ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 43
ยี่สิบกว่าชั่วโมงกับการโดยสารเครื่องบินหรูเดินทางข้ามโลกมายังประเทศที่ให้กำเนิด เนโลคลิส ซาเวลลาสผู้ชายข้างตัวที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับแทปเล็ตในมือ
เขายุ่งมาก และก็คงจะยุ่งจนไม่มีเวลาให้กับหล่อนเลยเป็นแน่แท้
ความหวาดกลัวพุ่งเข้าใส่หัวใจอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะพยายามคิดว่ามันคือธุรกิจของเขา แต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างกันที่ยังคลุมเครือทำให้หล่อนอดน้อยใจไม่ได้
ทันทีที่เครื่องบินลงจอด ผู้โดยสารก็ทยอยลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ประตูทางออกของเครื่องบิน หล่อนกับเนโลคลิสคือสองคนสุดท้ายที่ก้าวออกไป ระหว่างทางเสียงเรียกเข้ามือถือของเขาก็ดังตลอดเวลา
ความเคร่งเครียดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อพอก้าวเข้ามาภายในสนามบินแล้วพบว่ามีผู้ชายสองคนมายืนรอรับอยู่ เนโลคลิสไม่ได้พูดภาษาอังกฤษกับคนเหล่านั้น แต่ก็พอจะสังเกตได้ว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีแน่นอน สักพักเขาก็หันหน้ามาหาหล่อน ใบหน้าหล่อจัดมีเส้นริ้วรอยขึ้นที่บนหน้าผากอย่างเห็นได้ชัด
“หอมไปกับคนขับรถก่อนนะ พี่จะต้องแวะไปที่โรงแรมสักพัก แล้วจะรีบโทรหา”
“เอ่อ ให้หอมไปกับพี่เนลไม่ได้เหรอคะ” หล่อนรู้สึกหวาดกลัว
เนโลคลิสกุมมือเล็กเอาไว้ บีบเบาๆ “พี่ไปทำงาน และคงไม่มีเวลาได้ดูแลหอมอย่างที่ควรจะเป็น เอาเป็นว่าหอมไปรอพี่ที่บ้านนะครับ พี่สัญญาว่าจะรีบกลับไปให้เร็วที่สุด”
“แต่…”
คำพูดไม่สบายใจของหล่อนถูกขัดโดยโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นอีกครั้ง และเขาก็หันไปสนใจมันอย่างเต็มตัว
หล่อนยืนเคว้งราวกับคนไร้ทิศทาง มองไปทางไหนก็แปลกใหม่และไม่คุ้นเคย หล่อนรู้สึกขลาดกลัวขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เชิญคุณเข็มหอมทางนี้ครับ”
คนพูดน่าจะเป็นคนขับรถที่เนโลคลิสกล่าวถึง หล่อนทักทายอย่างเป็นมิตร ก่อนจะหันไปหาคนตัวโตอีกครั้ง แต่เขาก็ยังคงพูดรัวใส่โทรศัทพ์ไม่หยุด และแน่นอนว่าหล่อนคงไม่กล้ารบกวนเขาอีก
“พี่เนลให้คุณพาฉันไปบ้านใช่ไหมค่ะ”
“ครับผม”
หญิงสาวตัดใจเดินตามคนขับรถไปโดยไม่ได้กล่าวลาเนโลคลิส ซึ่งมันก็คงไม่จำเป็นหรอก เพราะเขาคงสนใจงานมากกว่า แม้หล่อนจะพยายามบอกตัวเองว่ามันคืองาน แต่กลับห้ามความน้อยใจไม่ได้อยู่ดี
รถหรูคันงามแล่นออกจากสนามบินช้าๆ แล่นไปตามทางที่แปลกตาเป็นที่สุด ระหว่างที่รถกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย โทรศัพท์มือถือของหล่อนก็ดังขึ้น
เสียงเรียกเข้าแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขา…
มือเล็กหยิบเจ้าอุปกรณ์สื่อสารขึ้นมาแนบหู ก่อนจะทักทายออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามสดใส
“สวัสดีค่ะพี่เนล”
“หอมทำไมจะไป ไม่บอกพี่ก่อนครับ รู้ไหมพี่เป็นห่วง”
