ตอนที่ 112 ข้าวห่อตงเป่ย

ตอนที่ 112 ข้าวห่อตงเป่ย

เฉียวเยี่ยนเลือกปลาทอดชิ้นที่มีเนื้อมากกว่าชิ้นอื่นๆ มาทอดอีกครั้งเพื่อเพิ่มความกรอบ ให้ระบบตัวน้อยได้ลิ้มรสชาติที่ดีขึ้น

เมื่อทอดปลาใกล้จะเสร็จแล้ว นางก็วางปลาทอดชิ้นนั้นแยกไว้ในจาน ระบบตัวน้อยเห็นแล้วก็แทบรอไม่ไหวที่จะคว้าจานไป

เฉียวเยี่ยนหันหลังให้มู่ฉินเจินเพื่อบังสายตาของเขา ก่อนหันกลับมาและทำงานต่อไปหลังจากยื่นชิ้นปลาทอดให้ระบบแล้ว

แม้ว่ามู่ฉินเจินจะจุดไฟอยู่ แต่เขาก็มองไปที่เฉียวเยี่ยนเป็นระยะ ๆ เขาเห็นนางวางปลาชิ้นหนึ่งลงบนจานและหันหลังให้ตน หลังจากนั้นภายในเสี้ยววินาที ทั้งปลาทอดและจานก็หายไป

รูม่านตาของเขาหดลง พร้อมกับแววตาดูประหลาดใจ แต่เขาก็สงบใจลงอย่างรวดเร็ว โดยแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาก้มศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับความเป็นไปได้ทุกประเภทแวบเข้ามาในห้วงความคิด มันคงจะเป็นความลับของเจ้าท่อนไม้สินะ

นางสามารถเสกของแปลกๆ ได้เสมอ เป็นไปได้ไหมว่าจะมีเทพเจ้าคอยช่วยเหลือนางอยู่ และตอนนี้นางกำลังบูชาเทพเจ้าอยู่กระมัง?

ระบบตัวน้อยผู้ถูกมองว่าเป็นเทพเจ้าความมั่งคั่งไม่รู้เรื่องนี้เลย นางกำลังถือปลาทอดขนาดเท่าใบหน้าของตนและลงมือแทะอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อเห็นนางกลืนกิน เฉียวเยี่ยนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ช้าลงหน่อย ในนั้นอาจมีก้างอยู่ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”

แต่ระบบตัวน้อยยังคงแทะปลาทอดต่อไป ราวกับไม่ได้กินอะไรมานานหลายปี

หลังจากทอดปลาทั้งหมดแล้ว เฉียวเยี่ยนก็ขอให้ใครบางคนย้ายโต๊ะที่กินหม้อไฟไปที่ห้องโถงด้านหน้า และนำส่วนผสมทั้งหมดไปรอปรุงที่ห้องโถงด้านหน้า

พอหม้อร้อนก็ผัดส่วนประกอบต่างๆ ให้หอม ใส่เครื่องปรุงรสอย่างโต้วป้านเจียง ซอสพริก และเครื่องปรุงต่างๆ ก่อนใส่ชิ้นปลา เติมน้ำให้ท่วม แล้วลดไฟเป็นไฟอ่อนเพื่อเคี่ยวช้าๆ

การทำเถี่ยกัวตุ้นนั้นให้ความสำคัญกับความร้อนหลังจากใส่ทุกอย่างลงในหม้อ ทุกอย่างต้องถูกตุ๋นจนกรอบกระทั่งก้างปลาก็สามารถรับประทานได้

น้ำในหม้อตรงโถงด้านหน้ากำลังเดือดปุดๆ ส่งกลิ่นหอมแรง โดยฮุ่ยเซียงมีหน้าที่ควบคุมไฟ แม้จะได้กลิ่นหอมจนอยากกินแค่ไหนก็ไม่อาจกินได้ ได้แต่น้ำลายสออยู่อย่างนั้น

ซูเนี่ยนหว่านเล่นกับเด็กทั้งสองที่ลานหน้าเรือน ทันทีที่ได้กลิ่น เด็กทั้งสองก็วิ่งตามกลิ่นหอมนั้นมา นางจึงเดินตามพวกเขามาจนถึงโถงหน้าบ้าน และพบปลาตัวใหญ่ถูกตุ๋นอยู่ในหม้อ

นางคุ้นเคยกับการกินแบบนี้!

