ตอนที่ 833 บดขยี้! พร้อมหน้า ปีใหม่มาเยือน

จักรพรรดิหนึ่งเดียวของเมืองแห่งโลก!

ไม่มีใครต้านทานแสงอันเจิดจ้าของเธอได้ และไม่มีใครเทียบชั้นความสง่างามของเธอได้

เธอยืนอยู่ตรงนี้เหมือนภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่าน มิอาจข้ามผ่าน

ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเมืองแห่งโลกหรือเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร ต่างก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของชีวิตใหม่

แสงอาทิตย์สาดไล่ความมืดมนที่มาจากเย่ว์ฝูอี ส่องไปทั่วทุกมุมโลก

เมืองแห่งโลกก็กลับมาถูกซ่อนอีกครั้ง กลับสู่มิติที่สูงกว่า

ผู้คนในแต่ละพื้นที่เงยหน้าขึ้น บ้างก็มองดวงอาทิตย์ที่ปรากฏอีกครั้งด้วยความตกใจ ต่างไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

ภายในมหาวิทยาลัยตี้ตู ศาสตราจารย์สาขาชีวเคมีที่กำลังเร่งให้พวกนักศึกษาตั้งใจศึกษาค้นคว้าต่างก็อึ้ง

ผืนแผ่นดินตั้งกว้างใหญ่หายไปไหนแล้ว!

แต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ “นักศึกษาทุกคน พวกเราขึ้นไปดินแดนนั้นไม่ได้ แต่เดี๋ยวถึงเวลาพวกเราไปเยี่ยมชมการสร้างยานอวกาศข้ามจักรวาลได้!”

“พวกเธอลองคิดดูนะ ถ้าสร้างยานอวกาศข้ามจักรวาลสำเร็จ พวกเราก็จะไปจักรวาลอื่นได้ ที่นั่นจะต้องมีสิ่งมีชีวิตใหม่ๆ มากมายแน่นอน วิจัยได้เหมือนกัน!”

พวกนักศึกษาเหม่อมองเขา “…”

ศาสตราจารย์พูดต่อด้วยความตื่นเต้น “ดังนั้นพวกเราต้องตั้งใจศึกษาค้นคว้า สร้างคุณูปการให้การพัฒนาวิทยาศาสตร์ ไว้ถึงเวลานักศึกษาอิ๋งได้เห็น ไม่แน่อาจเอาของดีอะไรมาให้พวกเราก็ได้!”

คราวนี้พวกนักศึกษาฮึกเหิมขึ้นมาทันที พากันแสดงความคิดเห็น

“ของที่เทพอิ๋งให้จะต้องเป็นของดีแน่นอน”

“เห็นผมดกดำของศาสตราจารย์จั่วหลีหรือเปล่า นั่นน่ะเพราะได้เทพอิ๋งเลยนะ”

“จะว่าไปฉันไม่ได้เจอเทพอิ๋งนานแล้ว เหมือนเธอจะหายไปตั้งแต่เดือนกรกฎาสิงหา”

ศาสตราจารย์เช็ดเหงื่อ

โชคดีที่เขามีอิ๋งจื่อจินเป็นไพ่เด็ด

แม้เขาจะไม่รู้ว่าอิ๋งจื่อจินอยู่ที่ไหนก็ตาม

สำนักข่าวของแต่ละที่ต่างก็แย่งกันทำข่าวปรากฏการณ์นี้

สุดท้ายสรุปได้ว่าเป็นเพราะการหักเหของแสงและการสะท้อนแสง ทำให้เกิดภาพลวงตา

ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างออกอรรถรส แต่กลับไม่รู้ว่า นี่คือสถานที่ที่มีอยู่จริง

ขณะเดียวกันอิ๋งจื่อจินก็จำอดีตทั้งหมดได้แล้ว

เธอคือผู้วิเศษที่ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นคนแรก

เดอะเวิลด์

และก็เป็นเพราะไปต้านภัยพิบัติ จึงเป็นผู้วิเศษที่ดับสูญก่อนใคร

แตกต่างจากผู้วิเศษอีกสามคนที่ถือกำเนิดแรกสุด ผู้วิเศษเดอะเวิลด์มีพลังหยั่งรู้ขั้นเฉียบขาด

