ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว 36

Now you are reading ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว Chapter 36 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ถึงอย่างไรวาซีลีก็บอกให้เขาไปหาตอนดึกอยู่แล้ว เขาน่าจะแวบไปที่คลับได้อยู่ละน่า

อึนฮันตัดสินใจแล้ว อย่างไรเสียเวลาไปคลับ คริสก็มักจะมัวแต่เล่นจนทิ้งเขาไว้ข้างหลังตลอด คริสจะขยับร่างกายอยู่ท่ามกลางแสงไฟหลอกตา สบตากับผู้ชายสักคน แล้วสุดท้ายก็หายไปกับชายหนุ่มคนนั้นเสมอ แต่ไหนแต่ไรมาคลับแห่งนั้นก็เป็นสถานที่รวมตัวของบรรดามนุษย์ราตรีที่ต้องการทำเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว อึนฮันเองก็เคยรักสนุกแบบนั้นจนกระทั่งเมื่อปีก่อน

“ตอนดึกฉันมีเรื่องต้องทำนิดหน่อยเลยต้องกลับก่อนนะ”

ถึงจะไม่อยากโกหกคริส แต่ก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ อึนฮันได้แต่พูดโกหกหน้าตาย

+++++++++++++++++++++++++++

เสียงเพลงเร้าใจชะมัด อึนฮันโยกหัวตามจังหวะขณะต่อแถวอยู่หน้าคลับ ตอนนี้คลับยังไม่ถึงเวลาเปิด แต่เหล่าเกย์ผู้ขยันขันแข็งต่างก็มารอต่อคิวกันอยู่ด้านหน้าเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่เขายืนต่อแถวอยู่กับคริสก็มีทั้งคนคุ้นหน้าและไม่คุ้นหน้าเวียนกันเข้ามาทักทายไม่ขาด ทั้งสองคนจำเป็นต้องตะโกนทักทายกลับไป เพราะลำโพงตัวยักษ์หน้าคลับนั้นเสียงดังหนวกหูเสียเหลือเกิน

“ไม่เจอกันนานเลยนะยุน!”

ใครบางคนที่อึนฮันเองก็ไม่แน่ใจว่ารู้จักหรือไม่เข้ามาทักทายเหมือนรู้จักกันดี

“สวัสดี!”

อึนฮันทักกลับ คริสรีบเข้ามาเกาะหลังอึนฮันแล้วกระซิบถามทันที

“นายรู้จักสุดหล่อนี่ด้วยเหรอ”

สุดหล่อเหรอ อึนฮันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่เข้ามาทักเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นสไตล์ที่เกย์หลายคนชอบ ทั้งแผงอกหนาและหุ่นล่ำ ๆ เต็มไปด้วยมัดกล้ามนูนเด่น เขามั่นใจว่าผู้ชายคนนี้จะต้องเป็นหนึ่งในพวกที่ไปยิมอาทิตย์ละเจ็ดวันและเอาแต่นอนยกน้ำหนักอยู่บนเตียงแน่นอน อึนฮันส่ายหน้าตอบเพื่อนพลางคิดว่าแผงอกหนาที่โผล่ให้เห็นวับ ๆ แวม ๆ ผ่านเสื้อเชิ้ตรัดรูปน่าจะใหญ่ประมาณคัปดีได้

“ไม่รู้จักเหรอ” คริสถามย้ำอีกรอบ

“ไม่รู้ว่ารู้จักหรือเปล่าต่างหากล่ะ!”

อึนฮันตอบคริส เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่เคยนอนด้วยกันแค่ชั่วข้ามคืนหรืออาจจะเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างผู้ชายคนนั้นอีกที หรือไม่ก็เป็นเพื่อนของผู้ชายที่อึนฮันเคยคบด้วยสักพัก มีหนทางให้จินตนาการว่าชายคนนี้เป็นใครอยู่มากมายนับไม่ถ้วน

“งั้นฉันลุยเลยนะ” เมื่อคริสเอ่ยเช่นนั้น อึนฮันก็ผลักเขาออกมาด้านหน้าคล้ายจะบอกว่าด้วยความยินดี คริสเอ่ยทักทายว่า

“สวัสดี ฉันคริสนะ”

แต่อีกฝ่ายกลับไม่อาจละสายตาจากอึนฮันจนไม่ได้ยินที่คริสพูด อึนฮันต้องชี้ไปที่คริส อีกฝ่ายถึงได้ตอบ

“อ้อ สวัสดี ฉันดันคิน หรือจะเรียกว่าดอนก็ได้”

อึนฮันเบือนหน้าหนีไปทางอื่นยิ้ม ๆ เขาไม่อยากจะให้ความหวัง เพราะถึงอย่างไรก็ไปกับอีกฝ่ายไม่ได้อยู่แล้ว

“เดี๋ยวสิ ยุน วันนี้นายมีนัดหรือเปล่า!”

