ทำกันได้นะอุเอโนะฮาระซัง!
 

               เมื่อผมคุยกับมาซาโอะเสร็จแล้ว คุณครูก็เข้ามาโฮมรูมแล้วก็ออกไป จากนั้นผมก็เรียนคาบเช้าตามปกติจนกระทั่งถึงเวลาพักกลางวัน คุณพนักงานเมื่อตอนนั้นเข้ามาคุยกับผม ไม่สิ ต้องบอกว่าเพื่อนในห้องเรียนของอุเอโนะฮาระซังต่างหาก

 

               “ นี่ๆ มัตสึบาระซัง! นายคบกับอุเอโนะฮาระซังอยู่หรอ!? ”

 

               “ ฉันว่าฉันก็บอกไปตั้งนานแล้วนะว่า ‘ไม่’ น่ะ ”

 

               “ เอ๋~~ อะไรกัน~ ถ้าคบกันก็คงจะดีแท้ๆเชียว~ ”

 

               “ ดีเดออะไรกันล่ะ? ”

 

               “ ก็แบบว่า~ ‘ทั้งคู่น่าจะเข้ากันได้ดีเลยนะ’ น่ะ ”

 

               “ ไม่เห็นจะเข้ากันได้ดีอะไรเลย เธอออกจะไม่ชอบฉันซะด้วยซ้ำ ”

 

               “ แต่เธอก็ดูอยากจะคบกับนายอยู่นี่นา ”

 

               “ แต่ฉันยังไม่รู้จักเธอดีพอเลยนะ ”

 

               “ เอาน่าๆ ค่อยทำความรู้จักกันไปก่อนก็ได้เดี๋ยวพวกฉันจะคอยเอาใจช่วยแล้วกันนะ! ”

 

               เอาใจช่วยเรื่องอะไรกันล่ะ แล้วทำไมถึงมีแต่คนบอกว่าฉันเข้ากับเธอได้กันนะ!

 

               “ ฉันก็สงสัยนะ ว่าทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้ด้วย ”

 

               “ ก็ฉันเป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้นมาตั้งนานนี่นา ”

 

               “ เอ๊ะ? ไม่ใช่ว่าอุเอโนะฮาระซังเพิ่งจะย้ายมาหรอ? ”

 

               ผมพึ่งจะรู้นี่แหละว่าเธอก็มีเพื่อนจากเมื่อก่อนในโรงเรียนนี้ด้วย

 

               “ พวกฉันเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันมาก่อนน่ะ~ ”

 

               “ อยู่โรงเรียนเดียวกันหรอ? ”

 

               “ ช่ายย~ ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเธอตั้งแต่ตอนประถมจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 2 น่ะ พวกเราอยู่ห้องเดียงกันมาตลอดเลยด้วย ทำให้ฉันก็พอจะรู้เรื่องของเธอมาพอสมควรเลยล่ะนะ ”

 

               “ พวกเธอสนิทกันหรอ? ”

 

               “ เปล่า ก็ไม่สนิทกันขนาดนั้นหรอก แค่เรียกชื่อเธอยังไม่ยอมให้ฉันเรียกเลย ”

 

               “ งั้นทำไมต้องให้ฉันสนิทกับเธอด้วยล่ะ ”

 

               “ เพราะมันจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งตัวนายแล้วก็กับตัวเธอด้วยยังไงล่ะ ”

 

               คุณเพื่อนของอุเอโนะฮาระซังพูดด้วยใบหน้าที่ดูจริงจังพร้อมกับรี่ตาลงเล็กน้อย

 

               “ ม่า~ อย่าพึ่งไปคิดเรื่องผลประโยชน์เลยดีกว่า มาทำให้พวกนายสนิทกันได้น่าจะมีอะไรดีมากกว่าล่ะนะ ”

 

               และก็เปลี่ยนกลับมาเป็นแบบเมื่อกี้นี้อย่างรวดเร็ว

 

               “ แล้ว จะปล่อยฉันไปได้รึยังล่ะ ”

