ชาตินี้จะมีโอกาสได้เช่าทั้งเรียวกังแบบนี้อีกไหมหนอ… มินจุนเดินตัวเบาปลายชุดยูคาตะพริ้วไหวราวกับติดปีกอยู่บนไหล่จริงๆ แต่แล้วก็ต้องร่วงหล่นลงเหมือนทะลุผ่านไปยังชั้นล่างสุดของพื้นดินเพราะคำพูดต่อมาของไดกิ

“ฉันไม่เคยมาเที่ยวบ่อน้ำพุร้อนกับคนอื่นมาก่อนเลยไม่รู้ ปกติก็ไปกับครอบครัวตลอด มันเป็นเรื่องสุดยอดขนาดนั้นเลย?”

อ๋อ จริงด้วย เขาไม่ใช่คนธรรมดานี่นา จู่ๆ มินจุนก็ถลึงตามองอีกฝ่าย

“มองอะไร”

“เปล่าครับ ก็แค่มันต่างจากจิมจิลบัง[1] ที่พ่อแม่ของผมตัดสินใจไปเดือนละครั้งมากๆ พวกท่านถึงกับต้องตื่นตีห้ามาทำชอนจูบิบิมบับ[2]ขายถึงจนสามทุ่ม แน่นอนว่าตอนนี้ก็ยังต้องทำมาหากินอยู่ ปัจจุบันก็มีถึงห้าสาขาแล้วแหละ ในชอนจูเองก็เป็นที่รู้จักมากพอสมควร แต่การเช่าบ่อน้ำพุทั้งหมดนี่มัน! แบบว่า! เป็นความหรูหราอย่างคาดไม่ถึงเลย~ ผมแค่อยากบอกว่าเป็นความคิดที่ดีมากๆ เลยล่ะครับ”

พูดจบก็รีบคว้าตัวโทมะในชุดยูคาตะสำหรับเด็กที่เดินเตาะแตะขึ้นมากอดอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าไดกิจะโมโหเพราะคำพูดประชะประชันของตัวเองแล้ววิ่งเข้าใส่

“หม่าม้า?”

“โทมะ ป๊ะป๋าจะโกรธแล้ว โทมะต้องช่วยหม่าม้านะ”

เมื่อได้ยินคำขอร้องนั้น โทมะก็ถลึงตาโตจ้องไดกิแล้วตะโกนออกมา

“เกียดป๊ะป๋า อย่าโกดหม่าม้านะ! โทมะจาแงๆ เยย”

แม้จะรู้ดีว่าบริเวณรอบๆ นี้ไม่มีใครนอกจากกลุ่มของเรน แต่ร่างสูงก็ยังนึกอยากเมินเฉยสองคนนี้สักหน่อย ก็เลยเรียกเรนเข้ามาคุยเรื่องธุรกิจอย่างไม่จริงจัง แล้วเดินผ่านมินจุนกับโทมะไปโดยไม่แลตา

มินจุนอุตส่าห์เตรียมการป้องกันอย่างขยันขันแข็ง จึงวางโทมะลงหลังไดกิเดินผ่านพวกเขาไปพร้อมกับหัวเราะคิกคักออกมา

“โทมะ พวกเราชนะแล้วล่ะ”

“อื้อ โทมะช่วยหม่าม้า ลัลลัลลา~”

โทมะอารมณ์ดีเพราะคิดว่าตัวเองปกป้องหม่าม้าได้ เด็กน้อยจับมือมินจุนกระโดดหยองเหยงเดินไปยังสระกลางแจ้ง

ขณะถอดชุดยูคาตะให้โทมะ มินจุนก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นเรื่อยๆ ความรุ่มร้อนที่ไม่เคยแม้แต่จะนึกถึงเลยสักครั้ง… เพิ่งนึกถึงความจริงแสนน่าอายได้ตอนนี้ว่าถ้าหากแช่บ่อน้ำพุร้อน ต้องถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้วเข้าไปแบบเปลือยๆ เขายังไม่เคยเพลิดเพลินกับการอาบน้ำพร้อมไดกิอย่างมีสติครบถ้วนเลยสักครั้ง แม้อีกฝ่ายจะเคยอาบน้ำให้ตอนสติเลือนราง เคยเห็นร่างเปลือยเปล่าของเขามาบ่อยแล้วก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อคิดว่าต้องเปลือยกายต่อหน้าไดกิ มินจุนก็รู้สึกว่าการถอดชุดยูคาตะมันยากเย็นขึ้นมา พอวางเจ้าตัวน้อยน่ารักลงยืนกับพื้น โทมะดูก็ท่าจะอยากวิ่งลงบ่อกลางแจ้งเสียเดี๋ยวนั้นจนต้องคว้าข้อมือเอาไว้

