ตอนที่ 765 ฆ่าทิ้ง ข่มให้สุด!

เรียกได้ว่าผู้วิเศษพระจันทร์คือนักสะกดจิตอันดับหนึ่งบนโลก

เธอควบคุมดินแดนความฝัน ทำให้คนเข้าสู่ห้วงความฝันได้

หลังจากเข้าไปอยู่ในห้วงความฝันแล้วจะเป็นฝันดีหรือฝันร้ายก็ต้องแล้วแต่เธอ

ตอนที่มีดวงจันทร์ยามราตรี อานุภาพของพลังพิเศษนี้จะเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

ยังไม่มีใครที่ต่ำกว่าผู้วิเศษสามารถหนีพ้นการควบคุมความฝันของผู้วิเศษพระจันทร์ได้

ฉินหลิงอวี๋พิงกำแพง ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา

หลังจากเธอดับสูญไปยี่สิบกว่าปี เธอได้กลับมาที่สำนักผู้วิเศษอีกครั้ง

ที่แท้เธอก็ไม่ใช่ผลงานล้มเหลว

ฉินหลิงอวี๋เหม่อมองดวงจันทร์ที่อยู่นอกหน้าต่าง ทั้งยังนึกย้อนอดีต

เด็กหนุ่มสองคนกับคนชุดดำที่อยู่บนพื้นตัวงอบิดเบี้ยวด้วยความทุกข์ทรมาน

เห็นได้ชัดว่ากำลังถูกความฝันทรมาน ควบคุมสติไม่ได้

หากไม่มีปณิธานที่แข็งแกร่งก็จะไม่สามารถหลุดพ้นจากฝันร้ายได้

จุดจบในตอนท้ายสุดมีแต่จะกลายเป็นเหมือนตายทั้งเป็น หลับใหลตลอดกาล

ฉินหลิงอวี๋ค่อยๆ หันหน้าไปมองเด็กหนุ่ม

สายตานี้ได้ทำการยกเลิกควบคุมความฝัน

“โอ๊ย!” เด็กหนุ่มร้องด้วยความเจ็บปวด สะดุ้งตื่นขึ้นมา เหงื่อแตกท่วมตัว

เมื่อครู่เขาเห็นตัวเองตายอยู่หลายครั้ง

ยังดีที่เป็นเพียงความฝัน

เด็กหนุ่มยังงงอยู่ว่าเขาฝันได้ยังไง พอเงยหน้าก็เห็นใบหน้าที่งดงามแต่เย็นชาของผู้หญิง

วินาทีถัดมาก็มีเสียงดัง “ตุบ”

ร่างกายของเขากลับคุกเข่าลงไปบนพื้นอย่างควบคุมไม่ได้ เงยหน้าไม่ขึ้น

นี่คือแรงกดดันแบบเฉพาะที่ผู้วิเศษมีต่อมนุษย์ธรรมดา

เด็กหนุ่มรู้สึกสมองตื้อไปหมด ว่างเปล่าในชั่วขณะ

“คิดฆ่าฉันเหรอ” ฉินหลิงอวี๋กระชากเด็กหนุ่มขึ้นมา แสยะยิ้ม “เจ้านายของแกเป็นใคร!”

ต่อให้พลังและความทรงจำของผู้วิเศษฟื้นกลับมาแล้ว แต่สิ่งที่ประสบมาในชาตินี้ก็ยังคงฝังลึกอยู่ในหัวใจ

เธอจำได้ว่าอิ๋งจื่อจินกับฟู่อวิ๋นเซินเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ และก็รู้ว่าพวกเขาเป็นศัตรูกับสัญลักษณ์หัวกะโหลกสีดำนี้

เป็นครั้งแรกที่เด็กหนุ่มหวาดกลัวเป็นทวีคูณ เขาตัวสั่น “ไม่…ฉันไม่เชื่อ!”

ผลงานดัดแปลงพันธุกรรมที่ล้มเหลวทำไมถึงกลายเป็นผู้วิเศษที่กลับมาเกิดใหม่ได้พอดีแบบนี้!

