ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1489 : สอบสวนผู้ต้องสงสัย!
ชาวเน็ตทั่วโลกยังถกเถียงกันไม่หยุด
“อันดับหนึ่งมีหน้าใหม่แล้ว!”
“แฮ็กเกอร์ที่ร้ายกาจที่สุดในรอบร้อยปี?”
“ร้อยปีเลยเหรอ?”
“คำวิจารณ์นี่มัน…”
“การแฮ็กเพิ่งมีมาไม่กี่ปีเอง อินเตอร์เนตเพิ่งเกิดมากี่ปีกันเชียว?”
“นั่นสิ คอมพิวเตอร์เพิ่งใช้งานกันกี่ปีเอง?”
“หมอนี่อันตรายไปแล้ว!”
สงครามแฮ็กเกอร์นานาชาติ!
การปรากฏตัวอีกครั้งของแฮ็กเกอร์ 2 ในตำนาน!
ค้นพบไวรัสคอมพิวเตอร์ตัวใหม่!
กลุ่มแฮ็กเกอร์จากต่างประเทศพ่ายแพ้จนพรั่นพรึง!
ทำเนียบแฮ็กเกอร์ระดับโลกมีความเปลี่ยนแปลง!
หลายวันนี้ ทั่วโลกเต็มไปด้วยข่าวสารชิ้นนี้ อาจเพราะตอนที่ไวรัสแพนด้าจุดธูปปรากฎตัวครั้งแรกนั้น มีคนทั่วโลกน้อยไม่สนใจเรื่องนี้ ทั้งไม่รู้ว่า 2 นั้นเป็นเทพมาจากไหน แต่ว่า CIH พอปรากฏตัวออกมาพร้อมกับการที่ทุกประเทศทั่วโลกออกคำเตือนระดับสูงสุด แทบทุกคนก็รู้จักชื่อของ 2 ทันทีในฐานะของแฮ็กเกอร์ที่อันตรายที่สุดในโลกขณะนี้ โดยเฉพาะในเอเชียและเกาหลีซึ่งแม้แต่คนทั่วไปที่ไม่รู้จักเทคโนโลยีเครือข่ายคอมพิวเตอร์มากนัก ก็ต้องคุ้นหูกับแฮ็กเกอร์ในตำนานที่ใช้ชื่อปลอมเป็นตัวเลข!
ที่ทุกคนต้องการรู้จริงๆ ก็คือ
2 คือใคร?
เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?
แล้วคนคนนี้ ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน?
……
จีน
สำนักความมั่นคงทางไซเบอร์
ขณะนี้กำลังปั่นป่วนไปทั้งออฟฟิศ
เหล่าบุคคลระดับสูงต่างเข้าประชุมด้วยความเป็นกังวล ขณะนี้ทั่วโลกกำลังจับตามองอยู่ ทุกคนรู้ว่า 2 เป็นคนจีน ตอนนี้แวดวงเป้าหมายจำกัดอยู่ภายในสำนักฯ แต่ว่าตอนนี้ทุกคนก็ยังงุนงง บุคคลที่หมายตาไว้กลับถูกกำจัดออกไป!
