วันต่อมา

ช่วงเช้า

ครอบครัวของคุณอู๋ตื่นขึ้นมาก็พบว่าจางเย่ไม่รู้ออกไปที่ไหนแล้ว

หลี่ฉินฉินแปลกใจ “เย่น้อยกลับไปเมื่อคืนเหรอ?”

อู๋เจ๋อชิงพูด “เปล่าค่ะ พักที่ห้องตะวันตกกับหนู”

อู๋ฉางเหอ “แล้วเขาไปไหน? ข้าวเช้าก็ทำเสร็จแล้ว”

“เมื่อวานพวกลูกสองคนคุยอะไรกันเหรอ?” หลี่ฉินฉินถาม “แม่เห็นว่าคุยกันตั้งค่อนคืนเลย”

อู๋เจ๋อชิงหัวเราะเล็กน้อย “ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่คุยเรื่องลูกกันเท่านั้น”

ขณะนี้เองก็มีเสียงจอดรถดังมาจากด้านนอก

จากนั้นจางเย่ก็เดินเข้ามา และเริ่มลากถุงใบใหญ่และเล็กมาด้วย

หนึ่งใบ

สามใบ

ห้าใบ

และยังมีกล่องใบใหญ่อีกหลายกล่อง

หลี่ฉินฉินตกใจจนแทบกระโดด “ไอ้หยา ทำอะไรน่ะ?”

จางเย่หัวเราะฮาๆ “แม่ครับ ผมซื้อผ้าอ้อมมาให้ลูก แล้วยังมีเสื้อผ้า ช่วงอายุไม่กี่เดือน หนึ่งขวบ สองขวบ ผมเห็นว่าอันไหนดีก็ซื้อมาหมดเลย” จากนั้นเขาก็เปิดถุงใบหนึ่ง “ดูผ้าอ้อมตัวนี้สิว่าดีแค่ไหน อย่าไปเชื่อสินค้าจากต่างประเทศเลย ซื้อของประเทศเราดีที่สุด อ้อใช่แล้ว แม่ครับ อย่าไปซื้อของที่ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตอีกนะครับ นั่นมันพวกเกาหลีมาเปิด มันไม่ปลอดภัย”

อู๋ฉางเหอพูดขึ้น “ร้านล็อตเต้ทั่วปักกิ่งถูกแกทำจนโดนสั่งปิดไปแล้วไม่ใช่เหรอ อยากไปก็ไปไม่ได้แล้ว เฮ้ย แล้วซื้อมาทำไมเยอะแยะ?”

จางเย่ตื่นเต้น “ซื้อเตรียมไว้เยอะๆ ไง”

หลีฉินฉินหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “เร็วเกินไปแล้ว ยังไม่คลอดเลย”

“ไม่เร็วนะครับ” จางเย่ “ต้องเตรียมไว้แต่เนิ่นๆ”

อู๋เจ๋อชิงยิ้ม “ให้เขาซื้อเถอะค่ะ เตรียมไว้ก่อนก็ดีเหมือนกัน”

หลี่ฉินฉินรีบมากำกับ “ก็ได้ เอามาวางในห้องนี้ ห้องนี้”

ของในรถคันใหญ่ถูกขนลงมาหมดแล้ว ทันใดนั้นจางเย่ก็ตบหน้าผากตัวเอง “ไอ้หยา ดูสมองผมสิ ลืมซื้อเปลเด็กรถเข็นเด็กไปได้ไง เอาแบบนี้แล้วกัน คืนนี้ผมไปดูที่ร้าน ถ้ามีอันไหนคุณภาพดี ผมจะซื้อกลับมา”

หลี่ฉินฉินฝืนยิ้ม “ค่อยซื้อทีหลังก็ได้”

อู๋เจ๋อชิงกลับพูดว่า “รถเข็นเด็กซื้อที่มันเบาหน่อยนะ เอาที่เข็นขึ้นลงได้สะดวก”

“ได้เลย เข้าใจแล้ว” จางเย่พูด “งั้นผมไปทำงานก่อนนะ นัดคนไว้แล้ว”

หลี่ฉินฉินรั้งเขาไว้ “อย่าเพิ่งสิ กินข้าวก่อนค่อยไป”

อู๋เจ๋อชิง “ให้เขาไปเถอะค่ะ ช่วงนี้งานเขายุ่งมาก”

จางเย่หัวเราะ “ใช่ครับ ตอนเย็นผมจะกลับมากินนะ”

หลี่ฉินฉิน “เฮ้อ งั้นขับรถดีๆ นะ”

“เข้าใจแล้วครับแม่” จางเย่ว่าแล้วรีบออกไป

……

เวลาสิบโมงครึ่ง

ที่สตูดิโอ

เมื่อจางเย่มาถึง คนที่เขานัดไว้ก็มาถึงก่อนแล้ว

เขาคือหูเฟยจากสถานี BTV และเป็นหัวหน้าเก่าของจางเย่

จางเย่ยิ้ม “พี่หูมาแล้วเหรอ?”

