ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 14
เข็มหอมเดินใจลอยลงมาชั้นล่าง ก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อถูกป้าสำอางเรียกเสียงดัง
“คุณหนูหอมคะ เป็นยังไงบ้างคะ”
คนถูกเรียกรีบเรียกสติ และหันไปทำหน้าบูดใส่คู่สนทนา “ทำไมป้าไม่บอกคะว่าเจ้านายของป้าเข้าไปในห้องนอนของหอมน่ะ”
“โถ คุณหนูหอม ป้าจะบอกแล้วค่ะ แต่ไม่ทัน…”
ป้าสำอางดึงมือนุ่มมากุมเอาไว้ พลางมองสำรวจร่างกายของเจ้านายสาวอย่างเป็นกังวล
“แล้วนี่คุณเนลรังแกอะไรคุณหนูหอมของป้าบ้างไหมคะ”
คนถูกถามแก้มแดงก่ำ เหตุการณ์แนบชิดภายในห้องนอนระเบิดขึ้นในหัวอีกครั้ง
หล่อนเกลียด… ที่เนโลคลิสมีอำนาจทำให้หล่อนลืมตัวลืมทุกอย่างได้แบบนั้นเหลือเกิน
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกค่ะ”
“แน่นะคะ” ป้าสำอางไม่อยากเชื่อ
“แล้วป้าคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นล่ะคะ ในเมื่อทั้งหอมและเจ้านายสุดที่รักของป้าไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“เป็นสามีภรรยายังไงล่ะคะ”
“มันก็แค่ทางกฎหมายเท่านั้นค่ะ เพราะความจริงเราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องกันแม้แต่นิดเดียว หอมก็เป็นได้แค่ภรรยาที่ถูกสามีมหาเศรษฐีทอดทิ้งเท่านั้นแหละค่ะ”
“โธ่ คุณหนูหอมของป้า”
เข็มหอมเงยหน้ากะพริบตาเร็วๆ ไล่หยาดน้ำตา ก่อนจะรีบทำเสียงเข้มแข็ง “หอมสบายดีค่ะ ไม่เป็นอะไรหรอก อีกวันสองวันรอให้เจ้านายของป้าพร้อม หอมก็จะได้อิสระแล้ว”
ป้าสำอางถอนใจยาวๆ อย่างเป็นกังวล
“ถ้าหย่ากันแล้ว คุณหนูหอมจะทำยังไงต่อไปคะ เพราะที่นี่เป็นสินทรัพย์ของคุณเนล ป้าเกรงว่า…”
“หอมก็จะไปจากที่นี่ค่ะ”
“คุณหนูหอม”
“หอมรู้ว่าโลกภายนอกมันน่ากลัว แต่หอมก็ยินดีที่จะเผชิญหน้ากับมันค่ะ ดีกว่าต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในกรงที่เจ้าของไม่เคยสนใจ”
ป้าสำอางน้ำตาคลอ ดึงร่างเล็กของเข็มหอมเข้ามากอด “คุณเนลคงไม่ใจร้ายไล่คุณหนูหอมไปหรอกค่ะ”
“ผู้ชายคนนี้ก้าวข้ามคำว่าใจร้ายมากนานมากแล้วล่ะค่ะ เขาน่ะใจซาตานต่างหาก”
ปล่อยให้หล่อนเฝ้ารอ ทั้งๆ เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีทางจะหยิบยื่นความสัมพันธ์แบบสามีภรรยากลับมาให้ได้
“ป้าว่าคุณเนลเธอไม่ได้เลวร้ายอย่างนั้นหรอกนะคะ ถ้าเธอร้ายจริง ป่านนี้ที่นี่คงกลายเป็นโรงแรมหรูไปแล้ว”
เข็มหอมนิ่งเงียบ ไม่ได้โต้ตอบ
นี่แหละคือสิ่งเดียวที่หล่อนสงสัยมาตลอด สงสัยว่าทำไม เพราะเหตุใดเนโลคลิสถึงได้เปลี่ยนใจไม่สร้างโรงแรมหรูบนที่ดินผืนนี้ ทั้งๆ ที่สาเหตุเดียวที่เขายอมจดทะเบียนกับหล่อนก็เพราะต้องการที่ดินผืนนี้ไม่ใช่เหรอ
“ไม่เอานะคะ อย่าคิดมาก คุณหนูหอมไปในครัวกับป้าดีกว่าค่ะ ไปช่วยป้าทำอาหาร จะได้ไม่เหงาไงคะ”
นอกจากการดูแลต้นไม้รอบบ้านแล้ว การทำอาหารก็เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่เข็มหอมใช้ฆ่าความเบื่อหน่าย
“ค่ะป้า”
ป้าสำอางยิ้ม ดึงมือนุ่มให้เดินตามไปยังห้องครัว แต่ระหว่างทางเข็มหอมก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
“ป้าคะ คืนนี้หอมขอไปนอนกับป้านะคะ”
“อ้าวทำไมล่ะคะ”
“หอมไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับเจ้านายของป้า หอมเกรงว่าจะอดใจไม่ไหว ฆ่าเขาตายเสียก่อน”
ป้าสำอางหัวเราะขบขัน “ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยหรือคะ”
“ค่ะ ก็หอมเกลียดเขาจะตายนี่”
หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าน้อยๆ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “ก็ได้ค่ะ แต่ต้องอนุญาตคุณเนลก่อนนะคะ ไม่อย่างนั้นป้าต้องถูกดุแน่นอนเลย”
“ไม่ต้องขอหรอกค่ะ เขาไม่มาสนใจหรอกว่าหอมจะอยู่ในห้องนั้นหรือไม่อยู่”
พูดจบเข็มหอมก็ย่ำเท้าเดินนำหน้าไป ป้าสำอางมองตามไปด้วยความเป็นกังวล “งอนเก่งจังเลยคุณหนูหอม แต่มันก็น่างอนหรอก ก็เล่นทิ้งไปนานเหลือเกินนี่คุณเนล”