“ไม่ใช่ฟ่านอิงอวิ๋น! ”
“แน่ใจได้เหรอ? ”
“แน่สิ! เพราะเทคนิคของพวกเขาต่างกันเกินไป! ”
“ถ้ามีคนพยายามช่วยฟ่านอิงอวิ๋นไม่ให้ต้องสงสัยล่ะ? ”
“แล้วทำยังไง? ใครมีความสามารถกัน? ”
“ผู้เชี่ยวชาญด้านความมั่นคงทางไซเบอร์ทั่วโลกวิเคราะห์แล้วว่าผู้สร้างไวรัสตัวนี้คือ 2 แน่นอน ฟ่านอิงอวิ๋นไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยแล้วแน่ๆ”
“อย่างนั้นเป็นใคร? ”
“ในสำนักงานเรามีคนแบบนั้นด้วยเหรอ? ”
“หลักฐานทุกอย่างชี้เป้ามาที่หน่วยหนึ่งทั้งสิบกว่าคนนี้แน่นอน เป็นหลักฐานที่ไม่มีทางโต้แย้ง ได้แต่ไล่สอบสวนทีละคน ตัดคนที่ไม่น่าสงสัยออกไป! ”
“เอาล่ะ! ”
“งั้นให้ผู้อำนวยการต่งเรียกพวกเขามาให้หมด จัดการคุมตัวทุกคนไว้ก่อนแล้วกัน! ”
“อย่าให้เหล่าต่งจัดการ”
“หมายความว่ายังไง? ”
“สถานการณ์แบบนี้ ใครๆ ก็เป็นผู้ต้องสงสัยได้ทั้งนั้น”
ดังนั้น การสอบสวนจึงเริ่มต้นใหม่!
ผู้อำนวยการต่ง
ฟางเสี่ยวสุ่ย
เหมิงอี้
คนของหน่วยหนึ่งต่างถูกคุมตัวไปยังพื้นที่ในออฟฟิศที่ถูกแยกไว้เป็นห้องกักกัน ทีมงานสองคนที่เพิ่งถูกย้ายออกไปเมื่อปีก่อนถูกส่งกลับมาด้วยพาหนะของทางตำรวจในชั่วข้ามคืน ทุกคนถูกกักไว้ในห้องขนาดไม่ถึงสี่สิบตารางเมตร ไม่มีคอมพิวเตอร์ ทั้งยังไม่มีเครื่องมืออิเลคทรอนิกส์และสัญญาณอินเตอร์เน็ต ด้านนอกมีเจ้าหน้าที่ติดอาวุธยืนรักษาความปลอดภัย คนจากกระทรวงพิทักษ์สันติราษฎร์ ศูนย์เทคโนโลยีความปลอดภัยข้อมูล และองค์กรอื่นๆ ก็มากันทั้งหมด เป็นการปรากฏตัวที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อนในชั่วชีวิตนี้ เต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ระดับสูงสุด เพราะแฮ็กเกอร์ที่อันตรายที่สุดในรอบร้อยปีอยู่ท่ามกลางพวกเขา ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยย่อมต้องแน่นหนาอย่างยิ่ง
ผู้อำนวยการต่งนั่งอยู่ตรงกลางอย่างจนปัญญา
ลูกทีมรอบตัวเขาต่างหงุดหงิดงุ่นง่าน
“หัวหน้าต่ง”
“นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“ทำไมคุมตัวเราไว้ล่ะ?”
“แม่ง แบบนี้ก็แย่สิ!”
“มือถือผมโดนยึด คนที่บ้านยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น”
ไม่นานประตูก็เปิดออก ฟ่านอิงอวิ๋นก็เดินเข้ามา
ฟางเสี่ยวสุ่ยรีบลุกขึ้น “เจ๊ฟ่าน โดนปล่อยแล้วเหรอคะ?”
ฟ่านอิงอวิ๋นกลอกตา “ฉันจะไปรู้เรอะ?”
ทีมงานคนหนึ่งยิ้มฝืน “คุณไม่ใช่ 2 จริงเหรอ?”
ฟ่านอิงอวิ๋นตอบอย่างดุดัน “แกสิ 2!”
คนผู้นั้นสำลัก ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
ฟ่านอิงอวิ๋นจับฟางเสี่ยวสุ่ยไว้ ถามขึ้น “ข้างนอกนี่เกิดอะไรขึ้น? ใครบอกหน่อยสิว่าทำไมถึงไม่สงสัยฉันแล้ว?”
เธอถูกคุมตัวไว้เลยไม่รู้ว่าโลกภายนอกเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ผู้อำนวยการต่งพูดขึ้น “แฮ็กเกอร์นานาชาติเริ่มโจมตีเครือข่ายประเทศเรา ทำให้ 2 ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง สร้างไวรัสคอมพิวเตอร์ที่ทำลายฮาร์ดแวร์ของเครื่องที่ติดเชื้อไปได้”
ฟ่านอิงอวิ๋นร้องอย่างยินดี “สวย!”
เมิ่งอี้ไม่ทราบจะหัวเราะหรือร้องไห้ ได้แต่บอกว่า “สวยอะไรกัน พวกเราโดนลากมาเพราะแบบนี้แหละ มีคนสงสัยว่าหนึ่งในพวกเรานี่แหละคือ 2!”
ประตูเปิดออก
ผู้บริหารของสำนักฯ เดินเข้ามา “พวกเราไม่ได้สงสัย พวกเรารู้ว่าต้องใช่แน่”
ทุกคนลุกขึ้นยืน
ผู้บริหารถามผู้ช่วยของตนเอง “ทุกคนมาครบแล้ว?”
ผู้ช่วยตอบกลับ “มาครบแล้วครับ”
ผู้บริหารระดับสูงจึงเอ่ย “เอาล่ะ เรื่องนี้คงไม่ต้องให้ผมพูดมาก ทุกคนน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น พวกคุณในหน่วยหนึ่งตอนนั้นทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ทุกคนเป็นเจ้าหน้าที่รัฐทั้งหมด คงทราบความสำคัญของเรื่องนี้ดี มาปิดประตูคุยกันเถอะ ไม่ต้องกังวลอะไร ผมบอกตรงๆ ว่าผมประทับใจในตัว 2 มากที่กล้าออกมาปกป้องชาติในเวลาสำคัญ ผมต้องลอบชมเชยเขาจริงๆ แต่ว่าผลกระทบจากไวรัสแพนด้าจุดธูปนั้นเป็นวงกว้างเกินไป ยังไงก็ต้องมีคนรับผิดชอบ เราต้องหาให้พบว่าเขาคือใคร” เขาหันมองผู้อำนวยการต่ง “เหล่าต่ง ถึงคุณจะเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย ผมก็เชื่อว่าไม่ใช่คุณแน่นอน พูดอะไรหน่อยเถอะ”
ผู้อำนวยการต่งพยักหน้า หันมองลูกน้องตนเองก่อนเอ่ย “เป็นใคร ก้าวออกมาซะ อย่างมากก็ติดคุกไม่กี่ปีเท่านั้น ปล่อยตัวออกมาแล้วก็ยังยืนได้ไม่อายใคร มีอะไรหนักหนากัน? อีกอย่าง ฉันกับผู้บริหารทั้งหลายการันตีได้ว่าหลังจบเรื่องนี้แล้วเราจะยังเก็บ 2 ไว้ในออฟฟิศ หรืออาจจะขึ้นไปหน่วยงานที่สูงกว่านี้ เพราะประเทศเราต้องการคนมีความสามารถ แฮ็กเกอร์ที่เก่งที่สุดในโลกไม่ควรจะถูกจำคุกตลอดชีวิต เรื่องนี้พวกเธอมั่นใจได้”
ไม่มีใครพูดอะไร
ผู้อำนวยการต่งเรียกชื่อ “เสี่ยวฟาง”
ฟางเสี่ยวสุ่ยหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ พูดตะกุกตะกัก “หัวหน้า ไม่ใช่ฉันนะ ไม่ใช่ฉันแน่นอน คุณก็รู้ว่าฉันเป็นยังไง ทักษะของฉันย่ำแย่มาก หลายปีนี้ก็มาได้แค่นี้เอง ส่วนใหญ่ที่ส่งไปสำเร็จได้ก็เพราะขอให้เจ๊ฟ่านช่วยทั้งนั้น ฉันเลี้ยงเธอตั้งหลายมื้อแน่ะกว่าจะเธอยอมช่วย!”
