คุณหนูไฮโซยอดอัจฉริยะ 819 ปะทุ
ตอนที่ 819 ปะทุ
“…”
เกิดความเงียบขึ้นภายในห้องประชุม
เหล่าผู้วิเศษต่างตกอยู่ในห้วงความเงียบ มองหน้ากัน
ระยะห่างเท่านี้ งั้นก็คนในครอบครัวสิ
ซิวมุมปากกระตุก “ผมพูดไว้ว่าไง คุณเป็นแม่เหล็กดึงดูดผู้วิเศษ ยังจะไม่ยอมรับอีก”
“ฉันก็บอกแล้วว่าฉันไม่ใช่แม่เหล็กดึงดูดผู้วิเศษ” อิ๋งจื่อจินเหลือบตาขึ้น “ฉันเป็นแม่เหล็กดึงดูดคนเพี้ยน ตรงนี้ก็มีอยู่หลายคนพอดี”
ซิว “…”
เขาสงสัยว่าตัวเองถูกเหมารวมด้วย
“ในเมื่ออยู่ในบ้าน งั้นก็ออกไปดูกัน” ฟู่อวิ๋นเซินลุกขึ้น สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน “ดูว่า ‘คนเพี้ยนโชคดี’ คนไหนที่ถูกรางวัล”
พอได้ยินแบบนี้คนอื่นๆ ก็รีบลุกขึ้นเดินตามเขาไป
เรื่องที่ผู้วิเศษจักรพรรดิถูกฆ่าต่อเนื่องในการเปลี่ยนภพแปดครั้งมีแค่ฟู่อวิ๋นเซินกับอิ๋งจื่อจินที่รู้
แต่นี่ก็พิสูจน์ไม่ได้ว่าจักรพรรดิจะไม่มีความน่าสงสัยอะไรเลย
กลับมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นระเบิดควันที่กลุ่มสัญลักษณ์หัวกะโหลกสีดำโยนไว้
แผนทรมานตัวเอง บางครั้งกลับลวงตาง่ายยิ่งกว่า
ภายในสวนหย่อม
พ่อบ้านกำลังคุยอยู่กับซีซาร์ เจียงหราน และฉินหลิงเยี่ยน
ซีซาร์กำลังขอคำชี้แนะจากพ่อบ้าน
“คุณซีซาร์ แบบนี้เท่ากับมีคนหลอกเอาเงินคุณอยู่ ต้องระวังให้มากๆ นะครับ” พ่อบ้านสีหน้าเคร่งเครียด “ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวถึงเวลาจะไม่ใช่แค่ทองแท่งที่หายไป ทั้งบ้านจะไม่มีเหลือเอานะครับ”
ซีซาร์รู้สึกจุก “มันก็…ไม่ถึงขนาดนั้นหรือเปล่า”
ถ้าไม่ติดว่าเขาเห็นว่ายัยเปี๊ยกพิการระดับสามนั่นอยู่วงการเดียวกับบอส ด้วยสติปัญญาระดับเขา มีเหรอจะปล่อยให้เอาทองแท่งไปได้
“ขนาดนั้นแหละครับ ช่วงนี้ผมศึกษาพวกเทคนิคต้มตุ๋นของประเทศจีน อย่างล่อหมูมาเชือด นั่นน่ะหลอกเอาทั้งเงิน ร่างกาย ความรู้สึก” พ่อบ้านสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม “ไม่ทราบว่าโจรใจดำหน้าไม่อายคนไหนมาหลอกเอาเงินคุณเหรอครับ ผมจะช่วยคิดหาแผนรับมือให้”
ฟังถึงตรงนี้ซีซาร์ก็ชักสนใจ “ตี้อู่เย่ว์ ก่อนหน้านี้เธอมาพักที่นี่ด้วย”
พ่อบ้านเปลี่ยนคำพูดทันที “คุณเย่ว์ทำได้ดีมากครับ!”
ซีซาร์ “?”
“พี่ลอเรนท์ ยอมแพ้เถอะ ฝีมือหลอกคนของตี้อู่เย่ว์มันตกทอดมาจากบรรพบุรุษของตระกูลตี้อู่เชียวนะ หลอกคนในตี้ตูไปตั้งเท่าไร” เจียงหรานพูดพลางหันหน้าไปอีกทาง
พอเห็นอิ๋งจื่อจินเขาก็ร้องด้วยความตกใจและดีใจ “พ่ออิ๋ง พ่อ ฟื้นแล้วเหรอ!”
ซีซาร์หันไปทันที ยังคงเป็นห่วง “บอสโอเคขึ้นแล้วเหรอ”
อิ๋งจื่อจินไม่ตอบ แค่มองเขาพลางครุ่นคิด
“บะ…บอส” ซีซาร์ถูกมองจนขนลุกซู่ “มองผมแบบนี้ทำไม”
บอสคงไม่ได้กำลังคิดหาทางช่วยยัยเปี๊ยกพิการระดับสามนั่นมาหลอกเอาเงิน ร่างกาย และความรู้สึกจากเขาใช่ไหม
เขาแค้นที่ตัวเองไม่ใช่ลูกศิษย์คนเล็กสุดของอิ๋งจื่อจิน
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว แค่นอนไปหนึ่งตื่น” อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “ช่วงนี้นายยังฝันอยู่หรือเปล่า”
“ฝันเหรอ ฝันอะไร” ซีซาร์อึ้ง จากนั้นก็นึกได้ “อ๋อๆ บอส ยาที่บอสให้มาได้ผลดีทีเดียว ก่อนหน้านี้สัปดาห์นั้นผมฝันทุกวันเลย”
“พอได้กินยาของบอสอย่างมากก็ฝันแค่อาทิตย์ละครั้ง ดีขึ้นเยอะแล้ว”
อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเบาๆ หันไปพูด “ซีซาร์ก็คือผู้วิเศษจักรพรรดิ”
นอร์ตันเหลือบตาขึ้น
“พรวด” ซีซาร์พ่นน้ำออกมา ชี้ตัวเองด้วยความงุนงง “ผมเป็นอะไรนะ”
เจียงหรานได้ยินชัดเจน เขาตะลึง “หืม!”
ทำไมข้างกายเขามีแต่คนเป็นผู้วิเศษ
ฉินหลิงเยี่ยนก็ขอไม่รับรู้ เขาพูดไม่ออก รู้สึกเศร้ามาก “เหล่าฟู่ นายเก่งขนาดนี้ ทำให้ฉันเป็นผู้วิเศษเล่นๆ บ้างได้ไหม”
“ฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกหมาโสด” ฟู่อวิ๋นเซินแงะมือของฉินหลิงเยี่ยนออกอย่างไม่ใยดี ดวงตาดอกท้อเหล่มอง “นายอยากเล่นด้วยเหรอ”
“ไม่ๆ ฉันก็แค่พูดไปงั้น” ฉินหลิงเยี่ยนถอนหายใจ “ฉันรู้ว่าหน้าที่ของพวกนายมันหนักหนามาก”
คนนอกเห็นเพียงว่าผู้วิเศษมีพลังเหนือมนุษย์ทั่วไปและมีสถานะที่สูงส่ง
แต่กลับไม่รู้ว่าพวกเขาต้องใช้ร่างกายต่อต้านภัยพิบัติทั้งหมด
ยิ่งมีพลังแข็งแกร่ง ความรับผิดชอบก็ยิ่งสูง
ฉินหลิงเยี่ยนรู้ว่าตัวเองทำไม่ได้ถึงขั้นนั้น
“ไม่มั้ง” ซีซาร์ค่อยๆ ตั้งสติ เขาสงสัย “บอส ผมเคยเข้าไปในสำนักผู้วิเศษกับบอสแล้ว พวกเราเดินกันหนึ่งรอบแล้วนะ แต่ก็ไม่เห็นมีความทรงจำอะไรกลับมาเลย”
“เพราะพลังของนายอ่อนลงมากแล้ว ลำพังแค่สำนักผู้วิเศษไม่เพียงพอให้นายฟื้นคืนพลังแล้ว” อิ๋งจื่อจินพูดเสียงขรึม “ผู้บัญชาการพาเขาไปที่นอกเมืองหน่อย ไปที่บ้านเก่าตระกูลตี้อู่”
“ฉันจะให้ค่ายกลฮวงจุ้ยไปด้วย ส่วนพวกอุปกรณ์ที่เหลือไปหาซื้อได้ที่เย่ว์เย่ว์”
ฟู่อวิ๋นเซินพยักหน้า “ได้”
จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว “แต่ทิ้งเธอไว้ที่นี่…”
“คุณเด” อิ๋งจื่อจินเลิกคิ้ว “ตอนนี้ถ้าพวกเราสู้กันใครชนะใครแพ้ก็ยังไม่รู้นะ”
ดวงตาดอกท้อของฟู่อวิ๋นเซินหลุบลง ยิ้มพลางพูด “ฉันต้องแพ้อยู่แล้ว”
