เห็นอึนฮันทำหน้าไม่เข้าใจ วาซีลีก็พูดขึ้น

“ฉันคบกับนายไง เพราะงั้นฉันก็ต้องเป็นเกย์สิ”

วาซีลียักไหล่พลางถามกลับว่าการเป็นเกย์ยังมีอะไรมากไปกว่านี้อีกหรือ ดูเหมือนเขาจะคิดว่าตัวเองเป็นเกย์ไปแล้ว

คุณพี่คนนี้คิดไปเองนี่หว่า อึนฮันยิ้มอย่างอ่อนแรง นี่ พี่ครับ แบบนั้นไม่ใช่เกย์สักหน่อยครับ คุณต้องเดินบนเส้นทางของเกย์แบบไม่ไหวหวั่นถึงจะเรียกว่าเกย์ที่แท้จริงนะครับ หมายความว่าคุณน่ะมันเกย์จอมปลอมยังไงล่ะ ที่นี่น่ะเกย์ปลอม ๆ ไม่ต่างอะไรกับคนบาปเลยสักนิด สำหรับบางคนแล้ว ตัวตนและเพศที่เป็นมาแต่กำเนิดทำให้พวกเขาถูกตราหน้าว่าเป็นคนบาปและต้องทนเจ็บปวดไปทั้งชีวิตเลยนะ ดังนั้นถ้ามีใครแกล้งป่าวประกาศว่าตัวเองก็เป็นคนบาปเหมือนกันเพียงเพราะเห็นเป็นเรื่องสนุกละก็ พวกเขาต้องโกรธมากแน่ ๆ

…แต่เขาพนันได้เลยว่าไม่มีใครมาพูดอะไรกับวาซีลีแน่นอน เพราะก่อนที่วาซีลีจะตั้งสติได้และออกไปจากที่นี่ พวกนั้นคงมัวแต่จ้องจะหาโอกาสและทำทุกวิถีทางเพื่อจับผู้ชายคนนี้ถอดกางเกงแล้วลิ้มชิมรสอะไรต่อมิอะไรของเขาเสียมากกว่า เนื่องจากวาซีลีถือเป็นหุ้นราคาสูงเสียดฟ้าที่ใช่ว่าจะเห็นกันได้ทั่วไป หน้าตารึก็หล่อเหลาแถมยังมีเงินมหาศาลอีกต่างหาก

“ฉันก็เป็นพลเมืองคนหนึ่งของโลกนี้เหมือนกันนะ”

จะคิดไปเองยังไงก็ให้มันมีขีดจำกัดบ้างเถอะพ่อคุณ

ถึงอย่างนั้นอึนฮันก็ไม่ได้พูดอะไรกับวาซีลี ไม่ใช่เพราะคิดว่านั่นเป็นเรื่องของวาซีลีคนเดียว เขาไม่เห็นต้องสนใจว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิดไปเองหรือไม่ แต่เป็นเพราะเหตุผลที่ตรงข้ามกันเลยต่างหาก นั่นคืออึนฮันรู้สึกดีที่ได้เห็นคนเอาแต่ใจอย่างวาซีลีพยายามเข้าใจและเข้ามามีส่วนร่วมในโลกของเขา ถึงแม้ว่าวาซีลีจะเป็น ‘เกย์แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์’ และไม่มีวันเข้ามาอยู่ในโลกของอึนฮันที่เป็นเกย์ธรรมดาทั่วไปได้ก็เถอะ

อึนฮันเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อจับต้นขาวาซีลีพร้อมเคาะนิ้วลงไปเบา ๆ