ดอนพูดขึ้นอีก ทำเอาคริสยิ้มแหยก่อนจะยอมถอยออกไป หมอนี่คงเป็นหนึ่งในพวกคลั่งรักอึนฮันสินะ คริสยอมยกธงขาวเรื่องดอนสุดหล่อ เขาเป็นพวกความพยายามเกินร้อย แต่ก็ยอมแพ้ได้ง่ายพอกัน ก่อนจะกวาดตามองบรรดาชายหนุ่มที่เข้าแถวอยู่เพื่อมองหาสุดหล่อคนอื่นต่อไป

เมื่อคริสถอยทัพ อึนฮันก็จำต้องหันกลับมาหาดอนอีกครั้ง อีกฝ่ายพูดอย่างเขินอายก็จริง แต่สายตากลับมองมาระหว่างขาทั้งสองของเขา เห็นแบบนั้นอึนฮันก็ต้องหัวเราะออกมา เฮ้ย ละสายตาออกไปเลยนะ ตรงนั้นน่ะมาเฟียบอสจองแล้ว หรือนายอยากไปสู้กับเขาเพื่อแย่งมันไหมล่ะ แค่คามินสกีมองมา นายก็เข่าอ่อนยืนไม่อยู่แล้ว อึนฮันยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะโบกมือ

“อ๋อ วันนี้คงต้องขอตัว ฉันแค่มาเที่ยวเล่นเฉย ๆ น่ะ!”

“สปีดมีตติงก็มีนี่!”

ชายหนุ่มพูดถึงห้องน้ำของไนต์คลับแห่งนี้นั่นเอง สำหรับที่นี่แล้วห้องรับรองที่อยู่หน้าห้องน้ำนั้นใหญ่กว่าตัวห้องน้ำของคลับเองเสียอีก พวกคนที่จะไปทำอะไรต่อมิอะไรกันต่างไปรอต่อคิวใช้ห้องรับรองที่มีโซฟาตัวใหญ่อยู่ทั้งนั้น และแน่นอนว่าครั้งหนึ่งอึนฮันเองก็เคยเป็นแขกประจำของห้องรับรองนั่นด้วยเช่นกัน

“โทษทีนะ! นายต้องไปหาที่อื่นแล้วละ!”

อึนฮันตะโกนกลับไปก่อนจะหันหน้าหนีจากดอน เขามองสำรวจในแถวว่าพอจะมีผู้ชายแบบที่คริสชอบบ้างหรือไม่ ทว่าดอนกลับพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่าหนีน่า ไปสนุกด้วยกันเถอะ!”

ดอนเข้าหาเขาอย่างน่ากลัว อึนฮันกำลังจะเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามอีกฝ่ายด้วยสีหน้าว่าเอาความเขินอายเมื่อครู่ไปโยนทิ้งไว้ที่ไหนแล้ว ทว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงกลับสั่นขึ้นมาพอดี เมื่อเขาหยิบมาดูจึงเห็นชื่อ ‘คามินสกี’ บนหน้าจอ อึนฮันเคยพยายามจะเซฟชื่อเขาว่าไอ้ชาติหมา ชายหนุ่มกดรับโทรศัพท์พลางให้คำมั่นกับตัวเองว่าต่อไปจะต้องเซฟชื่ออีกฝ่ายว่า ‘ไอ้บ้า’ ให้ได้

‘ยุน นายอยู่ไหน’

วาซีลีมีร่างกายที่สมบูรณ์แบบ และเสียงของเขาก็รวมอยู่ในคำว่าร่างกายที่ว่านั้นด้วย ไม่รู้ทำไมเสียงของชายหนุ่มถึงน่าฟังขนาดนี้ อึนฮันได้แต่นึกคร่ำครวญว่าทำไมพระเจ้าต้องให้อะไรหลายอย่างกับคนอย่างหมอนั่นด้วย หน้าตาก็หล่อไม่สิ พระเจ้าเองก็คงคิดว่าหากประทานพรให้มากมายแบบนี้หมอนั่นคงจะซาบซึ้งและยอมเป็นผู้ศรัทธาของพระองค์ แต่พระเจ้าคงคิดไม่ถึงว่าคนพรรค์นั้นจะไปตีหัวชาวบ้านชาวช่องแล้วกลายเป็นฆาตกรแบบนี้

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด