ตอนที่ 780 ผู้วิเศษหอคอย!

ดูจากเค้าโครงใบหน้ายังพอคล้ายตอนเธออายุหกขวบ

ไม่ได้ดูน่ารักว่านอนสอนง่ายเหมือนตอนเด็ก กลับดูเย็นชามากขึ้น

แม้จะเป็นเพราะเธอเมาจนหลับไป แต่ร่างกายของซีนายก็ยังไม่ผ่อนคลาย

นอนขดตัวเหมือนเด็กทารก คล้ายระแวงอะไร

นอร์ตันรู้ว่าเดิมทีซีนายโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดังนั้นเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้เธอจึงเป็นแบบยืดหดตามขนาดร่างกายได้อัตโนมัติ

แบบนี้สะดวกมาก ต่อไปพอเธอกลับคืนร่างเดิมก็ยังใส่ได้

ชุดนอนแนบไปตามสัดส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบ เอวบางขาเรียว

ทั้งๆ ที่ใบหน้าของซีนายมีความเย็นชา

แต่ภาพนี้กลับเรียกได้ว่า ‘สวยตราตรึง’

พลังทำลายล้างต่อสายตาสูงมาก

มือของนอร์ตันที่จับผ้าห่มหยุดชะงัก หลุบตาลงเล็กน้อย

ความทรงจำเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก

หลังจากที่เรารู้จักคนคนหนึ่งและคุ้นเคยกัน ภาพเหตุการณ์ในอดีตที่เกี่ยวกับคนคนนั้นก็จะปรากฏออกมาไม่หยุดหย่อน

และในเวลานี้นอร์ตันเพิ่งนึกออกว่าเขาเคยช่วยชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งที่วิ่งวุ่นอยู่ในตรอกไว้

ตอนนั้นแค่ช่วยส่งเดช ไม่ได้สนใจเท่าไร

ซีนายไม่ได้กินยาถอนพิษชั่วคราวของอิ๋งจื่อจิน แต่ก็ยังกลับคืนร่างเดิมได้ แสดงว่าเพราะกินอย่างอื่น

พอนึกถึงตรงนี้นอร์ตันก็ห่มผ้าให้เธอ เตรียมไปตรวจสอบสิ่งที่เธอกินก่อนหน้านี้

แต่ในขณะที่เขาหันตัวไป ทันใดนั้นได้ถูกเกี่ยวขาไว้

ร่างกายของนอร์ตันหดเกร็งในชั่วขณะ คล้ายสัตว์ป่าที่ถูกรุกล้ำอาณาเขต

ดวงตาสีเขียวเข้มหรี่ลง รู้สึกเป็นภัยอย่างรุนแรง

เขาหันตัวไปถึงได้พบว่าซีนายใกล้กลิ้งตกเตียงแล้ว แต่สองขากลับเกี่ยวต้นขาของเขาไว้แน่น

ท่านี้คลุมเครือเหลือเกิน

นอร์ตันโน้มตัว ขมวดคิ้ว “โตแล้วยังนอนดิ้นอีกเหรอ”

นี่มันความเคยชินอะไรกัน

เห็นได้ชัดว่าซีนายยังเมาอยู่ ท่าทีตอบสนองทุกอย่างล้วนมาจากจิตใต้สำนึก

จากนั้นเธอก็กลิ้งเข้าอกของเขา ราวกับเจอสัมผัสอันอบอุ่นแล้ว

“แม่คะ…”

พอได้ยินคำนี้ มือที่นอร์ตันกำลังจะดึงเธอออกก็หยุดลง เงียบไปชั่วขณะ สุดท้ายก็วางบนศีรษะของเธอ

เหมือนเขาเคยได้ยินอิ๋งจื่อจินบอกว่าหัวหน้าตระกูลคนก่อนของตระกูลเรนเกลกับคุณนายใหญ่จากไปเร็ว

