ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว พิเศษ 9

Now you are reading ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว Chapter พิเศษ 9 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“นาย ทำไมถึงไปเจอคนในที่แบบนั้น…”

วาซีลีดุ อึนฮันได้แต่หายใจหอบโดยไม่รู้เลยว่าทำไมตัวเองถึงโดนดุ เขาก็พอจะรู้ว่าตัวเองมีเรื่องมากมายให้อีกคนดุ แต่ตอนนี้สมองขาวโพลนไปหมดจนคิดอะไรไม่ออก วาซีลีปลดกางเกงของเขาออก อึนฮันยกมือขึ้นลูบไล้แผงอกและหน้าท้องของวาซีลี นี่คือร่างกายที่สายตามากมายนับไม่ถ้วนต่างปรารถนาจะครอบครอง อึนฮันไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าเขาจะไปปรากฏตัวที่คลับด้วยเรือนร่างที่กระตุ้นไฟราคะจนทำให้ร่างกายด้านหน้าร้อนผ่าวขึ้นได้เพียงปลายนิ้วสัมผัสเท่านั้น อึนฮันโอบรอบคออีกฝ่ายก่อนจะดูดตรงลำคออย่างนุ่มนวลทว่าช่ำชองต่างจากวาซีลี เขาทิ้งร่องรอยไว้ให้เห็นเป็นรอยจูบอย่างชัดเจนแล้วแลบลิ้นเลียรอยนั่น ทันใดนั้นวาซีลีก็จับไหล่เขาแน่น

เอ๊ะ อึนฮันเบิกตากว้าง

“ทำรอยไม่ได้เหรอครับ”

ยุ่งยากจัง

วาซีลีส่ายหน้าเมื่อเห็นอึนฮันถามอย่างสับสน

“ไม่ใช่ว่าไม่ได้ นายนี่ร้ายกาจขึ้นทุกที แต่ฉันชอบนะ”

น้ำเสียงของวาซีลีที่พูดออกมาเช่นนั้นแหบแห้ง มือของอีกฝ่ายที่วางอยู่บนไหล่อึนฮันจับตัวเขาหมุนไปด้านหลังจนกางเกงร่วงลงกับพื้นทันที วาซีลีจับสะโพกเขาแหวกออกด้วยสองมือทั้งที่เขายังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกจากกางเกงด้วยซ้ำ อึนฮันขยับเท้าเพื่อดึงเท้าออกมาจากขากางเกง อย่างน้อยแค่ข้างเดียวก็ยังดี และเมื่อเขาดึงเท้าข้างหนึ่งออกมาได้ ท่อนลำขนาดใหญ่ก็รุกล้ำเข้ามาทันทีราวกับจะฉีกร่างกายด้านในให้แยกออกจากกัน ฮึก อึนฮันหายใจไม่ทันจนแผ่นหลังกระตุกเกร็ง แน่นอนว่าการสอดแทรกเข้ามาโดยไม่ได้สัมผัสเปิดทางก่อนไม่ว่าอย่างไรก็เจ็บอยู่ดี

ทว่าวาซีลีกลับถลำลึกลงไปในความสุขสมจนแทบลืมหายใจ เพราะข้างในกายอึนฮันหลังจากที่เขาสอดใส่เข้าไปนั้นทั้งรุ่มร้อนและคับแน่น เขาเคยคิดว่าตัวเองไม่ชอบความร้อนและคับแน่นแบบนี้จนกระทั่งได้มาพบกับอึนฮัน อาจเป็นเพราะขนาดแก่นกายที่ใหญ่โตของเขาก็ได้ เขาจึงไม่ชอบนักเวลาที่โดนรัดแน่นจนเจ็บ วาซีลีเคยชอบความเปียกชุ่มพอประมาณที่รองรับเขาได้อย่างพอดิบพอดีจนขยับได้สบาย ๆ มากกว่า แต่ตอนนี้เรื่องรสนิยมกลับไม่ใช่ปัญหาเลย ข้างในนี้ร้อนจนพาให้เขาร้อนรุ่มไปด้วยราวกับมีไฟแผดเผา ทั้งยังคับแน่นจนเขาหลงคิดไปว่าอึนฮันกำลังกอดรัดเขาไว้อย่างแนบแน่น

“ฮึก…เจ็บ…”