หูเฟยชี้เขา “โทรหาฉันดึกดื่นให้ฉันมาหา แต่เธอกลับดีนัก ยังจะให้ฉันมารอเธออีกเรอะ?”

“ฮ่า ตอนเช้าไปซื้อของมานิดหน่อยน่ะครับ ก็เลยมาช้า” จางเย่เชิญให้เขานั่งลง “พวกผ้าอ้อม รถเข็นเด็ก ผมเลือกซื้อเองหมดเลย”

หูเฟยมองเขาด้วยรอยยิ้ม “ก็ได้ พอจะเป็นพ่อคนก็ไม่เหมือนคนเดิมแล้ว รู้จักเธอมาหลายปี ไม่เคยเห็นเธอไปห้างเพื่อซื้อของด้วยตัวเองเลย” หยุดครู่หนึ่งเขาจึงถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ตอนโทรไปก็ไม่ยอมบอก มีลับลมคมในอะไรกัน”

จางเย่ยิ้ม “มีข้อตกลงครับ”

หูเฟยตกใจ “ข้อตกลง?”

จางเย่มองเสี่ยวหวังที่อยู่ไม่ไกล “เสี่ยวหวัง เอกสารล่ะ?”

“ปริ๊นแล้วค่ะ” เสี่ยวหวังรีบหยิบมา

จางเย่รับมา และยื่นให้หูเฟย “คุณลองดู”

หูเฟยสวมแว่นตาและมองดูสัญญาอย่างสงสัย จากนั้นเขาก็อึ้งไป เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ “จางเอ้อร์ เธอหมายความว่ายังไง?”

จางเย่ยิ้ม “หนังสือมอบอำนาจ ‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์’ และ ‘ไอแอมอะซิงเกอร์’ ผมจะไม่ถือลิขสิทธิ์ไว้อีกแล้ว หลังจากคำนวณดูนี่ก็ใกล้ถึงเวลาถึงซีซั่นสองของรายการ ‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์’ แล้ว ‘ไอแอมอะซิงเกอร์’ ซีซั่นสองถึงซีซั่นสามเองก็เหมือนกัน ผมขอมอบให้สถานีบีทีวีตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หลังจากเซ็นสัญญาฉบับนี้แล้ว ในอนาคตถ้าเกิดอยากทำซีซั่นต่อไป ก็ไม่จำเป็นต้องได้รับความยินยอมจากผมแล้ว พวกคุณทำเองได้โดยตรงได้เลย”

หูเฟยคืนสัญญามาทันที “ไม่จำเป็นหรอก”

จางเย่กลับพูดว่า “จำเป็นสิครับ ผมต้องจัดการให้เรียบร้อยก่อน”

หูเฟยหมดคำพูด “เธอไม่ได้จะไม่อยู่สักหน่อย แค่อำลาวงการบันเทิงเฉยๆ อยู่บ้านเลี้ยงลูก ฉันยังจะหาเธอไม่เจอเหรอ? ถึงเวลานั้นค่อยพูดเถอะ”

จางเย่ “ต้องทำเรื่องนี้ให้เสร็จก่อน ผมถึงจะสบายใจ”

หูเฟยรู้สึกว่าไม่เหมาะสม “แต่ว่า…”

“ไม่มีคำว่าแต่แล้ว” จางเย่พูดจบก็หยิบเอกสารออกมาอีกปึกหนึ่ง กองค่อนข้างหนา มีประมาณยี่สิบกว่าแผ่น “นี่คือเค้าโครงและแบบร่างซีซั่นต่อไปของ ‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์’ และ ‘ไอแอมอะซิงเกอร์’ ที่ผมเรียบเรียงไว้ คุณลองดู ถ้าเหมาะสมก็ใช้ ไม่เหมาะก็ไม่เป็นไร”

หลังอ่านแต่ละหน้าเสร็จหูเฟยถอนหายใจ “ที่จริงแล้วเธอมาเป็นหัวหน้าผู้กำกับเองก็ย่อมเหมาะสมกว่าใครทั้งนั้น”

จางเย่ไม่ได้ตอบ และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ใจจริงเขาเองก็อยากร่วมทำรายการเหล่านี้ด้วย แต่ว่าเขาไม่มีเวลาแล้ว

จางเย่พูด “พี่หู ผมมีเรื่องจะขอร้อง”

หูเฟย “เธอพูดมาได้เลย”

จางเย่ “ถ้าต่งซานซานยินยอม เรื่องพิธีกรก็ให้เธอเป็นนะครับ”

หูเฟยมองเขา และพูดอย่างจริงจัง “ฉันสัญญากับเธอ ขอเพียงฉันยังอยู่ ‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์’ กับ ‘ไอแอมอะซิงเกอร์’ นอกจากใช้ต่งซานซานมาเป็นพิธีกรแล้ว จะไม่เลือกคนอื่นอีก โครงร่างที่เธอให้มา ฉันจะบังคับใช้อย่างเคร่งครัด รายการวาไรตี้ที่ยิ่งใหญ่สองรายการนี้ จะไม่ถูกทำลายในมือพวกเราแน่นอน”

จางเย่หัวเราะแล้ว “อย่างนั้นก็เยี่ยมไปเลยครับ”

……

เที่ยงวัน

มีคนอีกกลุ่มหนึ่งมา

รองผู้อำนวยการของ CCTV เป็นผู้นำทีมมาด้วยตัวเอง

จางเย่ก็ประหลาดใจเช่นกัน “หัวหน้าโจวทำไมถึงมาด้วยตัวเองล่ะครับ?”