หญิงสาวยิ้มบางๆ กับโทรศัพท์มือถือของตัวเอง รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยที่เขาห่วงใย “หอมเห็นพี่เนลยุ่งอยู่น่ะค่ะ ก็เลย…”
“พี่ยุ่งยังไง แต่หอมก็คือข้อยกเว้น เอาเป็นว่าพี่จะรีบกลับไปหานะครับ”
เนโลคลิสวางสายไปก่อนที่หล่อนจะทันพูดคำใดออกไปอีก หล่อนหย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าของตัวเองอย่างอ่อนล้า ลางสังหรณ์บางอย่างทวีความรุนแรงขึ้นภายในอกทีละน้อย
“เอ่อ ลุงคะ ที่โรงแรมของคุณเนลเกิดปัญหาอะไรเหรอคะ”
“นี่คุณเนลไม่ได้เล่าให้คุณเข็มหอมฟังเลยหรือครับ” ลุงคนขับรถถามออกมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
คนถูกถามกลับหน้าชาไม่น้อย แต่ก็ฝืนยิ้มออกมา “ก็… ก็ไม่เห็นพี่เนลเล่าอะไรให้ฟังเลยเลย”
“แปลกนะครับ ปกติถ้าคนเป็นสามีภรรยากัน ไม่น่าจะลืมเล่าเรื่องสำคัญแบบนี้ โดยเฉพาะปัญหาเรื่องงาน”
นั่นสิ…
เข็มหอมคิดอย่างปวดใจ แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก
“ว่าแต่เกิดปัญหาอะไรที่โรงแรมเหรอคะ”
“คนงานประท้วงกันน่ะครับ แถมยังขู่จะหยุดงานถ้าคุณชายรองไม่มาเคลียร์ด้วยตัวเอง”
เพราะอย่างนี้สินะ เนโลคลิสถึงต้องรีบบินกลับกรีซโดยด่วน มันเรื่องสำคัญจริงๆ นั่นแหละ
“เอ่อ แล้ว… แล้วที่คุณลุงเรียกพี่เนลว่าคุณชายรอง แสดงว่าพี่เนลมีพี่น้องอีกใช่ไหมคะ” หล่อนมองเข้าไปในกระจกมองหลัง ก็เห็นสีหน้าประหลาดใจของคนขับรถอย่างชัดเจน
หล่อนไม่เคยรู้เรื่องอะไรของเนโลคลิสเลย ไม่เคยรู้อะไรเลยจนน่าปวดใจ
“ใช่ครับ คุณชายรองมีพี่ชายหนึ่งคน แล้วก็น้องชายอีกสองคนครับ ว่าแต่คุณเข็มหอมไม่รู้จริงๆ หรือครับ”
“เอ่อ… พี่เนลก็เคยบอกน่ะค่ะ แต่หอมแค่จำไม่ค่อยได้”
หล่อนแก้ตัวเพราะรู้สึกอับอาย และก็นั่งนิ่งเงียบไปตลอดทั้งเส้นทาง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าใต้ใบหน้าเรียบเฉยของหล่อน ภายในนั้นเต็มไปด้วยความปวดร้าวทรมานแค่ไหน
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ที่นี่คือที่อยู่ของเนโลคลิส ซาเวลลาสหรือนี่…
เข็มหอมที่ก้าวลงมาจากรถเงยหน้าขึ้นมองปราสาทหรูหลังใหญ่โตด้วยความตื่นตะลึง
“ใหญ่โตมากเลยนะคะ แบบนี้หอมคงต้องหลงทางแน่ๆ เลย”
หล่อนพูดติดตลกทั้งๆ ที่ขำไม่ออกเลยสักนิด เพราะยิ่งได้เข้าใกล้ความเป็นส่วนตัวของเนโลคลิสมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมองเห็นความแตกต่างที่ไม่คู่ควรกันมากเท่านั้น
หล่อนรู้ว่าเขาร่ำรวย แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะร่ำรวยมหาศาลขนาดนี้
“ไม่หลงหรอกครับ ที่นี่มีสาวใช้ยืนรับใช้อยู่ทุกจุด แค่บอกความประสงค์ว่าจะไปไหน สาวใช้ก็จะนำพาไปในทันทีครับ”
“เหรอคะ เหมือนเทพนิยายเลยนะคะ” เป็นอีกครั้งที่เข็มหอมฝืนยิ้มออกมา
“คุณชายทั้งสี่ของดาร์กอน คาสเทลโลก็ไม่ต่างจากพระเอกใน นวนิยายรักประโลมโลกหรอกครับ หล่อ และร่ำรวยมหาศาล” ลุงคนขับรถพูดจบก็หันมามองหล่อน ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “คุณเข็มหอมโชคดีมากเลยนะครับที่ได้ครอบครองคุณชายรอง ทั้งๆ ที่ผู้หญิงทั่วทั้งอเมริกาใต้ต่างแย่งชิงกันมาตั้งนาน”