หลังจากคลอดฝาแฝดซีนายกับไชโลห์ได้ไม่นานก็จากไป

นอร์ตันนั่งลง ดึงขากับแขนของเธอออก

จากนั้นก็จับบ่าของเธอ ขัดขวางไม่ให้เธอดิ้น

ปลายนิ้วของเขาเชยคางเธอ “รู้จักฉันหรือเปล่า”

ซีนายตาปรือ พยักหน้าเบาๆ “พ่อ…”

“…”

เออ

ทำไมเขาต้องคุยกับขี้เมาด้วยนะ

ซีนายหลับไปอีกครั้ง

เมื่อแน่ใจว่าเธอหลับแล้วนอร์ตันถึงออกจากห้อง

เขาไปที่โซฟาในห้องรับแขก เก็บพวกขวดไวน์กับขนมที่ซูเวิ่นทำขึ้นมาแล้วเริ่มเอาไปศึกษาในห้องทดลอง

หนึ่งชั่วโมงต่อมานอร์ตันก็ถอดถุงมือทำการทดลองออก ได้ข้อสรุปในตอนสุดท้าย

เป็นเรื่องที่บังเอิญมาก เมื่อนำเบียร์ ไวน์ขาว และขนมที่ซู่เวิ่นทำมาผสมกัน สารบางอย่างที่อยู่ในนั้นได้ทำปฏิกิริยาเคมีอันแสนมหัศจรรย์

ปฏิกิริยาเคมีแบบนี้ได้ทำให้เกิดสสารตัวใหม่ และยังเป็นสารตั้งต้นที่ช่วยกระตุ้นให้ซีนายกลับคืนร่างเดิมได้

แต่ไม่คงที่ จึงกลับคืนแค่ชั่วคราว

แต่แตกต่างจากยาถอนพิษที่อิ๋งจื่อจินทำอย่างสิ้นเชิง ไม่เป็นภัยต่อร่างกาย และก็ไม่มีทางดื้อยา

เป็นสารตั้งต้นที่เหมาะสม

นอร์ตันเอาสสารตัวใหม่ที่ได้ใส่เก็บไว้ในหลอดทดลอง ดูเวลาแล้วเดินออกจากห้องไป

เขานึกๆ ดู

จึ๊

รูปร่างใช้ได้นี่

วัตถุดิบของเขาเสียเปล่าไปตั้งมาก

…

อีกด้านหนึ่ง

สำนักผู้วิเศษ

ซาโรห์มาที่หน้าประตูบานที่สิบเจ็ด

แตกต่างจากประตูบานอื่น บนนั้นสลักลวดลายเป็นรูปหอคอยสูง

“อัศวินรถม้าไปไหนมาไหนตามลำพังจนชินแล้ว นิสัยก็พิลึก” ซาโรห์หยุดเล็กน้อย ไม่ได้มองต่ำแบบตอนมองฉินหลิงอวี๋ แต่ท่าทีอยู่ในระดับเดียวกัน “หอคอย คุณช่วยไปจัดการเรื่องนี้หน่อยนะ”

ประตูบานหนาค่อยๆ เปิดออก มีร่างหนึ่งออกมาจากความมืด

เป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่

ผมยาวสีดำ ใบหน้าขาวซีด หน้าตาดูโหดเหี้ยม

ความเย็นชาแผ่ซ่านทำให้ซาโรห์อดถอยหลังไปหนึ่งก้าวไม่ได้

ผู้วิเศษประเภทต่อสู้ล้วนมีความแข็งแกร่งที่สุด

“เพื่อฆ่าคู่รัก ยอมแลกด้วยชีวิตคนหลายสิบหรือแม้กระทั่งหลายพันโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น” หอคอยพูด “ซาโรห์ คุณคิดว่ามันคุ้มจริงเหรอ”

“พวกคุณลืมแล้วหรือไง คู่รักเป็นพวกเดียวกับเดวิล” ซาโรห์สูดลมหายใจเข้าลึก “ถ้าเธอไม่ได้ร่วมก่อสงครามศักดิ์สิทธิ์กับเดวิล ฉันจะทำแบบนี้ทำไม”

พลังของผู้วิเศษยิ่งใหญ่เกินไป

หากเกิดสงครามศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่สองขึ้นก็คือภัยพิบัติระดับทำลายล้างโลก