เธอหยั่งรู้ได้นานแล้วว่าสักวันหนึ่งในอนาคตโลกจะต้องเผชิญกับภัยพิบัติระดับทำลายล้างโลกอีกครั้ง

ต้องรวบรวมพลังของผู้วิเศษทั้งหมดถึงจะต้านได้

และเธอก็มองออกได้ในปราดเดียวว่าผู้วิเศษวันพิพากษาคือคนทรยศ

วันพิพากษาฆ่ายมทูต ใช้พลังของผู้วิเศษปลอมเป็นยมทูตได้อย่างแนบเนียน หลังจากหลอกผู้วิเศษดวงดาวได้ยังตามฆ่าผู้วิเศษคนอื่นที่เปลี่ยนภพอย่างไม่หยุดหย่อน

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้วิเศษที่ถือกำเนิดแรกสุด มีพลังที่เหนือกว่าผู้วิเศษคนอื่น จึงไม่มีคนไหนค้นพบโฉมหน้าที่แท้จริงของวันพิพากษา

ในอนาคตที่เธอมองเห็น ผู้วิเศษทั้งหมดถูกวันพิพากษาฆ่าตายยกเว้นผู้วิเศษเดวิล

โลกก็ถูกดาวเคราะห์น้อยพุ่งชน สิ่งมีชีวิตทั้งหมดสูญพันธุ์

มีแค่วันพิพากษาที่ถือดาบพิพากษาของตัวเองมองดูภาพเหตุการณ์นี้อย่างเย็นชาและไร้เยื่อใย

สิ่งเหล่านี้ที่เธอเห็นทำให้เธอทนไม่ได้

โลกเปลี่ยนแปลงไปตามวัฏจักร สรรพสิ่งก็มีกฎเกณฑ์ในการวิวัฒนาการ

ใช่ว่าผู้วิเศษวันพิพากษาจะมาตัดสินได้

แต่เธอมองเห็นไกลเกินไป

ตอนนั้นผู้วิเศษวันพิพากษายังไม่ถือกำเนิดขึ้น

ลงมือล่วงหน้าไม่ได้

เธอทำได้เพียงสร้างเมืองแห่งโลกขึ้นมาก่อน เป็นแหล่งปกป้องเชื้อไฟสุดท้ายของอารยธรรมมนุษย์

แต่นี่ก็ยังไม่เพียงพอ

กอปรกับเธอต้องไปต้านภัยพิบัติพอดี

เธอเลือกที่จะดับสูญในภัยพิบัติครั้งนี้ เพื่อกอบกู้อนาคตที่ยากจะเปลี่ยนแปลง

เธอจึงทิ้งหัวใจของเธอและพลังเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ไว้ที่เมืองแห่งโลก เพื่อปกป้องโลก

เธอคือเดอะเวิลด์

เกิดมาเพื่อโลก

ตายเพื่อโลก

หลังจากดับสูญ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่ศตวรรษ เธอก็มาเกิดเป็นผู้วิเศษอีกครั้ง

เนื่องจากบาดเจ็บสาหัส กอปรกับสูญเสียหัวใจ เธอจึงเหลือเพียงพลังหยั่งรู้ที่เฉียบขาด

พลังอื่นหายไปหมด ร่างกายก็อ่อนแอมาก

ครั้งนี้เธอคือวงล้อแห่งโชคชะตา

วงล้อแห่งโชคชะตาแสดงถึง ‘การเวียนว่ายตายเกิด’

เมื่อวงล้อแห่งโชคชะตาเริ่มหมุน โลกก็เริ่มใหม่

คลื่นก่อตัวและยุบลง ดอกไม้บานและร่วงโรย

วัฏจักรรอบใหม่ การเริ่มต้นใหม่

ด้วยเหตุนี้แม้แต่ผู้วิเศษผู้โง่เขลากับผู้วิเศษเทวทูตต่างก็ไม่เคยเจอผู้วิเศษเดอะเวิลด์

เพราะผู้วิเศษเดอะเวิลด์ดับสูญไปตั้งแต่ก่อนที่พวกเขาจะถือกำเนิด

รวมถึงเย่ว์ฝูอี

เธอย่อมคิดไปเองว่าบนโลกนี้ไม่มีผู้วิเศษเดอะเวิลด์

เดอะเวิลด์อาจเป็นแค่การสื่อถึงโลกที่พวกเขาอยู่

แต่ตอนนี้ผู้วิเศษเดอะเวิลด์ปรากฏตัวจริงๆ แล้ว!

