ชายหนุ่มสวมชุดคลุมเดินออกมาจากห้องน้ำ ตกใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย ไดกิสับสนว่าที่อยากกอดอีกฝ่าย มันเป็นเพราะความปรารถนาในตัวมินจุน หรืออะไรบางอย่างที่มากกว่านั้นกันแน่ แต่สิ่งที่ชัดเจนก็คือเขาไม่อยากให้ใครแย่งไป และอยากทำให้ร่างบางกลายเป็นของตน มันคือความปรารถนาอยากครอบครองทุกอย่างเพียงคนเดียวที่ติดตัวมานาน

คืนนี้เขาก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะข่มใจตัวเองได้ เวลาแบบนี้มีเพียงความคิดว่าอยากจะจับมินจุนลงกับเตียงแล้วทำให้ร้องไห้มัวเมาวนเวียนอยู่ในหัว พอเปิดประตูที่เชื่อมกับห้องโทมะ ก็พบกับเคนตะยืนรออยู่ ไดกิสบตาลูกน้องแล้วเดินผ่านไปหาโทมะที่กำลังแปรงฟัน ก่อนจะพาลูกชายเข้านอน เส้นผมลอนจากการดัดกระจายตัวบนหมอน

นึกถึงภาพตอนโทมะพูดว่า ‘ป๊ะป๋า หนูงัดผม’ ก็หัวเราะออกมาเบาๆ ตอนเห็นภาพทั้งคู่ดัดผมผ่านหน้าจอโทรศัพท์ เขาอยากจะวิ่งกลับบ้านจนโฟกัสกับการทำงานลำบากมากทีเดียว หลังจากมินจุนเข้ามาทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนแปลงในระดับเดียวกับการเจอระเบิดนิวเคลียร์แล้ว เมื่อได้มองคนที่ขี้กลัวยิ่งกว่าใคร ทว่าชอบเอาแต่พูดทุกอย่างที่ตัวเองอยากพูดจนน่าโมโห เขากลับมีความคิดอยากกลืนกินริมฝีปากเจื้อยแจ้วนั่นมากกว่า

“พากลับไปแล้วกล่อมนอนด้วย”

ไดกิลุกจากเตียงก่อนจะเอ่ยสั่งเคนตะ

“ครับ”

“ตอนเช้ามืดก็คงจะตื่น ปลอบเขาด้วยล่ะ”

พอเคนตะอุ้มโทมะออกจากห้องไปอย่างระมัดระวัง ไดกิก็เบนสายตาไปทางห้องน้ำที่ยังมีไฟส่องสว่างเล็ดลอดออกมา

เมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา มินจุนงดงามจนเขาไม่อยากออกห่างแม้แต่วินาทีเดียว ความจริงที่ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ หัวใจของไดกิต้องการมินจุนโดยไม่สนใจเรื่องเพศอีกต่อไป

เวลามองโทมะ เขามักจะปวดใจข้างหนึ่งอยู่เสมอ ความเจ็บปวดคล้ายฝังรากลึกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง… ทว่าตอนนี้เขาไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นแล้ว ตั้งแต่ตอนเห็นมินจุนเดินอยู่บนถนนแล้วพาลนึกว่าคลับคล้ายคลับครากับใครบางคน อาจจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่เขาไม่รู้ ทว่าเริ่มแรกครึ่งหนึ่งเป็นความอยากรู้อยากเห็น ส่วนอีกครึ่งหนึ่งคือความแปรปรวนของหัวใจ เพียงแค่อยากหาพี่เลี้ยงให้โทมะ เนื่องจากโทมะชอบมินจุนมากและเอาแต่เรียกว่าหม่าม้า เขาจึงล่อลวงให้คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายตามกลับมาที่บ้านด้วย… แล้วอีกฝ่ายก็ได้เข้ามาจับจ้องพื้นที่ในหัวใจของเขาไม่รู้ตัว ไดกิอยากหาคำตอบว่าความรู้สึกที่ว่ามันนี้คืออะไรกันแน่

ร่างสูงเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปโดยไม่เคาะก่อน ส่งผลให้คนยืนเช็ดผมตัวเปล่าหลังจากอาบน้ำเสร็จอย่างมินจุน ทำผ้าขนหนูที่ถืออยู่ร่วงหล่นลงกับพื้น

“มะ…มีอะไรเหรอครับ”

เขารีบนั่งลงหยิบผ้าขนหนูที่หล่นพื้นมาบังส่วนล่างของตัวเองทันที

“ฮ่าๆ …ผมไม่รู้เลยว่าการล้างเครื่องสำอางมันจะลำบากขนาดนี้ ผู้หญิงนี่สุดยอดเลย… ฮ่าๆ มีอะไรหรือเปล่าครับ…”