เข็มหอมได้ฟังก็ได้แต่ระบายยิ้มบางๆ ตอบเท่านั้น รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออกเสียทุกขณะ
ลุงคนขับรถเห็นหญิงสาวไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ก็รีบหิ้วกระเป๋าและพาเข็มหอมเข้าไปภายในปราสาทหลังงามแทน
เป็นอีกครั้งที่เข็มหอมตื่นตะลึง ก็จะไม่ให้หล่อนตื่นตาตื่นใจได้ยังไงกัน ในเมื่อภายในปราสาทหลังใหญ่มันสวยงามยิ่งกว่าภายนอกเสียอีก ข้าวของเครื่องใช้ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างประณีต และพวกมันก็ล้วนแต่มีค่ามีราคาจนหล่อนแทบไม่กล้าสัมผัส
“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อเดลล่านะคะ เป็นหัวหน้าสาวใช้ของดาร์กอน คาสเทลโล”
สาวใช้หน้าตาสะสวยเดินมาหยุดตรงหน้า และกล่าวทักทายหล่อน เข็มหอมรีบทักทายกลับ
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ…”หล่อนกำลังจะแนะนำตัว แต่ถูกแย่งพูดไปเสียก่อน
“คุณเข็มหอม ซาเวลลาส ภรรยาคนสวยของคุณชายรอง”
“เอ่อ ทำไม… คุณรู้ล่ะคะ”
เดลล่าระบายยิ้มภูมิใจ “คุณชายรองโทรมาสั่งให้ดิฉันต้อนรับคุณเข็มหอมค่ะ และก็กำชับว่าคุณเข็มหอมคือภรรยาค่ะ”
แก้มนวลของเข็มหอมค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เดลล่ามองอย่างชื่นชม
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าประเทศไทยจะมีผู้หญิงสวยๆ เยอะขนาดนี้”
เข็มหอมทำหน้างง เดลล่าจึงรีบอธิบาย
“ก็ผู้หญิงไทยทุกคนที่ดิฉันเห็นมา ล้วนแต่สวยๆ ทั้งนั้นเลยนี่คะ ตั้งแต่เพื่อนรักของดิฉัน คุณแพท แล้วก็คุณอีกคน สวยน่ามองเหลือเกิน”
เข็มหอมถูกชมก็เอียงอาย “ขอบคุณค่ะ คุณเองก็สวยมากค่ะ”
เดลล่าทำหน้าเบื่อหน่าย “สวย แต่ยังหาแฟนไม่ได้เลยค่ะ คุณชายที่นี่ก็มีเมียไปสองคนเสียแล้ว ส่วนที่เหลืออีกสอง คนหนึ่งก็ดูท่าว่าหัวใจจะไม่ว่าง อีกคนก็ดุเกินกลัวไม่กล้าไปตอแยด้วย”
เข็มหอมอมยิ้มขบขัน “สักวันก็ต้องเจอค่ะ”
“ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ งั้นเดี๋ยวดิฉันพาขึ้นไปห้องพักเลยนะคะ จะได้พักผ่อน เดินทางมาไกลคงจะเหนื่อยมาก” ว่าแล้วเดลล่าก็รีบลากกระเป๋าเดินทางของเข็มหอมมาถือเอาไว้
“เชิญค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เข็มหอมก้าวตามร่างของหัวหน้าสาวใช้ที่ชื่อเดลล่าขึ้นไปตามบันไดหรูที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม สักพักก็ขึ้นมาถึงชั้นบนที่กว้างขวางแปลกตา
“ห้องนอนของคุณชายรองอยู่ซ้ายมือค่ะ” เดลล่าเลี้ยวไปทางซ้าย เข็มหอมรีบเดินตาม
“เอ่อ ฉันว่า… ฉันควรจะอยู่ห้องรับแขกดีกว่านะ”
เดลล่าหยุดเดินหันมามองและอมยิ้ม “คุณชายรองสั่งเอาไว้ค่ะว่า ให้พาคุณเข็มหอมไปพักที่ห้องเดียวกับท่านค่ะ ถ้าไม่ทำตาม เดี๋ยวดิฉันถูกปลดไปเป็นคนใช้แบบเดิมแน่ๆ ค่ะ”
เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วย เข็มหอมจึงจำต้องตกลง “งั้นก็ได้ค่ะ”
เดลล่าระบายยิ้ม และออกเดินอีกครั้ง ไม่นานก็พาหล่อนมาหยุดที่ประตูไม้แกะสลักรูปมังกรบานใหญ่ “ที่นี่แหละค่ะ ห้องนอนของคุณชายรอง”
แล้วเดลล่าก็ดันบานประตูเข้าไปภายใน และอาณาจักรส่วนตัวของเนโลคลิสก็พุ่งเข้าทิ่มตาหล่อนจนแทบบอด
นี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้เห็นความเป็นส่วนตัวของเนโลคลิสอย่างแท้จริง ดวงตากลมโตเลื่อนมองไปทั่วทุกซอกทุกมุมของห้องนอนกว้างขวาง ก่อนจะพบว่าทุกอณูของห้องนี้เต็มไปด้วยความเร้นลับที่น่าพิศวง โทนสีเข้มทำให้หล่อนรู้สึกอื้ออึงและหวั่นเกรง
“ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกดิฉันได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ คุณเดลล่า”
“ด้วยความยินดีค่ะ” เดลล่ายืนรอสักพักก็หมุนตัวออกไปจากห้อง
เข็มหอมระบายลมหายใจออกมาแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งบนเตียงกว้างสีน้ำตาลเข้มของเนโลคลิส นิ้วเรียวลูบไล้แผ่วเบา
“ทำไมยิ่งเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ หอมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับพี่มากเท่านั้น หรือว่าหอม… ไม่คู่ควรกับพี่จริงๆ”
หล่อนรู้สึกทรมาน แต่กระนั้นก็พยายามที่จะลบเลือนมันออกไป มือเล็กรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาป้าสำอางที่เมืองไทยเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าหล่อนถึงกรีซอย่างปลอดภัยแล้ว
Comments
ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 43
ยี่สิบกว่าชั่วโมงกับการโดยสารเครื่องบินหรูเดินทางข้ามโลกมายังประเทศที่ให้กำเนิด เนโลคลิส ซาเวลลาสผู้ชายข้างตัวที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับแทปเล็ตในมือ
เขายุ่งมาก และก็คงจะยุ่งจนไม่มีเวลาให้กับหล่อนเลยเป็นแน่แท้
ความหวาดกลัวพุ่งเข้าใส่หัวใจอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะพยายามคิดว่ามันคือธุรกิจของเขา แต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างกันที่ยังคลุมเครือทำให้หล่อนอดน้อยใจไม่ได้
ทันทีที่เครื่องบินลงจอด ผู้โดยสารก็ทยอยลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ประตูทางออกของเครื่องบิน หล่อนกับเนโลคลิสคือสองคนสุดท้ายที่ก้าวออกไป ระหว่างทางเสียงเรียกเข้ามือถือของเขาก็ดังตลอดเวลา
ความเคร่งเครียดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อพอก้าวเข้ามาภายในสนามบินแล้วพบว่ามีผู้ชายสองคนมายืนรอรับอยู่ เนโลคลิสไม่ได้พูดภาษาอังกฤษกับคนเหล่านั้น แต่ก็พอจะสังเกตได้ว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีแน่นอน สักพักเขาก็หันหน้ามาหาหล่อน ใบหน้าหล่อจัดมีเส้นริ้วรอยขึ้นที่บนหน้าผากอย่างเห็นได้ชัด
“หอมไปกับคนขับรถก่อนนะ พี่จะต้องแวะไปที่โรงแรมสักพัก แล้วจะรีบโทรหา”
“เอ่อ ให้หอมไปกับพี่เนลไม่ได้เหรอคะ” หล่อนรู้สึกหวาดกลัว