ป้าสำอางเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ จากนั้นก็รีบจ้ำอ้าวตามร่างอวบอัดของเข็มหอมไปติดๆ
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เนโลคลิสสะดุ้งตื่นหลังจากที่หลับลึกไปนานเกือบสองชั่วโมง ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียง ดวงตาคมกริบจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องบานใหญ่ แสงสีส้มคล้ำของดวงอาทิตย์ที่เห็นทำให้รู้ว่าตอนนี้เย็นมากแล้ว ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียง มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมที่หล่นมาระหน้าผากอย่างรำคาญ แล้วก็อดมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาใครบางคนไม่ได้
“เด็กบ๊อง”
รอยยิ้มบางๆ แต้มบนใบหน้า เขายังจดจำความหอมหวานจากกลีบปากนุ่มละมุนของเข็มหอมได้เป็นอย่างดี ร่างกายของหญิงสาวอวบอิ่มเต็มมือ ผิวสาวเนียนละมุนยามสัมผัส ความร้อนที่ครอบงำอยู่ในเรือนกายยามที่มีร่างนุ่มนวลแนบชิดยังกรุ่นอยู่ในความรู้สึก
หล่อนจะรู้บ้างไหมนะว่าเขาต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่อยากจะครอบครองหล่อนมากมายแค่ไหน และเขาต้องทรมานเท่าไหร่กว่าจะสามารถปลดปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระเช่นนั้นได้
เขายังคงการหล่อนอย่างบ้าคลั่ง ไม่น่าเชื่อว่าปฏิกิริยาเคมีที่มีต่อกันจะพลุ่งพล่านรุนแรงขนาดนี้
มือใหญ่ยกขึ้นลูบใบหน้าแรงๆ เพื่อลดความร้อนที่กำลังลุกโชนอยู่ภายในเรือนหนุ่ม
ตั้งแต่จำความได้ เขายังไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย
“บ้าชิบ”
ชายหนุ่มสบถอย่างโมโหตัวเองที่ปล่อยให้ตัณหาราคะมีอำนาจเหนือสติของตัวเอง เขายกมือลูบหน้าอีกสองสามครั้งก็ตัดสินใจก้าวออกไปนอกห้อง มุ่งหน้าลงไปสู่ชั้นล่าง
คฤหาสน์หลังนี้ถูกตกแต่งใหม่ทั้งหมด นั้นจึงสามารถตอบคำถามของเขาได้ทั้งหมดว่าทำไมค่าใช้จ่ายที่เข็มหอมเบิกไปจากบัญชีที่เขาเปิดไว้ให้ถึงได้มากมายนัก
‘ฉันรักที่นี่มาก ที่นี่คือบ้านของฉัน’
น้ำเสียงสดใสของเข็มหอมที่บอกให้เขาฟัง ก่อนหน้าที่เขาทั้งคู่จะจดทะเบียนสมรสกันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยลืมเลือน
เมื่อ 8 ปีก่อนเข็มหอมยังเป็นแค่เด็กสาวที่มองโลกในแง่ดี ใบหน้าของหล่อนจะเปื้อนรอยยิ้มเสมอ แม้ว่าหัวข้อสนทนาจะเกี่ยวข้องกับความข้นแค้นของสวัสดิกุลก็ตาม แต่ตอนนี้จากเด็กสาวได้เปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ และเจ้าหล่อนไม่ได้มองโลกในแง่ดีอีกต่อไปแล้ว เพราะเขาเอง… เขาทำให้หล่อนทรมานอย่างไม่น่าให้อภัย
เนโลคลิสผ่อนลมหายใจผ่านริมฝีปากออกมาอีกครั้ง ขณะเดินเรื่อยๆ ออกไปนอกตัวตึก เก้าอี้สีขาวท่ามกลางความเขียวขจีของสนามหญ้าตรึงสายตาของเขาเอาไว้ เขาเดินไปทรุดตัวลงนั่ง และเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
“คุณอรณี… ผมไม่เคยลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณ”
สายลมเย็นพัดผ่านมาปะทะกลับผิวกายเรียบตึงวูบใหญ่
“8 ปีมันมากพอแล้วกับเวลาที่ผมขอคุณเอาไว้ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ผมจะดูแลเข็มหอม หลานสาวของคุณให้ดีที่สุด ผมสัญญา” รอยยิ้มบางๆ เกลื่อนใบหน้าหล่อเข้มคมคาย เสียงถอนใจจากลำคอแกร่งดังขึ้นเป็นระยะ จนกระทั่งมีใครบางคนปรากฏตัวขึ้นนั่นแหละ มันถึงได้เงียบลง
“คุณเนลครับ”
“มีอะไรกับผมหรือ ลุงน็อต”
ชายขับรถเดินมาโน้มตัวอยู่ใกล้ๆ “คือคุณหนูหอมให้มาเชิญไปรับประทานอาหารน่ะครับ”
“ขอบใจ”
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน และก้าวออกเดินเพื่อจะกลับเข้าไปในตัวตึก ลุงน็อตที่เดินตามหลังมาจึงอดชวนคุยไม่ได้
“เก้าอี้สีขาวตัวที่คุณเนลนั่งเมื่อกี้นี้ เป็นที่ประจำของคุณหนูหอมเลยนะครับ”
“ตรงนั้นน่ะหรือ”
“ครับ คุณหนูหอมชอบมานั่งตรงนั้น และก็แอบร้องไห้”
-
1
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
2
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
3
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
4
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
5
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
6
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
7
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
8
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
9
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
10
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
11
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
12
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
13
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
14
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
15
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
16
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
17
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
18
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
19
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
20
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
21
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
22
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
23
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
24
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
25
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
26
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
27
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
28
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
29
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
30
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
31
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
32
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
33
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
34
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
35
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
36
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
37
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
38
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
39
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
40
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
41
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
42
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
43
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
44
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
45
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
46
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
47
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
48
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
49
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
50
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
51
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
52
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
53
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
54
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
55
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
56
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
57
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
58
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
59
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
60
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
61
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
62
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
63
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
64
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
65
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
66
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
67
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
68
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
69
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
70
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
71
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
72
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
73
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
74
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
75
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
76
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
77
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
78
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
79
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
80
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
81
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
82
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
83
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
84
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
85
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
86
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
87
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
88
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
89
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
90
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
91
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
92
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
93
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
94
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
95
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
96
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
97
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
98
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
99
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
100
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
101
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
102
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
103
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
104
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
105
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
106
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
107
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
108
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
109
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
110
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
111
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
112
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
113
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022 -
114
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022
Comments
ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 14
เข็มหอมเดินใจลอยลงมาชั้นล่าง ก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อถูกป้าสำอางเรียกเสียงดัง
“คุณหนูหอมคะ เป็นยังไงบ้างคะ”
คนถูกเรียกรีบเรียกสติ และหันไปทำหน้าบูดใส่คู่สนทนา “ทำไมป้าไม่บอกคะว่าเจ้านายของป้าเข้าไปในห้องนอนของหอมน่ะ”
“โถ คุณหนูหอม ป้าจะบอกแล้วค่ะ แต่ไม่ทัน…”
ป้าสำอางดึงมือนุ่มมากุมเอาไว้ พลางมองสำรวจร่างกายของเจ้านายสาวอย่างเป็นกังวล
“แล้วนี่คุณเนลรังแกอะไรคุณหนูหอมของป้าบ้างไหมคะ”
คนถูกถามแก้มแดงก่ำ เหตุการณ์แนบชิดภายในห้องนอนระเบิดขึ้นในหัวอีกครั้ง
หล่อนเกลียด… ที่เนโลคลิสมีอำนาจทำให้หล่อนลืมตัวลืมทุกอย่างได้แบบนั้นเหลือเกิน
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกค่ะ”
“แน่นะคะ” ป้าสำอางไม่อยากเชื่อ
“แล้วป้าคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นล่ะคะ ในเมื่อทั้งหอมและเจ้านายสุดที่รักของป้าไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“เป็นสามีภรรยายังไงล่ะคะ”
“มันก็แค่ทางกฎหมายเท่านั้นค่ะ เพราะความจริงเราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องกันแม้แต่นิดเดียว หอมก็เป็นได้แค่ภรรยาที่ถูกสามีมหาเศรษฐีทอดทิ้งเท่านั้นแหละค่ะ”
“โธ่ คุณหนูหอมของป้า”
เข็มหอมเงยหน้ากะพริบตาเร็วๆ ไล่หยาดน้ำตา ก่อนจะรีบทำเสียงเข้มแข็ง “หอมสบายดีค่ะ ไม่เป็นอะไรหรอก อีกวันสองวันรอให้เจ้านายของป้าพร้อม หอมก็จะได้อิสระแล้ว”
ป้าสำอางถอนใจยาวๆ อย่างเป็นกังวล
“ถ้าหย่ากันแล้ว คุณหนูหอมจะทำยังไงต่อไปคะ เพราะที่นี่เป็นสินทรัพย์ของคุณเนล ป้าเกรงว่า…”
“หอมก็จะไปจากที่นี่ค่ะ”
“คุณหนูหอม”
“หอมรู้ว่าโลกภายนอกมันน่ากลัว แต่หอมก็ยินดีที่จะเผชิญหน้ากับมันค่ะ ดีกว่าต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในกรงที่เจ้าของไม่เคยสนใจ”
ป้าสำอางน้ำตาคลอ ดึงร่างเล็กของเข็มหอมเข้ามากอด “คุณเนลคงไม่ใจร้ายไล่คุณหนูหอมไปหรอกค่ะ”
“ผู้ชายคนนี้ก้าวข้ามคำว่าใจร้ายมากนานมากแล้วล่ะค่ะ เขาน่ะใจซาตานต่างหาก”
ปล่อยให้หล่อนเฝ้ารอ ทั้งๆ เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีทางจะหยิบยื่นความสัมพันธ์แบบสามีภรรยากลับมาให้ได้
“ป้าว่าคุณเนลเธอไม่ได้เลวร้ายอย่างนั้นหรอกนะคะ ถ้าเธอร้ายจริง ป่านนี้ที่นี่คงกลายเป็นโรงแรมหรูไปแล้ว”
เข็มหอมนิ่งเงียบ ไม่ได้โต้ตอบ
นี่แหละคือสิ่งเดียวที่หล่อนสงสัยมาตลอด สงสัยว่าทำไม เพราะเหตุใดเนโลคลิสถึงได้เปลี่ยนใจไม่สร้างโรงแรมหรูบนที่ดินผืนนี้ ทั้งๆ ที่สาเหตุเดียวที่เขายอมจดทะเบียนกับหล่อนก็เพราะต้องการที่ดินผืนนี้ไม่ใช่เหรอ
“ไม่เอานะคะ อย่าคิดมาก คุณหนูหอมไปในครัวกับป้าดีกว่าค่ะ ไปช่วยป้าทำอาหาร จะได้ไม่เหงาไงคะ”
นอกจากการดูแลต้นไม้รอบบ้านแล้ว การทำอาหารก็เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่เข็มหอมใช้ฆ่าความเบื่อหน่าย
“ค่ะป้า”
ป้าสำอางยิ้ม ดึงมือนุ่มให้เดินตามไปยังห้องครัว แต่ระหว่างทางเข็มหอมก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
“ป้าคะ คืนนี้หอมขอไปนอนกับป้านะคะ”
“อ้าวทำไมล่ะคะ”
“หอมไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับเจ้านายของป้า หอมเกรงว่าจะอดใจไม่ไหว ฆ่าเขาตายเสียก่อน”
ป้าสำอางหัวเราะขบขัน “ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันเลยหรือคะ”
“ค่ะ ก็หอมเกลียดเขาจะตายนี่”
หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าน้อยๆ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “ก็ได้ค่ะ แต่ต้องอนุญาตคุณเนลก่อนนะคะ ไม่อย่างนั้นป้าต้องถูกดุแน่นอนเลย”
“ไม่ต้องขอหรอกค่ะ เขาไม่มาสนใจหรอกว่าหอมจะอยู่ในห้องนั้นหรือไม่อยู่”
พูดจบเข็มหอมก็ย่ำเท้าเดินนำหน้าไป ป้าสำอางมองตามไปด้วยความเป็นกังวล “งอนเก่งจังเลยคุณหนูหอม แต่มันก็น่างอนหรอก ก็เล่นทิ้งไปนานเหลือเกินนี่คุณเนล”