ตอนที่นางยังเป็นเด็ก ที่บ้านนางมีเตียงเตาอยู่หลังหนึ่ง ซึ่งเหนือเตียงเตาก็มีหม้อใบใหญ่ใบหนึ่งวางไว้เพื่อนำอาหารต่างๆ ใส่ลงไปตุ๋นรวมในนั้น อร่อยและสะดวกเป็นอันมาก

ทว่าตั้งแต่เข้าเมืองหลวงมาแล้วนางก็ไม่เคยได้กินอะไรแบบนี้อีกเลย ไม่คิดว่าเสี่ยวเยี่ยนจะทำอาหารแบบนี้ได้!

นางรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย การอยู่ในหอพระมาหลายปีทำให้นางรู้สึกเฉยชายิ่งนัก มีเพียงวันนี้ที่จิตวิญญาณถูกปลุกกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

นางไปที่ห้องครัวเล็ก ๆ เพื่อมองหาเฉียวเยี่ยน แต่เมื่อนางไปถึงประตูก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังยื่นมือป้อนอาหารให้มู่ฉินเจิน ในขณะที่มู่ฉินเจินมองนางด้วยความรัก ดวงตาของพวกเขาประสานกัน ฉายแววอบอุ่นและหวานล้ำอย่างสุดจะพรรณนา

ซูเนี่ยนหว่านรู้สึกโล่งใจมากที่เห็นลูกสาวและลูกเขยรักกัน แต่ก็นึกอายเล็กน้อย จึงเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รบกวนพวกเขา

หลังจากเฉียวเยี่ยนป้อนเนื้อชุบแป้งทอดให้มู่ฉินเจินแล้ว นางก็ทำอาหารต่อ วันนี้นางทำอาหารหลายอย่างทีเดียว มีทั้งเนื้อชุบแป้งทอด ปลาตัวใหญ่ตุ๋น เหลือแค่ทำข้าวห่อตงเป่ยแล้วจึงจะเสร็จสิ้น

ข้าวห่อตงเป่ยก็เป็นของกินขึ้นชื่อเช่นกัน ถึงหน้าตาจะไม่ดีมาก แต่รสชาติกลับไม่เลวเลย

การทำข้าวห่อก็ง่ายมากเช่นกัน เพียงหุงข้าว นึ่งมันฝรั่งและมะเขือยาวสองสามลูก ทอดไข่กับซอสเนื้อในขณะที่กำลังหุงข้าว พร้อมกับคั่วถั่วลิสงไปด้วย

ขั้นแรกตอกไข่สองฟองแล้วผัดจนสุก จากนั้นใส่เนื้อสับลงไปผัดผสมกับไข่ ก่อนเติมพริกเขียวสับ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊วขาว และเครื่องปรุงอื่นๆ ตามชอบ

หลังจากหุงข้าว นึ่งมันฝรั่งและมะเขือม่วงแล้ว ก็บดมันฝรั่งใส่ลงในข้าวสวย ฉีกมะเขือยาวเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วเทซอสเนื้อผัดไข่ลงไป สุดท้ายใส่ถั่วลิสง ต้นหอมสับ ผักชี คลุกเคล้าให้เข้ากัน และตักใส่ผักใบเขียวที่ล้างสะอาดก่อนห่อให้เรียบร้อย

นี่เป็นครั้งแรกที่มู่ฉินเจินได้เห็นวิธีการกินแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย ดังนั้นเฉียวเยี่ยนจึงทำข้าวห่อให้เขาหนึ่งอันและขอให้เขาชิมก่อน

