แต่มองเห็นอย่างอื่นไม่ชัด

ซีนายจับข้อมือที่แดง

ไม่ได้เห็นว่าผู้วิเศษอัศวินรถม้าหน้าตาเป็นอย่างไร

ซีนายเดินตามทางไปด้านนอก ชีวิตยามค่ำคืนของเมืองแห่งโลกเพิ่งจะเริ่มอย่างเป็นทางการ

พรึ่บ!

วินาทีถัดมาเธอก็กลายร่างจากสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตรเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบเซนติเมตร

ซีนาย “…”

เธอหยิบเสื้อผ้าเด็กออกมาจากถุงมหัศจรรย์ ใส่เสร็จก็เดินออกไป

…

อีกด้านหนึ่ง

เหล่าอัศวินหากันจนทั่วก็ไม่เจอคนที่เหมือนจะเป็นนักฆ่า

จำต้องกลับไปที่สำนักผู้วิเศษ ไปพบผู้วิเศษนักมายากล

“ท่านนักมายากลครับ” ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์เรียกด้วยความนอบน้อม “พวกเราหาตัวนักฆ่าไม่พบครับ มีความเป็นไปได้ว่า…”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่ปกคลุมอยู่รอบตัว

ไม่รู้ว่านอร์ตันมาตั้งแต่เมื่อไร ยืนอยู่ด้านหลังเขา

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์ตกตะลึง คุกเข่าลงอีกครั้ง ตัวสั่น “ท่านอัศวินรถม้า”

นอร์ตันไม่มองเขา น้ำเสียงเย็นชา “ออกไป”

ผู้บัญชาการอัศวินทั้งสี่เป็นคนที่ได้ใกล้ชิดผู้วิเศษมากที่สุด และก็ย่อมรู้ความสามารถของผู้วิเศษ

ผู้วิเศษเดวิลเป็นเพดานสูงสุดของกำลังความสามารถในการต่อสู้

ฝีมือการต่อสู้ของเขาสูงมาก จนถึงตอนนี้ยังไม่มีผู้วิเศษคนไหนหยั่งเชิงชี้วัดได้

ผู้วิเศษอัศวินรถม้ารวมพลังกับผู้วิเศษคนอื่น บางทีอาจสู้เสมอกันได้

แต่ต่อให้ฝีมือต่อสู้ของผู้วิเศษอัศวินรถม้าจะด้อยกว่าผู้วิเศษเดวิล ก็ใช่ว่าเขาจะต้านทานได้

เมื่อเทียบกับผู้วิเศษนักมายากล ผู้วิเศษอัศวินรถม้าย่อมน่ากลัวกว่า

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์ไม่กล้าพูดอะไร รีบออกไปทันที

“ออกมา” นอร์ตันกอดอก ยืนพิงกำแพง “เชื่อฉันได้ ฉันมีความสามารถถล่มห้องนี้ของนายได้”

“…”

สิบกว่าวินาทีต่อมาก็มีคนเดินเข้ามาจากประตูหลัง

คนคนนี้สวมชุดคลุมสีดำทั้งตัว บนศีรษะยังดึงหมวกของชุดคลุมขึ้นมาคลุมไว้

ดูลึกลับน่ากลัว

ผู้วิเศษนักมายากล!

“อัศวินรถม้า นายต้องการทำอะไร” เสียงของนักมายากลเคร่งขรึมแหบแห้ง “นายเป็นผู้วิเศษเหมือนฉัน ไม่มีแบ่งสูงต่ำ อยู่ๆ นายก็บุกเข้ามาแบบนี้ หมายความว่าไง”

นอร์ตันเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็ง้างมือ

ผัวะ ฝ่ามือฟาดเข้าที่ใบหน้าของนักมายากล

แรงมหาศาลนี้ทำให้นักมายากลตั้งตัวไม่ทัน

เขาอ้าปากกระอักเลือดพุ่ง

นักมายากลทั้งตะลึงทั้งโมโห “อัศวินรถม้า นายอยากเริ่มสงครามผู้วิเศษครั้งที่สองเหรอ!”

“ไม่เห็นเลือด ไม่หลาบจำ” นอร์ตันก้าวเดินไปหา โน้มตัวลง ตบใบหน้าของนักมายากลเบาๆ พลางยิ้ม “คนที่นายส่งไปมันรบกวนฉัน เหยื่อของฉันหนีไปได้ วันนี้ไม่มีของกิน นายจะเอาอะไรมาชดใช้ฉัน”

“อัศวินรถม้า!” นักมายากลโกรธมาก “นักบวชหญิงเคยทำนายไว้ และก็ดูแอสโตรแลบแล้วด้วย แอสโตรแลบบอกว่าเดวิลก็ใกล้กลับมาแล้ว พวกเราควรสามัคคีกันเข้าไว้”

เขาพูดเสียงดังขึ้น “มาถึงตอนนี้แล้ว นายยังอยากให้พวกเราสู้กันเองอีกเหรอ”

“ฉันบอกว่า…” นอร์ตันปล่อยพลังจากฝ่ามือ กระชากบาดแผลของนักมายากล “อย่ามารบกวนฉัน”

นักมายากลเจ็บแทบขาดใจ “นาย…”

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขายืนไม่ขึ้นในชั่วขณะ

คนที่ทำร้ายผู้วิเศษได้ก็มีแค่ผู้วิเศษด้วยกันเท่านั้น

ให้ตายเถอะ!

นักมายากลโมโหแสบร้อนไปทั้งอก

ครั้งนี้ถือว่าเขาซวยเอง

นึกไม่ถึงว่าอัศวินรถม้ากลับมาครั้งนี้ นิสัยจะแปรปรวนยิ่งกว่าเมื่อก่อน ทำอะไรก็ไม่สอดคล้องกับตรรกะ

นักมายากลจ้องตามหลังนอร์ตัน สายตาเคียดแค้น

ผู้วิเศษก็มีนัดเดตกับผู้หญิงด้วย

ไร้สาระจริงๆ

นักมายากลเช็ดเลือดที่มุมปากตัวเอง สูดลมหายใจเข้าลึก เดินกะเผลกออกไปทางประตูหลัง

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ไปไหน ยังคงคุกเข่าอยู่ด้านนอก

“ทะ ท่านอัศวินรถม้า” พอเห็นนอร์ตันออกมา ร่างกายของเขาก็สั่นอย่างรุนแรง “ทะ ถ้าท่านต้องการผู้หญิงมาปรนเปรอ ท่านจักรพรรดินีช่วยเลือกผู้หญิงชั้นสูงจากทั้งเมืองมาให้ท่านได้นะครับ!”

เขาก้มหัว “ถ้าพวกเธอได้มาปรนนิบัติท่านก็ถือเป็นเกียรติอย่างสูง”

ก่อนหน้านี้ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์มองเห็นไม่ชัด แต่ก็แน่ใจได้ว่าผู้หญิงคนนั้นรูปร่างดีมาก

นอร์ตันตอบเสียงแข็ง “ไสหัวไป”

ผู้บัญชาการอัศวินจอกศักดิ์สิทธิ์รีบวิ่งออกไปอีกครั้ง

นอร์ตันขมวดคิ้ว

ผู้หญิงอะไร

เขานึก

อ๋อ

นอร์ตันยักไหล่

จึ๊ เขาลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นไง

ยังไงซะเขาก็ไม่ได้สังเกตให้ละเอียดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

…

ทางด้านโซนการจราจรทางอากาศ

บริเวณที่เกิดเหตุระเบิด

ทีมกู้ภัยสลายกลุ่มคนที่มามุงเสร็จก็ไปช่วยเหลือคนต่อ

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ รถทุกคันที่ถูกระเบิดไม่มีคนอยู่ในนั้น และก็ไม่มีร่องรอยของการบาดเจ็บ

“หัวหน้าครับ” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูด “ผู้เสียหายบอกว่ามีคนมาช่วยพวกเขาไว้ คนคนนี้รวดเร็วมาก พวกเขามองไม่เห็นแม้แต่หน้าครับ”

หัวหน้าทีมกู้ภัยอึ้ง “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

เขาเปิดกล้องวงจรปิดดูทันที แต่กลับพบว่าขาดหายไปเยอะมาก

ทั้งยังเป็นส่วนที่ผู้เสียหายถูกช่วยออกมา

ถูกแฮกเข้าระบบลบไปแล้ว

ใครกันที่มีความสามารถมากขนาดนี้

หัวหน้าทีมกู้ภัยนึกถึงแค่ ‘ผู้วิเศษ’

คงเป็นผู้วิเศษอย่างไม่ต้องสงสัย

นอกจากผู้วิเศษแล้วก็ไม่มีทางมีใครช่วยผู้เสียหายไว้ได้ทั้งหมด

เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งพูดขึ้น “หัวหน้าครับ ไม่พบอะไรที่เหมือนระเบิดเลยครับ สันนิษฐานไม่ได้เลยว่าเกิดระเบิดขึ้นมาได้ยังไง”

“มีแค่ศพเดียวที่ถูกเผาเกรียมทั้งตัว”

“พอแค่นี้ก่อน” หัวหน้าทีมกู้ภัยพูดเสียงขรึม “รายงานเรื่องนี้ไปที่สำนักผู้วิเศษทันที!”

กล้าวางระเบิดใจกลางเมือง จะปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด

อีกด้านหนึ่ง

“คุณนายใหญ่ครับ!” หัวหน้าคนคุ้มกันรีบร้อนเข้ามาด้วยความร้อนใจ “ทางทีมคุ้มกันส่งข่าวมาว่าพบศพหนึ่ง จากการสันนิษฐานเบื้องต้นอาจเป็นคุณหมอเทวดาครับ!”

หัวหน้าคนคุ้มกันรู้สึกใจหายมาก

แย่แล้ว

หมอเทวดาอายุน้อยคนนั้นอุตส่าห์ทุ่มเทช่วยให้ซู่เวิ่นฟื้นได้ ตอนนี้กลับเป็นการพาตัวเองไปตาย

คราวนี้ตระกูลเรนเกลจะตอบแทนยังไง

ซู่เวิ่นกระชับเสื้อคลุม ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ผิดปกติแม้แต่น้อย “กลับบ้าน”

หัวหน้าคนคุ้มกันไม่กล้าพูดอะไร ตามหลังซู่เวิ่นกลับไป

เวลาห้าทุ่ม ไม่มีใครสักคนในตระกูลเรนเกลกล้าพักผ่อน

ในเว็บดับบลิวมีการประกาศผู้ตาย แต่ไม่มีใครไปยืนยันศพ

นอกจากหมอเทวดาที่รักษาซู่เวิ่นแล้วยังจะเป็นใครไปได้อีก

บิลกับคุณนายรองมองหน้ากัน

หมอเทวดาตายก็ถือเป็นข่าวดี

“ไปพักผ่อนกันได้แล้ว” ซู่เวิ่นส่ายมือ “ภายในสามวันนับจากวันพรุ่งนี้ ตอนเย็นทุกคนต้องอยู่บ้าน ห้ามมีข้ออ้างอะไรกับฉันทั้งนั้น ได้ยินไหม”

บิลอ้าปากค้าง กำลังจะบอกว่าช่วงนี้เธอต้องค้างที่สำนักวิจัย เพื่อที่จะได้ทำโปรเจ็กต์ออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ก็ถูกคุณนายรองส่งสายตาห้าม

เธอรู้สึกอัดอั้นตันใจ

ตามคาด พอซู่เวิ่นฟื้น อำนาจก็ถูกแย่งจากพวกเขาไปหมด

ซู่เวิ่นมองคนอื่นๆ ทยอยออกไปแล้วถึงกลับห้องนอนของตัวเอง

ข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องนี้ล้าสมัยหมดแล้ว ยังคงเป็นแบบเมื่อยี่สิบปีก่อน

แต่เธอชอบมาก และก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยน

บนชั้นตรงหัวเตียงมีรูปถ่ายของสองคน

ผู้ชายใบหน้าหล่อเหลา หน้าตาคมคาย

รูปร่างสูงใหญ่ คล้ายดาบคมที่ออกจากฝัก

หัวหน้าตระกูลเรนเกล ลูเอล!

“ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน” ซู่เวิ่นพูด “แต่ฉันรู้ว่าถ้าคุณยังอยู่ คุณจะต้องกลับมาแน่นอน”

เธอลูบภาพถ่าย ยิ้มพลางพูด “วันนี้ฉันเจอสาวน้อยคนหนึ่ง เธอทั้งฉลาดทั้งสวย”

“ถ้าถานถานของพวกเรายังอยู่ก็น่าจะโตขนาดนั้นแล้ว”

ซู่เวิ่นจ้องมองภาพถ่ายอยู่สักพักแล้วถึงวางกลับไป

เธอเดินเข้าห้องครัวไปเตรียมทำขนม

…

วันต่อมา

สำนักวิจัย

หลายคนกำลังพูดคุยถึงเหตุระเบิดเมื่อวาน

“นักศึกษาอิ๋ง ไม่รู้ว่าเธอได้เห็นหรือเปล่า” เยี่ยซือชิงยังหวาดกลัวไม่หาย “ตอนนั้นฉันนั่งรถเมล์ทางอากาศไปซื้อของที่โซนตะวันออกพอดี ต้องหยุดระหว่างทาง ข้างหน้ามีแต่กลุ่มควัน”