 

               “ โอ๊ะ? แหมๆ~ ขอโทษที่กักตัวไว้นานด้วยนะ นายไปกินข้าวได้แล้วล่ะ ”

 

               “ ในที่สุดก็ปล่อยไปได้สักทีนะ ”

 

               “ อย่าพูดจาโหดร้ายแบบนั้นกับผู้หญิงสิ~ เขาจะไม่ชอบใจเอานะ ”

 

               “ ชั่งฉันเถอะ ”

 

               “ งั้นไว้เจอกันครั้งหน้าเมื่อมีโอกาสน้าา~~ ”

 

               เมื่อพูดจบเธอก็วิ่งออกไปจากห้องเรียนของผมอย่างรวดเร็ว
 

               และเจ้ามาซาโอะก็เข้ามาคุยกับผม

 

               “ เป็นไงบ้างล่ะ ลำบากแย่เลยนะ ”

 

               “ ฉันไม่อยากจะคุยกับคนแบบนั้นอีกแล้วว ”

 

               “ น่าๆทนๆไปหน่อยเหอะ เดี๋ยวนายก็ชินเอง ”

 

               “ ฉันไม่เหมือนนายที่เดินไปคุยกับคนอื่นง่ายๆหรอกนะ ”

 

               “ แต่ฉันว่าตอนนายเรียนจบนายจะมีเพื่อนเยอะกว่าตอนนี้แน่นอน ”

 

               “ ฉันว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอกนะ ”

 

               “ เป็นไปได้สิ ”

 

               “ เพราะอะไรล่ะ? ”

 

               “ ก็ไม่รู้สินะ~ ”

 

               มาซาโอะพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยและก็เดินไปโรงอาหารพร้อมกันกับผม
 

               ผมที่กำลังเดินไปโรงอาหารตามปกติกับมาซาโอะก็ได้เจอกับรุ่นพี่ชิอินะกำลังเดินสวนมาจากข้างหน้า

 

               “ สวัสดีครับรุ่นพี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ ”

 

               “ อย่าพูดอะไรอย่างนั้นสิ อากิมาโนมิคุง เราพึ่งจะเจอกันไปไม่นานเองนะ ”

 

               “ มะ ไม่เจอกันนานเลยนะครับรุ่นพี่ชิอินะ ”

 

               “ จ๊ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะมาซาโตะคุง ”

 

               “ ครับ ก็ตั้งแต่ก่อนปิดเทอมสินะครับ ”

 

               “ นั่นสินะจ๊ะ ตอนนั้นได้เธอช่วยเอาไว้มากเลยล่ะ ”

 

               “ ไม่หรอกครับ เรื่องแค่นั้นเอง ”

 

               ดูเหมือนว่าผมต้องแสร้งทำเป็นไม่เห็นรุ่นพี่ที่มาคอยแอบดูการซ้อมของชมรมเราสินะ

 

               “ ตอนนี้ชมรมเคนโด้เป็นยังไงบ้างครับ ”

 

               “ ก็ไม่เปลี่ยนไปมากหรอกจ๊ะ ยังซ้อมกันอยู่เหมือนเดิม แต่นี่ก็ใกล้ช่วงแข่งขันแล้วด้วยคงจะซ้อมหนักขึ้นล่ะมั้งนะ? ”

 

               “ มีแข่งช่วงไหนงั้นหรอครับ? ”

 

               “ ประมาณเดือนหน้าน่ะจ๊ะ ”

 

               “ ไว้ได้ไปแข่งเมื่อไหร่ผมจะไปช่วยให้กำลังใจนะครับ ”

 

               “ ขอบใจมากนะจ๊ะ ” 

 

               “ ไม่เป็นไรหรอกครับ ได้ดูรุ่นพี่ตอนแข่งมันก็สนุกดีนะครับ ”

 

               “ งั้นหรอ? ขอบคุณนะมาซาโตะคุง~ ”

 

               รุ่นพี่ชิอินะพูดพร้อมกับยิ้มหวานๆออกมา

 

               “ ทะ ทางนี้เองก็เช่นกันครับ ”

 

               อึก พูดพร้อมรอยยิ้มแบบนั้นมันขี้โกงเป็นบ้าเลย!

 

               “ พวกเธอสองคนเองก็ไปกินข้าวกันได้แล้วนะ ”

 

               “ งั้นไว้เจอกันนะครับ ”

 

               “ จ้า~ ไว้เจอกันนะ~ ”

 

               พอมองรุ่นพี่โบกมือจากไปเสร็จพวกผมก็ไปถึงโรงอาหารกัน

 

               “ โรงอาหารนี่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะ ”

 

               “ ก็โรงเรียนเรามันไม่ค่อยจะมีงบมากนี่นา ”

 

               “ ไม่ใช่ว่าเอาไปลงกับอย่างอื่นหมดหรอ? ”

 

               “ ก็มีส่วนล่ะนะ เพราะผู้อำนวยการแกก็เป็นศิษย์เก่าจากที่นี่ด้วย ”

 

               “ ก็เลยเอางบส่วนใหญ่ไปลงกับบรรยากาศในโรงเรียนกับสิ่งก่อสร้างหมดน่ะหรอ? ”

 

               “ แต่ก็เป็นเพราะมันด้วยล่ะนะที่ทำให้โรงเรียนเราเป็นที่รู้จักน่ะ ถึงอาหารในโรงอาหารจะซ้ำๆซากๆก็เถอะ ”

 

               พอพวกผมสั่งอาหารเสร็จก็กำลังหาที่นั่งกัน และผมก็มองไปเห็นคนโบกมือให้ผมจากที่นั่งริมกำแพง

 

               “ โอ๊ะ? เธอกำลังเรียกนายอยู่นะ ”

 

               “ ไม่ไปได้ไหมอ่ะ… ”

 

               “ ไม่ได้หรอกนะเพราะฉันจะลากนายไปเอง ”

 

               “ เพื่อนเลว ”

 

               “ อะไรกัน ฉันทำเพื่อนายเลยนะ ”

 

               ผมไม่มีทางเลือกนอกจากเดินไปที่โต๊ะนั้น ที่นั้นมีอุเอโนะฮาระซังกับคุณเพื่อนคนเมื่อกี้อยู่ด้วย

 

               “ นายมาสักทีนะ ”

 

               “ ถึงผมจะไม่อยากมาเลยก็เถอะ ”

 

               “ อะไรกัน ฉันอุตส่าห์ทำอาหารให้นายกินเมื่อวานเลยนะ ”

 

               “ ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้นก็แล้วกัน ”

 

               “ ถูกปากนายไหมล่ะ? ”

 

               “ ก็อร่อยอยู่หรอก… ”

 

               “ งั้นเดี๋ยวฉันทำให้นายใหม่ก็แล้วกัน ”

 

               อุเอโนะฮาระซังพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาท้าวคาง คงเพราะเป็นคนสวยด้วยบวกกับเครื่องแบบนักเรียนทำให้ภาพนั้นมันดูมีเสน่ห์มากเลยล่ะ ทำไมถึงมีแต่พวกขี้โกงแบบนี้กันนะผู้หญิงพวกนี้! 

 

***************************

โดนบอกมาว่าให้มีบทพูดเยอะๆหน่อย ก็เลยจัดให้แบบนี้ 
ปอลอ. พรุ่งนี้ผมมีพรีเซนต์งานเดี่ยว+แปะประจานหน้าห้องเรียน… ทำร้ายอ่ะครู…

ตอนต่อไปจะมาวันพุธช่วงเย็นเหมือนเดิมนะครับ เพราะผมติดเรียนล่ะนะ
 

ฝากเพจด้วยนะครับ : Facebook
 

สามารถสนับสนุนพวกผมได้ที่ 

: ธนาคารกสิกรไทย : 169-1-56504-8

: ทรูมันนี่วอลเล็ท : 085-564-7921