วันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ของสัปดาห์ที่ 2 หลังจากเปิดเทอม ผมตื่นเช้าขึ้นมาอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันตามปกติเหมือนอย่างทุกที หลังจากใส่เครื่องแบบนักเรียนเสร็จผมก็เช็คของในบ้านก่อนจะล็อคประตูและไปโรงเรียน
 

            เช้านี้ผมไม่เจออุเอโนะฮาระซังแบบทุกที ผมรู้สึกว่าตั้งแต่เจออุเอโนะฮาระซังตอนวันเสาร์เธอก็พยายามหลบหน้าผมตลอดเลย อย่างเมื่อวันอาทิตย์ผมบังเอิญไปเจอเธอตอนกำลังจะไปกินข้าวที่ร้านอาหาร เธอมองมาที่ผมแวบนึงก่อนจะรีบเดินหนีผมไป

           

            ( เธอคงจะเกลียดผมเข้าจริงๆ แล้วสินะ )

 

            ผมเดินตามทางเดินปกติที่เดินมาเป็นประจำและก็ได้เจอเข้ากับมาซาโอะที่เดินอยู่ข้างหน้า

 

            “ ไง มาซาโอะ หายากนะเนี่ยที่นายจะมาเวลาเดียวกันกับฉันน่ะ ”

 

            “ อรุณสวัสดิ์มาซาโตะ พอดีว่าเมื่อคืนฉันเล่นเกมแล้วติดลมไปหน่อย ”

 

            “ เหรอ เป็นยังไงบ้างล่ะ ”

 

            “ เท่าเดิม… ไม่สิ เพิ่มขึ้นมานิดหน่อย ”

 

            “ นายเอาเวลาไปอ่านหนังสือบ้างก็ดีนะ ว่าแต่นายทำการบ้านรึยังล่ะ? ”

 

            “ ยังเลยน่ะสิ ฉันไม่เหมือนนายที่ติด 1 ใน 20 ของชั้นปีหรอกนะ ”

 

            “ ฉันก็ไม่ได้เหมือนนายที่หน้าตาก็ดี นิสัยดี มีเพื่อนเยอะ สักหน่อย ”

 

            “ ขอบคุณที่ชมแต่ว่านายเสร็จการบ้านแล้วสินะ ขอยืมเอามาลอกหน่อยสิ ส่งคาบบ่ายใช่ไหมล่ะ? ”

 

            “ ได้เลย เดี๋ยวเอาให้ที่ห้องนะ ฉันขอไปก่อนล่ะ ”

 

            จากนั้นผมก็เดินนำหน้ามาซาโอะเข้าไปในโรงเรียน เปลี่ยนรองเท้าที่ล็อคเกอร์ของตัวเองก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียนของตัวเอง วางกระเป๋าที่โต๊ะก่อนจะนั่งลงและหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเพื่อรอเวลา
 

****************************************************************************

 

            -มุมมองของ อากิมาโนมิ มาซาโอะ-

 

            หลังจากที่มาซาโตะเดินนำหน้าผมเข้าไปในโรงเรียน ผมก็เดินตามไปในโรงเรียนด้วย
 

            เมื่อเปลี่ยนเป็นรองเท้าสำหรับเดินข้างในอาคารเสร็จที่หน้าล็อคเกอร์ ผมก็เตรียมจะเดินไปที่ห้องเรียนโดยจะแวะที่ตู้กดน้ำก่อน

 

            “ อะ ”

 

            “ อะ ขอโทษครับ ”

 

            ผมเดินเข้ากับใครบางคนตรงหัวมุมทางเดิน

 

            “ อ๊ะ~ อะ… เอ๋~ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันได้ดูทางเอง ”

 

            ( สวยจังเลย… ไม่เคยเห็นคนคนนี้ในโรงเรียนมาก่อนเลย )

 

            “ จะว่าไปแล้ว ใช่ อากิมาโนมิคุงจากชมรมการแสดงชาไหมคะ? ”

 

            “ เอ๋ รู้จักผมด้วยหรอครับ ”

 

            “ อ๊ะ ลืมแนะนำตัวไปเลย~ ฉันชื่อชิอินะ อิโนริน อยู่ปีสามห้อง A สังกัดชมรมคาราเต้ แอบมองเธอมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วล่ะ ”

 

            ดูเหมือนเธอจะเป็นรุ่นพี่ผมอยู่ปีนึงสินะ ว่าแต่ชื่อชิอินะ อิโนรินเนี่ยเหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้มาจากมาซาโตะอยู่แหะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมาซาโตะถึงจำคนคนนี้ได้ เพราะเป็นคนสวยแบบนี้นี่เอง ว่าแต่ที่บอกว่าแอบมองมานานแล้วนี่หมายความว่ายังไงน่ะ

 

            “ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับรุ่นพี่ชิอินะ ผมชื่ออากิมาโนมิ มาซาโอะครับ ”

 

            เมื่อผมแนะนำตัวเองจบ เสียงกระดิ่งเริ่มคาบเรียนก็ดังขึ้น

 

            “ อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ งั้นไว้เจอกันใหม่อีกทีนะ เดี๋ยวฉันจะกลับไปที่ห้องเรียนแล้ว~ ”

 