“โทมะวิ่งไปอย่างนั้น ถ้าล้มขึ้นมาจะบาดเจ็บนะ พื้นมันลื่น ไปขอให้ป๊ะป๋าอุ้มกันเถอะ”

“คร้าบ~”

“ทำไมยังไม่ถอดชุดอีด มัวทำอะไรอยู่”

ไดกิอุ้มลูกชายที่ยื่นมือออกมาหาขึ้นแนบอกแล้วหันมาจ้องมินจุน

“คงไม่จำเป็นต้องถอดให้มั้ง แต่ถ้านายต้องการ ฉันก็ถอดให้ได้”

สายตาของอีกฝ่ายแปรเปลี่ยนเป็นการหยอกเย้า ค่อยๆ ปราดมองเขาที่กำลังปลดสายโอบิของชุดยูคาตะ มินจุนใบหน้าร้อนวูบวาบ ส่งเสียงเฮอะขึ้นจมูกทีนึงแล้วถอดทั้งชุดออกรวดเดียว จนเหลือเพียงกางเกงในหนึ่งตัว!

“ยังไง จะไม่ถอด?”

“รู้แล้วครับ อย่าเร่งสิ เวลาถอดกางเกงในหนึ่งตัวปกติผมก็ใช้เวลาสิบนาทีอยู่แล้ว คิดว่าจะใช้เวลาสองวันหนึ่งคืนเลยหรือไง ให้ตาย ถ้าถอดรวดเดียวเลยก็จบน่ะสิครับ”

มินจุนขึ้นเสียงแสร้งทำเป็นโกรธ ก่อนจะใช้จังหวะนี้ถอดกางเกงในตัวนั้นโยนทิ้งอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็พูดออกมาอย่างกล้าหาญราวกับนักรบ

“เข้าไปสิครับ!”

บ่อกลางแจ้งที่ตั้งอยู่ในภูเขา ให้บรรยากาศยอดเยี่ยมที่สุดในช่วงฤดูหนาว แต่เพราะมีโทมะอยู่จึงไม่รู้สึกหนาวมากนักกลับรู้สึกสงบมากกว่า ปกติมินจุนไม่สามารถนั่งแช่อยู่ในน้ำอุ่นเป็นเวลานานๆ ได้ แต่พอมีลมเย็นๆ พัดมาก็ช่วยสร้างอารมณ์สุขสม

เด็กๆ ในประเทศญี่ปุ่นก็แตกต่างอยู่บ้าง โทมะอยู่ในบ่อที่มีความลึกประมาณหนึ่งและกำลังตีขาพับๆ เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน เนื่องจากบริเวณรอบๆ ไม่มีสายตาของใครคนอื่น มินจุนเลยแค่คอยมองสังเกคไม่ให้โทมะบาดเจ็บ แล้วปล่อยให้เล่นตามใจชอบ

“หม่าม้า ซาหนุก ซาหนุก โทมะจ้อบบ่อนัมพุย้อน”

“โทมะชอบมากเลยสิน้า หม่าม้าก็ชอบ ฮ่าๆ ไดกิ ที่นี่สุดยอดเลยนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักสั่งเบียร์ให้ผมหน่อยสิครับ กินเบียร์ในบ่อน้ำพุร้อน คย๊า~ แค่คิดก็สดชื่นแล้ว”

“คย๊า~”

โทมะส่งเสียงร้องตามคำอุทานใหม่ๆ ที่เพิ่งได้เรียนมาเมื่อครู่ น่ารักมากๆ มินจุนอุ้มร่างอวบๆ ของเด็กน้อยขึ้นมานอนบนท้อง ก่อนจะจับมือไว้แล้วพาว่ายน้ำอย่างกับตัวนาก

“โทมะสนุกไหม”

“ซาหนุก ซาหนุก”

“พวกเราเป็นตัวนากแหละ นากหม่าม้า กับนากเด็กน้อย”

“แย้วนากป๊ะป๋าอะ”

มินจุนเหลือบมองไดกิพลางส่ายหัวไปมา

“โทมะ ให้ป๊ะป๋าเป็นโฮกๆ ไปนั่นแหละ! ท่าทาง… อั่ก”

จู่ๆ ระเบิดน้ำก็ลอยมาโดนศีรษะเข้าเต็มๆ มินจุนจึงหันไปจ้องอีกคนทันที

“อ้าวเฮ้ย เป็นอะไรอีกครับเนี่ย”

“เงียบหน่อย แล้วก็ห้ามสอนเรื่องแปลกๆ ให้โทมะด้วย”