ตอนนั้นคนของเขาต้องการฆ่าฟู่หลิวอิ๋งก็เพราะเลือดของฟู่หลิวอิ๋งมีความพิเศษ

อาจเป็นผู้วิเศษที่กลับมาเกิดใหม่

จึงต้องกำจัดทิ้งให้เร็วที่สุดเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด

ฉินหลิงอวี๋ดูธรรมดาๆ ไม่มีความโดดเด่นอะไร

หากไม่ใช่เพราะเคยถูกดัดแปลงพันธุกรรม เธอก็เป็นไม่ได้แม้แต่นักฆ่า

แล้วมีสิทธิ์อะไรเป็นผู้วิเศษที่กลับมาเกิดใหม่

เดิมทีเด็กหนุ่มถูกความฝันทรมานมาหนักมาก เวลานี้จวนเจียนสติแตก เขาร้องโวยวายเสียงดังอีกครั้ง “ฉันไม่เชื่อ!”

“อยากฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ” ฉินหลิงอวี๋ถอยหลังหนึ่งก้าว ยิ้มพลางพูด “เอาสิ ฉันยืนอยู่นี่ มาฆ่าสิ”

เด็กหนุ่มตัวสั่นหันกลับไป

พบว่านอกจากเขาแล้ว เพื่อนของเขากับพวกคนชุดดำต่างก็กำลังอยู่ในห้วงความฝัน

ตราบใดที่ฉินหลิงอวี๋ไม่ยกเลิก คนพวกนี้ก็หมดทางต่อสู้อย่างสิ้นเชิงแล้ว

ผู้วิเศษพระจันทร์!

เด็กหนุ่มตระหนกหวาดกลัว

ทำไมเขาถึงมาเจอผู้วิเศษคนนี้ได้

ถ้าเป็นนักพรตหรือจักรพรรดิ เด็กหนุ่มมั่นใจว่าตัวเองยังพอหนีไปได้

แต่เมื่ออยู่ตรงหน้าผู้วิเศษที่ควบคุมความฝันได้ เขาก็เป็นเพียงมดตัวหนึ่ง

เขานึกถึงก่อนหน้านี้ที่เขายังบอกว่าผู้วิเศษพระจันทร์เป็นผลงานล้มเหลวที่ต้องฆ่าทิ้ง ในใจยิ่งหวาดกลัวมากกว่าเดิม เริ่มก้มหัวคำนับ “ท่านพระจันทร์โปรดไว้ชีวิตด้วย ไว้ชีวิตด้วยครับ!”

ฉินหลิงอวี๋ขมวดคิ้ว

ความฝันเป็นการแสดงออกของจิตใต้สำนัก

เมื่อครู่เธอตรวจดูความทรงจำของคนพวกนี้ผ่านความฝัน แต่กลับพบว่าพวกเขาถูกล็อกจิตใต้สำนึกไว้ ขุดคุ้ยอะไรไม่ได้มาก

เห็นได้ชัดว่าเพื่อป้องกันเหตุการณ์แบบนี้

แต่เธอไม่เห็นจำได้ว่ามีผู้วิเศษคนไหนในยี่สิบสองคนที่มีความสามารถแบบนี้

“ในเมื่อเป็นแบบนี้งั้นแกก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว” ฉินหลิงอวี๋พูด “ไว้รออีกหน่อยเจ้านายของแกก็จะตามไปเจอหน้ากัน”

“ไม่ ผมไม่เอา ไม่…” เด็กหนุ่มยังไม่ทันพูดจบสายตาก็ดับวูบลง สลบไปอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาตื่นขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว

ส่วนเสียงร้องทรมานก่อนหน้านี้ก็ได้สะเทือนจนรู้ไปถึงพวกผู้วิเศษที่อยู่ชั้นบนสุด

ซาโรห์เดินออกมา “ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น”

นอร์ตันเงยหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ เขาลูบต่างหู ยิ้มพลางพูด “ไม่มีอะไรทั้งนั้น ไม่เชื่อก็ออกไปดูเองสิ”

ซาโรห์จ้องเขาอยู่สักพัก สุดท้ายก็ละสายตากลับ “ช่วงนี้ฉันก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเหมือนกัน เกรงว่าภัยพิบัติใหญ่คงใกล้คืบคลานเข้ามาแล้ว ผู้วิเศษคนอื่นก็คงใกล้ทยอยกลับมาแล้ว”

“คุณไม่ได้เข้าร่วมสงครามศักดิ์สิทธิ์ครั้งนั้น ไม่รู้ว่ามันโหดร้ายขนาดไหน เอาเป็นว่าเดวิลเป็นศัตรูของพวกเรา”

นอร์ตันไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ เขาพูดเพียงว่า “ยุ่งกับฉันให้น้อยๆ หน่อยเป็นพอ”

เขาหันตัวเดินออกพลางลูบคาง

เริ่มครุ่นคิดว่าจะบำรุงซีนายที่หุ่นเป็นไม้กระดานอย่างไรดี

…

สมาพันธ์แฮกเกอร์

ตอนที่ฉินหลิงอวี๋รีบกลับไป มีคนชุดดำอีกกลุ่มไปถึงพอดี

ฉินหลิงเยี่ยนเห็นน้องสาวตัวเองแค่มองไปทางคนพวกนั้นเฉยๆ

พวกคนชุดดำก็ล้มไปกองบนพื้นกันหมด

พลังพิเศษแบบเฉพาะของผู้วิเศษเท่านั้น

วิกฤติครั้งนี้ถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิงแล้ว

อิ๋งจื่อจินยื่นเบียร์ให้เธอหนึ่งแก้ว ยิ้มพลางพูด “ยินดีด้วย”

ซิวเคยบอกเธอว่า ผู้วิเศษที่กลับมาเกิดใหม่หลังจากความทรงจำกับพลังฟื้นคืนแล้ว ร่างกายก็จะกลับมาเหมือนเดิม

ฉินหลิงอวี๋ก็ไม่มีทางติดเบียร์เพราะความบกพร่องทางพันธุกรรมอีก

“ดีนะที่ได้เธอ อาอิ๋ง” ฉินหลิงอวี๋สีหน้าจริงจัง “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอบอกจะพาฉันไปสำนักผู้วิเศษ ฉันก็ยังนึกเรื่องนี้ไม่ออกจริงๆ”

ถึงแม้สุดท้ายก็ต้องกลับไปได้แน่นอน แต่อาจช้ากว่านี้นานมาก

“โอ้โห!” คราวนี้ฉินหลิงเยี่ยนตะลึงสุดๆ “น้องพี่ เธอ…เป็นผู้วิเศษจริงดิ!”

ทำไมเขาแอบรู้สึกขนลุกล่ะ

ฟู่อวิ๋นเซินมองฉินหลิงอวี๋พลางครุ่นคิด

“งั้น…” ฉินหลิงเยี่ยนชูโค้กกระป๋อง “พาพี่ชายไปเที่ยวสำนักผู้วิเศษหน่อยสิ”

ฉินหลิงอวี๋เหล่มองเขา “จะไปทำไม”

“ดูสิ พวกเราเป็นพี่น้องกันนะ” ฉินหลิงเยี่ยนพูดอย่างเต็มปากเต็มคำ “เธอเป็นผู้วิเศษ เกิดฉันก็เป็นล่ะ”

ฉินหลิงอวี๋หมดคำจะพูด “…”

แต่ต้องยอมรับเลยว่าคำพูดนี้ของฉินหลิงเยี่ยนมีเหตุผล

เธอพยักหน้า “งั้นฉันจะพาเดินทีละชั้น”

“โอเค!” คราวนี้ฉินหลิงเยี่ยนชักสนุก “ฉันรู้สึกว่าตัวเองสุดยอดขึ้นมาทันที”

เขาจะเป็นผู้วิเศษหรือเปล่ายังไม่ต้องพูดถึง

ตราบใดที่น้องสาวของเขาเป็นผู้วิเศษ เขาก็เดินกร่างได้แล้ว

ฉินหลิงอวี๋พยักหน้าให้อิ๋งจื่อจินกับฟู่อวิ๋นเซินเบาๆ ลองพาฉินหลิงเยี่ยนกลับไปที่สำนักผู้วิเศษสักรอบก่อน

เวลานี้สำนักผู้วิเศษมีแต่คนคุ้มกัน ไม่มีคนอื่น

ซาโรห์กับหลุยส์ก็ออกจากสำนักผู้วิเศษไปแล้ว พวกเขามีที่อยู่อาศัยของตัวเอง

ชั้นแรก ผู้โง่เขลา หมายเลขศูนย์ หรือก็คือผู้วิเศษลำดับที่หนึ่งจากยี่สิบสองคน

ถึงแม้ฉายาจะเป็นผู้โง่เขลา แต่ผู้โง่เขลากลับเป็นผู้มีปัญญาในบรรดาผู้วิเศษยี่สิบสองคน