ฟ่านอิงอวิ๋นหัวเราะอย่างเย็นชา
ผู้อำนวยการต่ง “…”
เมิ่งอี้เองก็รีบออกตัว “ไม่ใช่ผมเหมือนกันนะ หัวหน้าต่ง คุณก็รู้ว่าฝีมือผมอ่อนด้อยแค่ไหน วันๆ อยู่ในออฟฟิศก็เล่นแต่เกม งานการทำอะไรที่ไหนกัน อย่างอื่นผมไม่กล้ายอมรับ แต่ถ้าวัดเรื่องทักษะ ผมเป็นตัวห่วยของหน่วยหนึ่งแน่นอน!”
ผู้บริหาร “…”
ทีมงานผู้หญิงก็ตื่นตระหนก “ฉันต่างหากที่ห่วยที่สุด! ฉันเอง! หัวหน้าคะ คุณก็รู้จักฉันดี ฉันเข้ามาในหน่วยหนึ่งได้ก็อาศัยเส้นสายทั้งนั้น ไม่ได้มีความสามารถอะไรจริงๆ ซักหน่อย จริงๆ นะ เทียบกับคนอื่นไม่ได้เลย ถ้ามีคนกล้าเถียงกับฉันเรื่องใครอ่อนกว่า หัวเด็ดตีนขาดฉันก็จะไม่ยอมแพ้!” เธอพูดด้วยความภาคภูมิใจมาก
ผู้อำนวยการต่ง “…”
ผู้บริหาร “…”
“ฉันอ่อน!”
“ฉันอ่อนกว่านาย!”
“ทักษะการเขียนโปรแกรมฉันอ่อนมาก!”
“มาเทียบกับฉันได้ไง! ฉันสิไม่รู้อะไรเลย!”
“เจ๊ฟาง ครั้งก่อนคุณเขียนโปรแกรมดีๆ ออกมาได้นี่?”
“ฉัน ฉันแค่บังเอิญทำได้เท่านั้น!”
สุดท้าย ทุกคนก็แทบทะเลาะกันแล้ว
ผู้บริหารหันมองหัวหน้าต่ง
ขณะนั้นเขาก็รู้สึกอยากจะมุดดินลงไปซ่อนจริงๆ!
หน่วยหนึ่งของพวกเขาสมควรจะเป็นทีมสุดยอดของสำนักความมั่นคงไซเบอร์ นี่คือทีมที่รับมือคดีใหญ่ที่สุด ทุกคนถูกเลือกเข้ามาด้วยความรอบคอบเคร่งครัด เวลามีการแข่งขันหรือการประเมินประจำปี ทุกคนต่างแข่งขันกันอย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้? ดูสิ คนพวกนี้กลับพูดอย่างภาคภูมิใจว่าตนห่วยแตก! มาแข่งอะไรแบบนี้กัน! รู้จักแต่ถ่อมตนในคนอื่นในเวลาแบบนี้เรอะ?
พอมองลูกทีมตนเองแล้ว ผู้อำนวยการต่งยิ่งอับอายเหลือเกิน เขาได้แต่ประณามทุกคน “ดูสิ ดูทำตัวเข้า! นี่มันคืออะไรกัน? หือ? มีประโยชน์อะไร? รู้รึเปล่าว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง? ยังทำตัวอวดเก่งกันอีก? คิดว่าจะหนีความรับผิดชอบพ้นเรอะ? คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะรอดรึไง?”
ฟางเสี่ยวสุ่ยยิ้มฝืดเฝื่อน
เมิ่งอี้กับคนอื่นๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
ผู้อำนวยการต่งจึงพูดกับผู้บริหารท่านนั้น “หัวหน้าอย่าไปฟังที่พวกเขาพูดซี้ซั้วเลยครับ เด็กพวกนี้แต่ละคนเก่งๆ กันทั้งนั้น แต่ว่า…ฝีมือผมนี่แหละที่อ่อนจริงๆ!”
พรืด!
ทุกคนจะเป็นลม!
Comments