ป้าสำอางเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ จากนั้นก็รีบจ้ำอ้าวตามร่างอวบอัดของเข็มหอมไปติดๆ
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เนโลคลิสสะดุ้งตื่นหลังจากที่หลับลึกไปนานเกือบสองชั่วโมง ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียง ดวงตาคมกริบจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องบานใหญ่ แสงสีส้มคล้ำของดวงอาทิตย์ที่เห็นทำให้รู้ว่าตอนนี้เย็นมากแล้ว ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียง มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมที่หล่นมาระหน้าผากอย่างรำคาญ แล้วก็อดมองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาใครบางคนไม่ได้
“เด็กบ๊อง”
รอยยิ้มบางๆ แต้มบนใบหน้า เขายังจดจำความหอมหวานจากกลีบปากนุ่มละมุนของเข็มหอมได้เป็นอย่างดี ร่างกายของหญิงสาวอวบอิ่มเต็มมือ ผิวสาวเนียนละมุนยามสัมผัส ความร้อนที่ครอบงำอยู่ในเรือนกายยามที่มีร่างนุ่มนวลแนบชิดยังกรุ่นอยู่ในความรู้สึก
หล่อนจะรู้บ้างไหมนะว่าเขาต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่อยากจะครอบครองหล่อนมากมายแค่ไหน และเขาต้องทรมานเท่าไหร่กว่าจะสามารถปลดปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระเช่นนั้นได้
เขายังคงการหล่อนอย่างบ้าคลั่ง ไม่น่าเชื่อว่าปฏิกิริยาเคมีที่มีต่อกันจะพลุ่งพล่านรุนแรงขนาดนี้
มือใหญ่ยกขึ้นลูบใบหน้าแรงๆ เพื่อลดความร้อนที่กำลังลุกโชนอยู่ภายในเรือนหนุ่ม
ตั้งแต่จำความได้ เขายังไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย
“บ้าชิบ”
ชายหนุ่มสบถอย่างโมโหตัวเองที่ปล่อยให้ตัณหาราคะมีอำนาจเหนือสติของตัวเอง เขายกมือลูบหน้าอีกสองสามครั้งก็ตัดสินใจก้าวออกไปนอกห้อง มุ่งหน้าลงไปสู่ชั้นล่าง
คฤหาสน์หลังนี้ถูกตกแต่งใหม่ทั้งหมด นั้นจึงสามารถตอบคำถามของเขาได้ทั้งหมดว่าทำไมค่าใช้จ่ายที่เข็มหอมเบิกไปจากบัญชีที่เขาเปิดไว้ให้ถึงได้มากมายนัก
‘ฉันรักที่นี่มาก ที่นี่คือบ้านของฉัน’
น้ำเสียงสดใสของเข็มหอมที่บอกให้เขาฟัง ก่อนหน้าที่เขาทั้งคู่จะจดทะเบียนสมรสกันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยลืมเลือน
เมื่อ 8 ปีก่อนเข็มหอมยังเป็นแค่เด็กสาวที่มองโลกในแง่ดี ใบหน้าของหล่อนจะเปื้อนรอยยิ้มเสมอ แม้ว่าหัวข้อสนทนาจะเกี่ยวข้องกับความข้นแค้นของสวัสดิกุลก็ตาม แต่ตอนนี้จากเด็กสาวได้เปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ และเจ้าหล่อนไม่ได้มองโลกในแง่ดีอีกต่อไปแล้ว เพราะเขาเอง… เขาทำให้หล่อนทรมานอย่างไม่น่าให้อภัย
เนโลคลิสผ่อนลมหายใจผ่านริมฝีปากออกมาอีกครั้ง ขณะเดินเรื่อยๆ ออกไปนอกตัวตึก เก้าอี้สีขาวท่ามกลางความเขียวขจีของสนามหญ้าตรึงสายตาของเขาเอาไว้ เขาเดินไปทรุดตัวลงนั่ง และเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
“คุณอรณี… ผมไม่เคยลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณ”
สายลมเย็นพัดผ่านมาปะทะกลับผิวกายเรียบตึงวูบใหญ่
“8 ปีมันมากพอแล้วกับเวลาที่ผมขอคุณเอาไว้ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ผมจะดูแลเข็มหอม หลานสาวของคุณให้ดีที่สุด ผมสัญญา” รอยยิ้มบางๆ เกลื่อนใบหน้าหล่อเข้มคมคาย เสียงถอนใจจากลำคอแกร่งดังขึ้นเป็นระยะ จนกระทั่งมีใครบางคนปรากฏตัวขึ้นนั่นแหละ มันถึงได้เงียบลง
“คุณเนลครับ”
“มีอะไรกับผมหรือ ลุงน็อต”
ชายขับรถเดินมาโน้มตัวอยู่ใกล้ๆ “คือคุณหนูหอมให้มาเชิญไปรับประทานอาหารน่ะครับ”
“ขอบใจ”
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน และก้าวออกเดินเพื่อจะกลับเข้าไปในตัวตึก ลุงน็อตที่เดินตามหลังมาจึงอดชวนคุยไม่ได้
“เก้าอี้สีขาวตัวที่คุณเนลนั่งเมื่อกี้นี้ เป็นที่ประจำของคุณหนูหอมเลยนะครับ”
“ตรงนั้นน่ะหรือ”
“ครับ คุณหนูหอมชอบมานั่งตรงนั้น และก็แอบร้องไห้”
Comments