            “ ครับ ไว้เจอกันอีกทีทีหลังนะครับ ”

 

            “ จ้า~ ไว้เดี๋ยวฉันจะไปหานะ ”

 

            จากนั้นผมก็แยกจากรุ่นพี่แล้วเดินกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ตอนที่ผมเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงในที่ของตัวเองแล้ว คุณครูก็เข้ามาในห้องพอดี
 

            เมื่อเรียนไปได้สักพัก ผมก็เอาแต่เหม่อคิดถึงเรื่องของรุ่นพี่ชิอินะที่บังเอิญเจอกันตอนเช้า

 

            ( รุ่นพี่ชิอินะเขาเป็นคนยังไงกันนะ? อยู่โรงเรียนนี้มาตั้งนานแต่ก็ไม่เคยเห็นรุ่นพี่คนนี้มาก่อน ทำไมรุ่นพี่เขาถึงได้ทำตัวดูน่ารักได้ขนาดนั้นกันนะ? )
 

****************************************************************************

 

            -มุมมองของ ชิอินะ อิโนริน-

 

            ที่นั่งสุดขอบห้องตรงมุมหน้าต่างที่เธอได้นั่งอยู่ในห้องเรียนเป็นมุมที่สามารถมองออกไปเห็นหน้าประตูทางเข้าของโรงเรียนได้
 

            เมื่อเธอสังเกตเห็นคนที่เธอกำลังมองหาอยู่ เธอก็รีบออกจากห้องและตรงไปรอที่มุมของทางเดิน และเมื่อคนคนนั้นเดินตรงมาทางนี้เธอก็ทำเหมือนตัวเองพึ่งจะเดินออกมาจากมุมนั้นและชนเข้ากับคนคนนั้นได้อย่างแนบเนียน
 

            หลังจากที่พูดขอโทษและแนะนำตัวกันเสร็จเป้าหมายของเธอก็ลุล่วง เธอกลับเข้าห้องเรียนของตัวเองเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลางคิดในใจ

 

            ( ใช่แล้วล่ะ อากิมาโนมิ มาซาโอะคุง ฉันจับตาดูนายมานานแล้ว นายทั้งมีความสามารถ พูดเก่ง แถมทำให้ใจฉันละลายอีก ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนจะแย่งนายไปหรอก )

 

            ( ตอนนี้ฉันจะยังไม่รีบเร่งอะไรมากหรอก แต่สักวันนึงนายจะต้องกลายเป็นของฉันอย่างแน่นอน รุ่นน้องคนโปรดที่น่ารักของฉัน )
 

            ชิอินะ อิโนริน ที่เป็นรุ่นพี่ของมาซาโตะอยู่ 1 แถมยังเป็นคนที่มาซาโตะแอบชอบนั้นเป็นคนที่จะทำทุกๆ อย่างเพื่อให้ได้อยู่กับคนที่เธอรัก และการที่เธอไปแอบดูการซ้อมของเขาทุกครั้งนั้นก็มาจากการแอบดูคนที่เธอรักนั้นเอง
 

****************************************************************************

 

            -มุมมองของ มัตสึบาระ มาซาโตะ-

 

            ( หลังจากที่มาซาโอะเข้ามาในห้องก็ดูเหมือนจะกำลังเหม่อคิดอะไรอยู่แหะ )

 

            หลังจากนั่งเรียนไปได้สักระยะเขาก็สังเกตว่ามาซาโอะยังเหม่ออยู่ตลอดจนในที่สุดคุณครูก็เหมือนจะสังเกตเห็นเหมือนกันและกำลังเดินเข้ามา

 

            “ ‘มาซาโอะ’ ”

 

            “ ‘นี่มาซาโอะกลับมาก่อน ครูเขาเดินมาแล้วนะ’ ”

 

            ผมทำเสียงเบาๆ เรียกมาซาโอะให้กลับมา แต่ดูเหมือนเขายังไม่รู้สึกตัวจนครูเดินมาถึงโต๊ะของเขา

 

            “ มาซาโอะ! อากิมาโนมิ มาซาโอะ! เธอมัวเหม่ออะไรอยู่กันหะ! ได้ยินที่ครูเรียกรึเปล่า ครูเรียกเธอมานานแล้วนะ ”

 

            ผมเห็นมาซาโอะสะดุ้งเล็กน้อย

 

            “ อะ! ขอโทษที่เหม่อด้วยครับครู ”

 

            “ วันนี้ตอนกลางวันมาพบครูที่ห้องพักครูด้วย ”

 

            “ ได้ครับ… ”

 

****************************************************************************

ปล.นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมเขียนครับ เป็นนิยายไว้ใช้ประกอบเนื้อหาของเกมที่กำลังจะสร้างครับ จะพยายามอัพเรื่อยๆนะครับประมาณ 3 ตอน/สัปดาห์

สามารถสนับสนุนพวกผมได้ที่ 

: ธนาคารกสิกรไทย : 169-1-56504-8

: ทรูมันนี่วอลเล็ท : 085-564-7921

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ถ้ามีอะไรหรือตรงไหนที่อ่านแล้วติดขัดสามารถคอมเม้นท์ไว้ได้เลยนะครับ ผมจะปรับปรุงอยู่เรื่อยๆครับ