มินจุนกลอกตาไปทางโน้นทีทางนี้ที ไม่สามารถสบสายตาที่จับจ้องกันได้เลย ร่างกายเปลือยเปล่าขึ้นสีแดงพร้อมสั่นเทาราวกับโดนลวกภายในพริบตาเพราะสายตาร้อนแรงของอีกคน หยดน้ำจากเส้นผมเปียกชื้นหยดกระทบลำคอแล้วไหลผ่านแผ่นอกบาง ไดกิเลื่อนสายตาตามหยดน้ำที่ไหลลงมา

ชายหนุ่มจ้องมองหยดน้ำที่ค้างอยู่ตรงตุ่มไตบนหน้าอก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไร แต่เนื่องจากเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ยอดอกแข็งเป็นก้อนเพราะอากาศหนาวเย็นจึงแปรเปลี่ยนเป็นจุดเร้าอารมณ์โดดเด่นเตะสายตา ต่อให้มินจุนอยากยกมือปิดหน้าอกตัวเอง แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้เพราะต้องปิดด้านล่างด้วยผ้าขนหนูเหมือนกัน

ไดกิอยากจะกระชากเอวบางเข้ามาแล้วกลืนกินริมฝีปากอ่อนนุ่มที่กำลังบ่นพึมพำอย่างเขินอาย อยากดูดกลืนความเปียกชื้น รังแกยอดอกชูชันนั่นด้วยปลายนิ้วจนสั่นสะท้านซะเดี๋ยวนี้ เพียงแค่คิดส่วนล่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำก็เริ่มขยายตัวและตั้งชันขึ้นมา

มินจุนเริ่มถอยหลังทีละก้าวเมื่อเห็นสายตาราวกับเสือดาวของไดกิ อุตส่าห์ตั้งใจอาบน้ำล้างตัวด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าค่ำคืนนี้ต้องโดนกอดแน่นอน และในที่สุดเราก็จะได้อยู่ใต้ร่างผู้ชายคนนี้แล้วสินะ… เขาใช้เวลาอาบน้ำเป็นเท่าตัว ทว่าพอได้สัมผัสความโดดเด่นของคนตรงหน้า แถมยังเต็มไปด้วยสัญชาติญาณของชายหนุ่มยิ่งกว่าที่จินตนาการไว้ มันกลับทำให้ความหวาดกลัวปะทุขึ้นมา

“จะเดินมาเอง หรือจะให้ฉันเดินไป”

“มะ…มาเหรอ จะอาบน้ำเหรอครับ อ่างอาบน้ำตรงนั้นมันพะ…อุ๊บ!”

เมื่อไม่อาจอดทนได้อีกต่อไป ไดกิจึงเข้าครอบครองริมฝีปากของมินจุน ชั่วขณะที่สัมผัสความอ่อนนุ่ม ความปรารถนาก็ปะทุขึ้น ร่างสูงดันเอวบางไปทางด้านหลังจนกระดูกแทบจะหักพร้อมจู่โจมริมฝีปากอย่างรุนแรง

ก่อนจะผละตัวออกจากคนที่กำลังหอบหายใจหนักหน่วงครู่หนึ่ง

“ฉันจะกอดนาย ถ้าไม่ชอบก็ลองคิดดูก่อน ฉันไม่มีงานอดิเรกเป็นการบังคังใคร”

ความปรารถนาพลุ่งพล่านออกมาอย่างล้นเหลือจากสายตาที่จ้องมองราวกับจะจับกิน แต่มินจุนรู้ว่าคำพูดนั้นไม่ใช่คำโกหก เขาเอื้อมมือไปจับสะโพกของอีกฝ่ายผ่านเสื้อคลุมอย่างไม่ลังเล

“ให้ผมจับตรงนี้นะครับ”

ร่างบางมองไดกิพลางกระซิบ ริมฝีปากของเขายกขึ้นวาดรอยยิ้มเซ็กซี่

“ตามที่ต้องการ…”

ชายหนุ่มโผเข้ากอดมินจุน ก่อนจะยกตัวอีกคนขึ้นอย่างแผ่วเบาเหมือนไม่รู้สึกถึงน้ำหนักเช่นเดียวกับตอนใส่ชุดกิโมโน ทั้งสองคนจูบดูดดื่มแลกลิ้นกันอย่างต่อเนื่องระหว่างเดินไปทางห้องไดกิ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เริ่มต้น แต่มินจุนก็ไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นไว้ได้แล้ว เขาขบกัดต้นคอแกร่งของไดกิ พยายามกลั้นเสียงครางที่หลั่งไหลอยู่ในเส้นเลือดรับรู้ได้จากปลายลิ้นอย่างยากลำบาก