“ไม่เห็น” อิ๋งจื่อจินตอบหน้าตาเฉย “เมื่อวานฉันซื้อเสื้อผ้าอยู่ที่ใจกลางเมือง”

ไม่เพียงแต่เธอจะเห็น ยังอยู่ในศูนย์กลางที่ระเบิดด้วย

“เฮ้อ น่ากลัวมากจริงๆ เสียดายหมอเทวดาคนนั้น” เยี่ยซือชิงถอนหายใจ “ช่วยรักษาคุณนายซู่เวิ่นจนฟื้นขึ้นมาได้จะต้องเก่งมากแน่นอน ฉันได้ยินมาว่ามีพวกชนชั้นสูงหลายคนอยากเชิญหมอเทวดาคนนั้นไปรักษา”

อิ๋งจื่อจินครุ่นคิด

ดูท่าตัวปลอมที่ฟู่อวิ๋นเซินจัดหาให้เธอจะใช้เทคโนโลยีที่อยู่ในระดับทำได้แนบเนียนมาก

ก็แค่ราคาสูงเหลือเกิน

เหตุระเบิดครั้งเดียว ไม่เพียงแต่จะเสียรถราคาพันล้าน ยังเสียคนเสมือนจริงที่ราคาสองพันล้านไปด้วย

อิ๋งจื่อจินก้มหน้าอ่านข้อความในมือถือ

ซีนาย : [เมื่อวานมีคนช่วยฉันไว้ด้วย อาอิ๋ง ทำเธอเดือดร้อนไปด้วยเลย]

เห็นได้ชัดว่าเหตุระเบิดครั้งนี้พุ่งเป้ามาที่ซีนาย

แววตาของอิ๋งจื่อจินจับจ้อง

[ฉันไม่เป็นไร ช้าเร็วก็ต้องเกิด นับแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอพักอยู่ในบ้านให้สบาย ตอนบ่ายฉันจะพาเธอไปเจอเพื่อนฉัน]

เธอเท้าคาง เริ่มค้นในเน็ตดูเรื่องที่ต้องระวังในการดูแลเด็กหกขวบ

พอถึงตอนนั้นก็จับโยนไปให้นอร์ตัน

อย่าว่าแต่เด็กเล็กเลย คนที่นอร์ตันคลุกคลีด้วยมีแค่สิบนิ้วก็พอนับ

หนึ่งเธอ สองซีซาร์ สามรองอธิการบดี ไม่มีมากกว่านี้อีกแล้ว

ส่วนคนที่เหลือนอร์ตันก็เอาไปผ่าหมด ไม่มีแบ่งแยกเพศ

ประตูถูกเคาะในเวลานี้ เป็นนักศึกษาระดับสูงคนหนึ่ง

นักศึกษาชายหน้าแดงเล็กน้อย “นักศึกษาอิ๋ง มีคนมาหา”

ในขณะเดียวกันก็มีข้อความใหม่เด้งเข้ามา

ซู่เวิ่น : [คุณหมอเทวดาจ๊ะ ป้ามาถึงแล้ว รออยู่ในสวนด้านหลังตึกหอพักจ้ะ]

อิ๋งจื่อจินละสายตาแล้วลุกขึ้น “ฉันออกไปข้างนอกหน่อยนะ”

เยี่ยซือชิงพยักหน้า “ได้ โปรเจ็กต์เหลือไม่เยอะแล้ว พวกเราทำเสร็จแน่”

มีอิ๋งจื่อจินอยู่ ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่านำกลุ่มเอ

ก็ไม่รู้ว่าบิลไปเอาความมั่นใจมาจากไหน หลายวันมานี้ยังมาแดกดันพวกเขาได้ทุกวัน

เยี่ยซือชิงก้มหน้าทำโปรเจ็กต์ต่อ

ทางด้านอิ๋งจื่อจินก็ไปถึงที่ที่ซู่เวิ่นบอกแล้ว

ซู่เวิ่นยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

พอได้ยินเสียงฝีเท้าเธอก็เงยหน้าขึ้น

ครั้งนี้อิ๋งจื่อจินไม่ได้แปลงโฉม

ดวงตาหงส์ขมุกขมัวมีหมอกปกคลุม ชวนหลงใหล

เธองดงามเหมือนภาพวาด สวยดุจกิ่งซากุระที่โน้มลงมาสะกิดใจ

ตุบ

กล่องอาหารในมือซู่เวิ่นหล่นลงพื้น