ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1344
รายการคืนส่งปียังดำเนินต่อไป
คนจีนทั่วโลกยิ่งดูยิ่งคึกคัก!
สำหรับรายการคืนส่งปีในปีก่อนๆ หลายคนต้องเหนื่อยแล้วเพราะความแตกต่างของช่วงเวลาไทม์โซน มีผู้ชมบางส่วนดูไม่จบ หรือต้องเข้านอนไปก่อน แต่ปีนี้กลับต่างออกไป แม้ดึกมากแล้ว แต่ผู้ชมก็ยังคงตาสว่าง ไม่มีใครยอมละสายตาไปจากทีวีเลยแม้แต่คนเดียว!
โคตรสนุก!
รายการคืนส่งปีปีนี้แม่งทำให้โคตรติดเลย!
ยิ่งดูยิ่งหยุดไม่ได้!
เร็วสิ ต่อไปจะเป็นรายการอะไร!
เร็วๆๆๆๆ รอไม่ไหวแล้ว!
อ๊ะ ว่าแต่เซี่ยงเซิงล่ะ? รายการคืนส่งปีผ่านไปเกือบครึ่งแล้ว ยังไม่มีเซี่ยงเซิงอีก?
รายการภาษามักเป็นรายการที่ทุกคนให้ความสนใจที่สุด กระทั่งตอนนี้ รายการปรากฏออกมาเกือบหมดแล้ว ทั้งการเต้น การร้องเพลง กายกรรม มายากล ละครตลก เว้นแต่เซี่ยงเซิงที่ยังไม่มีเลยสักรายการ หลายคนจึงกำลังรอคอยอยู่
……
บนจอ
พิธีกรประกาศ
ในที่สุด รายการเซี่ยงเซิงรายการแรกก็มาแล้ว!
นี่คือรายการคืนส่งปี ต้องดูแลภาพรวม ทั้งยังดูแลแต่ละรายการ ก่อนหน้านี้ ‘กวนอิมพันมือ’ และ ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ก็ดึงน้ำตาคนไปได้หลายคน แต่ทว่าพวกเขาย่อมไม่มีทางให้ทุกคนรู้สึกแต่ความเศร้า ต้องใช้รายการภาษาออกมาผ่อนคลายบรรยากาศบ้าง ซึ่งการนำเรื่องตลกออกมาในช่วงเวลาแบบนี้ยิ่งลำบากยิ่งกว่า ถ้าไม่ใช่รายการที่ดีจริงๆ ย่อมยากที่จะทำได้ตามความคาดหวังของเหล่าผู้ชม และยากที่จะดึงอารมณ์ของคนกลับมาจากรายการก่อนหน้า
แน่นอนว่าเรื่องนี้ จางเย่ย่อมพิจารณาไว้อย่างรอบคอบแล้ว
ผลงานชิ้นนี้ เขามีความมั่นใจเต็มร้อย!
……
ณ วงการเซี่ยงเซิง
ในกลุ่มแช็ตเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง
“นักแสดงพวกนี้ไม่มีศักดิ์ศรี!”
“หึ ไอ้หนุ่มเสี่ยวหูคนนั้นน่ะช่างเถอะ แต่แม้แต่เหล่าหลิวเหล่าหลี่ก็ไปสงบศึกกับจางเย่แล้วเหมือนกัน? ไร้ศักดิ์ศรีจริงๆ!”
“กิ่งมะกอกยื่นมาจากรายการคืนส่งปี คิดว่าพวกเขายังปฏิเสธได้หรือ?”
“เหล่าหลิวเหล่าหลี่น่ะ ก่อนนี้ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับจางเย่ ดูเหมือนพวกเขาจะฉลาดนะ ตอนนั้นที่วงการเราประณามจางเย่พวกเขาก็ไม่ได้เข้าร่วมด้วย”
“มาดูสิว่าพวกเขาจะมีเซี่ยงเซิงอะไรออกมาเล่น”
“ไม่สนุกแน่”
“เหอะๆ จางเย่เขียนเซี่ยงเซิงแบบปกติได้ด้วยเรอะ!”
“ใช่ บทของจางเย่น่ะมีแต่ความหยาบคาย ใช้ขึ้นเวทีไม่ได้หรอก!”