มือของเย่ว์ฝูอีที่จับดาบพิพากษากำลังสั่น

เธอจ้องอิ๋งจื่อจินเขม็ง ทันใดนั้นได้ปล่อยพลัง!

ยกดาบพิพากษาฟันไปที่อิ๋งจื่อจินราวกับคลุ้มคลั่ง

แต่ดาบที่คมปลาบนี้ทำลายไม่ได้แม้กระทั่งเกราะป้องกันของอิ๋งจื่อจิน

กลับถูกตวัดทิ้งด้วยซ้ำ

ร่างกายของเย่ว์ฝูอีกระเด็นลอยออกไปกระแทกซากปรักหักพังของสำนักผู้วิเศษ

พลังที่เหนือกว่าเธอมากทำให้เลือดลมในอกพลุ่งพล่าน กระอักเลือดต่อเนื่อง

แต่เย่ว์ฝูอีไม่แคร์ กำมือแน่น ยกดาบขึ้นอีกครั้ง ฟันลงไปเป็นครั้งที่สอง

“พรึ่บ!”

อิ๋งจื่อจินลืมตาขึ้น

เธอแค่เหลือบมองเย่ว์ฝูอีแล้วพูดขึ้น “ทำลาย”

“เปรี้ยง!”

เกิดเสียงดังสนั่นกลางท้องฟ้า

หลิงเหมียนซีเห็นดาบสีเงินในมือเย่ว์ฝูอีหักครึ่งอย่างชัดเจน

มีเสียงดัง “เปรี้ยง” อีกหลายครั้ง ดาบแหลกละเอียดในชั่วพริบตา

ร่วงกราวลงพื้น

เย่ว์ฝูอีสีหน้าเปลี่ยนไปมาก!

เธอแตกต่างจากผู้วิเศษคนอื่นตรงที่เธอถือกำเนิดมาพร้อมดาบพิพากษา

แม้แต่ผู้โง่เขลากับเทวทูตก็ไม่มีอาวุธแบบนี้

และคนที่สามารถทำลายดาบพิพากษาได้เพียงดีดนิ้ว…

เย่ว์ฝูอีไม่โง่ เธอเดาออกได้ทันที

ปากเธอสั่น “เดอะ เวิลด์!”

เป็นครั้งแรกที่เย่ว์ฝูอีตื่นตกใจ ปั้นหน้าเย็นชาไม่ออก

มันเรื่องอะไรกัน

มีผู้วิเศษเดอะเวิลด์จริงๆ เหรอ!

เป็นไปไม่ได้!

ไม่

ไม่ว่าอิ๋งจื่อจินจะเป็นเดอะเวิลด์หรือไม่ พลังก็นำเธอไปไกลแล้ว

เธอสู้โดยตรงไม่ได้

สายตาของเย่ว์ฝูอีเย็นชา ปล่อยพลังไปทางเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร

แต่ทว่า…

ฟู่อวิ๋นเซินที่หลุดพ้นจากการสกัดจุดได้กำมือแน่น อยู่ๆ ก็หัวเราะ

เขาหวดหมัดเข้าใส่เย่ว์ฝูอี

“พลั่ก!”

เย่ว์ฝูอีถูกต่อยกระเด็นลงพื้น ครั้งนี้ลุกขึ้นมาไม่ได้ในเวลาสั้นๆ

พลังของผู้วิเศษเดวิลก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น!

ฟู่อวิ๋นเซินละสายตากลับมา เดินขึ้นหน้า

เขาเลิกคิ้ว “เด็กน้อยเดอะเวิลด์ ยินดีด้วยนะ”

อิ๋งจื่อจินหันกลับไป เลิกคิ้วใส่เหมือนกัน “เด็กน้อยเดวิล ยินดีด้วยเช่นกัน”

“เมื่อกี้ฉันก็นึกออกหลายเรื่อง” ฟู่อวิ๋นเซินหลุบตาลง หัวเราะเบาๆ “นึกได้ว่าสาเหตุที่ฉันกับเธอถือกำเนิดมันเหมือนกัน”

“อืม” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเบาๆ “ส่วนวันพิพากษาอยู่ในความควบคุมของฉัน”

ผู้วิเศษลำดับที่ยี่สิบสองจากยี่สิบสองคน ผู้วิเศษเดอะเวิลด์

พลังพิเศษ ประทานและยึดคืน!

นอกจากผู้วิเศษเดวิลแล้ว ต่อให้เป็นผู้วิเศษที่ถือกำเนิดสี่คนแรกสุด พลังที่พวกเขาได้รับทั้งหมดก็ล้วนมาจากการประทานของเดอะเวิลด์

หากไม่มีเดอะเวิลด์ก็ไม่มีทางมีผู้วิเศษเหล่านี้

แต่ผู้วิเศษเดวิลไม่เหมือนกัน เขาเกิดมาเพื่อรับมือกับภัยพิบัติ

จึงมีพลังต่อสู้ที่เฉียบขาด

ชั่วขณะที่อิ๋งจื่อจินได้หัวใจกลับคืน พลังต่อสู้ของฟู่อวิ๋นเซินก็เพิ่มไปถึงจุดสูงสุดเช่นกัน

จัดการแค่เย่ว์ฝูอี แม้แต่นิ้วมือสักนิ้วก็ไม่ต้องใช้

เย่ว์ฝูอีฝืนลุกขึ้น

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ปล่อยพลังอีกครั้งเพื่อทำตามแผน

อิ๋งจื่อจินก็พูดขึ้น “ยึดคืน”

เสียงของอิ๋งจื่อจินดังสะท้อนไปทั่วทั้งเมืองแห่งโลก

ดุจข่าวดีที่มาจากแดนไกล บารมีกึกก้อง มาเยือนอย่างช้าๆ

พลังพิเศษของผู้วิเศษวันพิพากษา รวมถึงพลังความตายที่เธอขโมยยมทูตมา ได้ถูกเดอะเวิลด์ยึดคืนในเวลานี้!

“ตุบ!”

ไม่มีพลังช่วยค้ำจุน ในที่สุดสองขาของเย่ว์ฝูอีก็งอลง คุกเข่าบนพื้น

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก

ฉินหลิงอวี๋อึ้งก่อน ตามมาด้วยความดีใจ “สำเร็จแล้ว! พวกเราทำสำเร็จแล้ว!”

“ใช่ พวกเราทำสำเร็จแล้ว” อวี้เสวี่ยเซิงยิ้มบาง “นึกไม่ถึงว่าคุณอิ๋งจื่อจินเป็นผู้วิเศษเดอะเวิลด์”

“เธอคือเดอะเวิลด์…” เย่ว์ฝูอีเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก พูดเสียงสั่น “แต่เดอะเวิลด์ไม่ควรมีตัวตนอยู่ด้วยซ้ำ!”

สาเหตุที่ในบรรดาผู้วิเศษสี่คนแรกสุดที่ถือกำเนิดมีเดอะเวิลด์อยู่ด้วยเป็นเพราะผู้วิเศษคนอื่นไม่เคยเห็นเดอะเวิลด์

จึงคิดกันเอาเองว่าเดอะเวิลด์ก็เป็นผู้วิเศษที่ถือกำเนิดแรกสุดเหมือนกัน

เย่ว์ฝูอีกล้าตามฆ่าผู้วิเศษคนอื่นในนามเทวทูตอย่างไม่เกรงกลัวก็เพราะพลังของเธอแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้วิเศษที่เหลืออยู่

แต่ตอนนี้!

