ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจโกหกตัวเองได้

เขายังมองเห็นใบหน้าของซ็องฮันอยู่ด้านหลังวาซีลี ใบหน้าของชายที่หลอกลวงเขามาทั้งชีวิตดูขลาดกลัวและน่าหดหู่ อึนฮันไม่อยากเป็นเช่นนั้น

“แต่ผมชอบคุณ”

ไม่สิ ตอนนี้อึนฮันใจแข็งพอจนหลอกตัวเองและอีกฝ่ายไม่ได้อีกแล้วต่างหาก อึนฮันไม่ได้มีชีวิตอยู่เพียงเพื่อให้ตัวเองได้มาเป็นคู่นอนของมาเฟีย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็โกหกตัวเองว่าไม่ทั้งที่ใจบอกชอบไม่ได้อยู่ดีไม่ใช่หรือไง

ใช่แล้ว นี่ไม่ใช่ตลอดไปเสียหน่อย

อึนฮันคิด เวลาที่พวกเขาต่างเบื่อหน่ายกันและกันอาจมาถึงเร็วกว่าที่คิด ซึ่งอึนฮันมั่นใจเหลือเกินว่าคนที่เป็นฝ่ายเบื่อก่อนจะต้องเป็นวาซีลีแน่นอน และเขาก็มั่นใจว่าจะปล่อยวาซีลีที่บอกว่าเบื่อกันแล้วไปได้ไม่ว่าจะชอบอีกฝ่ายมากเพียงใดก็ตาม เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรหรอก นี่ก็แค่การเล่นสนุกของความรู้สึก และความรู้สึกที่เรียกว่ารักนั่นก็มักจบลงภายในสองปี ใช่ว่าพวกเขาสองคนจะแต่งงานกันเสียหน่อย ดังนั้นมันจะจบลงได้อย่างง่ายดายแน่นอน

ถ้าอึนฮันไม่ค่อย ๆ ปลอบตัวเองเช่นนี้ เขาเป็นต้องวิ่งหนีเพราะความกดดันแน่ ๆ เขาพยายามสะกดจิตตัวเองสุดชีวิตว่าในอนาคตข้างหน้าเขาจะไม่เป็นไร ก่อนจะเงยหน้ามองวาซีลีตรง ๆ

“ฉันก็ไม่เชื่อใจนายเหมือนกัน”

วาซีลียิ้ม อึนฮันค่อย ๆ หลับตาเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าของอีกฝ่ายโน้มลงมาหา

ริมฝีปากสองคู่แตะกันอย่างแผ่วเบา จุมพิตบางเบาดำเนินอยู่สักพักก่อนจะกลายเป็นจูบอันหนักหน่วงในที่สุด จูบของพวกเขาเปลี่ยนเป็นร้อนแรงดังสายฝนโปรยปรายที่กลับกลายเป็นพายุโหมกระหน่ำ วาซีลีดันตัวขึ้นมาจนอึนฮันขยับไปติดที่เท้าแขนโซฟา เขาหายใจไม่ออกเลย อึนฮันเคยคิดว่าวาซีลีจูบเก่ง แต่เฉพาะตอนนี้เท่านั้นที่เขาไม่คิดแบบนั้น วาซีลีจะจูบเก่งหรือไม่เก่งเขาก็คิดไม่ออกทั้งนั้น สิ่งที่คิดออกตอนนี้มีเพียงแค่หายใจไม่ออกและลอยล่องอยู่บนท้องฟ้าราวกับฝันไป

จะทำตรงนี้ไม่ได้นะ

อึนฮันคิดแบบนั้นแต่ร่างกายกลับตอบสนอง ยินยอมให้วาซีลีถอดเสื้อออกแต่โดยดี มะ…ไม่ได้นะ แม้จะเป็นคนรักสนุกทว่าอึนฮันก็มักเตรียมตัวอย่างดี ในเรื่องเซ็กซ์ก็เช่นกัน เขาจะเตรียมตัวและขอให้คู่นอนใช้ถุงยางอนามัยด้วยเสมอ ใช่ว่าจะมีปัญหาตามมาทุกครั้งเวลาไม่เตรียมตัว แต่ถึงอย่างนั้นอึนฮันก็ไม่อยากเอาร่างกายตัวเองเข้าไปเสี่ยง ความหฤหรรษ์นั้นหวนกลับมาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นได้เสมอ แต่ถ้าร่างกายพังไปแล้วใครก็ช่วยไม่ได้ อึนฮันคิดเสมอว่าไม่มีเซ็กซ์ครั้งไหนที่สุดยอดพอให้เอาความปลอดภัยของร่างกายเข้าไปเสี่ยง