เนโลคลิสกุมมือเล็กเอาไว้ บีบเบาๆ “พี่ไปทำงาน และคงไม่มีเวลาได้ดูแลหอมอย่างที่ควรจะเป็น เอาเป็นว่าหอมไปรอพี่ที่บ้านนะครับ พี่สัญญาว่าจะรีบกลับไปให้เร็วที่สุด”
“แต่…”
คำพูดไม่สบายใจของหล่อนถูกขัดโดยโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นอีกครั้ง และเขาก็หันไปสนใจมันอย่างเต็มตัว
หล่อนยืนเคว้งราวกับคนไร้ทิศทาง มองไปทางไหนก็แปลกใหม่และไม่คุ้นเคย หล่อนรู้สึกขลาดกลัวขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เชิญคุณเข็มหอมทางนี้ครับ”
คนพูดน่าจะเป็นคนขับรถที่เนโลคลิสกล่าวถึง หล่อนทักทายอย่างเป็นมิตร ก่อนจะหันไปหาคนตัวโตอีกครั้ง แต่เขาก็ยังคงพูดรัวใส่โทรศัทพ์ไม่หยุด และแน่นอนว่าหล่อนคงไม่กล้ารบกวนเขาอีก
“พี่เนลให้คุณพาฉันไปบ้านใช่ไหมค่ะ”
“ครับผม”
หญิงสาวตัดใจเดินตามคนขับรถไปโดยไม่ได้กล่าวลาเนโลคลิส ซึ่งมันก็คงไม่จำเป็นหรอก เพราะเขาคงสนใจงานมากกว่า แม้หล่อนจะพยายามบอกตัวเองว่ามันคืองาน แต่กลับห้ามความน้อยใจไม่ได้อยู่ดี
รถหรูคันงามแล่นออกจากสนามบินช้าๆ แล่นไปตามทางที่แปลกตาเป็นที่สุด ระหว่างที่รถกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย โทรศัพท์มือถือของหล่อนก็ดังขึ้น
เสียงเรียกเข้าแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขา…
มือเล็กหยิบเจ้าอุปกรณ์สื่อสารขึ้นมาแนบหู ก่อนจะทักทายออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามสดใส
“สวัสดีค่ะพี่เนล”
“หอมทำไมจะไป ไม่บอกพี่ก่อนครับ รู้ไหมพี่เป็นห่วง”
หญิงสาวยิ้มบางๆ กับโทรศัพท์มือถือของตัวเอง รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยที่เขาห่วงใย “หอมเห็นพี่เนลยุ่งอยู่น่ะค่ะ ก็เลย…”
“พี่ยุ่งยังไง แต่หอมก็คือข้อยกเว้น เอาเป็นว่าพี่จะรีบกลับไปหานะครับ”
เนโลคลิสวางสายไปก่อนที่หล่อนจะทันพูดคำใดออกไปอีก หล่อนหย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าของตัวเองอย่างอ่อนล้า ลางสังหรณ์บางอย่างทวีความรุนแรงขึ้นภายในอกทีละน้อย
“เอ่อ ลุงคะ ที่โรงแรมของคุณเนลเกิดปัญหาอะไรเหรอคะ”
“นี่คุณเนลไม่ได้เล่าให้คุณเข็มหอมฟังเลยหรือครับ” ลุงคนขับรถถามออกมาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
คนถูกถามกลับหน้าชาไม่น้อย แต่ก็ฝืนยิ้มออกมา “ก็… ก็ไม่เห็นพี่เนลเล่าอะไรให้ฟังเลยเลย”
“แปลกนะครับ ปกติถ้าคนเป็นสามีภรรยากัน ไม่น่าจะลืมเล่าเรื่องสำคัญแบบนี้ โดยเฉพาะปัญหาเรื่องงาน”
นั่นสิ…
เข็มหอมคิดอย่างปวดใจ แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก
“ว่าแต่เกิดปัญหาอะไรที่โรงแรมเหรอคะ”
“คนงานประท้วงกันน่ะครับ แถมยังขู่จะหยุดงานถ้าคุณชายรองไม่มาเคลียร์ด้วยตัวเอง”
เพราะอย่างนี้สินะ เนโลคลิสถึงต้องรีบบินกลับกรีซโดยด่วน มันเรื่องสำคัญจริงๆ นั่นแหละ
“เอ่อ แล้ว… แล้วที่คุณลุงเรียกพี่เนลว่าคุณชายรอง แสดงว่าพี่เนลมีพี่น้องอีกใช่ไหมคะ” หล่อนมองเข้าไปในกระจกมองหลัง ก็เห็นสีหน้าประหลาดใจของคนขับรถอย่างชัดเจน
หล่อนไม่เคยรู้เรื่องอะไรของเนโลคลิสเลย ไม่เคยรู้อะไรเลยจนน่าปวดใจ
“ใช่ครับ คุณชายรองมีพี่ชายหนึ่งคน แล้วก็น้องชายอีกสองคนครับ ว่าแต่คุณเข็มหอมไม่รู้จริงๆ หรือครับ”
“เอ่อ… พี่เนลก็เคยบอกน่ะค่ะ แต่หอมแค่จำไม่ค่อยได้”
หล่อนแก้ตัวเพราะรู้สึกอับอาย และก็นั่งนิ่งเงียบไปตลอดทั้งเส้นทาง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าใต้ใบหน้าเรียบเฉยของหล่อน ภายในนั้นเต็มไปด้วยความปวดร้าวทรมานแค่ไหน
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ที่นี่คือที่อยู่ของเนโลคลิส ซาเวลลาสหรือนี่…
เข็มหอมที่ก้าวลงมาจากรถเงยหน้าขึ้นมองปราสาทหรูหลังใหญ่โตด้วยความตื่นตะลึง
“ใหญ่โตมากเลยนะคะ แบบนี้หอมคงต้องหลงทางแน่ๆ เลย”
หล่อนพูดติดตลกทั้งๆ ที่ขำไม่ออกเลยสักนิด เพราะยิ่งได้เข้าใกล้ความเป็นส่วนตัวของเนโลคลิสมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมองเห็นความแตกต่างที่ไม่คู่ควรกันมากเท่านั้น
หล่อนรู้ว่าเขาร่ำรวย แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะร่ำรวยมหาศาลขนาดนี้
“ไม่หลงหรอกครับ ที่นี่มีสาวใช้ยืนรับใช้อยู่ทุกจุด แค่บอกความประสงค์ว่าจะไปไหน สาวใช้ก็จะนำพาไปในทันทีครับ”
“เหรอคะ เหมือนเทพนิยายเลยนะคะ” เป็นอีกครั้งที่เข็มหอมฝืนยิ้มออกมา
“คุณชายทั้งสี่ของดาร์กอน คาสเทลโลก็ไม่ต่างจากพระเอกใน นวนิยายรักประโลมโลกหรอกครับ หล่อ และร่ำรวยมหาศาล” ลุงคนขับรถพูดจบก็หันมามองหล่อน ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “คุณเข็มหอมโชคดีมากเลยนะครับที่ได้ครอบครองคุณชายรอง ทั้งๆ ที่ผู้หญิงทั่วทั้งอเมริกาใต้ต่างแย่งชิงกันมาตั้งนาน”
เข็มหอมได้ฟังก็ได้แต่ระบายยิ้มบางๆ ตอบเท่านั้น รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออกเสียทุกขณะ
ลุงคนขับรถเห็นหญิงสาวไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ก็รีบหิ้วกระเป๋าและพาเข็มหอมเข้าไปภายในปราสาทหลังงามแทน
เป็นอีกครั้งที่เข็มหอมตื่นตะลึง ก็จะไม่ให้หล่อนตื่นตาตื่นใจได้ยังไงกัน ในเมื่อภายในปราสาทหลังใหญ่มันสวยงามยิ่งกว่าภายนอกเสียอีก ข้าวของเครื่องใช้ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างประณีต และพวกมันก็ล้วนแต่มีค่ามีราคาจนหล่อนแทบไม่กล้าสัมผัส
“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อเดลล่านะคะ เป็นหัวหน้าสาวใช้ของดาร์กอน คาสเทลโล”
สาวใช้หน้าตาสะสวยเดินมาหยุดตรงหน้า และกล่าวทักทายหล่อน เข็มหอมรีบทักทายกลับ
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ…”หล่อนกำลังจะแนะนำตัว แต่ถูกแย่งพูดไปเสียก่อน
“คุณเข็มหอม ซาเวลลาส ภรรยาคนสวยของคุณชายรอง”
“เอ่อ ทำไม… คุณรู้ล่ะคะ”
เดลล่าระบายยิ้มภูมิใจ “คุณชายรองโทรมาสั่งให้ดิฉันต้อนรับคุณเข็มหอมค่ะ และก็กำชับว่าคุณเข็มหอมคือภรรยาค่ะ”
แก้มนวลของเข็มหอมค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เดลล่ามองอย่างชื่นชม
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าประเทศไทยจะมีผู้หญิงสวยๆ เยอะขนาดนี้”
เข็มหอมทำหน้างง เดลล่าจึงรีบอธิบาย
“ก็ผู้หญิงไทยทุกคนที่ดิฉันเห็นมา ล้วนแต่สวยๆ ทั้งนั้นเลยนี่คะ ตั้งแต่เพื่อนรักของดิฉัน คุณแพท แล้วก็คุณอีกคน สวยน่ามองเหลือเกิน”
เข็มหอมถูกชมก็เอียงอาย “ขอบคุณค่ะ คุณเองก็สวยมากค่ะ”
เดลล่าทำหน้าเบื่อหน่าย “สวย แต่ยังหาแฟนไม่ได้เลยค่ะ คุณชายที่นี่ก็มีเมียไปสองคนเสียแล้ว ส่วนที่เหลืออีกสอง คนหนึ่งก็ดูท่าว่าหัวใจจะไม่ว่าง อีกคนก็ดุเกินกลัวไม่กล้าไปตอแยด้วย”
เข็มหอมอมยิ้มขบขัน “สักวันก็ต้องเจอค่ะ”
“ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ งั้นเดี๋ยวดิฉันพาขึ้นไปห้องพักเลยนะคะ จะได้พักผ่อน เดินทางมาไกลคงจะเหนื่อยมาก” ว่าแล้วเดลล่าก็รีบลากกระเป๋าเดินทางของเข็มหอมมาถือเอาไว้
“เชิญค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เข็มหอมก้าวตามร่างของหัวหน้าสาวใช้ที่ชื่อเดลล่าขึ้นไปตามบันไดหรูที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม สักพักก็ขึ้นมาถึงชั้นบนที่กว้างขวางแปลกตา
“ห้องนอนของคุณชายรองอยู่ซ้ายมือค่ะ” เดลล่าเลี้ยวไปทางซ้าย เข็มหอมรีบเดินตาม
“เอ่อ ฉันว่า… ฉันควรจะอยู่ห้องรับแขกดีกว่านะ”
เดลล่าหยุดเดินหันมามองและอมยิ้ม “คุณชายรองสั่งเอาไว้ค่ะว่า ให้พาคุณเข็มหอมไปพักที่ห้องเดียวกับท่านค่ะ ถ้าไม่ทำตาม เดี๋ยวดิฉันถูกปลดไปเป็นคนใช้แบบเดิมแน่ๆ ค่ะ”
เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วย เข็มหอมจึงจำต้องตกลง “งั้นก็ได้ค่ะ”
เดลล่าระบายยิ้ม และออกเดินอีกครั้ง ไม่นานก็พาหล่อนมาหยุดที่ประตูไม้แกะสลักรูปมังกรบานใหญ่ “ที่นี่แหละค่ะ ห้องนอนของคุณชายรอง”
แล้วเดลล่าก็ดันบานประตูเข้าไปภายใน และอาณาจักรส่วนตัวของเนโลคลิสก็พุ่งเข้าทิ่มตาหล่อนจนแทบบอด
นี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้เห็นความเป็นส่วนตัวของเนโลคลิสอย่างแท้จริง ดวงตากลมโตเลื่อนมองไปทั่วทุกซอกทุกมุมของห้องนอนกว้างขวาง ก่อนจะพบว่าทุกอณูของห้องนี้เต็มไปด้วยความเร้นลับที่น่าพิศวง โทนสีเข้มทำให้หล่อนรู้สึกอื้ออึงและหวั่นเกรง
“ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกดิฉันได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ คุณเดลล่า”
“ด้วยความยินดีค่ะ” เดลล่ายืนรอสักพักก็หมุนตัวออกไปจากห้อง
เข็มหอมระบายลมหายใจออกมาแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งบนเตียงกว้างสีน้ำตาลเข้มของเนโลคลิส นิ้วเรียวลูบไล้แผ่วเบา
“ทำไมยิ่งเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ หอมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับพี่มากเท่านั้น หรือว่าหอม… ไม่คู่ควรกับพี่จริงๆ”
หล่อนรู้สึกทรมาน แต่กระนั้นก็พยายามที่จะลบเลือนมันออกไป มือเล็กรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาป้าสำอางที่เมืองไทยเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าหล่อนถึงกรีซอย่างปลอดภัยแล้ว
Comments