เช้าวันต่อมา หลังจากการพบกันโดยบังเอิญกับอุเอโนะฮาระซัง ผมก็ตื่นเช้าขึ้นมาอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ใส่เสื้อผ้าเตรียมไปโรงเรียนตามปกติ หลังจากเปิดประตูออกไปก็พบเข้ากับอุเอโนะฮาระซังที่กำลังจะไปโรงเรียนเหมือนกัน

               

               “ อรุณสวัสดิ์ครับ อุเอโนะฮาระซัง ”

 

               ผมพูดด้วยท่าทางที่ดูเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

 

               “ อืม อรุณสวัสดิ์ ”

 

               อุเอโนะฮาระซังตอบกลับมาด้วยใบหน้าเย็นชาเหมือนอย่างเคยและเดินผ่านผมไปอย่างรวดเร็ว
 

               เป็นอีกวันที่ผมโดนผู้หญิงเย็นชาใส่ ผมคงต้องไปหารุ่นพี่ชิอินะผู้น่ารักเพื่อฮีลใจแล้วสินะ อ่าา หวังว่าวันนี้รุ่นพี่จะมาดูการซ้อมเหมือนอย่างเคยนะ
 

               หลังจากเพ้อฝันในใจเสร็จ ผมก็เดินไปที่ลิฟต์ ลงไปที่ชั้นหนึ่ง จากนั้นก็เดินไปโรงเรียนเหมือนวันอื่นๆ บนถนนเส้นเดิม เลี้ยวโค้งเดิมๆ ร้านข้างทางเดิมๆ…

 

               ( เอ๊ะ? ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน? ว่าแต่อุเอโนะฮาระซังล่ะถึงเธอจะออกมาเร็วกว่าผมนิดนึงก็เถอะแต่เธอไม่น่าจะเดินเร็วขนาดนั้นนี่? )

 

               เมื่อผมรู้สึกตัวถึงอะไรแปลกๆ ก็พบว่าอุเอโนะฮาระซังไม่ได้อยู่ใกล้ๆ เลยทั้งๆ ที่เธอออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ก่อนแท้ๆ 

 

               ( ชั่งเถอะ อย่าเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเลยดีกว่า )

 

               เมื่อผมไปถึงโรงเรียนก็ใกล้จะถึงเวลาโฮมรูมพอดี มาซาโอะก็เข้ามาคุยกับผมเหมือนเคย

 

               “ เฮ้ย มาซาโตะ ทำไมหน้านายวันนี้มันดูกลุ้มใจแปลกๆว่ะ? ”

 

               “ หืม? อ้อ พอดีว่าเมื่อเช้าตอนเดินมาดันคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเข้าน่ะ ”

 

               “ เหรอ ว่าแต่ เมื่อวานเป็นไงบ้าง ไปเจอคุณอุเอโนะฮาระมาสินะนายน่ะ ”

 

               “ รู้ได้ไงน่ะ? ”

 

               “ ก็มีคนไปเห็นน่ะสิจะเป็นอะไรไปได้เล่า ”

 

               “ นายนี่หูไวเหมือนเคยเลยนะ ”

 

               “ แน่นอน! ฉันน่ะสายข่าวไวมากเลยนะจะบอกให้ ”

 

               “ จ้าๆ พ่อรูปหล่อ ฉลาด รอบรู้ ร่าเริง เข้าสังคมเก่ง แต่ไม่มีคนรัก ”

 

               “ อันหลังไม่ต้องเติมได้ไหม… ”

 

               หลังจากคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย คุณครูก็เข้ามาในห้อง การเรียนก็ดำเนินไปตามปกติจนถึงคาบที่ 2 ผมมองไปทางระเบียงทางเดินก็เห็นอุเอโนะฮาระซังเดินอยู่ 

 

               ( หืม? เธอมาเดินอะไรอยู่ตรงนี้กันนะ นี่มันเริ่มคาบที่ 2 มาสิบนาทีแล้วนะ? )

 

               เหมือนสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของผม เธอจึงหันหน้ามองมาที่ผมและทำสายตาเย็นชาใส่เหมือนเคยและเดินผ่านห้องเรียนของผมไป 

 

               ( หรือว่าเธอจะมาสายกันนะ? ว่าแต่ทำไมถึงมาสายล่ะทั้งๆ ที่ออกมาก่อนผมแท้ๆ? )

 

               อุเอโนะฮาระซังที่ออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ก่อนผมแต่กลับมาโรงเรียนสายไป 2 คาบ? มันแปลกๆ นะ ทำไมกันล่ะ หรือว่าจะหลงทาง? ไม่หลอกมั้งเธอออกจะดูเพอร์เฟคขนาดนั้น แค่เดินมาโรงเรียนก็ยังหลงทางเนี่ยนะ?

               ผมเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจก่อนที่จะตั้งสมาธิกับการเรียนต่อไป

 

               “ นี่ มาซาโตะ ไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารกันเถอะ ”

 

               “ อืม ไปกัน ”

 

               แน่นอนว่าวัยรุ่นที่อยู่ตัวคนเดียวแบบผมและทำอาหารไม่เป็นไม่มีทางพกข้าวกล่องหรอก ได้แต่ต้องไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารแบบนี้แหละ
 

               หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ก็แค่ไปเดินเล่นไม่ก็นั่งเล่นรอเวลากลับห้องเรียนท่านั้นเอง พอกลับมาที่ห้องเรียนก็ได้เวลาเรียนคาบบ่าย พอหมดคาบบ่ายก็ไปทำกิจกรรมชมรมตามปกติ มีรุ่นพี่ชิอินะมาคอยแอบดูการซ้อมเหมือนปกติ
 

****************************************************************************

 

               หลังเลิกเรียนผมลองเปลี่ยนเส้นทางเดินดู และก็ตามที่คาดไว้ผมก็ได้ไปเจออุเอโนะฮาระซังที่กำลังทำท่าทางเลิ่กลั่กอยู่ที่มุมของถนน ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอ

 

               “ เอ่อ… อุเอโนะฮาระซัง? ”

 

               “ คะ!? ”

 

               “ เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ทำท่าทางเลิ่กลั่กแบบนั้น ”

 

               ผมเห็นภาพที่ไม่ควรเห็นเข้ารึเปล่านะ ได้เห็นอุเอโนะฮาระซังที่ปกติจะทำตัวเย็นชาตกใจกับท่าทางเลิ่กลั่กของเธอเป็นครั้งแรกเลย

 

               “ แบบว่า ท่าทางน่ารักจังเลยนะครับ ”

 

               “ ฮะ? ”

 

               แย่แล้ว! เผลอหลุดปาก! ดูสิเธอมามาที่เราด้วยสายตาเย็นชา 0 องศาสัมบูรณ์เลยเห็นมั้ยตัวฉัน!

 

               “ อะ เอ่อ! ไม่ใช่นะครับ พอดีมันหลุดปาก! ”

 

               “ ช่างเรื่องนั้นเถอะ แต่นี่มันครั้งที่ 2 แล้วนะที่นายเข้ามามาฉันเนี่ย ”

 

               “ เหรอครับ? ผมว่ามันคงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่านะครับ ”

 

               “ งั้นเหรอ ถ้ามีครั้งที่ 3 แล้วยังบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญอีกล่ะก็ ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ ”

 

               “ อย่าแจ้งตำรวจเลยนะครับ! ! ผมไม่ใช่สตอล์คเกอร์สักหน่อย! ว่าแต่คุณเถอะครับมาทำอะไรอยู่แถวนี้แถมยังทำท่าทางเลิ่กลั่กอีก? ”

 

               “ มันเกี่ยวอะไรกับนายล่ะ ”

 

               อุหว่า ท่าทางผมจะโดนเกลียดเข้าจริงๆสินะเนี่ย แต่ก็ได้โอกาสทั้งทีถามเธอไปเลยก็แล้วกัน

               “ อย่าบอกนะว่า อุเอโนะฮาระซัง หลงทางน่ะครับ? ”

 

               “ ฉะ ฉันไม่ได้หลงทางสักหน่อยแค่ไปไม่ถูกเท่านั้นเองน่า! ”

 

               อืมๆ ดูท่าจะหลงทางจริงๆสินะ แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ชินกับเมืองนี้ด้วย แล้วที่บอกว่าไปไม่ถูกเนี่ยแสดงว่ามีที่ที่ต้องไปอยู่สินะ เอายังไงดี จะช่วยเธอหรือไม่ช่วยดีนะ?

 

               “ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยพาไปส่งให้ ”

 

               “ ไม่ต้องพยายามมาตีสนิทฉันเลยนะ ”

 

               “ ไม่ได้อยากจะตีสนิทสักหน่อย ว่าแต่จะไปที่ไหนหรอครับ ”

 

               “ ที่นี่น่ะ ”

 

               เธอยื่นโทรศัพท์ของเธอมาให้ผมดู อืมม อยู่ใกล้ๆนี่เองแหะเดี๋ยวพาไปส่งสักหน่อยก็ได้

 

               “ อยู่ใกล้ๆนี่เองครับ ให้ผมพาไปส่งให้เอาไหมครับ? ”

 

               “ ไม่เป็นไร แค่บอกทางมาก็พอ ฉันความจำดีน่ะ ”

 

               “ พอหันหน้าไปทางทิศเหนือ… อ๊ะ! เลี้ยวซ้ายตรงแยกข้างหน้าแล้วก็ตรงไป 100 เมตรแล้วก็เลี้ยวขวานะครับจะเจอร้านที่ขายเค้กกับขนมหวานอยู่ ”

               “ ขอบคุณ ”

 

               เธอโค้งขอบคุณเล็กน้อยและก็รีบเดินจากไป

 

               ( ดูเหมือนเธอจะเป็นพวกชอบของหวานด้วยเหมือนกันสินะ )

 

               บอกไว้ก่อนเลยว่าที่ผมรู้จักร้านนั้นได้น่ะเป็นเพราะเมื่อปีก่อนผมไปกินเค้กร้านนั้นบ่อยๆ น่ะ มันเป็นร้านขายเค้กกับของหวานที่อร่อยที่สุดในย่านนี้เลยล่ะนะ ถึงราคามันจะแพงไปสักหน่อยก็เถอะ… แต่เพื่อของหวานแสนอร่อย! แค่ราคาแพงนิดหน่อยเองจะเป็นอะไรไป! 
 

                    จากนั้นผมก็ไปที่ห้างสรรพสินค้าหรือพวกร้านอาหารข้างทางเพื่อกินข้าวเย็นก่อนจะกลับไปที่บ้านของตัวเองโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น

 

****************************************************************************

ปล.นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมเขียนครับ เป็นนิยายไว้ใช้ประกอบเนื้อหาของเกมที่กำลังจะสร้างครับ จะพยายามอัพเรื่อยๆนะครับประมาณ 3 ตอน/สัปดาห์

สามารถสนับสนุนพวกผมได้ที่ 

: ธนาคารกสิกรไทย : 169-1-56504-8

: ทรูมันนี่วอลเล็ท : 085-564-7921

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ถ้ามีอะไรหรือตรงไหนที่อ่านแล้วติดขัดสามารถคอมเม้นท์ไว้ได้เลยนะครับ ผมจะปรับปรุงอยู่เรื่อยๆครับ