รูปลักษณ์ของข้าวห่ออาจดูไม่งดงามน่ารับประทานสำหรับผู้ที่ชอบอาหารรูปลักษณ์ดี แต่รสชาติกลับดียิ่งนัก เมื่อข้าวที่มีกลิ่นหอมของซอสเนื้อผัดไข่มารวมกับมันฝรั่งบดด้วยกัน รสชาติของมันก็ดียิ่ง

หลังจากเตรียมข้าวห่อแล้ว เฉียวเยี่ยนก็ทำฮวาจ่วนออกมาจำนวนหนึ่ง ทั้งยังทำซาลาเปาไส้เนื้อสับที่ทำไส้เตรียมไว้ในครัวใหญ่ล่วงหน้าแล้ว ก่อนวางฮวาจ่วนและซาลาเปาไว้บนปลาตุ๋นตัวใหญ่และปิดฝานึ่ง ชั่วครู่เดียวก็รับประทานได้

วันนี้เฉียวเยี่ยนอารมณ์ดี จึงขอให้ลุงฉูนำเหล้าชั้นดีออกมาสองเหยือก แม้นางจะดื่มไม่เก่ง แต่ก็อยากดูคนอื่นดื่มและดื่มด่ำไปกับกลิ่นหอมของอาหารฝีมือนาง

น้ำในหม้อใบใหญ่กำลังเดือดปุดๆ และทั้งครอบครัวก็นั่งล้อมวงกิน เจ้าเด็กทั้งสองคนไม่ยอมกินข้าวที่โต๊ะอาหารเล็กๆ อีกต่อไป เฉียวเยี่ยนจึงขอให้ใครสักคนนำเก้าอี้สำหรับเด็กมาตั้งให้พวกเขามากินด้วยกันที่โต๊ะใหญ่

มู่ฉินเจินหลุบตาลงขณะเขี่ยก้างปลาออกให้เด็กทั้งสองอย่างระมัดระวัง หลังจากคีบเนื้อปลาส่งให้เด็กๆ แล้วก็คีบเนื้อปลาอีกชิ้นส่งให้เฉียวเยี่ยน ครั้นเห็นว่ามารดาและพี่ชายกำลังจ้องมองมา เฉียวเยี่ยนก็หน้าแดงและมองเขาอย่างเอียงอาย

เมื่อเห็นการแสดงความรักของพวกเขา ซูเนี่ยนหว่านก็คลายความกังวลลง ก่อนหน้านี้นางกังวลว่าการใช้ชีวิตในวังจะบีบคั้นลูกสาวของนางและทำให้ท่านอ๋องขุ่นเคืองใจ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลูกสาวของนางจะรับผิดชอบต่อครอบครัวได้ดีทีเดียว

ตกเย็นเฉียวเยี่ยนก็ไปที่เรือนเฉียวจิ่นและมอบกล่องยาให้เขาหลายกล่อง ซึ่งใช้สำหรับรักษาโรคลิ่มเลือดในปอดโดยเฉพาะ

เมื่อเฉียวจิ่นได้ยามาสองสามกล่อง เขาก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ ด้วยไม่เคยเห็นยาเม็ดสีขาวแบบนี้มาก่อน น้องสาวของเขาไปเอามาจากไหน?

เฉียวเยี่ยนรู้ว่าเขาจะสับสน ดังนั้นนางจึงพูดคลุมเครือว่ามันเป็นของกำนัลจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ แม้เฉียวจิ่นจะยังนึกสงสัย แต่ก็เชื่อว่าน้องสาวจะไม่ทำร้ายตน จึงยอมรับยานั้นมา

……

หลังจากพาแม่และพี่ชายของนางกลับมา หินก้อนใหญ่ที่ถ่วงหัวใจของเฉียวเยี่ยนก็ถูกยกออก และนางก็เริ่มอุทิศตนให้กับการดูแลโรงงานแปรรูปอาหารของนางอีกครั้ง