เสียงพึมพำของอึนฮันดังมาให้ได้ยิน วาซีลีวุ่นวายใจทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้ ด้านในของอึนฮันเปียกชื้น ดูดดึงกลืนกินเขาเข้าไปไม่ต่างจากอวัยวะส่วนนั้นของหญิงสาว วาซีลีรู้สึกเหมือนตัวเขาถูกดึงรั้งเข้าไปแต่อึนฮันกลับบอกว่าเจ็บ ราวกับว่าเขารู้สึกดีไปฝ่ายเดียว ชายหนุ่มลูบไล้แก่นกายของอึนฮัน ตอนนี้มันแข็งชันขึ้นมาเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นเอง ซึ่งการที่เป็นเช่นนี้ทั้งที่เขากระแทกเข้าไปโดนจุดที่แสนอ่อนไหวในร่างกายนั้นย่อมหมายความว่าอึนฮันเจ็บมากจริง ๆ

บางครั้งความแตกต่างที่ละเอียดอ่อนเกินบรรยายแบบนี้ก็ทำให้วาซีลีทั้งไม่สบายใจและร้อนใจขึ้นมาบ้างเหมือนกัน

เขาเคยคิดว่าเรื่องให้กายแต่ไม่ให้ใจนั้นมีอยู่แต่ในนิทานปรัมปรา ทว่ากลับมีคนแบบนี้อยู่จริง ๆ อึนฮันเป็นคนที่จะยอมมอบริมฝีปากหรือแม้แต่ร่างกายให้หากสถานการณ์บังคับ แต่ถึงอย่างนั้นก็จะเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้จนถึงที่สุด เพราะแบบนั้นบางครั้งวาซีลีจึงไม่แน่ใจว่าอึนฮันประทับใจเขาบ้างหรือเปล่า และหากประทับใจ เขาก็อยากรู้ว่ามากแค่ไหน แต่กลับไร้หนทางให้ได้รู้ เขาอยากทำให้ดีแต่กลับต้องอึดอัดใจเมื่อเห็นอึนฮันมีสีหน้ายุ่งยากใจอยู่เสมอ

ทว่าในบางครั้งอึนฮันก็ดูเหมือนจะเปิดใจให้เขา ทั้งมาช่วยทั้งชักชวนเขาให้เข้ามาในพื้นที่ของตัวเอง ซึ่งทุกครั้งวาซีลีก็อดหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่นไม่ได้ที่หลงดีใจไป

“ฉันได้กลิ่นนาย…”

วาซีลีกระซิบว่าในบ้านนี้มีแต่กลิ่นนายเต็มไปหมด แปลกมากเลย อึนฮันกัดปากแน่น ผู้ชายคนนี้นี่มันปีศาจตัวจริงเลย ทั้งที่เหยียบย่ำชีวิตประจำวันของคนอื่นแต่กลับทำให้หัวใจเขาร้อนรุ่มได้ด้วยคำพูดแค่คำเดียว อึนฮันเกาะผนังแล้วแอ่นสะโพกไปข้างหลัง เขาอยากรีบทำให้เสร็จสักทีเพราะถ้าเกิดเป็นลมขึ้นมาตรงนี้อีกละก็คงลำบากแน่ อึนฮันขยับกายเพียงครั้งเดียวแต่วาซีลีกลับถูกกระตุ้นจนสั่นสะท้านได้อย่างง่ายดาย แก่นกายอุ่นร้อนแทรกเข้าไปภายในตัวอึนฮันก่อนจะเริ่มขยับเหมือนจะฉีกข้างในกายนั้นให้ขาดออกจากกัน เพียงพริบตาเดียวอึนฮันก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปสู่จุดสูงสุดราวกับว่าปลายเท้าลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ชายหนุ่มหลับตา มือของวาซีลีรูดรัวเร็วไปตามแก่นกายของเขา อึนฮันถูกบังคับให้ขยับกายอยู่ในอุ้งมืออุ่นนั้นจนกระทั่งขึ้นไปถึงจุดหมายปลายทางในชั่วพริบตา ภาพตรงหน้ากะพริบถี่รัว อึนฮันเอี้ยวคอมาประกบริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากวาซีลีที่ก้มหน้าอ้าปากหายใจหอบเหนื่อยด้วยใกล้จะถึงฝั่งเต็มที เขาแค่แตะริมฝีปากสั่นระริกลงไป ทว่ากลับรับรู้ถึงความรู้สึกอันลึกซึ้งของอีกฝ่ายที่ส่งผ่านมา ไม่ได้เป็นเพียงการปลดปล่อยทั่วไปเท่านั้น

อึนฮันได้ยินเสียงผู้คนเดินผ่านไปมาบริเวณระเบียงทางเดินหน้าบ้านซึ่งมีเพียงบานประตูกั้น เขาสะดุ้งตัวเกร็งจนไปบีบรัดของวาซีลีที่ยังค้างอยู่ด้านใน ทำเอาชายหนุ่มถึงกับครางเสียงทุ้มต่ำออกมา

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด