ตอนที่ 740 ปราบคนชั่ว ส่งเข้าคุก

ไซคูไม่มีแม้แต่เวลาตั้งตัว เขาถูกพวกคนคุ้มกันล็อกตัวไว้จากด้านหลัง

พลั่ก จับเขากดลงกับพื้นโดยไม่เปิดโอกาสให้ขัดขืน

ไซคูร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งตกใจทั้งโมโห “ซู่เวิ่น เธอจะทำอะไร!”

จับเขา ซู่เวิ่นบ้าไปแล้วเหรอ

พาวเวลก็ถูกคนคุ้มกันสองคนมัดไว้

เห็นแก่ที่อายุมากเลยไม่ทำรุนแรง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้สมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลไลน์เจอร์ต่างตะลึงงัน

“คุณพ่อ! น้องคิดจะต่อต้านจริงๆ!” หัวของไซคูถูกกดอยู่ที่พื้น ใบหน้าถูกบี้จนมีร่องรอยบาดเจ็บ “คุณพ่อรีบจัดการน้องสิครับ!”

พาวเวลใจเย็นกว่า สีหน้าไม่มีผิดปกติ เขาพูดอย่างไม่รีบร้อน “ซู่ซู่ พ่อสั่งสอนไซคูเรื่องลูน่าแล้ว”

“ตระกูลเรนเกลมีความขัดแย้งภายในเยอะ พี่ชายลูกก็แค่เป็นห่วงว่าลูน่าจะไปเอาใครที่ไหนไม่รู้มามั่วว่าเป็นลูกสาวของลูก ถึงได้ทำเรื่องบุ่มบ่ามแบบนั้น”

พาวเวลมั่นใจมากว่าซู่เวิ่นไม่มีทางรู้เรื่องในตอนนั้น

ลักพาตัวลูน่าเป็นแค่เรื่องเล็กๆ

น้องสาวของสามียังจะสำคัญไปกว่าพ่อแท้ๆ อย่างเขาได้เหรอ

“คุณพาวเวล ต่อไปฉันไม่ขอเรียกคุณว่าพ่อแล้ว” ซู่เวิ่นยิ้มบาง “ตอนที่คุณเลือกลงมือกับลูกสาวฉัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เป็นอันจบไปแล้ว”

พอคำพูดนี้ออกมาก็ทำทุกคนตะลึง

พาวเวลสีหน้าเปลี่ยนทันที แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ “ซู่ซู่ ลูกพูดอะไรน่ะ”

“คุณพาวเวล วางแผนเสียดิบดีเลยนะ” ซู่เวิ่นปรบมือให้เขา “คิดว่าเอาศพเด็กทารกมาหลอกเป็นลูกสาวฉันแล้วฉันก็จะยอมรับหลานคุณเหรอ ฝันหวานเก่งจังนะ”

ข่าวที่ตระกูลเรนเกลต้อนรับคุณหนูใหญ่กลับมาได้ลือกันไปทั่ววงการชนชั้นสูงของเมืองแห่งโลกแล้ว

ด้วยความเร็วของอินเตอร์เน็ตในตอนนี้ อีกไม่นานก็จะรู้กันไปทั้งเมืองแห่งโลก

หลายคนต่างกำลังสงสัยว่า ในเมื่อคุณหนูใหญ่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วศพเด็กทารกในตอนนั้นมันเรื่องอะไรกัน

ดูจากตอนนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฝีมือพาวเวล!

