ตอนที่ 207 ทำไอศครีม

ตอนที่ 207 ทำไอศครีม

เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์เงยหน้ามองเค้กที่สูงท่วมศีรษะไปมากพร้อมเอ่ยถาม “ท่านแม่ ยิ่งมีอายุมาก เค้กวันเกิดก็ยิ่งใหญ่มากใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

เฉียวเยี่ยนไม่รู้จะตอบคำถามนี้ของเด็กน้อยอย่างไร จึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เจ้าปลาอ้วนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังทันใด “เช่นนั้นข้ากับท่านพี่ต้องมีชีวิตอีกหลายๆ ปี ต้องมีชีวิตไปถึงหนึ่งร้อยปีให้ได้! แบบนี้ก็จะได้เค้กก้อนใหญ่แล้ว!”

เฉียวเยี่ยนขบขันกับท่าทางโง่งมของเด็กน้อย จึงแตะจมูกน้อยของนาง “เจ้าเด็กฉลาดเป็นกรด รอเจ้าอายุหนึ่งร้อยปี แม่ก็อายุร้อยกว่าปีแล้ว มิรู้ว่าจะยังทำเค้กไหวหรือไม่”

ครั้นเด็กน้อยได้ยินเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดทันใด หลังจากคิดหาวิธีได้แล้ว ก็เอ่ยด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว “เช่นนั้นข้าจะทำให้ท่านแม่ ข้าที่อายุหนึ่งร้อยปีย่อมทำไหวแน่!”

ในสายตาสหายตัวน้อย หนึ่งร้อยนับเป็นตัวเลขที่ใหญ่มากๆ หากจะบรรยายว่ามาก ตัวเลขที่คิดได้ก็คือหนึ่งร้อย

เฉียวเยี่ยนรู้สึกอบอุ่นไปกับคำพูดของเด็กน้อยจนยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว นางยื่นมือออกไปแปะมือของเด็กน้อย “เช่นนั้นก็ตามนี้ เมื่อลูกอายุหนึ่งร้อยปีต้องทำเค้กให้แม่ด้วยนะ”

มู่ฉินเจินกับเสี่ยวฉวนเอ๋อร์ต่างมองสองแม่ลูกอย่างหลงใหล ในสายตาเสี่ยวฉวนเอ๋อร์ ไม่ว่ามารดาจะอายุเท่าใด ล้วนต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่เหมือนน้องสาว

หลังจากทำเค้กห้าชั้นเสร็จ เฉียวเยี่ยนก็ชื่นชมผลงานชิ้นเอกของตัวเองกับมู่ฉินเจินด้วยสีหน้าปิติยินดี

มู่ฉินเจินก็มีสีหน้าผ่อนคลาย และสะบัดแขนที่เมื่อยล้าของตัวเองช้าๆ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ตีครีมมันเหนื่อยมากจริงๆ

ฐานของเค้กเป็นกระดานไม้เรียบ เฉียวเยี่ยนได้ใช้น้ำร้อนลวกฆ่าเชื้อล่วงหน้าก่อนแล้ว ด้านนอกคลุมด้วยฝาสี่เหลี่ยมที่ทำจากกระดาษฟางกับกรอบไม้ ซึ่งสามารถปกป้องเค้กได้ และใช้เป็นของตกแต่งได้ด้วย

บนกระดาษมีตัวอักษรที่เขียนด้วยฝีมือมู่ฉินเจิน ซึ่งเขียนกลอนอวยพรสองบท ช่างเข้ากับงานและสวยงามมาก กระดาษทึบแสงปกคลุมตัวเค้กได้พอดี ดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนได้

หลังจากทำเค้กเสร็จก็ปาเข้าไปยามโหย่วแล้ว เฉียวเยี่ยนนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ และรับขาที่มู่ฉินเจินรินให้ไปอึกใหญ่

“ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเกินไปแล้ว พอผ่านพรุ่งนี้ไปข้าต้องให้เสด็จพ่อพระราชทานรางวัลแก่ข้าแล้วล่ะ ไม่เช่นนั้นต้องขอโทษที่ทำให้เราทั้งสองวุ่นอยู่หลายวัน”

มู่ฉินเจินเดินไปอยู่ด้านหลังนางอย่างเป็นธรรมชาติ และนวดไหล่ให้นางเบาๆ

เฉียวเยี่ยนสบายจนหรี่ตาดุจแมวน้อย แต่เมื่อนึกถึงเขาที่รับหน้าที่ทำงานใช้กำลังอย่างแสนสาหัสมาตลอดหลายวันนี้ก็บีบมือเขาไว้อย่างปวดใจ ก่อนลุกขึ้นกดเขาลงนั่งบนเก้าอี้ แล้วดึงแขนเขามานวด

นางยิ้มอย่างอ่อนโยน และเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานชื่น “ข้านวดให้ท่านดีกว่า ท่านเหนื่อยยิ่งกว่าข้าอีก”

มู่ฉินเจินเผลอยิ้มออกมา ลูบศีรษะนาง และไม่ปฏิเสธ เพราะเขารู้นิสัยลาดื้อตัวน้อยอย่างนางดี หากไม่ให้นางทำ นางจะไม่สบายใจ

หลังจากนั่งพักอยู่ครู่หนึ่ง เฉียวเยี่ยนก็นึกขึ้นได้ว่ายังเหลือวิปปิ้งครีมอยู่ไม่น้อย ของสิ่งนี้ต้องรักษาความสดไว้ที่อุณหภูมิต่ำ ตอนนี้ไม่มีน้ำแข็ง น้ำแข็งที่อยู่ในอุโมงค์ก็เก็บไว้ได้ไม่นาน และเก็บรักษาเอาไว้ไม่ได้เลย

นางเท้าคางครุ่นคิด มีวิธีแล้ว นางสามารถนำวิปปิ้งครีมมาทำเป็นไอศครีมได้ เพียงแต่ต้องลำบากมือของท่านอ๋องอีกครั้ง

การทำไอศครีมต้องใช้การตีไม่หยุดเช่นกัน

ขั้นแรกให้ตีไข่แดงสองถึงสามฟอง แล้วใส่น้ำตาลทรายละเอียดลงไป จากนั้นเหยาะน้ำมะนาวลงไปสักสองสามหยด แล้วตีด้วยความเร็วต่ำจนไข่แดงเป็นสีขาว

น้ำตาลที่ใช้ทำเค้กเป็นน้ำตาลทรายขาวที่เฉียวเยี่ยนซื้อกับระบบ เพราะน้ำตาลในยุคนี้มีคุณภาพอยู่ในระดับน้ำตาลกรวดสีเหลืองซึ่งหวานไม่พอ ทั้งยังมีสิ่งเจือปนในน้ำตาลสูง

หลังจากตีไข่แดงเสร็จแล้วก็เทนมสดลงไปในหม้อ ตุ๋นจนเดือดเป็นฟอง จากนั้นก็เทไข่แดงที่ตีเสร็จแล้วลงไปคลุกเคล้าในหม้อให้เข้ากัน

หลังจากไข่แดงสุกจนเปลี่ยนเป็นเหนียวหนืดได้ที่แล้วก็เอาออกจากหม้อได้

ในขณะที่เฉียวเยี่ยนตุ๋นไข่แดง มู่ฉินเจินก็ตีวิปปิ้งครีมเหมือนหุ่นยนต์อีกครั้ง หลังจากตีวิปปิ้งครีมจนแข็งตัวตั้งยอดแหลมได้แล้ว ก็นำไข่แดงกับนมที่ผสมกันจนเหนียวหนืดใส่ลงไปคลุกเคล้าในนั้น

มาถึงตรงนี้ ไอศครีมก็นับว่าทำสำเร็จแล้วครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็เพิ่มรสชาติตามตัวเองต้องการ ก็เป็นอันเสร็จ

เฉียวเยี่ยนมีแยมสตรอเบอร์รีกับแยมลูกท้อน้ำผึ้งที่ทำไว้ก่อนหน้านี้ เพิ่มรสชาติแยมผลไม้เข้าไปในไอศครีมพอเหมาะ แล้วนำเข้าไปแช่ให้แข็งในอุโมงค์ใต้ดิน

นอกจากรสผลไม้แล้ว นางยังตั้งใจซื้อโอริโอ้มาสองห่อ นำโอริโอ้มาทุบให้แตกจากนั้นก็คลุกเคล้าในไอศครีม แล้วนำไปแช่แข็ง

นางทำรสโอริโอ้ไว้น้อยมาก เพียงพอแค่คนในครอบครัวสองสามคนรับประทาน ถึงอย่างไรของที่พิเศษต้องให้คนในบ้านลองชิมก่อนอยู่แล้ว

อุณหภูมิในอุโมงค์น้ำแข็งตอนนี้ลดต่ำถึงอุณหภูมิรักษาความสดแล้ว หากอยากแช่แข็งไอศครีม เฉียวเยี่ยนทำได้เพียงบรรจุไอศครีมลงในเครื่องกระเบื้องเคลือบแล้วนำไปหมกใต้น้ำแข็ง

ตกดึก จันทร์กระจ่างดาวสว่างไสว แม้จะเป็นวันที่สิบเจ็ดเดือนห้า ทว่าดวงจันทร์ยังกลมเต็มดวง ไม่ต่างจากวันที่สิบห้ามากนัก

ตั้งแต่เข้าเดือนห้ามา เวลาครึ่งเดือนฝนตกซุกมาตลอด เหมือนดั่งค่ำคืนนี้ยากจะเชยชมราตรี

อาจารย์เฉียวกับอาจารย์มู่ที่วุ่นมาทั้งวันในเวลานี้กำลังนั่งชมจันทร์ในศาลาภายในลานบ้าน บนโต๊ะยังวางผลไม้กับขนมเค้กวางไว้จำนวนมาก