“ผมไม่รู้หรอกว่าไดกิหัวดีหรือเปล่า แต่ถ้าไม่มีความรู้สึกเลยก็คือไม่มีเลย ผมไม่อยากโทมะให้เป็นแบบนั้นหรอกนะครับ ผมจะเลี้ยงให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เต็มเปี่ยมด้วยความรู้สึก แล้วก็สติปัญญา”

“ความรู้สึกเหรอ… เหมือนไม่กี่วันก่อนโทมะเพิ่งจะถามว่าทำไมคนเราถึงไม่มีฝาที่หัว? แล้วก็บอกว่าตอนเย็นเล่นเป็นขวดซอสกัน ฉันเองยังจินตนาการไม่ออก”

“อ๋อ อันนั้นเหรอ ก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่ผมเล่นเป็นซูชิ นอนอยู่เฉยๆ เจ้าซอสตัวน้อยเดินเข้ามาเหยาะๆ ใส่ตัวผมแค่นั้นเองครับ มันช่วยเพิ่มพูนจินตนาการอย่างไม่สิ้นสุดของเด็กได้ด้วยนะครับ”

“มินจุน แค่สอนลูกชายฉันให้เป็นคนปกติก็พอแล้ว”

“หม่าม้า โทมะเปงคนเหยอ”

เจ้าของใบหน้ามีเลือดฝาดขึ้นสีชมพูว่ายเข้ามาหามินจุนพร้อมเอ่ยถามอย่างจริงจัง คำถามนั้นทำให้แววตาของไดกิเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว

“แน่นอน โทมะต้องเป็นคนสิ หม่าม้าก็เป็นคน ป๊ะป๋าก็…. คน”

เกือบพูดออกไปแล้วว่าเป็นเสือดาว… แต่ถ้าพูดออกไปแบบนั้น การท่องเที่ยวในบ่อน้ำพุร้อนแสนสนุกนี้คงจะจบลงด้วยเสียงกรีดร้องน่าสยดสยองของเขาแน่ๆ มินจุนจึงกลั้นคำพูดเอาไว้ โทมะพยักหน้ารับรู้พร้อมยกสองมือปิดปากหัวเราะคิกคัก หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปหาร่างสูง แน่นอนว่าคนกำลังพักผ่อนด้วยการหลับตาทั้งสองข้างลงเอนพิงโขดหิน ไม่มีทางสังเกตถึงการกระทำของพวกเขาได้เลย

ทันทีที่ไดกิเอ่ยว่า “พอได้แล้ว” ทั้งคู่ก็เริ่มสาดน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนใส่อีกฝ่ายจนเปียกปอนไปถึงเส้นผม ถึงขั้นกินน้ำเข้าไปด้วยเพราะอ้าปากพูดอยู่ ทว่าชายหนุ่มกลับไม่กล้าแม้แต่จะโกรธใส่เจ้าตัวแสบสองคนที่กำลังหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน จึงทำได้เพียงแค่ปาดน้ำออกจากเส้นผมเปียกชื้นของตัวเองและอดทนอดกลั้นเท่านั้น

“มินจุน!”

“ฮ่าๆ โอ๊ยย ท้องผม เข้าใจแล้วครับๆ จะไม่ทำแล้ว”

“สนุก สนุก หม่าม้าเอาอีก เอาอีก”

โทมะตีแขนเล่นน้ำอยู่ในบ่อน้ำพุร้อนอย่างต่อเนื่องโดยไม่สามารถปกปิดความสนุกสนานไว้ได้เลย ระหว่างหัวเราะอย่างเพลิดเพลิน ร่างบางก็เริ่มกังวลเล็กๆ เพราะใบหน้าของเด็กน้อยขึ้นสีแดงแล้วจึงเข้าไปอุ้มโทมะขึ้นจากบ่อน้ำ โทมะดูจะอารมณ์ดีเพราะลมเย็นๆ ที่พัดมาเลยดึงผมมินจุนเล่น

“โทมะ อยู่ในบ่อน้ำนานๆ เดี๋ยวจะเป็นลมเอา เราเล่นตรงนี้แป๊บหนึ่งเนอะ”

“คร้าบ~”

[1] จิมจิลบัง โรงอาบน้ำของเกาหลี มีซาวน่า และกิจกรรมผ่อนคลายอื่นๆ สามารถนอนพักค้างคืนได้

[2] ชอนจูบิบิมบับ บิบิมบับคือข้าวยำเกาหลี ชอนจูคือเมืองที่ตั้งอยู่ในจังหวัดช็อลลาเหนือ เกาหลีใต้ ได้ชื่อว่าเป็นต้นกำเนิดของบิบิมบับ