ตอนที่ 745 ขอแนะนำ นี่คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลเรา

เดี๋ยวนี้มีแต่คนอยากไปขึ้นศาลตัดสิน

ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันนักหนา

พ่อบ้านเอามือไพล่หลัง เดินตามหลังทีมคุ้มกันออกไป

ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของคุณนายรองที่อยู่ในห้องนอนชั้นบน

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

แม้จะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก แต่คุณหนูใหญ่คนนี้ยังไม่ได้กลับมาอย่างเป็นทางการก็ทำตระกูลเรนเกลวุ่นวายขนาดนี้แล้ว

หลังกลับเข้ามาอยู่จะขนาดไหน

แต่ก็จริง

ลูกสาวที่เดิมทีคิดว่าตายไปแล้วกลับยังมีชีวิตอยู่ ซู่เวิ่นรู้สึกผิด ย่อมพยายามหาทางชดเชยสิ่งที่ขาดไปในช่วงหลายปีนี้

คุณนายรองมองดูแล้วเอาผ้าม่านลง

ทำได้เพียงเฝ้ารอให้สำนักผู้วิเศษรีบมีคำสั่งให้เลือกหัวหน้าตระกูลคนใหม่

ขอเพียงแต่มีคำสั่งลงมา อำนาจของซู่เวิ่นก็จะถูกยึดไป

เธอก็อยากจะลองดูว่า คุณหนูใหญ่ที่กลับมาจากนอกเมืองจะมีความสามารถและคุณสมบัติอะไรสู้บิลได้

…

อีกด้านหนึ่ง

เทียนเยียนกำลังอยู่ในห้องทดลองของคณะชีววิทยาและพันธุศาสตร์

เธอเองก็รู้ว่าถ้าข่าวนี้ออกไป คณะวิศวะจะต้องมาเอาเรื่องเธอก่อนแน่นอน

ครั้นแล้วก่อนโพสต์ข้อความเธอจึงหลบมาอยู่ที่คณะชีววิทยาและพันธุศาสตร์

นักศึกษาและอาจารย์ของคณะอื่นไม่มีทางมาที่ห้องทดลองของคณะนี้

อย่าว่าแต่บนพื้นเลย แม้แต่ในอากาศก็อาจมีพวกสารพิษชนิดใหม่ปรากฏได้

“เทียนเยียน ไม่ธรรมดาเลยนะ” นักศึกษาคนหนึ่งยกนิ้วโป้งให้ “ถ้าครั้งนี้เล่นงานอิ๋งจื่อจินถึงตายได้ เธอก็มีผลงานเต็มๆ คณบดีต้องรับเธอเข้ามาเป็นกรณีพิเศษแน่ พอถึงตอนนั้นพวกเราก็จะอยู่คณะเดียวกันแล้ว”

เทียนเยียนพูดอย่างภูมิใจ “แน่นอน ใครใช้ให้ยัยนั่นออกจากเมืองไปพอดีล่ะ กลับมาเมื่อไรต้องถูกอัศวินที่เฝ้าเมืองจับแน่”

“พอถึงตอนนั้น หลักฐานที่อยู่ในหอพักก็จะมัดตัวยัยนั่นจนดิ้นไม่หลุด”

อิ๋งจื่อจินรอดพ้นจากเธอไปได้ครั้งหนึ่ง ยังจะรอดเป็นครั้งที่สองได้อีกเหรอ

ครั้งนี้เธอมีคณะชีววิทยาและพันธุศาสตร์ช่วยเชียวนะ

แต่เทียนเยียนก็ยังคงรู้สึกหงุดหงิด

นับตั้งแต่ครั้งก่อนที่ถูกไล่ออกจากคฤหาสน์ตระกูลเรนเกล เธอก็ไม่ได้เจอบิลอีกเลย

เธอต้องคิดหาทางกลับไปสนิทกับบิลอีกครั้ง

เทียนเยียนกรอกตาไปมา

โปรเจ็กต์ยานอวกาศครั้งก่อนอิ๋งจื่อจินทำบิลเสียหน้าอย่างรุนแรง

ขอเพียงแต่เธอกำจัดอิ๋งจื่อจินได้ บิลจะต้องมองเธอใหม่แน่นอน

ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว

เธอนี่มันฉลาดจริงๆ

เทียนเยียนอารมณ์ดี เริ่มเช็กกระแสของชาวเมืองบนเว็บดับบลิว

ในเวลานี้เองได้มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างนอก สะเทือนดุจมีฟ้าผ่า

เทียนเยียนชะงัก ยืนขึ้นทันที

น่าจะเป็นคนของศาลตัดสินหรือไม่ก็สำนักผู้วิเศษมาพาเธอไปสอบถาม

ทางคณะชีววิทยาและพันธุศาสตร์บอกแล้วว่า ขอเพียงแต่เธอตอบตามคำให้การที่แต่งไว้ก็มีหนทางส่งอิ๋งจื่อจินเข้าศาลตัดสินออกมาไม่ได้อีกแน่นอน

เทียนเยียนกำลังจะไปเปิดประตู

แต่เธอเพิ่งก้าวออกไปได้ไม่กี่ก้าว

ยังไม่ทันถึงประตูก็มีเสียงดังสนั่น “ตึง” ประตูถูกถีบออก

เทียนเยียนยังไม่ทันตั้งตัว วินาทีถัดมาก็ถูกคนคุ้มกันสองคนล็อกตัวไว้

เธอตกใจ กำลังจะกรีดร้องตามสัญชาตญาณ

แต่เสียงยังไม่ทันออกก็ถูกตรวนไฟฟ้ารัดคอไว้

เทียนเยียนตะลึงดวงตาเบิกโพลง

ใครกัน!

พ่อบ้านไม่พูดพล่ามทำเพลง ใส่ตรวนไฟฟ้าที่แขนขาทั้งสี่ของเทียนเยียน พูดเสียงเย็นชา “เอาตัวไปให้ศาลตัดสิน!”

“…”

เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ภายในห้องทดลองเงียบสงัด

สักพักนักศึกษาคนก่อนหน้าก็เงยหน้าขึ้นอย่างอึ้งๆ อ้าปากค้าง “นะ นั่นมันสัญลักษณ์ของตระกูลเรนเกลไม่ใช่เหรอ”

ทำไมอยู่ๆ เทียนเยียนก็ไปมีเรื่องกับตระกูลเรนเกลล่ะ!

หรือจะเป็นคุณหนูบิล

…

นอกสำนักวิจัย

พ่อบ้านสั่งพวกคนคุ้มกันให้คุมตัวเทียนเยียนขึ้นรถนักโทษ

เลขาเดินเข้ามา “พาไปส่งศาลตัดสินเลยเหรอครับ”

“ใช่ เอาไปส่งเดี๋ยวนี้เลย” พ่อบ้านพูด “นายไปติดต่อคนที่รับหน้าที่ดูแลชื่อเสียงของตระกูล บอกพวกเขาลบคำวิจารณ์ที่ไม่เป็นความจริงทั้งหมด ถ้ายังมีคนกล้าสร้างข่าวลือก็ดำเนินการตามกฎหมาย!”

เลขาพยักหน้า “คิดเหมือนผมเลยครับ”

ลูเอลกับซู่เวิ่นมีลูกสาวอยู่แค่คนเดียว อีกทั้งยังตกระกำลำบากอยู่ข้างนอกตั้งสิบกว่าปี ไม่น้อยใจได้เหรอ

ตระกูลเรนเกลก็มีแฮกเกอร์โดยเฉพาะ

ในเวลาไม่กี่นาที ข้อความทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็หายไปไม่มีเหลือ

พอทำทุกอย่างเสร็จพ่อบ้านก็ส่งข้อความหาอิ๋งจื่อจิน

[คุณหนูใหญ่ครับ พวกเราเอาตัวคนที่สร้างข่าวลือทำร้ายคุณไปแล้วครับ วางใจได้]

[ขอคำชม.jpg]

อิ๋งจื่อจินที่อยู่ตี้ตูพร้อมเวินเฟิงเหมียนกับซู่เวิ่นพอเห็นรูปตัวการ์ตูนก็เงียบไปชั่วขณะ

พ่อบ้านก็น่ารักดีนะ

เธอเก็บโทรศัพท์มือถือ เงยหน้า “แม่คะ อีกไม่นานต้องมีการเลือกหัวหน้าตระกูลใหม่หรือเปล่าคะ”

ซู่เวิ่นอึ้ง แอบถอนหายใจเบาๆ “ใช่จ้ะ เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็ว อย่างช้าสุดไม่มีทางเกินเดือนหน้า ทางสำนักผู้วิเศษมีความต้องการนี้ก่อนที่แม่จะฟื้นแล้วจ้ะ”

เธอเอามือปิดตาที่ใกล้จะร้อง หัวใจก็เจ็บปวดเป็นระลอก

ลูเอล คุณอยู่ที่ไหนกันแน่

ยังจะมีปาฏิหาริย์ได้อีกหรือเปล่า

“ค่ะ” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าช้าๆ “เข้าใจแล้วค่ะ”

“เยาเยา ลูกไม่ต้องเป็นหัวหน้าตระกูลอะไรทั้งนั้น” ซู่เวิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “แม่คาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้ เลยหาทางหนีทีไล่ไว้ พวกเราไปจากตระกูลเรนเกลก็อยู่ได้”

อิ๋งจื่อจินแค่ยิ้มบาง “ต้องรักษาตำแหน่งของคุณพ่อไว้ค่ะ”

เธอไม่มีทางปล่อยให้ใครเอาตำแหน่งหัวหน้าตระกูลไปก่อนที่ลูเอลจะกลับมา

“ไว้เสร็จเรื่องทุกอย่างก็จัดงานแต่งงานเถอะ” เวินเฟิงเหมียนที่อยู่ข้างๆ ยิ้มพลางพูด “จัดที่เมืองแห่งโลก และก็จัดที่ประเทศจีนด้วย”

พอพูดถึงเรื่องนี้ซู่เวิ่นก็สนใจ “คุณเวินความคิดดีค่ะ จัดงานแต่งรอบโลกเลยเป็นไงคะ”

เธอรู้สึกโชคดีมากที่เวินเฟิงเหมียนเก็บอิ๋งจื่อจินไปเลี้ยงจนโต

ถ้าอยู่ตระกูลอิ๋งจริงๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นสภาพไหนแล้ว

เวินเฟิงเหมียนแค่ยิ้ม “ต้องดูความต้องการของพวกเด็กๆ ด้วยครับ”

พวกพ่อแม่เวลาพูดถึงเรื่องงานแต่งงานของลูกๆ ขึ้นมาก็ตื่นเต้นดีใจใหญ่

“ผมยังไงก็ได้ครับ” สีหน้าของฟู่อวิ๋นเซินเรื่อยเปื่อย “ก็พอดี แบบตะวันตกแบบจีน ชุดสั้นชุดยาวเอาให้หมด”

อิ๋งจื่อจิน “…ขอปฏิเสธ ยุ่งยากเกินไป”

ชุดแต่งงานมีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะ

นี่ยังจะให้เปลี่ยนที่เปลี่ยนชุด ไม่สู้เปลี่ยนเป็นเงินให้เธอดีกว่า

“อืม ไม่ยุ่งยากหรอก” ฟู่อวิ๋นเซินโน้มตัว ลูบศีรษะเธอ “พี่ชายคล่อง เดี๋ยวเปลี่ยนให้”

อิ๋งจื่อจินเบือนหน้าหนี

เธอลืมไปได้ยังไง เขาเป็นนักออกแบบชุดกับจิวเวลรี่ด้วย

ฟู่อวิ๋นเซินเอี้ยวตัว เหลือบมองซีนายที่เหยียบบนสเก็ตบอร์ด “อาเล็กมาเป็นเด็กโปรยดอกไม้ดีไหม”

ซีนายเงยหน้าด้วยความเก็บกด พูดอย่างแน่วแน่ “ฉันเชื่อว่าพอถึงตอนนั้นฉันต้องกลับร่างเดิมแล้วแน่นอนย่ะ”

เด็กโปรยดอกไม้บ้าบออะไร ไม่เอาด้วยหรอก

“งั้นเหรอ” ฟู่อวิ๋นเซินยืดตัวขึ้น ยิ้มมุมปาก “งั้นก็ขอให้โชคดีนะ”

ซีนาย “…”

ทำไมเธอไม่เห็นดีใจกับคำอวยพร

…

บรรยากาศที่ตี้ตูเป็นไปได้ด้วยดี แต่บรรยากาศที่คณะวิศวกรรมศาสตร์กลับอึมครึม

นักศึกษาจำนวนไม่น้อยที่มีความสัมพันธ์อันดีกับอิ๋งจื่อจินต่างไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

ถึงแม้พ่อบ้านจะสั่งให้คนลบข้อความทั้งหมดแล้ว ทว่าไม่เพียงแต่เหตุการณ์จะไม่สงบลง กระแสกลับมีมากขึ้นกว่าเดิม

เยี่ยซือชิงร้อนใจนั่งไม่ติด “มีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ จะต้องเป็นคณะพันธุศาสตร์ ใช่แน่ๆ!”

“ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์” นักศึกษาชายที่เชี่ยวชาญด้านระเบิดตดหมดอาลัยตายอยาก “คณบดีนอร์แมนไปหาคนช่วยแล้ว มีเขาอยู่ รุ่นน้องอิ๋งไม่เป็นอะไรหรอก”

เยี่ยซือชิงเดินกลับไปกลับมา คิดหาทาง

เงียบไปสักพัก

“รุ่นพี่เยี่ย ฮึ่ยๆๆ!” ทันใดนั้นนักศึกษาชายก็ร้องด้วยความตื่นเต้น “ดูเร็ว รีบดูนี่!”

“ร้องทำไม เงียบๆ หน่อย หนวกหู” เยี่ยซือชิงตบหัวเขาหนึ่งที แต่ก็ยังคงชะโงกหน้าไปดู

ในเว็บดับบลิวยังคงคุยกันเรื่องนี้

ข้อความของเทียนเยียนหายไปอย่างลึกลับ สร้างความสนใจให้ชาวเน็ตมากขึ้นเรื่อยๆ

กระแสรุนแรงต่อเนื่อง ติดอันดับสามของคำค้นยอดนิยมแล้ว

[สุดยอด แค่เดี๋ยวเดียวข่าวด้านลบก็หายไปหมด หรือว่าอิ๋งจื่อจินคนนี้จะรู้จักใครในสมาพันธ์แฮกเกอร์ ไม่ธรรมดาเลยนะ ชักไม่กล้ายุ่งแล้ว]

[ไม่เข้าใจ ทำไมเธอต้องขโมยความลับด้วย ด้วยความสามารถของเธอ กลายเป็นนักวิจัยระดับเอสได้ง่ายๆ เลยหรือเปล่า]

[ฉันเข้าใจๆ เพราะอิ๋งจื่อจินเป็นคนธรรมดาไง ไม่รวยไม่มีอำนาจ เอาความลับของคณะวิศวะไปนอกเมืองก็ได้เป็นนักวิทยาศาสตร์ชั้นแนวหน้าแล้ว ยอมเสี่ยงแบบนี้ก็พอเข้าใจได้]

[อิ๋งจื่อจินมีใครหนุนหลังกันแน่ ว่ามาหน่อยซิ สวยขนาดนี้เคยนอนกับใครหรือเปล่า]

เยี่ยซือชิงอ่านถึงตอนสุดท้ายก็โมโห “แค่นี้ก็ทำนายตื่นเต้นได้แล้วเหรอ ยังไม่รีบร้องเรียนผู้ดูแลอีก”

“ไอ๊หยา ลืมไปเลยลืมไป” นักศึกษาชายตีหัวตัวเอง “ดูตรงคนแชร์สิ”

เยี่ยซือชิงกดตรงที่มีคนแชร์ด้วยความลังเล

วินาทีที่เธอกด ยอดแชร์ของโพสต์นั้นก็พุ่งขึ้นด้วยความเร็วหนึ่งหมื่นต่อวินาทีอีกครั้ง

ข้อความที่แชร์กันมากถูกโพสต์โดยบัญชีสีทอง สะดุดตาโดดเด่น

[แอทตระกูลเรนเกล : ขอแนะนำหน่อยนะครับ นี่คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลเรา(อีโมชันยิ้ม)]