ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ 771 ขู่

Now you are reading ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ Chapter 771 ขู่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

อวี​้​จิ​่น​ถือ​ถ้วย​ชาด​้วย​ใบหน้า​นิ่งเฉย​พลาง​กล่าว​นิ่ง​เนิบ​ ​“​ผู้บังคับบัญชา​หัน​มิต​้​อง​เกรงใจ​ข้า​ ​เรื่อง​แค่นี้​ไม่จำเป็น​ขอบคุณ​หรอก​”

หัน​หราน​เผย​สีหน้า​เย็นชา​ ​พลาง​เอ่ย​อย่างตรงไปตรงมา​ ​“​ท่าน​อ๋อง​กำลัง​ล้ำเส้น​มิใช่​หรือ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ทาง​ที่​ดีท​่า​นอ​๋​อง​มิค​วร​เข้ามา​ยุ่ง​งาน​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​หาก​เรื่อง​ไป​ถึง​พระ​กรรณ​ของ​ฝ่า​บาท​ ​คน​แซ่​หัน​คง​ไม่เป็นไร​ ​แต่​ท่าน​อ๋อง​เนี่ย​ซิ​…​”

อวี​้​จิ​่​นกะ​พริบตา​ปริบๆ​ ​พลาง​หุบ​ยิ้ม​ ​“​ผู้บัญชาการ​หัน​หมายความว่า​จะ​ไม่​ยุ่ง​กับ​เรื่อง​นี้​อย่างนั้น​รึ​”

หัน​หราน​หัวเราะ​เสียงเย็น

ในเมื่อ​เรื่อง​นี้​ผ่าน​เข้าหู​เขา​แล้ว​ ​เขา​ก็​ต้อง​ยุ่ง​สิ​ ​เพราะ​มิฉะนั้น​หาก​เกิดเรื่อง​ขึ้น​จริงๆ​ ​ฝ่า​บาท​คงได้​ถ่มน้ำลาย​แตก​เป็น​ดาว​กระจาย​ใส่​หน้า​เขา​แน่ๆ​ ​อีก​อย่าง​หยก​ขาว​ทับ​กระดาษ​คงได้​ถึงคราว​เปลี่ยน​ใหม่​แน่นอน

ได้ยิน​ว่า​เงิน​สำหรับ​สั่งทำ​หยก​ขาว​นี้​มาจาก​ท้องพระคลัง​ส่วนพระองค์​ของ​ฝ่า​บาท​เลย​ทีเดียว

คิด​เตลิด​ไป​ไกล​แล้ว​ ​โดยสรุป​คือ​ ​เขา​ต้อง​จัดการ​เรื่อง​นี้​อยู่​แล้ว​ ​เพียงแต่​เขา​ไม่ต้องการ​ให้​เยี​่​ยน​อ๋อง​เข้ามา​แทรกแซง​และ​จูงจมูก​เขา

องครักษ์​จิ​่น​หลิน​คือ​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ของ​ฝ่า​บาท​ ​มิใช่​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง

ขนาด​อดีต​ไท่​จื่อ​ยัง​ไม่กล้า​ทำ​เช่นนี้​ ​ดู​จาก​ทรง​แล้ว​เยี​่​ยน​อ๋อง​นี่​เพี้ยน​ขนาด​หนัก​…

หัน​หรา​ถอนหายใจ​ก่อน​จะ​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​คน​แซ่​หัน​จะ​จัดการ​เช่นไร​ ​มิจำ​เป็น​ต้อง​ลำบาก​ท่าน​อ๋อง​ให้​ช่วย​คิด​หรอก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

หาก​เขา​พูดจา​ประนีประนอม​ ​ยอม​คล้อยตาม​ความ​เพี้ยน​พิลึก​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​มีหวัง​คราวหน้า​คง​เหิมเกริม​กว่านี​้​เป็นแน่

หัน​หรา​นคิด​ตก​ดังนั้น​จึง​เอ่ย​เตือน​ ​“​ท่าน​อ๋อง​เข้ามา​แทรกแซง​ถึงขั้น​นี้​มิก​ลัว​หรือว่า​คน​แซ่​หัน​จะ​นำ​เรื่อง​นี้​ไป​กราบทูล​ฝ่า​บาท​”