ทว่าเมื่อมาถึงเตียงใหญ่ที่มีแสงสลัวจากโคมไฟ มินจุนก็นึกถึงโทมะขึ้นมา

“โทมะล่ะ…”

“เคนตะพาไปแล้ว”

“ตื่นมาตอนเช้าคงจะโกรธแน่เลยครับ”

“แต่ก่อนหน้านั้น ฉันจะจัดการนายก่อน”

ไดกิเอ่ยหยอกพร้อมขึ้นคร่อมคนใต้ล่างและถอดเสื้อคลุมออก มินจุนลูบไล้หน้าท้องอีกฝ่ายคล้ายโดนอะไรบางอย่างล่อลวง แกนกายชูชันขึ้นมาอย่างแน่นปึกเข้าขั้นทรมานสั่นระริกอยู่เบื้องหน้า ขนาดมันใหญ่แตกต่างจากใครๆ ที่เขาเคยพบมาจนถึงตอนนี้ ตัวตนของไดกิ เมื่อคิดว่าอีกไม่ช้าความใหญ่โตนี้กำลังจะเข้ามากวัดแกว่งอยู่ในร่างกาย ลมหายใจของมินจุนก็ติดขัดเพราะความตื่นเต้นจนทำให้ร่างกายทรมาน แม้ว่าปลายนิ้วอีกฝ่ายจะยังไม่ได้สัมผัสตัวเขาเลยก็ตาม

มินจุนคลานเข้าไปเข้าหาไดกิ เอื้อมมือสัมผัสสะโพก สัมผัสรอยสักรูปเสือดาวของที่อยากสัมผัสมานาน

“ของพ่อน่ะฝั่งขวา ฉันเลยต้องสักไว้ฝั่งซ้าย แค่เพราะต้องสักตั้งแต่เด็ก ไม่มีเหตุผลลึกซึ้งอะไรทั้งนั้น”

เสียงทุ้มต่ำสบายๆ บีบรัดร่างกาย ความเสียวซ่านช่วงชิงลมหายใจของเขาไป มินจุนพึมพำออกมาราวกับคนไร้สติ

“อยากเลีย… อยากเลียครับ”

ก่อนจะแลบลิ้นสีชมพูออกมาแล้วโลมเลียตามแนวสะโพก กล้ามเนื้อแข็งแกร่งสั่นสะท้านภายใต้ลิ้นซน หนึ่งครั้ง สองครั้ง… มินจุนไล่ลงไปจนถึงต้นขาของไดกิ เกาะติดอยู่กับมันเพื่อเลียรอยสักลายเสือดาวนั่นเหมือนถูกช่วงชิงสติ หมกมุ่นมากขนาดไหนกันนะ น้ำเสียงสะกดกลั้นดังเข้าหูอย่างทรมาน น้ำเสียงเปี่ยมความปรารถนาของอีกคนคล้ายแส้ที่ตวัดตีเขา หัวใจบีบรัด ร่างกายหดเกร็งไปหมด

“นี่จะเลียจนถึงเมื่อไหร่”

ไดกิจับแขนมินจุนให้ยืดตัวขึ้นมา เจ้าของสายตาพร่ามัวสั่นไหวและมีน้ำตาเอ่อคลอ

“ร้องไห้ทำไม”

“กอด…ผมที”

เพียงประโยคนั้นประโยคเดียว ทำให้ไดกิจับมินจุนนอนลงกับเตียงอย่างรุนแรงทันที แล้วฝังหน้าลงกับร่างกายบอบบาง

“อ๊ะ… อา…”

การรอคอยของไดกิคือความหิวกระหาย หายใจฮืดฮาดเพราะความตื่นเต้น การเล้าโลมของคนตัวเล็กด้วยการสัมผัสไปตามขาอ่อน มันปลุกความเสียวซ่านหนักหน่วงไปทั่วทั้งร่าง จากเพียงแค่การสัมผัสเล็กๆ น้อยนี่เท่านั้น…

ไดกิห่อลิ้นเป็นแล้วบดเบียดดูดดุนกลางตุ่มไตบนหน้าอก มินจุนโก่งแผ่นอกราวกับคันธนู ส่วนอีกข้างหนึ่งร่างสูงก็ใช้นิ้วมือบีบคลึงเป็นวงกลมกระตุ้นปลายยอดด้วยเล็บ ฝั่งหนึ่งอยู่ในโพรงปากร้อน อีกฝั่งอยู่ระหว่างนิ้วเรียว มินจุนได้รับการเล้าโลมอย่างรุนแรงจนไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านเข้าขั้นทรมานได้ จึงเอาแต่กรีดร้องออกมาพลางดันศีรษะของไดกิออก

ท่อนขาแกร่งอยู่ระหว่างต้นขาอ้ากว้างของมินจุน ขยี้ส่วนอ่อนไหวที่บวมแน่นและมีของเหลวขาวขุ่นซึมออกมาจากปลายยอด แม้จะปรับระดับความหนักเบาให้ แต่การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก็ยังแทรกซึมเข้ามาอย่างรุนแรงอยู่ดี มินจุนสะบัดหัวกัดริมฝีปากล่างตัวเองแน่น

“…อ๊า… ไม่เอา อย่านะ…”

“ทำไม กลัวเสร็จเพราะขาฉันเหรอ จะเสร็จก็เสร็จสิ! ฉันไม่คิดจะปล่อยนายอยู่แล้ว”

“คุณ… กับผู้ชาย… ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม”

แม้แต่ในเวลาเช่นนี้มินจุนก็ยังอยากรู้ เขาสงสัยว่าทำไมไดกิถึงเลือกจู่โจมเฉพาะจุดที่ทำให้รู้สึกดีได้ถูกต้อง ขณะเดียวกันก็เกิดความหึงหวงขึ้นมาด้วย

“หยุดทำหน้าแบบนั้น ก่อนที่ฉันจะตามไปจัดการผู้ชายทุกคนที่นายเคยเจอให้หมด!”

ไดกิคำรามเสียงต่ำราวกับโมโห ก่อนจะจับมินจุนพลิกคว่ำให้ยกก้นขึ้นสูงภายในพริบตาเดียว ไม่จริงน่า…ก้นเหรอ ร่างบางตกใจกรีดร้องแล้วจับแขนอีกฝ่าย

“ไม่นะครับ… อึก ปล่อย! อย่า ถะ… ถ้ามีโลชั่นก็ยังดี”

“ที่นี่ไม่มีโลชั่นหรอก ฉันทำกับผู้ชายครั้งแรก ไม่เหมือนนาย”

พอชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหึงหวงอย่างชัดเจน มินจุนก็ดิ้นขลุกขลักพยายามเอาตัวออกจากอ้อมกอด

“ห้องโทมะ… มีโลชั่นอยู่… ขอร้องล่ะครับ…”

“ไม่เอา จะเอาโลชั่นของลูกมาทาตรงนั้นหรือไง”

ดูเหมือนจะไม่อนุญาตให้ต่อต้านอีกต่อไป ไดกิแยกเรียวขาอีกคนออกช้าๆ ให้ยกสะโพกขึ้นสูง จากนั้นก็ใช้นิ้วแยกก้นกลมออกจากกันเพื่อสัมผัสช่องทางที่ซ่อนอยู่ เพียงแค่นิ้วเฉียดผ่าน มันก็สั่นระริกราวกับจดจำสัมผัสของไดกิได้

“หึ! ค่อยคุ้มกับที่เคยเสร็จเพราะมือฉันหน่อย ตรงนี้ของนายซื่อสัตย์น่าดูเลยนะ เอาไงดี ไอ้ที่จะเข้าไปวันนี้มันเทียบกับนิ้วไม่ได้หรอกนะ”

ทันทีที่พูดจบ ไดกิก็ทำเอาแกนกายของตัวเองถูไถจุดที่สั่นระริกรอ

“อะ อ๊า! อึก…”

“เป็นไง ก็โอเคนี่ เข้าไปเลยไหม”

“ไม่รู้… อย่าทำเจ็บนะครับ”

“ไม่ทำให้เจ็บหรอกน่า”

ด้วยน้ำเสียงคล้ายจะร้องไห้ ร่างสูงจึงใช้มือใหญ่ของตัวเองลูบแผ่นหลังเรียบเนียนช้าๆ ก่อนจะโลมเลียตามเส้นทางที่ลากผ่าน เมื่อริมฝีปากชุ่มน้ำลายมาหยุดอยู่ตรงช่องทางรัก คนตัวเล็กก็ดีดดิ้นทันที ไดกิจึงใช้สองมือล็อกสะโพกอีกฝ่ายแน่นแล้วแหวกแยกออกจนเผยทุกสิ่ง