วาซีลีก้มลงมองมืออึนฮัน ซึ่งก็เป็นแค่มือของผู้ชายคนหนึ่งที่ทั้งแข็งและด้าน ระหว่างมองดูมือนั้น วาซีลีก็เกิดตื่นเต้นขึ้นมานิด ๆ พอได้มาเห็นคนอื่นโอบกอดและบดเบียดร่างกายเข้าหากันอยู่ตรงนั้นตรงนี้ เขาเองก็อยากจะลองทำดูบ้าง พวกเขาสองคนไม่ได้เจอกันตั้งสองสัปดาห์ มานึก ๆ ดูเขาไม่ได้กอดร่างกายนี้มาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว วาซีลีที่ต้องอดอยากเพราะอึนฮันผู้มีปณิธานแน่วแน่ว่าจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นหากไม่ได้เตรียมตัวได้แต่เลียคออึนฮันเบา ๆ ชายหนุ่มไม่เคยเข้าใจว่าทำไมอึนฮันถึงต้องเตรียมตัวด้วย ทีแรกเขาก็คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ถ้าอึนฮันไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน แต่พอได้ลองทำแบบไม่ได้เตรียมก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเสียหน่อย ยังไม่เคยมีสิ่งใดเลอะเปรอะเปื้อนและอึนฮันก็ยังแข็งแรงดี แข็งแรงถึงขนาดวิ่งด้วยสองขาของตัวเองมาขู่คนอื่น (เคย์) ได้ด้วยซ้ำ ไอ้ที่ว่าเตรียมนั่นเตรียมเพื่ออะไรกัน วาซีลีพลันหงุดหงิดขึ้นมา ถ้าขืนวันนี้อึนฮันยังพูดแบบนั้นอีกเขาจะจับปิดปากแล้วทำมันทั้งอย่างนั้นให้รู้แล้วรู้รอด

“นั่นคริส วอเกนนี่”

อึนฮันยักไหล่หลังจากได้ยินเสียงวาซีลีกระซิบอีกว่า “ขัดลูกตาจริง ๆ ไอ้หมอนี่”

“สไตล์เขาสุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะครับ”

อึนฮันพูดสัพเพเหระไปเรื่อย คริสมักแต่งตัวจัดเต็มจนล้นมาอวดโฉมที่คลับในคืนวันเสาร์เสมอ เพราะในฐานะนายตำรวจ เขาต้องใช้ชีวิตด้วยการกดตัวตนของตนเองไว้ตลอด สำหรับวันนี้คริสสวมเสื้อเชิ้ตสีชมพูลายดอกไม้กับกางเกงยีนรัดรูปสีขาว ช่างเป็นกางเกงที่ซิปรับภาระหนักเหลือเกิน อึนฮันคิดว่าเขาควรจะนินทาคริสเสียหน่อยดีกว่าก่อนที่วาซีลีจะรำคาญขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล แต่ปฏิกิริยาของวาซีลีดันผิดไปจากที่คิดไว้เสียอย่างนั้น

“งั้นเหรอ” มาเฟียหนุ่มถามกลับมา

อึนฮันคิดว่ามันออกจะแปลกอยู่ วาซีลีเป็นคนมีสไตล์มากทีเดียว เขามักจะพาสไตลิสต์ส่วนตัวไปไหนมาไหนด้วยอย่างที่พวกคนรวยทำกัน ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่มีสไตล์ของตัวเองอย่างชัดเจน ถึงขนาดที่ว่าจะไปฆ่าคนอยู่แล้วก็ยังมีแก่ใจจะแต่งตัวอย่างมีสไตล์ได้

ทว่ามาคิดดูอีกทีวาซีลีกลับไม่เคยพูดอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้าของอึนฮันเลยสักครั้ง อย่างมากที่สุดก็พูดมาคำเดียวเรื่องกระเป๋าของเขา แต่ก็พูดตอนให้กระเป๋าใบใหม่อีกนั่นละ แถมยังพูดว่าให้ถือกระเป๋าที่ตัวเองให้แทนใบเก่าซึ่งไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องสไตล์เลยสักนิด แต่จะอย่างไรก็ตามไอ้ชุดนั่นของคริสก็ยังมากเกินไปอยู่ดี เสื้อเชิ้ตสีชมพูนั่นบางเสียจนเผยให้เห็นหัวนมสองจุดบนหน้าอกคริสอย่างชัดเจน

“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ”

“แล้วฉันควรพูดอะไรล่ะ ประเด็นมันอยู่ตรงไหนเหรอ”

วาซีลีถามในขณะที่อึนฮันได้แต่ส่ายหน้า ไม่สนใจใครเลยจริง ๆ สินะ คุณมันหล่อนี่ ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วละ อึนฮันคิดว่าเขาควรไปห้องน้ำเสียหน่อย