“​ผู้บัญชาการ​หัน​จะ​ฟ้อง​เสด็จ​พ่องั​้​นรึ​”​ ​อวิ​่​จิ​่น​ทำ​หน้า​ตกใจ

หัน​หราน​เบ้​ปาก​ด้วย​ความขุ่นเคือง

นี่​เรียกว่า​การ​ฟ้อง​ที่ไหน​กัน​ ​เขา​เป็น​ผู้บัญชาการ​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ ​ไม่ว่า​เรื่องเล็ก​หรือ​เรื่องใหญ่​ ​เขา​ก็​ต้อง​แจ้ง​ฝ่า​บาท​ทั้งนั้น

เหตุ​ไฉน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ถึง​ได้​เรียก​การปฏิบัติ​ตามหน้าที่​ว่า​เป็นการ​ฟ้อง​เล่า​…

หัน​หราน​หน้า​เครียด​ขรึม​พลาง​เอ่ย​เน้น​ ​“​คน​แซ่​หัน​เพียง​ปฏิบัติตาม​หน้าที่​ ​ฉะนั้น​คำกล่าว​ของ​ท่าน​อ๋อง​จึง​น่าขัน​ยิ่งนัก​!​”

อวี​้​จิ​่น​หุบ​ยิ้ม​ก่อนที่​แววตา​จะ​ขับ​ประกาย​เย็นเยียบ​ ​“​เหตุใด​ข้า​ถึง​รู้สึก​ว่า​ผู้บัญชาการ​หัน​จงใจ​จะ​มีเรื่อง​กับ​ข้า​”

ริมฝีปาก​ของ​หัน​หราน​สั่น​กระตุก​ ​เขา​เกือบจะ​สาด​น้ำชา​ใส่​คนตรง​หน้า

นานๆ​ ​ที​จะ​ได้​มี​เวลาพักผ่อน​ ​เขา​อุตส่าห์​นั่ง​ใน​ห้องส่วนตัว​ห้อง​ประจำ​ ​เหม่อมอง​ไปนอก​หน้าต่าง​อย่างที่​เคย​ทำเป็น​ประจำ​ ​และ​ละเลียด​ชา​ชนิด​เดียว​กับ​ที่​ดื่ม​ประจำ​ ​แต่​กลายเป็น​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​กลับ​กระโดด​เข้ามา​ทาง​หน้าต่าง​ ​และ​มาชี​้​หน้า​ว่า​เขา​หาเรื่อง​เยี​่​ยน​อ๋อง​อย่างนั้น​รึ

หัน​หรา​นวาง​ถ้วย​ชาล​งบน​โต๊ะ​อย่างแรง​ก่อน​จะ​ลุก​พรวด​ ​“​เชิญ​ท่าน​อ๋อง​ดื่ม​ต่อไป​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​คน​แซ่​หัน​มีเรื่อง​ต้อง​ไป​จัดการ​ ​ไม่​อาจ​นั่ง​สนทนา​เป็นเพื่อน​พระองค์​ได้​”

เมื่อ​เห็น​หัน​หราน​เดิน​ไป​จน​เกือบจะ​ถึง​หน้า​ประตู​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​เอ่ย​ว่า​ ​“​ข้า​ได้ยิน​ข่าวลือ​อีก​เรื่อง​ ​ซึ่ง​เกี่ยวข้อง​กับ​ผู้บัญชาการ​หัน​”

หัน​หราน​ชะงัก​ฝีเท้า​และ​หันกลับ​มา

อวี​้​จิ​่​นค​ลี่​ยิ้ม​พลาง​ชี้นิ้ว​ไป​ที่​เก้าอี้​ ​“​ผู้บัญชาการ​หัน​นั่ง​ก่อน​เถิด​ ​เรา​คอย​ๆ​ ​พูดค่อย​ๆ​ ​จากัน​จะ​ดีกว่า​”

หัน​หรา​นก​ลับ​มานั​่ง​ที่​เก่า​ ​แต่​สายตา​ที่​จ้อง​ตรง​มาที​่​อวี​้​จิ​่​ยังคง​ไร้อารมณ์​

มี​ข่าวลือ​เกี่ยวกับ​เขา​อย่างนั้น​รึ​ ​เขา​ก็​ต้อง​ฟัง​ซิ​ ​ดูซิ​ว่า​ใคร​กันที่​กล้า​เอ่ยถึง​ผู้บัญชาการ​องครักษ์​จิ​่น​หลิน