……
ในอินเทอร์เน็ต
คนไม่น้อยต่างกำลังคุยกันเรื่องนี้อยู่
“เซี่ยงเซิงมาแล้ว!”
“รออยู่นานแล้ว!”
“สคริปต์เซี่ยงเซิงก็เป็นจางเย่เขียนให้เหรอ?”
“อืม จากเขาหมดเลย”
“แล้วจะสนุกเหรอ?”
“เอ่อ เซี่ยงเซิงของจางเย่ออกจะ…”
“ใช่ เขาจะเขียนบทเซี่ยงเซิงของรายการคืนส่งปีได้เหรอ?”
“ใครจะไปรู้ล่ะ?”
“เซี่ยงเซิงชิ้นนี้มีตั้งห้าหกคนเลยเหรอ? แล้วจะแสดงกันยังไงน่ะ?”
“นี่เป็นเซี่ยงเซิงแรกของปีนี้ มาดูก่อนเถอะว่าเป็นยังไง”
แต่ทว่าทุกคนก็ต้องตะลึงเมื่อรายการเซี่ยงเซิงฉายบนหน้าจอ!
……
บนจอโทรทัศน์
แถบตัวอักษรปรากฏขึ้น
นักแสดงเซี่ยงเซิงชื่อดัง หลี่เซียงฉีปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะ
เขาเป็นชายร่างอวบ ท่าทางขบขัน แค่เขาปรากฏตัวออกมาก็ทำให้ทุกคนอยากหัวเราะแล้ว
หลี่เซียงฉีเล่นบท ‘หัว’
หัว “อา ขอบอกทุกคนหน่อย เมื่อคืนฉันฝัน ฝันประหลาดมาก ฝันถึงประสาทสัมผัสทั้งห้า ตั้งแต่…”
ตา “สวัสดีหัว!”
หัว “หือ?”
ตา “ฮ่าๆ ฮ่าๆ!”
หัว “สวัสดี สวัสดี!”
ตา “จำฉันได้ไหม?”
หัว “ฉันไม่แน่ใจ! ขอถามหน่อยคุณแซ่อะไร?”
ตา “แซ่ตา”
หัว “อะไรนะ?”
ตา “ตา”
หัว “ในบรรดาร้อยแซ่มีแซ่ของนายด้วยเหรอ?”
ตา “แถวแรกเลย”
หัว “ตรงไหน?”
ตา “จ้าว เฉียน ซุน ตา”
หัว “ไม่เคยได้ยิน! จ้าว เฉียน ซุน ตา? จ้าวเฉียนซุนหลี่ต่างหาก!”
ตา “อ้อ โจวอู๋เจิ้งตา!”
หัว “โจวอู๋เจิ้งหวัง!”
ตา “เฝิงเฉินฉู่ตา”
หัว “หยุดเล่นได้แล้ว! ไม่กลัวเล่นจนตาบอดเรอะไง?”
ตา “ไม่นะ ฉัน…”
หัว “นายชื่ออะไรนะ?”
ตา “ฉันชื่อตา”
หัว “ตา?”
ตา “ช่าย!”
หัว “ไอ้หยา มีคนเรียกแบบนั้นด้วยงั้นเรอะ? หือ?”
ตา “งั้นนายเรียกไอ้นี่อะไร?”
หัว “อย่าจับ! เกิดทำเสียแล้วฉันจะไปหาเปลี่ยนที่ไหน?”
ตา “งั้นนายเรียกนี่ว่าอะไร?”
หัว “นั่นตาฉัน”
ตา “ฉันก็คือตาของนายไง”
ไม่นานจากนั้น ประสาทสัมผัสทั้งห้าก็ขึ้นเวทีทีละคน และเริ่มถกเถียงกันไม่หยุด!
……
เหล่าผู้ชมในห้องส่ง
“ฮ่าๆๆๆ!”
“ไอ้หยา ไม่ไหวแล้ว!”
“ขำจะตายแล้ว!”
“ท้องแข็งหมดแล้ว!”
“ฮ่าๆๆๆ!”