แต่เขากลับไม่อาจปฏิเสธวาซีลีได้

เมื่อลืมตาขึ้นมา อึนฮันถึงเห็นว่าสีหน้าของอีกฝ่ายดูร้อนรน เขายกแขนขึ้นคล้องคอวาซีลีก่อนจะยกตัวขึ้นเลียปลายคางของชายหนุ่ม จูบไปตามร่องเหนือริมฝีปากและจบที่การขบกัดติ่งหูของอีกฝ่าย อึนฮันเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกถึงนิ้วมือที่ช่วยไล้วนตรงแผ่นหลังให้เขาผ่อนคลาย จนได้เห็นว่าซ็องฮันมองเขาอยู่ อึนฮันยิ้มออกมาทันที ฉันกำลังจะเป็นหนึ่งเดียวกับผู้ชายที่ฉันชอบหลังจากได้เรียนรู้เรื่องนี้จากนายเมื่อสิบปีก่อน ทั้งที่อึนฮันไม่ได้คิดจะแก้แค้น แต่รอยยิ้มของเขากลับทำให้ซ็องฮันกัดริมฝีปากแน่น อึนฮันกระซิบริมหูวาซีลี

“ดูดให้หน่อยสิ”

แผ่นหลังของวาซีลีสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำพูดหยาบโลนจากปากอึนฮัน ช่างเป็นแผ่นหลังที่ดีอะไรอย่างนี้ อึนฮันไล้นิ้วที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ไปตามหลังวาซีลี เขาเคยเห็นแผ่นหลังนี้มาก็หลายครั้ง กล้ามเนื้อหลังอันแข็งแกร่งกว่าที่เห็นภายนอกกระตุกเกร็งทุกครั้งที่อึนฮันลากนิ้วผ่าน

“ไว้ทำให้ทีหลัง”

วาซีลีกระซิบตอบ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วว่าทำตอนนี้ไม่ได้ ฉันทนไม่ไหวแล้ว อึนฮันจึงตั้งใจจะหันหลังให้ แต่ชายหนุ่มกลับตรึงเขาไว้ให้หันไปไหนไม่ได้

“กอดฉัน”

วาซีลีร้องขอเสียงสั่นเครือ

“กอดฉัน…ให้สุดแรงเลย”

อึนฮันยิ้มออกมา วาซีลีเริ่มขยับเข้าใกล้ พาให้ความกดดันคืบคลานตามมาอย่างเชื่องช้า อึนฮันหลับตาลง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามีเซ็กซ์เพื่อให้ได้รู้สึกถึงกันและกัน ไม่ใช่เพื่อสนองความใคร่ของตัวเอง คงเพราะแบบนั้นร่างกายของอึนฮันถึงตื่นเต้นจนแทบทนไม่ไหว วาซีลีกำลังขยับ อึนฮันกอดอีกฝ่ายแน่น เขาจับวาซีลีดึงเข้ามาในกาย จากนั้นสมองก็พลันขาวโพลน วาซีลีก้มลงกัดลำคอของเขาเหมือนสัตว์ร้ายไม่มีผิด บางทีตอนนี้เลือดอาจจะไหลอยู่ก็ได้ แต่แม้จะคิดเช่นนั้นความรู้สึกที่เหมือนถูกวาซีลีกลืนกินกลับทำให้อึนฮันยิ่งร้อนรุ่ม ตอนนี้ทั้งสองร่างหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง ภาพที่มองเห็นสั่นไหวอย่างรุนแรงจนไม่อาจมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างได้ วาซีลีโถมเข้ามาโดนจุดกระสันทุกครั้งที่ขยับจนพาให้น้ำตาร่วงเผาะ

อึนฮันเคยคิดถึงสิ่งนี้ตอนยังเด็ก…แม้กระทั่งตอนถูกขืนใจก็ยังคิดอยู่เสมอว่าจะมีใครชอบและต้องการเขา ขณะที่เขาเองก็ชอบและต้องการอีกฝ่ายจนสามารถสอดประสานกันด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์โดยปราศจากอุปสรรคใดได้บ้างหรือไม่