ฉินหลิงอวี๋หันหน้าไปถาม “ตาบื้อ รู้สึกอะไรบ้างไหม”

ฉินหลิงเยี่ยนส่ายหน้า

“กะแล้วเชียว” ฉินหลิงอวี๋ถอนหายใจ “ถ้านายเป็นผู้โง่เขลาฉันคงสงสัยไอคิวของตัวเองแล้ว ลำดับของคนซื่อบื้ออย่างนายทำไมถึงได้อยู่ก่อนหน้าฉัน”

ฉินหลิงเยี่ยน “…”

ชั้นต่อๆ มาบรรดาผู้วิเศษต่างยังอยู่ที่สำนักผู้วิเศษ ไม่เคยดับสูญในช่วงเวลาอันสั้น

ฉินหลิงอวี๋จึงไม่ได้หยุด พาฉินหลิงเยี่ยนไปยังชั้นที่เจ็ด

หมายเลขหก คู่รัก ผู้วิเศษลำดับที่เจ็ด

ฉินหลิงเยี่ยนยังคงส่ายหน้า อัดอั้นอยู่นานสุดท้ายก็พูดว่า “ฉันว่าลายนี้สวยดีนะ”

หลังจากไปครบหมดทั้งสำนักผู้วิเศษฉินหลิงอวี๋ก็หยุดลง

เธอมองเขาด้วยสายตาสงสาร “…ยอมแพ้เถอะ”

ฉินหลิงเยี่ยนกลับปลงได้ “ช่างเถอะ เธอเป็นก็พอแล้ว ฉันพึ่งบารมีเธอก็พอ”

ทั้งสองคนหันกลับ

ตอนฉินหลิงอวี๋ลงมาถึงชั้นยี่สิบ เท้าของเธอก็ชะงัก

“น้องพี่ เธอเป็นผู้วิเศษ อยู่มากี่ศตวรรษแล้วล่ะ” ฉินหลิงเยี่ยนชวนคุย “มีแฟนหรือเปล่า คงไม่ใช่เป็นโสดมาตลอดหรอกนะ”

ฉินหลิงอวี๋ตอบ “มีสิ”

ฉินหลิงเยี่ยนอึ้ง

ฉินหลิงอวี๋ตอบเสียงเบา “ฉันจะไปหาเขา”

“โอ้โห!” ฉินหลิงเยี่ยนโมโห “ใครมันถูกใจน้องสาวติงต๊องของฉันวะ!”

ฉินหลิงอวี๋อึ้ง

ฉินหลิงเยี่ยนรู้ว่าเธอเป็นผู้วิเศษแล้วแต่กลับยังคงเรียกเธอว่าน้องอย่างไม่ขัดเขิน

กลับชาติมาเกิดก็ใช่ว่าจะไม่มีอะไรดี อย่างน้อยก็ยังมีญาติใกล้ชิด

ฉินหลิงอวี๋พูด “พี่”

“อะไร” ฉินหลิงเยี่ยนเริ่มระแวง “ทุกครั้งที่เธอเรียกฉันว่าพี่ไม่เคยมีเรื่องดีเกิดขึ้น!”

ฉินหลิงอวี๋กลืนคำพูดซึ้งๆ กลับไปทันที เธอยิ้ม “นี่ตาบื้อ คืนนี้ฉันว่าจะทำให้นายฝันร้ายดู”

“…”

…

เช้าวันต่อมา

สำนักผู้วิเศษ

“ซาโรห์ แอสโตรแลบบอกว่า พระจันทร์กลับมาเมื่อคืนตอนสามทุ่ม” นักบวชหญิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอลุกยืน “ตามคาด คงรู้สึกได้ถึงภัยพิบัติที่กำลังคืบคลานเข้ามา”

ความรู้สึกลางบอกเหตุแบบนี้จะพาผู้วิเศษที่กลับชาติมาเกิดหวนคืนสำนักผู้วิเศษ ฟื้นฟูความทรงจำและพลัง

“อืม เร็วดีนะ” ซาโรห์นิ่งสักพักก็พูดขึ้น “พระจันทร์กลับมาแล้ว พระอาทิตย์ล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”

ผู้วิเศษพระอาทิตย์กับผู้วิเศษพระจันทร์เป็นคู่รักเพียงหนึ่งเดียวในบรรดาผู้วิเศษทั้งยี่สิบสองคน