……
ที่บ้านยายของจางเย่
แม่เขาหัวเราะลั่น เอามือกุมท้องคู้ตัวลง
น้องสาวทั้งสามของเขาก็หัวเราะจนตัวโยน
“พรืด!”
“ฮ่าๆๆๆ!”
“ขำมาก!”
“พี่เทพมากจริงๆ!”
……
ในอินเทอร์เน็ต
“สุดยอด!”
“ขอคุกเข่าให้เลย!”
“ฉันด้วย ยอมแล้วจ้า!”
“ถึงจะไม่มีคำสแลง แต่ก็ยังขำ!”
“รูปแบบแปลกใหม่ แต่ภาษากับมุกตลกกลับยังเป็นตามขนบ!”
“จางเย่เขียนมุกตามขนบได้ด้วยเหรอ? แถยังทำได้ดีขนาดนี้เลย?”
“นั่นสิ คิดว่าจะเขียนเป็นแต่มุกหยาบคายเหมือนแต่ก่อนซะอีก!”
“ฮ่าๆๆ สนุกเป็นบ้าเลย! เป็นเซี่ยงเซิงที่ยอดเยี่ยมมาก!”
“เซี่ยงเซิงตามขนบก็สนุกได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!”
“จางเย่ตอกหน้าวงการเซี่ยงเซิงอีกแล้ว!”
“ไอ้หยา ขำจนน้ำตาไหลแล้ว!”
……
ขณะนั้นทั้งวงการเซี่ยงเซิงเงียบสนิท
ถังต้าจางหน้าคร่ำเครียดไม่พูดจาสักคำ
นักแสดงเซี่ยงเซิงตามขนบคนอื่นๆ ที่ไม่ได้ขึ้นเวทีรายการคืนส่งปีก็โกรธจนหน้าเขียว!
ไม่เห็นสิ่งที่อยากจะเห็น!
เป็นไปได้ยังไง!
จางเย่แต่งเองเหรอ?
บทแบบนี้เขาก็แต่งได้ด้วย?
กลายเป็นว่า ไม่ใช่ว่าเขาจะเขียนบทให้งานใหญ่ไม่ได้?
ทั้งรูปแบบแปลกใหม่!
แนวคิดโดดเด่น!
ตบมุกบ่อย!
แต่ก็ยังมีพลังงานเชิงบวก ฟังแล้วไม่ระคายหู!
แม้แต่คนในวงการเซี่ยงเซิงที่มองเขาในแง่ลบ ก็ยังหาจุดตำหนิเซี่ยงเซิงของจางเย่ชิ้นนี้ไม่ได้ นี่คือสิ่งที่พวกเขาตกตะลึงที่สุด!
……
ในห้องควบคุมการถ่ายทำ
เสี่ยวหวังปรบมือด้วยความยอมรับนับถือ พลางกระซิบ “เซี่ยงเซิงชุดนี้ขำมาก ฉันดูทีไรก็หัวเราะเกือบตาย!”
ฮาฉีฉีก็พูดเบาๆ “ใช่ แปลกใหม่มาก”
จางเย่ที่ยืนข้างๆ พวกเธอได้ยินเข้า ก็อดแปลกใจไม่ได้ แปลกใหม่เหรอ? ถ้าพวกเธอรู้ว่าเซี่ยงเซิงชิ้นนี้เป็นรายการเก่าตั้งแต่เมื่อสิบกว่าปีก่อนในโลกของเขา อยากรู้นักว่าพวกเธอจะมีสีหน้าอย่างไร
จางเย่ใคร่ครวญอยู่นานว่าจะใช้เซี่ยงเซิงบทไหนดีสำหรับรายการคืนส่งปีของปีนี้ เขาเขียนบทออกมามากมาย แต่ก็ตัดทิ้งไป เพราะไม่เห็นว่ามีชิ้นไหนเหมาะสม สุดท้ายได้แต่กัดฟัน นำผลงานชั้นครูชิ้นนี้ออกมาดึงเรตติ้งช่วยรายการคืนส่งปี
ปรมาจารย์หม่าจี้
ห้าสัมผัสถกเถียง!
การแสดงชิ้นนี้ตะลึงใจผู้คน ทำให้ได้รับเสียงเชียร์อย่างหนาแน่น!
Comments