แน่นอนว่าขนมเค้กส่วนนี้ย่อมนำมาให้เด็กๆ กิน พวกเขาทำมาตั้งหลายวัน สูดดมกลิ่นหอมพวกนั้นจนพอแล้ว

เด็กน้อยทั้งสองเอนกายอยู่บนเก้าอี้โยกส่วนตัว มือซ้ายถือเค้กชิ้นหนึ่ง มือขวาถือสตรอเบอรีลูกใหญ่

ฤดูกาลนี้หมดช่วงเก็บเกี่ยวสตรอเบอรีไปแล้ว แต่ยังมีสตรอเบอรีในเรือนกระจกอยู่จำนวนมาก ปกติเฉียวเยี่ยนจะให้คนเก็บสตรอเบอรีแล้วนำไปส่งให้สหายญาติมิตร และครอบครัวตัวเองกิน

ด้านหน้าเด็กทั้งสองมีเจ้าดำที่กลมกลืนไปกับความมืดเฝ้าอยู่ แล้วยังมีเจ้าส้มที่อ้วนกลมจนกลายเป็นลูกบอลอยู่ด้วย

เจ้าดำโตมาอย่างแข็งแรง สีขนมันวาว เพียงแต่ดำเกินไปหน่อย มักจะมองไม่ค่อยเห็นมันในความมืด แต่เมื่อแสงเทียนสว่างขึ้น ก็พอจะมองเห็นดวงตาแวววาวสองดวงของมันได้

ส่วนเจ้าส้มก็เติบโตจากส้มวัยเด็กแสนน่ารักเป็นส้มวัยรุ่นตัวอวบอ้วน หากไม่ใช่เพราะหน้าตาหล่อเหลาแสบสันนั้น มันคงเหมาะเป็นลุงอ้วนตัวน้อยแล้ว

สัตว์ตัวใหญ่ตัวน้อยทั้งคู่จ้องปากน้อยขยับยุกยิกไปมาของเจ้านายทั้งสองด้วยตาเป็นมัน กระหายจนแทบน้ำลายไหลออกมา

เฉียวเยี่ยนพิงอยู่ในอ้อมกอดมู่ฉินเจิน และอ้าปากรับผลไม้ที่เขาป้อนให้ พลันก็นึกได้ว่าไอศครีมในอุโมงค์น้ำแข็งน่าจะกินได้แล้ว ก็สั่งฮุ่ยเซียงกับเฟิงหยางไปเอาออกมาสองสามกล่องทันที

กล่องกระเบื้องเคลือบถูกฝังไว้ในน้ำแข็ง เมื่อถือไว้ในมือก็เย็นจนปวดมือ เฉียวเยี่ยนเปิดกล่องที่เป็นรสโอริโอ้ก่อน แล้วใช้ช้อนตักชิม

เมื่อกินเข้าไปก็พบว่านุ่มละมุนลิ้นมาก ไม่มีเกล็ดน้ำแข็ง รสหวานพอเหมาะ และยังมีรสชาติเข้มข้นจากนมกับโอริโอ้

เนิ่นนานหลายปีได้ชิมรสชาติอันคุ้นเคยอีกครั้ง เฉียวเยี่ยนก็ใจลอยไปเล็กน้อย จวบจนได้สติกลับมา ถึงได้พอว่าดวงตาหลายคู่ทั้งใหญ่ทั้งเล็กต่างจ้องนางอยู่

โดยเฉพาะเด็กน้อยทั้งสอง น้ำลายตรงมุมปากใกล้จะหยดลงพื้นแล้ว

เฉียวเยี่ยนยิ้มอย่างจนใจ รีบแบ่งไอศครีมให้พวกเขา ฮุ่ยเซียงกับเฟิงหยางได้คนละกล่อง ส่วนคนอื่นๆ ในตำหนักต้องรอผ่านพรุ่งนี้ไปก่อนค่อยทำแบ่งให้พวกเขาอีกที

พวกเด็กน้อยกินได้แค่คนละกล่องเท่านั้น แล้วยังเป็นกล่องเล็กด้วย กระเพาะของเด็กยังอ่อนแอ หากกินของเย็นมากไปจะทำให้ท้องเสียได้

เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ใช้ช้อนลายการ์ตูนของตัวเองตักจ้วงเข้าปากอย่างทนไม่ไหว เย็นจนนางอ้าปากร้อง “ว้าว! เย็นจังเลย!”

แต่รสชาติที่ทั้งหอมหวานทั้งเย็นฉ่ำมันอร่อยมากจริงๆ นะ!

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ร้อนๆ อย่างนี้เหมาะกับการกินไอศกรีมเหมือนกันนะ

เธอทำอะไรเราไม่ได้หรอกเฉียวเยี่ยน เพราะตอนที่เราแปลตอนนี้ เราก็กินไอศกรีมอยู่เหมือนกัน

ไหหม่า(海馬)