ครั้งก่อนผู้วิเศษเดวิลต้องการทำลายเมืองแห่งโลก ใครจะรู้ว่าครั้งนี้จะทำลายเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทรด้วยหรือเปล่า

“ได้” หอคอยยิ้ม “ผมจะฆ่าทุกคนที่เข้าเมืองมาในคืนนี้ทั้งหมด”

เขาพูดจบก็เดินออกไป

ซาโรห์ถึงได้โล่งอก

แอสโตรแลบที่วงล้อแห่งโชคชะตาทิ้งไว้บอกแค่ทิศทางของผู้วิเศษประเภทกองหนุน

อย่างไรเสียแอสโตรแลบก็มีแค่พลังส่วนเดียวของวงล้อแห่งโชคชะตา ไม่ใช่ตัวเธอเอง

ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครสามารถทำนายทิศทางของผู้วิเศษเดวิลได้

แต่จะให้ฆ่าคนทั้งเมืองแห่งโลกเพื่อตามล่าเดวิลก็ไม่ได้

ในฐานะที่เธอเป็นผู้ปกครองเมืองแห่งโลก การเสียสละคนส่วนน้อยเพื่อรักษาคนส่วนใหญ่ไว้ย่อมเป็นสิ่งที่คุ้มค่า

ซาโรห์ก็ออกจากห้อง เดินไปยังยอดบนสุดของสิ่งปลูกสร้างลอยฟ้าสำนักผู้วิเศษแห่งนี้

เธอกำคฑา ก้มมองทั่วทั้งเมืองแห่งโลก

ไม่ไกลออกไปที่นอกเมือง

ครืน…

จอมยุทธ์สามหมื่นกว่าคนที่รวมตัวกันได้นั่งเครื่องบินที่ไอบีไอส่งมา

นี่เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับบรรดาปรมาจารย์จอมยุทธ์

ปรมาจารย์จอมยุทธ์เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ไม่เคยออกจากโลกจอมยุทธ์เลยสักครั้งหลังจากปลายศตวรรษที่ยี่สิบ ทั้งยังเคยชินกับยุคโบราณ อย่างมากก็แค่เล่นโทรศัพท์มือถือ

เครื่องบินรบแบบนี้ยิ่งไม่เคยเห็น

ผู้อาวุโสรองอดลูบมาตรวัดที่อยู่ภายในห้องนักบินไม่ได้ ถูกแอนโทนี่ผู้บัญชาการกองทัพอากาศของไอบีไอทำหน้ายักษ์ใส่ไล่ตะเพิดออกไป

แอนโทนี่อารมณ์เสีย

เขานึกไม่ถึงเลยว่า ผู้บัญชาการของพวกเขายังมีลูกน้องอยู่ในโลกจอมยุทธ์ด้วย คิดจะมาแย่งเขา

ภายในห้องโดยสาร

“ใจเย็นๆ” ฟู่อวิ๋นเซินหันมา “คุณลุงลูเอลไม่มีข้อมูลส่วนตัวในประเทศจีน พี่ชายให้แอนโทนี่ส่งโดรนไปแล้ว อย่างเร็วสุดก็หนึ่งเดือนกว่าจะเก็บข้อมูลเสร็จ”

“อืม” อิ๋งจื่อจินหยุดเล็กน้อย “ฉันแค่ไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ”

ฟู่อวิ๋นเซินไม่พูดอะไรมาก พูดแค่สั้นๆ “มีพี่ชายอยู่”

ด้านหลังของทั้งสองคนเป็นเจียงหรานที่หลับไม่รู้เรื่อง

เสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในเวลานี้ อิ๋งจื่อจินกดรับ

“ฮัลโหล” เป็นเสียงติดแหบของผู้ชาย “ผมเอง”

อิ๋งจื่อจินฟังออกว่าน้ำเสียงของเขาผิดแปลกไป เธอครุ่นคิดพลางพูด “นายเป็นผู้วิเศษยังจะเป็นหวัดอีกเหรอ”