ฉินหลิงอวี๋หัวเราะ “ตอนนี้เจ้าชะตาน้อยเป็นผู้วิเศษที่ความสามารถรอบด้านแล้ว โอกาสชนะของพวกเราเพิ่มขึ้นมาก”
มีพลังต่อสู้ แถมปรุงยาก็เป็น
ยังมีญาณพญากรณ์ขั้นเทพอันน่ากลัวที่สุดอีก
“คุณหนูใหญ่ แย่แล้วครับ เกิดเรื่องอีกแล้ว!” อยู่ๆ พ่อบ้านก็พูดขึ้น สีหน้าร้อนรน “สำนักผู้วิเศษออกประกาศว่า คณะวิศวกรรมศาสตร์แอบสร้างอาวุธขนาดใหญ่ที่พลังทำลายล้างสูงเพื่อทำลายเมืองแห่งโลกกับเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร”
“ตอนนี้ต้องการปิดคณะวิศวะ อาจารย์กิตติมศักดิ์ทุกคนต้องถูกฆ่าทิ้งครับ!”
พอคำพูดนี้ออกมาทุกคนก็สีหน้าเปลี่ยน
“เห็นทีคนบางคนก็ไม่ซึมซับบทเรียน” อิ๋งจื่อจินพูด “ฉันจะออกไปหน่อย นอร์ตัน นายไปรับอาของฉันมา พวกนายก็อยู่ที่ตระกูลเรนเกล อย่าออกไป”
รอเธอจัดการเรื่องที่คณะวิศวะเสร็จจะหาเวลาพาซู่เวิ่น ลูเอล และคนอื่นๆ ออกไปอยู่ที่ประเทศจีน
นอร์ตันทำเสียงจึ๊ “ก็ได้”
“ได้ยินหรือเปล่า เจ้าทึ่ม ฉันก็เป็นผู้วิเศษแล้ว” ซีซาร์ชักเอาใหญ่ “รอพลังกับความทรงจำของฉันกลับมา พวกเรามาสู้กัน ดูซิใครจะชนะ”
นอร์ตันกอดอก พอได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้ว ยิ้มพลางพูด “เอาสิ แต่ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ หากว่าด้วยเรื่องพลังต่อสู้ นายสู้ฉันไม่ได้”
ผู้วิเศษจักรพรรดิกับผู้วิเศษจักรพรรดินีมีพลังพิเศษเหมือนกัน ก็คือควบคุม
ถึงแม้จักรพรรดิจะไม่ใช่ผู้วิเศษสายต่อสู้ แต่พลังพิเศษของเขากลับทำให้เขากลายเป็นหัวใจสำคัญในบรรดาผู้วิเศษทั้งยี่สิบสองคนได้
จักรพรรดิ แสดงถึง ‘การปกครอง’ และ ‘อำนาจเด็ดขาดของผู้ปกครอง’
ไม่มีจักรพรรดิแล้วถึงจะถึงคราวของจักรพรรดินี
และก็เป็นเพราะจักรพรรดิหายตัวไปหลังจากสงครามศักดิ์สิทธิ์ ผู้วิเศษจักรพรรดินี ซาโรห์ วิคตอเรีย ถึงควบคุมสำนักผู้วิเศษได้
“คอยดูเถอะ” ซีซาร์จัดทรงผมตัวเอง เหลือบมองฟู่อวิ๋นเซินด้วยสีหน้าสับสน “พวกเราไปเถอะ”
ฟู่อวิ๋นเซินตบบ่าของเขา “อืม”
…
ข่าวที่คณะวิศวกรรมศาสตร์จะถูกปิดได้สร้างกระแสฮือฮาครั้งใหญ่บนเว็บดับบลิว
ประหนึ่งฟ้าผ่า
คณะวิศวกรรมศาสตร์ก่อตั้งเมื่อต้นศตวรรษที่สิบห้า ทำให้เมืองแห่งโลกก้าวเข้าสู่ยุคเทคโนโลยีเร็วขึ้น
ต่อมาเทคโนโลยีก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ชีวิตผู้คนสะดวกสบายขึ้นเรื่อยๆ
เทคโนโลยีการบินและอวกาศเจริญก้าวหน้าไปมากแล้วในเมืองแห่งโลก คนทั่วไปก็สามารถซื้อตั๋วไปท่องอวกาศได้
คณะวิศวกรรมศาสตร์มีสถานะที่สำคัญมากในสายตาของชาวเมืองแห่งโลก
[ทำไมต้องปิดคณะวิศวะ ไม่ยอมนะ!]
[ฉันเห็นด้วย พวกคนของคณะวิศวะมีแต่คนบ้า ฉันเห็นกับตาว่าพวกเขาถือปืนเลเซอร์ยิงคนบนถนน!
เกิดวันไหนหุ่นยนต์นึกคิดเองได้จะทำไง พอถึงตอนนั้นเทคโนโลยีจะทำลายพวกเรา!]
[ขำเป็นบ้า ฉันว่านี่คงเป็นฝีมือจักรพรรดินีที่คิดกำจัดคนที่เห็นต่างกับตัวเองล่ะไม่ว่า พวกเธอยังไม่เข้าใจเรื่องตอนพิธีฉลองขึ้นปีใหม่อีกเหรอ]
[ขอกระซิบ ถ้าไม่มีท่านจักรพรรดินี ใครจะควบคุมสภาพอากาศของเมืองแห่งโลกล่ะ พวกเธอจำบันทึกในหนังสือประวัติศาสตร์ไม่ได้แล้วเหรอ
เมื่อก่อนเมืองแห่งโลกแห้งแล้งติดต่อกัน ขนาดต้นไม้ในทะเลทรายก็ยังอยู่ไม่ได้ แต่ท่านจักรพรรดินีก็มาช่วยเปลี่ยนแปลง]
นี่เป็นปัญหาจริงๆ
ในเว็บดับบลิวแบ่งออกเป็นสองฝ่าย เถียงกันเรื่องนี้ไม่หยุด
ซีนายก็ร้อนใจขึ้นมาทันที เธอกระโดดลง คว้าเสื้อผ้าจะวิ่งไปข้างนอก
เพิ่งออกประตูไปสองขาก็ลอยเหนือพื้น
มีเสียงพูดอยู่เหนือศีรษะ “จะไปไหน”
“ฉันจะไปคณะวิศวะ” ซีนายดิ้น “ปล่อยฉันลงนะ อย่ามาหิ้วฉันแบบนี้!”
ไว้เธอกลับคืนสภาพเดิมเมื่อไร เธอจะอยู่ให้ห่างตาบ้านี่แน่นอน
“เธอจะไปร่วมวงอะไรกับพวกเขา” นอร์ตันใช้มือข้างหนึ่งหิ้วเธอขึ้นมา “เธอเข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างผู้วิเศษได้เหรอ”
ซีนายสีหน้าขรึมลง “แต่อาจารย์ฉัน ไหนจะนักศึกษาหลายคนอีก ปล่อยให้เกิดเรื่องกับพวกเขาไม่ได้”
ทันใดนั้นเหมือนเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ “คุณเป็นผู้วิเศษ ช่วยฉันได้หรือเปล่า คือ ไว้ฉันจะตอบแทนให้!”
“หน้าที่ของฉันในตอนนี้คือปกป้องเธอ รวมถึงคนในครอบครัวเธอด้วย” นอร์ตันเหลือบมองซีนาย “หลานสาวของเธอไปจัดการแล้ว วางใจได้ ฉันจะพาเธอกลับตระกูลเรนเกล”
วงล้อแห่งโชคชะตาในตอนนี้ไม่ใช่สาวน้อยร่างกายอ่อนแอแบบเมื่อก่อนแล้ว
Comments