คนงานได้ปรับปรุงพื้นที่ลานบ้านแล้ว ขณะที่ตัวบ้านยังอยู่ระหว่างการซ่อมแซม ซึ่งเฉียวเยี่ยนไปตรวจสอบความคืบหน้าในช่วง 2-3 วันที่แล้ว อีกทั้งยังนำกรรไกรตัดกิ่งไม้ไปตัดกิ่งเหมยที่แห้งตายในสวน และกำจัดวัชพืชที่ขึ้นปกคลุมจนหมด

ผนังกั้นภายในเรือนหลักที่มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดได้ถูกรื้อออกเพื่อทำเป็นโถงทำงานขนาดใหญ่ ซึ่งเฉียวเยี่ยนขอให้พวกเขาสร้างอุปกรณ์การผลิตและแปรรูปแป้งมันเทศเอาไว้ด้วย

ขั้นตอนแรกในการแปรรูปแป้งมันเทศต้องมีการปอกและล้าง ดังนั้นสระขนาดใหญ่จึงถูกสร้างขึ้นทางด้านขวาสุดของโรงกลั่น ซึ่งสามารถใช้ล้างมันเทศได้ จากนั้นจะวางถังเก็บน้ำขนาดใหญ่หลายถังไว้ที่นี่เพื่อกักเก็บน้ำ

มันเทศจะถูกขูดจนเละเป็นโคลนแล้วใส่ลงในน้ำเพื่อล้างแป้งในนั้นออกมา จากนั้นแป้งจะตกตะกอน ซึ่งขั้นตอนนี้ต้องใช้ถังไม้ อ่างไม้ และภาชนะอื่นๆ จำนวนมาก เฉียวเยี่ยนจึงขอให้คนงานสร้างชั้นวางขนาดใหญ่ชิดผนังเพื่อใช้วางภาชนะโดยเฉพาะ

หลังจากได้แป้งมันเทศแล้วก็เข้าสู่กระบวนการโม่แป้ง นำกากมันเทศทั้งสุกและดิบมาโม่ให้ละเอียดเป็นเนื้อข้นเนียนและนำมาใส่ในกระชอน ก่อนใช้มือตบกระชอนให้เนื้อแป้งข้นจากกากมันเทศไหลลงสู่หม้อเบื้องล่างผ่านรูเล็กๆ บนกระชอน

กากมันเทศบดละเอียดที่ไหลออกมาจะตกลงไปในน้ำร้อนในหม้อด้านล่าง เมื่อได้รับความร้อนก็จะจับตัวเป็นรูปร่าง จากนั้นจึงนำเส้นมันเทศที่ขึ้นรูปแล้วไปตากแดดให้แห้ง

กระบวนการผลิตต้องใช้เตาจำนวนมาก ดังนั้นพื้นที่ส่วนใหญ่ในโถงผลิตจึงถูกใช้สร้างเป็นเตา และยังมีห้องเก็บฟืนสำหรับเก็บฟืนไว้ข้างเตาอีกด้วย

เส้นมันเทศที่ทำใหม่ต้องนำไปตากแดดให้แห้ง ดังนั้นจึงต้องตั้งชั้นวางไว้ในลานบ้านด้วย นอกจากนี้ยังต้องเตรียมห้องอบแห้ง หากวันไหนฝนตกจะได้นำเส้นมันเทศที่ทำสดใหม่แขวนผึ่งไว้ในห้องจนกระทั่งแห้ง

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ลองไปเซิร์ชรูปดูแล้ว ข้าวห่อตงเป่ยนี่หน้าตาคล้ายๆ เมี่ยงคำเลย เพียงแต่ไส้ในมีข้าวกับมันฝรั่งด้วย บางทีก็ห่อด้วยผักกาดขาว บางทีก็ห่อด้วยใบงาขี้ม้อน

โรงงานแปรรูปแป้งมันเทศของเฉียวเยี่ยนช่างยิ่งใหญ่ อีกหน่อยคงจะมีโรงหมักสุราบ๊วยด้วย เพราะข้างๆ เป็นสวนเหมยพอดี

ไหหม่า(海馬)