ในที่สุดพาวเวลก็ปั้นหน้าไว้ไม่อยู่ “ลูกรู้…ลูกรู้แล้ว ซู่ซู่ ตอนนั้นพ่อก็แค่…”

เขายังไม่ทันพูดจบก็ถูกซู่เวิ่นขัดจังหวะ “คำพูดที่เหลือไว้รอขึ้นศาลตัดสินบอกคนทั้งเมืองแล้วกัน”

พาวเวลมีสีหน้าท้อแท้

เขารู้จักนิสัยของลูกสาวตัวเองดี

ถึงแม้ซู่เวิ่นจะดูเหมือนอ่อนโยน แต่เวลาโหดขึ้นมา ใครก็เอาไม่อยู่

แต่พาวเวลก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าซู่เวิ่นรู้ได้อย่างไร

ทั้งๆ ที่คนในตอนนั้นตายหมดแล้ว

แต่สมาชิกคนอื่นในตระกูลกลับนั่งไม่ติดแล้ว

ถ้าพาวเวลกับไซคูถูกส่งไปขึ้นศาลตัดสิน ศักยภาพของตระกูลไลน์เจอร์ก็จะลดลงไปมาก

ลูกของซู่เวิ่นจะตายหรืออยู่ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเขา

แต่ถ้าเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์พวกเขาไม่มีทางนั่งดูอยู่เฉยๆ แน่

“น้องเล็ก มันผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอ” มีสตรีไฮโซคนหนึ่งยืนขึ้น พูดกล่อม “ตอนนี้ลูกก็กลับมาแล้ว มันอะไรนักหนาถึงต้องทำกับญาติตัวเองขนาดนี้ ยอมให้กันหน่อยดีไหม”

“นั่นสิ ซู่เวิ่น ดูเธอสิ ทำไมพอเป็นคุณนายใหญ่แล้วยังจะคิดเล็กคิดน้อยอีกล่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าให้ถึงขั้นรุนแรงเลยนะ”

“ซู่เวิ่น ยอมๆ ไปเถอะนะ เรื่องในครอบครัวขึ้นโรงขึ้นศาลมันจะดูไม่ดี”

“แค่คำว่าเรื่องมันผ่านไปแล้วก็คิดจะลบล้างความผิดที่เคยก่อไว้งั้นเหรอ” ซู่เวิ่นพูดอย่างเย็นชา “เอาแบบนี้นะพี่สี่ ฉันเอาลูกพี่ไปทิ้งบ้างแล้วเอาลูกขอทานมาให้พี่เลี้ยงดีไหม”

สีหน้าของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปทันที “ล้อเล่นอะไรน่ะ”

“งั้นก็อยู่ห่างๆ ฉันไว้” ซู่เวิ่นยิ้ม “ฉันกลัวว่าถ้าฉันเฉียดเข้าใกล้พี่เสนียดมันจะติดตัวฉัน”

พี่สาวคนที่สี่โกรธหน้าเขียว แต่ติดตรงที่ตระกูลเรนเกลมีอำนาจ เลยไม่กล้าพูดอะไร

“ซู่เวิ่น ชักจะมากเกินไปแล้วนะ!” ไซคูโมโหมาก “ไมเดนเป็นหลานชายเธอ ไม่ใช่ขอทาน”

“ขอโทษที ในสายตาของฉันขอทานยังสูงส่งกว่าพวกคุณเลย” ซู่เวิ่นขี้เกียจเสียเวลากับสองพ่อลูกคู่นี้ “เอาตัวไปส่งให้ศาลตัดสิน!”

ตอนนี้หัวหน้าตระกูลเรนเกลยังคงเป็นลูเอล ซู่เวิ่นมีอำนาจเด็ดขาด

พวกคนคุ้มกันคุมตัวพาวเวลกับไซคูออกไป

ไม่มีความปรานีแม้แต่น้อยท่ามกลางสายตาของทุกคน

“ซู่เวิ่น! คอยดูเถอะ!” ไซคูตะโกนเหมือนคนบ้า “รอสำนักผู้วิเศษประกาศข่าวเรื่องลูเอลตายอย่างเป็นทางการแล้วมีการเลือกหัวหน้าตระกูลคนใหม่ ดูซิว่าแกจะทำไง!”

“ซู่เวิ่น!”

ไซคูถูกคนคุ้มกันถีบเข้าไปในกรงขัง

ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

สายตาของซู่เวิ่นเย็นชา หันไปกำชับหัวหน้าคนคุ้มกัน “เอาหลักฐานทั้งหมดไปที่ศาลตัดสิน ไม่จำเป็นต้องตัดสินต่อหน้าสาธารณชน แค่ถ่ายทอดสดก็พอ”

พาวเวลทำให้เธอกับอิ๋งจื่อจินต้องพลัดพรากจากกันสิบเก้าปี เธอต้องการให้ทุกคนเห็นว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของพาวเวลเป็นอย่างไร

หัวหน้าคนคุ้มกันพูดอย่างนอบน้อม “ครับคุณนายใหญ่”

…

เดิมทีเจ้าหน้าที่ศาลเลิกงานหกโมงเย็น พอซู่เวิ่นส่งเรื่องนี้มาก็ต้องไปดึงผู้พิพากษากลับมา

หลังจากฟังเจ้าหน้าที่รายงานจบผู้พิพากษาก็ตะลึง อ้าปากค้าง “ดะ…เด็กทารกถูกขโมยอีกแล้วงั้นเหรอ”

เมืองแห่งโลกนี่มันยังไง วันๆ มีแต่เรื่องแบบนี้

แถมยังเกิดกับตระกูลเรนเกลด้วย

“ไม่ใช่ครับไม่ใช่ ไม่ใช่ถูกขโมย” เจ้าหน้าที่เช็ดเหงื่อ “ถูกสับเปลี่ยนครับ!”

เขาเล่าเรื่องตอนซู่เวิ่นคลอดเมื่อยี่สิบปีก่อน ตระกูลไลน์เจอร์ติดสินบนหมอ ให้หมอเอาศพเด็กทารกให้ซู่เวิ่น

ตระกูลไลน์เจอร์มีสมาชิกหลายคนที่ทำงานในโรงพยาบาล

กอปรกับเป็นครอบครัวทางฝ่ายซู่เวิ่น และพาวเวลก็ดีกับเธอมากมาตลอด

ตอนนั้นเลยไม่มีความหวาดระแวงใดๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะชิงหลางรับคำสั่งของลูเอลและกลับมาได้ทันเวลา พวกลูกน้องของตระกูลไลน์เจอร์ก็จะฆ่าอิ๋งจื่อจินทิ้ง

“คุณพระช่วย…” ผู้พิพากษาฟังจบก็อ่านเอกสารที่รวบรวมไว้อย่างดี หายใจไม่ทั่วท้อง “พาวเวลบ้าไปแล้ว”

เด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายต่างกันตรงไหน นั่นไม่ใช่หลานสาวของเขาหรือไง

ลงมือโหดเหี้ยมกับเด็กทารกคนเดียวขนาดนี้ แสดงให้เห็นว่าเขาก็ไม่ได้มีความรักให้ลูกเท่าไรหรอก

ทุกอย่างที่ทำก็เพื่ออำนาจทั้งนั้น

ก่อนหน้านี้มีจูซา ตอนนี้มีพาวเวล ช่วงสองวันนี้ผู้พิพากษาเหมือนได้เปิดหูเปิดตา รู้สึกสะเทือนใจอยู่ไม่เบา

“คุณนายซู่เวิ่นขอฟ้องพวกเขาในนามของผู้เสียหายครับ” เจ้าหน้าที่พูดต่อ “หวังว่าจะมีการตัดสินโทษพวกเขาผ่านทางโลกออนไลน์และอยากให้ลงโทษพวกเขาตามกฎหมายของเมืองแห่งโลกอย่างหนัก”

“ลักพาตัวเด็กทารก ลักพาตัวคุณลูน่า แถมยังมีเจตนาฆ่าคน…” ผู้พิพากษาพูด “จำคุกตลอดชีวิตแล้วกัน”

หลักจากเขียนรายงานจบเขาก็พยักหน้า “ทำตามความต้องการของคุณนายซู่เวิ่น เปิดเผยไปทั่วโลกออนไลน์”

เจ้าหน้าที่รับรายงานฉบับนั้นมา “ครับ!”

โทษจำคุกตลอดชีวิตไม่ได้เบาไปกว่าประหารชีวิตด้วยการชำแหละ ก็แค่ไว้ชีวิต แท้จริงแล้วก็คือทรมานเจียนตาย

นักโทษที่ถูกขังอยู่ในศาลล้วนเป็นสารเลวที่ขึ้นชื่อเรื่องความชั่วช้า

พาวเวลกับไซคูสุขสบายมาแต่เกิด พอเข้าไปอยู่ในคุกแล้วจะทนได้นานแค่ไหนก็ยังไม่รู้

ไม่นานก็มีข่าวทางการออกในเว็บดับบลิว

สะเทือนไปทั้งเมืองแห่งโลก

[แอทศาลตัดสิน : คลิปคดีเร่งด่วน]

ด้านล่างมีคลิปวิดีโอกับรูปภาพ

ในคลิปเป็นตอนที่พาวเวลกับไซคูถูกคุมตัวไปจำคุกตลอดชีวิต

ส่วนรูปภาพเป็นการอธิบายเรื่องที่ตอนนั้นพาวเวลสับเปลี่ยนทารกกับเรื่องที่ไซคูลักพาตัวลูน่า

ตระกูลไลน์เจอร์ก็ถูกตรวจสอบ ความผิดหลายกระทงถูกไล่เรียงออกมา

[? ช็อกไปเลยแม่]

[ตาแท้ๆ ต้องการฆ่าหลานสาวตัวเอง อห โหดกว่าจูซาอีก อย่างน้อยคนที่จูซาเล่นงานก็เป็นคนนอก]

[มีแค่ฉันที่สนเรื่องคุณหนูใหญ่เหรอ ตกลงคือใครกันแน่ สงสัยหนักมาก]

[ขอรูปคุณหนูใหญ่หน่อยจ้า คุณนายซู่เวิ่นสวยขนาดนี้ แถมเมื่อก่อนหัวหน้าตระกูลลูเอลก็เป็นชายในฝันของแม่ฉัน คุณหนูใหญ่ยังเกิดจากสองคนนี้อีก น่าจะสวยจนตะลึงกันไปทั้งเมืองเลยหรือเปล่า]

[อืมมม พูดตามตรงนะ ซู่เวิ่นทำเกินไปหรือเปล่า พาวเวลเป็นพ่อของเธอเลยนะ ถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีเธอ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ]

[เกินไปจริงๆ ส่งพ่อตัวเองเข้าคุก จึ๊ๆ ต่อไปอยู่ให้ห่างผู้หญิงแบบนี้ไว้ ฉันว่าไม่เห็นต่างจากจูซา โหดเหี้ยมอำมหิต]

อิ๋งจื่อจินนั่งพิงเก้าอี้ จัดการระงับหลายสิบแอ๊กเคานท์พวกนี้

เธอมองชื่อชิงหลางแล้วหลุบตาลง

ชิงหลางตายไปพร้อมกับพวกที่ตามฆ่าเพื่อช่วยชีวิตเธอไว้

เกรงว่าลูเอลจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี

เธอคงต้องกลับประเทศจีนสักรอบแล้ว

“ดูอะไรอยู่คุณหนูใหญ่” ฟู่อวิ๋นเซินโน้มตัวเอานมขวดในมือแนบหน้าอิ๋งจื่อจิน “มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อ่านข่าวซุบซิบ”

“…”

สมกับเป็นเธอ

“พี่ชายเครียดมากเลย” ฟู่อวิ๋นเซินกวาดตาอ่านคอมเมนต์ในเว็บดับบลิว “มีคนอยากแต่งงานกับเธอเยอะมาก”

เพียงชั่วข้ามคืนเด็กน้อยของเขากลายเป็นผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของตระกูลเรนเกลไปแล้ว

มูลค่าในตัวกับสถานะสูงมาก

อิ๋งจื่อจินหันไป เลิกคิ้วพลางพูด “ผู้บัญชาการ อยากถามฉันใช่ไหมว่า คุณแม่พอใจในตัวคุณหรือเปล่า”

แววตาของฟู่อวิ๋นเซินวูบไหว “หืม?”