“ไม่ใช่” นอร์ตันไอ ขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมไม่ได้เป็นหวัด”

อิ๋งจื่อจินก็ไม่ได้ถามต่อ พยักหน้า “มีเรื่องอะไร”

“ผมจะโทรมาบอกหน่อย” นอร์ตันพูด “นักบวชหญิงดูแอสโตรแลบของวงล้อแห่งโชคชะตา ฟันธงว่าผู้วิเศษคู่รักอยู่ระหว่างทางกลับมา”

ดวงตาหงส์ของอิ๋งจื่อจินหรี่ลง “ผู้วิเศษคู่รักเหรอ”

บนเครื่องบินลำนี้มีแต่คนกันเอง อิ๋งจื่อจินจึงเปิดลำโพง

หลังจากที่ตัดสินใจไปเมืองแห่งโลก เธอก็ได้เล่าเรื่องผู้วิเศษยี่สิบสองคนให้หลิงเหมียนซีและคนอื่นๆ ฟัง

“ใช่ ผู้วิเศษคู่รัก” นอร์ตันพูดต่อ “เธอเป็นหนึ่งในสามผู้วิเศษที่ตอนนั้นเข้าร่วมสงครามศักดิ์สิทธิ์กับเดวิล”

“ซาโรห์กลัวเกิดสงครามศักดิ์สิทธิ์ขึ้นอีกครั้งเลยคิดจะกำจัดเธอทิ้งก่อนที่ความทรงจำและพลังของเธอจะกลับคืนมา”

พอได้ยินแบบนี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เงยหน้าขึ้น แววตาเริ่มขรึมลง

ถ้าผู้วิเศษถูกฆ่าก่อนกลับเข้าสู่ตำแหน่งของตัวเอง เมื่อเปลี่ยนภพอีกครั้ง พลังก็จะค่อยๆ ถดถอยลง

จนกระทั่งดับสูญอย่างสิ้นเชิง

นี่เป็นหนทางเดียวที่จะฆ่าผู้วิเศษให้ตายได้นอกเหนือจากการตายเพราะต้านภัยพิบัติ

“ซาโรห์ต้องการให้ผมฆ่าทุกคนที่เข้าเมืองมาในคืนนี้” นอร์ตันแสยะยิ้ม “แต่ก็เหมือนจะยังไม่วางใจ ยังขอให้หอคอยมาช่วยด้วย”

มีผู้วิเศษยี่สิบสองคนก่อนถึงมีไพ่ทาโรต์สำรับใหญ่ยี่สิบสองใบตามมา

ในบรรดาไพ่ทาโรต์ทั้งหมด ไพ่หอคอยเป็นเพียงใบเดียวที่ไม่ว่าจะกลับหัวหรือไม่กลับหัวต่างก็มีความหมายที่ไม่ดี

ซึ่งแบบนี้ก็เท่ากับว่าพลังของผู้วิเศษหอคอยมีอานุภาพมากยิ่งกว่า

อิ๋งจื่อจินค่อยๆ เหลือบตาขึ้น มองเมฆครึ้มที่ก่อตัวกันอยู่นอกหน้าต่าง “นายบอกช้าไปแล้ว”

นอร์ตันสีหน้าเปลี่ยน

อิ๋งจื่อจินยืนขึ้น เปิดประตูด้านข้าง “เขามาละ”

เธอกับฟู่อวิ๋นเซินมองหน้ากัน ออกจากเครื่องบินที่กำลังบินอยู่

ครืน!

เวลานี้เสียงฟ้าร้องดังกว่าเสียงเครื่องบิน เสียงลมก็รุนแรงมากในชั่วขณะนี้

ด้านนอกมืดฟ้ามัวดิน ลมพัดอย่างบ้าคลั่ง กอปรกับมีสายฟ้าสีน้ำเงินม่วงแวบผ่าน

ท่าทางเหมือนฟ้าจะถล่ม ดินจะทลาย

หนึ่งในผู้วิเศษยี่สิบสองคน ผู้วิเศษหอคอย

พลังพิเศษ ก่อภัยพิบัติ!