รองผู้อำนวยการโจวแสดงท่าทีจริงจัง “แน่นอนสิ เรื่องนี้ฉันต้องมาด้วยตัวเอง”

“เชิญนั่งครับ” จางเย่เชื้อเชิญ

รองผู้อำนวยการโจวและผู้ใต้บังคับบัญชามีสีหน้าเคร่งขรึมมาก

ความสัมพันธ์ของจางเย่และ CCTV ซับซ้อนมาก มีช่วงเวลาสวยงามตอนทำงานอยู่ที่นั่น หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันแล้วถูกบีบออก ท้ายที่สุด CCTV เปลี่ยนผู้บริหาร จางเย่กำกับคืนส่งปี ความสัมพันธ์ทั้งสองฝ่ายจึงคลี่คลายลง ในความซับซ้อนล้วนไม่อาจแจกแจงให้ชัดเจนได้จริงๆ

จางเย่เรียก “เหล่าฮา”

ฮาฉีฉีเดินเข้ามา “ฉันอยู่นี่ค่ะ”

“สัญญาล่ะ” จางเย่พูด

ฮาฉีฉียิ้มอย่างขมขื่นเล็กน้อย แต่ก็ยื่นไปให้

จางเย่ส่งต่อให้รองผู้อำนวยการโจว “พวกคุณลองดูก่อน”

รองผู้อำนวยการโจวและเจ้าหน้าที่กฎหมายอีกหลายคนแบ่งกันดู สัญญาเขียนได้ชัดเจนมาก หลายคนกันมองหน้ากันและพยักหน้าเล็กน้อย

ลิขสิทธิ์ในการผลิต ‘เดอะว็อยซ์’

ลิขสิทธิ์ในการผลิต ‘จีนบนปลายลิ้น’

ลิขสิทธิ์ที่พวกเขาตั้งตารอคอยมานาน ใครจะคาดคิดว่าจางเย่จะมอบให้พวกเขาอย่างกะทันหันอย่างนี้!

รองผู้อำนวยการโจวจ้องมองเขา “เธอมีข้อเรียกร้องอะไรไหม?”

จางเย่พูดด้วยรอยยิ้ม “ผมขอร้องอย่างเดียว”

“ว่ามาเลย” รองผู้อำนวยการโจวถาม

จางเย่ “อย่าทำเละ”

รองผู้อำนวยการโจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ได้ ฉันรับปาก”

จางเย่ยิ้มและยื่นมือออกไป “งั้นก็เซ็นกันเถอะ”

ลงนามโดยทั้งสองฝ่าย

สัญญามีผลสมบูรณ์

รองผู้อำนวยการโจวอารมณ์ดีมาก แล้วก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน เขารู้คุณค่าของสัญญาที่อยู่ในมือฉบับนี้ดี ลิขสิทธิ์ของทั้งสองรายการนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการมากที่สุด ‘นิววอยซ์’ นับเป็นอะไรได้ ก็แค่ทีมผู้กำกับของ CCTV ที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องทำรายการนี้ขึ้นมาเท่านั้น คุณค่าของ ‘นิววอยซ์’ หนึ่งร้อยรายการ ก็ยังเทียบไม่ได้กับชื่อ ‘เดอะว็อยซ์’ ชื่อเดียว ตอนนี้พวกเขาสามารถผลิตรายการ ‘เดอะว็อยซ์’ ซีซั่นที่สองได้แล้ว!

รองผู้อำนวยการโจวจับมือจางเย่ “ไม่พูดมากแล้ว อาจารย์จาง ในอนาคตถ้าต้องการพวกเราซีซีทีวี ขอแค่เธอบอกมาก็พอ ฉันขอเป็นตัวแทนของซีซีทีวี ขอบคุณความใจกว้างของเธอ”

ใจกว้างเหรอ?

จางเย่ส่ายหัวเล็กน้อย เขาไม่ใช่คนใจกว้างจริงๆ

รายการสุดคลาสสิกในโลกเดิมของเขาเหล่านี้ จางเย่เป็นคนหยิบมันออกมาใช้ เขาเป็นคนริเริ่ม แต่เขาไม่สามารถทำให้รายการเหล่านี้จบลงในมือของเขา ไม่ว่าจะเป็นความคับข้องใจหรือความขัดแย้งก่อนหน้านี้ สำหรับจางเย่ล้วนไม่สำคัญอีกต่อไป ตัวเขาจะจากไปแล้ว แต่ไม่อาจเอารายการเหล่านี้ไปด้วยได้ ต้องฝากบางสิ่งไว้ให้กับโลกใบนี้บ้าง

นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่จางเย่สามารถกระทำได้