“​ว่า​กัน​ว่า​สาเหตุ​ของ​การปลด​อวี​้​หลาง​ ​อดีต​ไท่​จื่อ​ใน​ครั้งแรก​มิใช่​เพราะ​มี​คน​ลอบสังหาร​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​แต่ว่า​เป็นเรื่อง​ข่าว​ฉาว​ของ​พระสนม​หยาง​…​”

หัน​หรา​ดลุก​พรวด​ ​ถ้วย​ชา​ใน​มือ​ถูก​ขว้าง​ลง​ที่​พื้น

เสียง​ความเคลื่อนไหว​นี้​ทำให้​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ที่​ยืน​เฝ้า​อยู่​ด้านนอก​แตกตื่น

“​ใต้เท้า​…​”

ตราบใดที่​ยัง​ไม่มี​คำสั่ง​ของ​หัน​หราน​ ​องครักษ์​ทั้งสอง​ที่​เฝ้า​ประตู​ก็​ไม่กล้า​ผลัก​ประตูเข้า​มา​โดยพลการ

หัน​หราน​หันไป​กล่าว​ทาง​ประตู​เสียงเย็น​ ​“​ไม่มี​อะไร​ ​พวก​เจ้า​เฝ้า​อยู่​ที่นั่น​แหละ​”

“​ขอรับ​”​ ​ที่​หน้า​ประตู​กลับ​สู่​ความ​เงียบ​อีกครั้ง

หัน​หราน​หันกลับ​มาม​อง​อวี​้​จิ​่น​ด้วย​ใบหน้า​ถมึงทึง​ ​มือ​ของ​เขา​สั่น​ระริก

ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ผู้​องอาจ​ ​ผู้​ที่​ทำให้​คนที​่​ได้ยิน​ชื่อเสียงเรียงนาม​เป็น​ต้อง​ครั่นคร้าม​ ​แต่​บัดนี้​มือ​ของ​เขา​กลับ​สั่น​ระริก​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ภายในใจ​คง​หวั่นไหว​ไม่น้อย

เขา​เข้าไป​ประชิดตัว​อวี​้​จิ​่​นพ​ลาง​ถาม​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ไป​ได้ยิน​ข่าวลือ​นี้​มาจาก​ที่ใด​”

นี่​มิใช่​ข่าวลือ​ ​แต่​เป็นความ​ปลอดภัย​ของ​เขา​และ​ครอบครัว​ต่างหาก​!

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​อย่าง​สงวนท่าที​ ​“​ข้า​นึก​ว่า​เป็น​เพียง​ข่าว​เล่า​อ้าง​เสียอีก​ ​แต่​จาก​ปฏิกิริยา​ของ​ผู้บัญชาการ​หัน​แล้ว​ ​นี่​คง​เป็นเรื่อง​จริง​สินะ​…​”

“​ท่าน​อ๋อง​ ​นี่​มิใช่​เวลา​จะ​มา​ล้อเล่น​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”​ ​หัน​หราน​ตบ​โต๊ะ​ฉาด​ใหญ่​ ​แววตา​จ้องเขม็ง​ไป​ที่​หนุ่ม​ตรงหน้า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​สรุป​แล้ว​พระองค์​ได้ยิน​มาจาก​ที่ใด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

อวี​้​จิ​่น​จรด​นิ้ว​ที่​ริมฝีปาก​ตัวเอง

หัน​หราน​หรี่​ตา​ ​มือ​ทั้งสอง​ข้าง​กำ​แน่น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ทรง​หมายความ​เช่นไร​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

อวี​้​จิ​่น​หยิบ​ถ้วย​ใบ​ใหม่​ออกมา​วาง​แล้วจึง​ริน​ชา​ส่ง​ให้​หัน​หราน​ ​“​ผู้บัญชาการ​หัน​อย่า​ได้​รีบร้อน​ไป​เลย​ ​ดื่ม​ชา​ให้​อารมณ์​เย็น​ลง​หน่อย​เถิด​”

หัน​หรา​นรั​บถ​้วย​ชานั​้น​ไป​ก่อน​จะ​กระดก​หมด​ใน​รวดเดียว​ในขณะที่​สายตา​ไม่​ละ​ไป​จาก​อวี​้​จิ​่น​เลย​แม้แต่​นิดเดียว

เมื่อ​คำขู่​ดูเหมือน​จะ​ได้ผล​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ยิ่ง​ได้ใจ​ ​เขา​ส่ง​ยิ้ม​เบา​สบาย​ ​“​สรุป​แล้ว​ ​ผู้บัญชาการ​หัน​จะ​ตรวจสอบ​เรื่อง​นี้​ดี​ๆ​ ​หรือไม่​”