“ในเมื่อเธอคือเดอะเวิลด์ เธอไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้โลกกลายเป็นสภาพไหนแล้ว” อยู่ๆ เย่ว์ฝูอีก็อารมณ์รุนแรงขึ้นมา “ในเมื่อเธอคือเดอะเวิลด์ ทำไมเธอไม่ไปต้านภัยพิบัติ ทำไมคนที่ดับสูญถึงเป็นเพื่อนแท้ของฉัน!”

“ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายให้เธอฟัง” อิ๋งจื่อจินพูด “แล้วก็อย่าเอาผู้โง่เขลากับเทวทูตมาเป็นข้ออ้าง เธอยังไม่คู่ควร”

เย่ว์ฝูอีดวงตาเบิกโพลง “เดอะ เวิลด์!”

“ถ้าเธอเห็นผู้โง่เขลากับเทวทูตเป็นเพื่อนแท้ของเธอจริงๆ เธอจะไม่มีทางทำขนาดนี้” สายตาของอิ๋งจื่อจินเย็นชา “พวกเขาปกป้องโลกด้วยชีวิต แต่เธอกลับทำลายโลกที่พวกเขาหวงแหนด้วยมือของเธอเอง”

เย่ว์ฝูอีตัวสั่น

“แน่นอน” อิ๋งจื่อจินโน้มตัวลง กดดันเข้าไปใกล้ “วันพิพากษา ผู้วิเศษที่ถือกำเนิดสี่คนแรก เธอมีพลังหยั่งรู้ในระดับหนึ่ง”

“ตอนที่ผู้โง่เขลากับเทวทูตดับสูญ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะหยั่งรู้ไม่ได้ ทำไมเธอถึงไม่ไปหาคู่รัก เลือกให้ร่วมชีวิตล่ะ เธอก็แค่ทำเพื่อตัวเธอเอง”

ทันใดนั้นร่างกายของเย่ว์ฝูอีก็สั่นอย่างรุนแรง ในที่สุดสีหน้าก็เริ่มซีดลง

พลังร่วมชีวิตของผู้วิเศษคู่รักเป็นสิ่งไร้ประโยชน์ในสายตาของเธอ

และด้วยความอวดดีของเธอ เธอไม่มีทางไปขอความช่วยเหลือจากผู้วิเศษคนอื่น

อีกทั้งในสถานการณ์แบบนั้น หากร่วมชีวิต เกรงว่าพลังของเธอก็จะหายไป

“อย่าพูดให้ตัวเองดูยิ่งใหญ่จิตใจโอบอ้อมอารีนักเลย” อิ๋งจื่อจินพูด “และก็เลิกอ้างชื่อผู้โง่เขลากับเทวทูตมาปลอบใจว่าตัวเองทำถูกแล้วสักที”

ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเองคนเดียว

ก็แค่หาเหตุผลให้ตัวเองดูดี

สีหน้าของเย่ว์ฝูอีเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว แม้แต่อวัยวะบนใบหน้าก็เริ่มบิดเบี้ยว

ก่อนหน้านี้ต่อให้รู้ว่าอิ๋งจื่อจินคือเดอะเวิลด์ เธอก็ไม่ได้ตื่นตระหนกขนาดนี้

แต่ตอนนี้อิ๋งจื่อจินมองออกทุกความคิดที่อยู่ในใจเธอ ยกข้ออ้างทั้งหมดออกมาประจาน

เย่ว์ฝูอีกัดฟันกรอด เลือดไหลออกจากมุมปากทีละหยด “เดอะเวิลด์ เธอ…”

คำพูดถูกหยุดไว้แค่นี้

อิ๋งจื่อจินพูดขึ้นอีกครั้ง ยังคงออกคำสั่งสั้นๆ

“ตาย”

เป็นเพียงเรื่องในชั่วพริบตา ร่างกายของเย่ว์ฝูอีล้มพับไป

ไม่มีแม้แต่ส่งเสียง

ผู้วิเศษลำดับที่ยี่สิบเอ็ด ผู้วิเศษวันพิพากษา ดับสูญ!

ออกคำสั่งต่อเนื่องสองสามครั้งอิ๋งจื่อจินก็ต้องใช้พลังไปมากเหมือนกัน

เธอค่อยๆ หายใจ ไม่กี่วินาทีถัดมาถึงรู้สึกดีขึ้น

จากนั้นถึงเดินเข้าไปหาพวกฉินหลิงอวี๋ ยกมือขึ้น “ฉันจะรักษาบาดแผลให้พวกเธอ”

ไม่นานพวกผู้วิเศษก็หายดี

หลิงเหมียนซีมองเย่ว์ฝูอีที่นอนตายอยู่บนพื้น สีหน้าหม่นลง

“พวกเราชนะแล้ว แต่…” ฉินหลิงอวี๋อุ้มอัลไคด์ขึ้นมา พูดเสียงเบา “คนเหล่านี้กลับมาไม่ได้แล้ว”

อิ๋งจื่อจินเงียบไปชั่วครู่

อยู่ๆ เธอก็นึกถึงคำพูดที่ผู้โง่เขลาเคยบอกไว้

‘เจ้าชะตาน้อย ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องหยุดยั้ง หลังจากพวกเราไปแล้ว พวกเธอต้องก้าวเดินไปข้างหน้า’

คนบางคนไม่กลับมาอีกแล้ว

แต่พวกเขาจะสานต่อปณิธานของคนเหล่านี้สืบต่อไป

ทันใดนั้นได้มีเสียงร้องตะโกนด้วยความดีใจ

“อาอิ๋ง!”

“คุณอิ๋ง!”

“เสี่ยวเหมียน!”

เนี่ยอี้ ฉินหลิงเยี่ยน และพวกซีนายกำลังวิ่งมาทางนี้

หลิงเหมียนซีดวงตาเปล่งประกาย กระโจนเข้าไปหา “อี้อี้น้อย!”

เนี่ยอี้รับเธอไว้อย่างมั่นคง กอดอยู่สักพักกว่าจะปล่อยออก

เขายื่นมือออกไป พูดเสียงขรึม “ดูสิ มือผมยังสั่นอยู่เลย”

“รู้แล้วๆ” หลิงเหมียนซียิ้มตาหยี “ตาแฟนซื่อบื้อ”

เนี่ยอี้ “…”

ซีนายลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็เอานิ้วจิ้มหลังนอร์ตัน “เอ่อคือ คุณ ไม่เจ็บใช่ไหม”

“ทำไม เป็นห่วงเหรอ” นอร์ตันกอดอก หันกลับไป “นี่วิ่งมาถามโดยเฉพาะเหรอ”

ซีนายเงยหน้า “ฉันวิ่งมาเพราะเป็นห่วงอาอิ๋ง เลยถือโอกาสถามคุณด้วย”

“พอเถอะ ทำมาปากไม่ตรงกับใจ” นอร์ตันทำเสียงจึ๊ “อนุญาตให้เป็นห่วงได้แปบนึง”

พอได้ยินแบบนี้ซีนายก็สะบัดอุปกรณ์ในมือทิ้งอย่างไม่ใยดี เดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

คนอะไร นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อยาถอนพิษ เธอไม่อยากจะเสวนากับเขาหรอก

นอร์ตันหรี่ตามองเด็กผู้หญิงขาสั้นที่วิ่งไปข้างหน้า

ซีซาร์ยังคงอุ้มตี้อู่เย่ว์ไว้

เขามองเจ้าทึ่มนอร์ตันแล้วมองซีนายที่ร่างกายเป็นเด็กหกขวบ

เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็เหมือนไม่เข้าใจ

แต่นี่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการที่เขารู้สึกสะใจ “เจ้าทึ่มเอ๊ย นายก็มีวันนี้เหรอวะ!”

ฟ้าเป็นพยาน ตอนศตวรรษที่สิบแปดเขาถูกนอร์ตันทำเจ็บแสบไว้ยังไง

ตอนนี้ในที่สุดก็ได้ล้างแค้นแล้ว

นอร์ตันเหล่มองซีซาร์ “พอกันแหละ”

ซีซาร์ “?”

เกี่ยวอะไรกับเขาด้วย

คางของอิ๋งจื่อจินเกยอยู่บนบ่าของฟู่อวิ๋นเซิน “พี่ชาย”

“หืม?”

“ขอนอนหน่อยนะ เหนื่อย อีกสามชั่วโมงปลุกฉันด้วย”

ยังมีภัยพิบัติที่เธอต้องไปต้าน

“นอนเถอะ” ฟู่อวิ๋นเซินกอดเธอ ลูบศีรษะเธอพลางพูด “เธอเหนื่อยมากแล้วจริงๆ เมื่อก่อนก็โดดเดี่ยวมากใช่ไหม”

เดอะเวิลด์ถือกำเนิดเร็วขนาดนั้น

เธอต้องต้านภัยพิบัติทั้งหมดอยู่คนเดียว

มีเหรอจะไม่เหนื่อย

อิ๋งจื่อจินพิงอกของเขา หลับตาลงสักพัก อยู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น “อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่เทพพยากรณ์หรอก”

ฟู่อวิ๋นเซินก้มมอง น้ำเสียงแหบแห้ง “หืม?”

“ตอนที่ฉันเป็นเดอะเวิลด์ ฉันไม่เห็นนายกับอนาคตของฉัน” อิ๋งจื่อจินหลับตาลงอีกครั้ง ซุกอกของเขา “ฉันอยากฟังนิทาน”

เขายิ้ม “ได้เลย”

…

อีกด้านหนึ่ง

สำนักงานใหญ่ไอบีไอ

ลิซิเนียสกำลังประชุมออนไลน์กับมหาวิทยาลัยนอร์ตัน

ภายในห้องประชุม รองประธานไดอา แอนโทนี่ผู้บัญชาการกองทัพอากาศ ไป๋เจี้ยง และผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ ต่างก็อยู่กันครบ

แต่ละคนแต่งตัวมาเต็มยศ เคร่งเครียดผิดปกติ

“ทางมหาวิทยาลัยนอร์ตันส่งข่าวมาว่า ดาวเคราะห์น้อยที่ใหญ่ที่สุดดวงนั้นมีรัศมีถึงเก้าสิบกิโลเมตรแล้ว” ลิซิเนียสพูดเสียงขรึม “ยังคงไม่มีวิธีหยุดยั้งการมาของมันได้”

“จุดที่ดาวเคราะห์น้อยจะพุ่งชนคือมหาสมุทรแอตแลนติกกับทวีปยุโรป” ไดอาพูด “พวกเราอพยพคนที่นี่ไปอยู่อีกครึ่งซีกโลกก่อนดีกว่า”

“ไม่มีประโยชน์” ไป๋เจี้ยงส่ายหน้า “พอถึงเวลาพุ่งชน ตราบใดที่อยู่บนโลกก็หนีไม่รอดหรอก”

ทุกคนเงียบลงทันที

งั้นควรทำยังไง

เรื่องนี้บรรดาพลเมืองโลกยังไม่รู้

อีกทั้งเป็นช่วงข้ามปี หลายคนออกไปเฉลิมฉลองข้างนอก

ลิซิเนียสหันไปมอง ด้านนอกอาคารของไอบีไอมีพลุถูกจุด

แอนโทนี่เกาหัว แต่ก็มองในแง่ดี “ในเมื่อเปลี่ยนแปลงภัยพิบัติธรรมชาติไม่ได้ งั้นก็มีแค่การยอมรับมันไปเลย”

เขาโอบบ่าลิซิเนียสอย่างใจๆ “ดูสิ พวกเรายังได้ตายด้วยกันนะ อย่างน้อยก็มีเพื่อน”

ลิซิเนียส “…หุบปากเถอะ”

ในขณะที่พวกเขาคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆ ก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

[แจ้งเตือน! แจ้งเตือน! ตรวจพบความเร็วของดาวเคราะห์น้อยรหัส 01 เพิ่มขึ้น]

[รัศมีอยู่ที่ 110km นับถอยหลัง 10 9 8.]

[…3 2 1!]

ภายในห้องประชุมของมหาวิทยาลัยนอร์ตันกับไอบีไอ แผ่นหลังของทุกคนหดเกร็ง

“ติ๊ง!”

เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขสิบสอง

ปีใหม่มาถึง

เวลา : 1 มกราคม ศูนย์นาฬิกาศูนย์นาทีศูนย์วินาที