ทันใดนั้นอึนฮันก็ตัวแข็งทื่อเมื่อนิ้วของวาซีลีแตะลงตรงช่องทางด้านหลังของเขา วาซีลีกระซิบว่าฉันไม่ใส่เข้าไปหรอก จากนั้นก็ค่อย ๆ ไล้นิ้วไปบนปากทางเข้านั้น ร่างกายของอึนฮันพยายามขยับหนีทันทีที่ปลายนิ้วของวาซีลีสัมผัส ชายหนุ่มกอดอีกฝ่ายไว้หลวม ๆ ก่อนจะตรวจดูบริเวณที่ต้องรับตัวตนของเขาเข้าไป แน่นจริง ๆ นั่นละ ไม่ว่าอึนฮันจะเตรียมพร้อมมาหรือไม่ วาซีลีก็คิดว่าหากเขาดันเข้าไป มันคงมากเกินกว่าอึนฮันจะรับไหวอยู่ดี ชายหนุ่มค่อย ๆ แหวกผิวเนื้ออ่อนตรงปากทางนั้นออกทีละนิดและลูบไล้โดยรอบอย่างแผ่วเบา ทันทีที่ทำเช่นนั้นอึนฮันก็เปล่งเสียงครางที่กลั้นไว้แล้วโอนอ่อนไปตามวาซีลีอีกครั้ง

“แค่ไม่ใส่เข้าไปก็พอใช่ไหม”

อึนฮันส่ายหน้าทันทีที่วาซีลีพูดหยอก ไม่รู้ว่าที่ส่ายหน้านั่นคือไม่ใช่หรือว่าไม่ให้พูดแบบนั้นกันแน่ ตอนนี้แก่นกายของอึนฮันแข็งชันขึ้นมาอีกแล้ว อึนฮันกลั้นเสียงครางไว้พลางโน้มคอวาซีลีเข้ามากอดเมื่ออีกฝ่ายลูบไล้ตั้งแต่ด้านหน้าลากยาวไปจนถึงช่องทางด้านหลัง ทันทีที่นิ้วของคามินสกีกดลงตรงปากทางเข้าอีกครั้ง กล้ามเนื้อบริเวณนั้นก็พลันหดตัว และไม่รู้ว่าอึนฮันคิดไปเองหรือไม่ แต่เขารู้สึกเหมือนตัวเองเผยอปากขึ้นมาพักหนึ่งด้วย วาซีลีจับมืออึนฮันให้มาสัมผัสตรงนั้น ทว่าเขากลับพยายามดึงมือหลบ

“คงเพราะฉันไม่ค่อยมีประสบการณ์กับผู้ชายเท่าไร ถึงได้ไม่เคยเห็นรูที่ดูช่ำชองแบบนี้เลย”

วาซีลีพูดขึ้นหลังจากออกแรงบังคับมืออึนฮันให้มาแตะลงตรงนั้นจนได้

“นายยังคบกับไอ้คนที่ทำให้นายเป็นแบบนี้อยู่หรือเปล่า”

คนที่ทำให้นายเป็นแบบนี้ นั่นทำให้อึนฮันนึกได้ว่าตอนนี้ผู้ชายคนแรกของเขาก็อยู่ที่ไมแอมีเหมือนกัน แต่หมอนั่นกับเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันสักนิด เขาจึงส่ายหน้าตอบ วาซีลีจับนิ้วของเขาให้ลูบไปตามร่องรักใต้สะโพก ความรู้สึกที่ไม่ได้สัมผัสมาแสนนานทำให้อึนฮันร้อนรุ่มจนขยับเอวไปมาตามแรงอารมณ์

“งั้นเหรอ แล้วยังมีไอ้หน้าไหนที่ชอบตรงนี้ของนายอยู่ที่นี่บ้างหรือเปล่า”

ดูท่าแล้วอึนฮันจะไม่ใช่คนที่คิดหน้าคิดหลังได้ดีนักเมื่อไฟราคะลุกโชนขึ้นในกาย หากเป็นเวลาปกติ เขาควรจะได้สติและหวาดกลัวจนหัวหดทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงเย็นยะเยือกของวาซีลีแล้ว แต่นี่นอกจากจะไม่กลัว เขายังใช้มือข้างที่ว่างจับไหล่วาซีลีไว้แน่นอีกต่างหาก วาซีลีคิดว่าไหน ๆ เขาก็มาหยุดพักในไมแอมีแล้ว หากยังมีใครหน้าไหนที่ชอบตรงนั้นอยู่ เขาจะได้กวาดล้างเจ้าพวกนั้นให้เกลี้ยงในทีเดียวหลักการของวาซีลีคือคนเราบทจะตายมันก็ต้องตาย ทว่าอึนฮันกลับส่ายหน้ารัวเร็ว น้ำตาซึมเพราะความร้อนรุ่มจากความใคร่ที่ยังไม่ได้รับการเติมเต็ม

“นิ้วของนายเข้าไปในนั้นบ่อยแค่ไหน”

ทันทีที่ชายหนุ่มถามเช่นนั้นออกไป อึนฮันก็ส่ายหน้าแรงยิ่งกว่าเดิม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่เคยสอดนิ้วเข้าไป วาซีลีกดนิ้วของอึนฮันลงไปแรง ๆ พลางกระซิบเร่งเร้า

“ยุน เร็วสิ”

“อ๊ะ คือว่า…ฮึก อา ไม่…”

“ตอบมาเร็ว ๆ บ่อยแค่ไหนฮึ”

“คือ ฮึก คือว่า ไม่ เรื่องนั้น…”

ตอนนี้อึนฮันสติหลุดลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาเอาแต่บิดเอวไปมาพลางพูดแต่คำที่ฟังไม่ได้ศัพท์ ทว่าวาซีลีกลับยิ่งถาม

“บอกมาเร็วสิ ฉันจะได้ให้นายช่วยตัวเองไง จากที่ดูเมื่อกี้นายอยากเลียของฉันใช่ไหมล่ะ ว่าไง ฉันจะให้เลีย เลียไปแล้วนายก็ช่วยตัวเองไป แบบนี้ชอบไหม”

อึนฮันหน้าแดงขึ้นมาทันที ไม่ว่าจะเป็นเซ็กซ์หมู่ เซ็กซ์แบบดุดัน หรือเซ็กซ์ธรรมดา ๆ ขอแค่เป็นเซ็กซ์ วาซีลีก็พร้อมจะลอง วาซีลีก้มลงมองอึนฮันอย่างแปลกใจ โดยปกติแล้วนิสัยแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ตอนนี้นับว่าอึนฮันซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองมากทีเดียว เขาไม่รู้ว่าเพราะอึนฮันเป็นเกย์หรือเพราะเซ็กซ์จัด แต่เขาก็ชอบที่อีกฝ่ายเป็นแบบนี้ แม้จะไม่ชอบใจที่มีคนที่ทำให้อึนฮันเป็นแบบนี้อยู่ แต่จะให้เมินเรื่องนี้ไปเวลามีเซ็กซ์ก็ไม่ใช่รสนิยมเขาเช่นกัน

จะว่าไปเวลาอารมณ์ไม่ดี อึนฮันก็ทำตัวถูกใจเขาเหมือนกัน

วาซีลีหัวเราะออกมา เขารู้สึกเหมือนถูกอึนฮันรั้งไว้ที่นี่ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ชอบ มันทั้งสนุกแล้วก็ทำให้ใจเต้น ระทึกใจยิ่งกว่าไปลอบฆ่าใครเสียอีก เพราะการลอบฆ่ายังวางแผนไว้ก่อนได้ แต่กับชายหนุ่มคนนี้ไม่เคยมีอะไรเป็นไปตามแผนเลยสักอย่างจึงยิ่งน่าตื่นเต้น

“คะ…ครั้งเดียว…”

“ต่อหนึ่งวันเหรอ”

“อะ…อาทิตย์ละครั้ง…”

วาซีลีกระตุกยิ้ม

“ไม่ต้องมาโกหก ถ้านายทำแค่นั้นจริง ตรงนี้ของนายไม่มีทางช่ำชองแบบนี้แน่ ไม่อยากเลียของฉันหรือไง หืม”

เมื่อวาซีลีขู่ ในที่สุดอึนฮันก็ยอมสารภาพทั้งน้ำตาว่า

“สะ…สามวันครั้ง ไม่ สองวัน…คิดว่าไม่ทุกวันก็สองวันครั้ง”

วาซีลีถึงได้ยอมปล่อยอึนฮันลง