หัน​หราน​หลับตา​ ​เขา​เข้าใจ​เรื่อง​ทั้งหมด​แล้ว

ที่แท้​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​ไม่ได้​เพี้ยน​ ​แต่​เขา​เป็น​พวก​ไม่​กลัว​อะไร​เลย​ต่างหาก

ว่าแต่​เขา​รู้ความ​ลับ​ขั้น​สุดยอด​นี้​ได้​อย่างไร

หัน​หรา​นขมวด​คิ้ว​มุ่น​ ​“​นี่​ท่าน​อ๋อง​กำลัง​ใช้​เรื่อง​นี้​มา​ขู่​กระหม่อม​งั้น​หรือ​”

อวี​้​จิ​่น​ผุด​ยิ้ม​ ​น้ำเสียง​มิได้​สื่อ​อารมณ์​ใด​ ​“​ผู้บัญชาการ​หัน​ใคร่​จะ​คิด​เช่นนั้น​ก็​ย่อม​ได้​ ​เพียงแต่​ข้ามา​ขอความช่วยเหลือ​จาก​ท่าน​เท่านั้น​ ​ในเมื่อ​เรื่อง​วันนี้​ส่งผล​ต่อ​ข้า​โดยตรง​ ​หาก​ผู้บัญชาการ​หัน​ไม่​ยินดี​จะ​ช่วย​ ​ข้า​ก็​จะ​ได้​ไม่ต้อง​ลำบาก​ใช่​หรือไม่​”

ครั้น​เอ่ย​มาถึง​ตรงนี้​ ​รอยยิ้ม​ของ​อวี​้​จิ​่​นก​ลับ​เย็น​ลง​ ​เขา​ทำที​ปัดฝุ่น​ตามตัว​ ​พลาง​ย้อนถาม​ ​“​ข้า​คือ​คนที​่​ต้อง​ลำบาก​หรือเปล่า​นะ​”

หัน​หราน​โกรธขึ้ง​อยาก​จะ​กลอกตา​ให้​รู้แล้วรู้รอด​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ไม่​อยาก​ลำบาก​ก็​เลย​มา​ขู่​กระหม่อม​?​”

อวี​้​จิ​่​นพ​ยัก​หน้า​รับ​ก่อน​จะ​อธิบาย​ด้วย​ความเป็นห่วง​เป็น​ใย​ ​“​ใคร​ใช้​ให้​มี​คน​รู้ความ​ลับ​แค่นี้​กัน​เล่า​ ​จาก​ที่​ข้า​เดา​ ​คนที​่​น่าจะ​ทราบ​เรื่อง​นี้​คงมี​แค่​ผู้บัญชาการ​หัน​ ​ใต้เท้า​เจิน​ ​แล้วก็​พาน​กง​กง​ ​แค่​สาม​คน​สินะ​”

หัน​หราน​จ้องมอง​ใบหน้า​อ่อนเยาว์​ด้วย​ความรู้สึก​คับแค้นใจ

ขณะที่​เกิดเรื่อง​ใหญ่โต​คราว​นั้น​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​มิได้​อยู่​ใน​เหตุการณ์​ ​แล้ว​เขา​ทราบ​เรื่อง​นี้​ได้​อย่างไร

ยิ่ง​คิด​ ​หัน​หรา​นก​็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​อีก​ฝ่าย​ช่าง​ลึกลับซับซ้อน

แต่​อวี​้​จิ​่น​ไม่สน​ใจ​ว่า​หัน​หราน​จะ​คิด​กับ​ตน​เช่นไร​ ​เขา​ยังคง​พูดจา​ข่มขู่​ต่อไป​ ​“​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ที่มา​ของ​ข่าวลือ​คราวนี้​ก็​ต้อง​เป็น​สัก​คนใน​พวก​ท่าน​”

หัน​หราน​ถาม​อย่าง​อดทน​ ​“​แล้ว​เหตุใด​ถึง​ไม่​เลือก​พาน​ไห่​ ​หรือไม่ก็​เจิน​ซื่อ​เฉิง​”

อวี​้​จิ​่น​เหลือบมอง​หัน​หราน​แวบ​หนึ่ง​พลาง​เอ่ย​อย่าง​ขำขัน​ ​“​ก็​เพราะ​ข้ามี​เรื่อง​ต้อง​รบกวน​ผู้บัญชาการ​หัน​ ​มิได้​มีเรื่อง​รบกวน​พวกเขา​เสียหน่อย​”

หัน​หราน​เงียบงัน​เนิ่นนาน​ก่อน​จะ​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​วิธีการ​ขอความช่วยเหลือ​ของ​ท่าน​อ๋อง​นี่​ช่าง​ไม่​เหมือน​ใคร​เอา​เสีย​เลย​”

การ​ขอความช่วยเหลือ​ก็​ต้อง​ทำตัว​ให้​มัน​สม​กับ​ที่มา​ขอความช่วยเหลือ​ ​มีที​่​ไหน​มา​ข่มขู่​คุกคาม​อย่างที่​เขา​กำลัง​โดน​อยู่​นี้

“​เช่นนั้น​ ​ข้า​ต้อง​รบกวน​ผู้บัญชาการ​หัน​ด้วย​”​ ​เมื่อ​อวี​้​จิ​่น​เห็น​ว่า​หัน​หรา​นคง​ต้อง​ตอบ​ตกลง​ ​สีหน้า​ของ​เขา​ก็​สดใส​ขึ้น​มาทัน​ตา​ ​ชายหนุ่ม​ยก​ถ้วย​ชา​ขึ้น​มาคา​รวะ​อีก​ฝ่าย

หัน​หรา​นก​ระ​ตุก​มุม​ปาก​ ​อยาก​จะ​ถาม​ว่าการ​ที่​เขา​กล้า​ข่มขู่​เขา​อย่างโจ่งแจ้ง​เช่นนี้​ ​ไม่​กลัว​ว่า​จะ​ถูก​ตลบหลัง​เลย​หรือ​ ​แต่​เมื่อ​สบตา​เข้ากับ​นัยน์ตา​ดำขลับ​ ​หัน​หรา​นก​็​ได้​แต่​กลืน​ถ้อยคำ​เหล่านั้น​ลงคอ

เพราะ​ต่อให้​เขา​จะ​ตลบหลัง​ ​อีก​ฝ่าย​ก็​คง​ปล่อยข่าว​เรื่อง​อดีต​ไท่​จื่อ​และ​หยาง​เฟ​ยอยู​่​ดี​ ​เมื่อถึง​เวลา​นั้น​ฝ่า​บาท​คง​สงสัย​ว่า​เขา​เป็น​คน​ทำ​และ​หายนะ​ก็​คงมา​เยือน​ในไม่ช้า

ใน​ปีนั​้น​เยี​่​ยน​อ๋อง​ไม่ได้​ไป​ที่​เขา​ภูเขา​ชุ่ย​หลัว​ ​หาก​เขา​วิ่ง​แจ้น​ไป​ฟ้อง​ฝ่า​บาท​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คน​ปล่อยข่าว​นี้​ ​เห็นที​ฝ่า​บาท​คงได้​ใช้​หยก​ขาว​ทุบ​กะโหลก​เขา​เป็นแน่

ฉะนั้น​แล้ว​ภัย​คุกคาม​คราวนี้​ ​เขา​คง​ทำได้​เพียง​ฝืน​กลืน​มัน​ลง​ไป

เมื่อ​อวี​้​จิ​่น​เห็น​หัน​หรา​นอ​อก​อาการ​เศร้าสร้อย​ ​เขา​จึง​เอ่ย​คำพูด​ปลอบใจ​ ​“​ผู้บัญชาการ​หัน​วางใจ​ได้​ ​ข้า​เป็น​คนรัก​ษา​สัจจะ​”

หัน​หราน​ดึง​มุม​ปาก

เขา​ต้อง​รู้สึก​ว่า​เป็นบุญ​คุณ​ล้นพ้น​เลย​สินะ

แต่​เมื่อ​เปิดปาก​พูด​กลับกลาย​เป็น​ ​“​ท่าน​อ๋อง​มิต​้​อง​เกรงใจ​กระหม่อม​ถึงขนาด​นั้น​หรอก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ในขณะที่​คู่​นี้​กำลัง​สนทนา​กัน​ ​อีก​ด้าน​หนึ่ง​ฉังห​มัว​มัว​ก็​กลับ​ไป​ถึง​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​เป็น​ที่​เรียบร้อย​ ​นาง​รีบ​รายงาน​สิ่ง​ที่​ได้ยิน​มา​ให้​ไท​เฮา​ทราบ​ทันที

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด