พอพูดถึงเรื่องที่ผ่านมา สายตาที่กษัตริย์ดารามองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอก็กลายเป็นเคร่งขรึม “เจ้าไปดินแดนของโถงเซียนเต๋านอกรีตมาแล้วหรือ”

ตอนที่พักอยู่ในเขากว่างเฉิงเมื่อก่อนหน้า เยี่ยนตี๋ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับกษัตริย์ดารา เป็นเพราะว่าความพิเศษของโถงเซียนและเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ คนอื่นๆ บนเขากว่งเฉิงในตอนนี้จึงยังไม่ทราบ อีกทั้งพวกเขายังสัมผัสกับกษัตริย์ดาราน้อยยิ่ง

ลูกศิษย์ของยอดเขาเมฆมรกตพอได้ยินว่ากษัตริย์ดารากลับมาแล้ว แม้จะสงสัยที่ไม่ทราบว่าจักรพรรดินีไฉนจึงหายตัวไป แต่ก็พากันมากราบกรานกษัตริย์ดารา

ทว่าเป็นเพราะว่าระดับพลังฝึกปรือของพวกเขาล้วนต่ำกว่าขั้นประมุข ดังนั้นจึงไม่มีใครทราบถึงเรื่องที่เยี่ยนจ้าวเกอได้ไปยังโถงเซียนมาก่อน

ดังนั้นจนกระทั่งถึงเมื่อครู่ พอได้ยินกษัตริย์เร้นลับพูดถึง กษัตริย์ดาราจึงค่อยทราบเรื่องนี้

“ถูกต้อง” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “แต่เป็นเพราะว่าสาเหตุพิเศษบางอย่าง ข้าถึงไม่ได้เป็นเหมือนกับแม่นางฟู่ถิง บุตรีของจักรพรรดิแพร”

กษัตริย์ดาราขมวดคิ้ว “สาเหตุพิเศษ?”

กงจักรมหาประกายกาฬปรากฏเหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ แสงสว่างที่พร่าเลือนขมุกขมัวสาดส่อง

“นี่เป็นอาวุธเซียนไร้ช่องโหว่ที่อิ่นเทียนเซี่ยเคยคิดหลอมสร้างขึ้นหรือ” กษัตริย์ดารากวาดมองแวบหนึ่ง รู้สึกได้ถึงจิตพลังของสิสองวิชาประกายกาฬที่อยู่ด้านใน จิตใจก็กระจ่างแจ้ง

“วิชาสุดทายในสิบสองวิชาประกายกายของอิ่นเทียนเซี่ยเกี่ยวข้องกับความลี้ลับของการไร้ขอบเขต แต่ยังไม่อาจทำให้เจ้าหลีกเลี่ยงอันตรายจากเทวกษัตริย์ไร้ประมาณได้อยู่ดี” กษัตริย์ดารากล่าวอย่างใคร่ครวญ “ความหมายของเจ้าคือ…”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ของวิเศษชิ้นนี้ถึงข้าจะไม่ได้เซ่นหลอม แต่ตอนนี้รวมเป็นหนึ่งกับข้า พอพลังของมันสอดประสานกับวิชาไร้ขอบเขตในสิบสองวิชาประกายกาฬ ก็คล้ายมีประสิทธิผลบางอย่าง ข้าเคยพูดกับแม่นางฟู่ถึงเรื่องนี้ ข้าไม่ได้มีความรู้สึกเหมือนถูกฝังเมล็ดพันธุ์ไร้รูปร่างในก้นบึ้งจิตใจจริงๆ”

คิ้วของกษัตริย์ดาราค่อยๆ คลายออก “นี่ยังคงไม่ได้หมายความว่าเจ้าไม่มีปัญหาจริงๆ”

“อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่างน้อยปัจจุบันก็ไม่มีสภาพผิดปกติอันใด”

“เจ้ายังคงต้องระวังตัวไว้ให้มาก หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับคนในโถงเซียนเต๋านอกรีต” กษัตริย์ดาราว่า “ต่อให้จะไม่ใช่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณ ถ้าหากพลังฝึกปรือต่างกันเกินไป ยอดฝีมือในเต๋านอกรีตก็สามารถชำระล้างสามพิสุทธิ์สายหลักเช่นพวกเราได้”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเบาๆ “ขอบคุณกษัตริย์ดาราที่ชี้แนะ ข้าจะจดจำไว้”

เขาบอกลากษัตริย์ดารา ออกจากหุบเขาเซียนเร้นกาย เมื่อหันไปมอง ธารน้ำแข็งที่เคยแช่แข็งชายฝั่งยมโลกตอนนี้ปรากฏขึ้นมาใหม่ แช่แข็งบริเวณหนึ่งในเขาคุนหลุน

ชายหนุ่มเกิดความคิดมากมายในชั่วพริบตา การมาหุบเขาเซียนเร้นกายในวันนี้ได้แก้ไขข้อสงสัยมากมายของเขา และสร้างปัญหาใหม่จำนวนหนึ่งขึ้นมา

กษัตริย์เร้นลับไม่ใช่คนที่หลีกหนีทางโลก ปลีกวิเวกเด็ดขาดเหมือนอย่างที่คาดการณ์ไว้ก่อนหน้า เรื่องราวที่กษัตริย์ดาราได้เจอในอดีตมีความเกี่ยวข้องกับเขา และเรื่องที่จักรพรรดิแพรได้เจอในอดีต เกิดขึ้นเพราะเขาเช่นกัน

นี่บันดาลให้เยี่ยนจ้าวเกออดคิดเชื่อมโยงไม่ได้ ว่าปริศนาอื่นๆ ที่น่าเหลือเชื่อมากมายจะต้องมาหาคำตอบที่กษัตริย์เร้นลับหรือไม่

อยางเช่น ก่อนหน้านี้ตอนเขาพูดกับเสวี่ยชูฉิงถึงคนที่เหมือนกับซือคงจิงในโลกซ้อนโลก นางบอกว่าจำนวนน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้ น้อยจนอยู่ในขั้นผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด

ถ้าหากไม่ใช่เพราะตอนนั้นเสวี่ยชูฉิงทำพลาด ก็มีคำอธิบายเดียว นั่นก็คือมีคนอื่นทราบเรื่อง ลอบรวบรวมคนที่ละหม้ายคล้ายซือคงจิงเหล่านั้นบนโลกซ้อนโลก แอบเก็บรวบรวมเศษศิลาฟ้ากำเนิดโดยที่ไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้

คนผู้นี่ใช่คนผู้นั้นในหุบเขาเซียนเร้นกายหรือไม่

ความคิดประเภทนี้ย่อมดูลวกๆ ทั้งยังไร้หลักฐาน

ไม่มีทางที่เขาต้องแบกรับปัญหาทั้งหมดเพราะการกระทำในที่ลับมากมายของกษัตริย์เร้นลับ

แต่หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอขบคิดแล้ว เขาก็รู้สึกจริงๆ ว่ายอดฝีมือที่บนโลกซ้อนโลกในปัจจุบันมีอยู่อย่างจำกัดผู้นี้ ไม่ได้แค่น่าสงสัยมากธรรมดา

“อย่าเพิ่งมีอคติ ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นเส้นผมบังภูเขาได้ง่ายๆ ส่งผลต่อการตัดสิน” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำพลางส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวจากไป

ตอนที่อยู่ในเขาคุนหลุน เยี่ยนจ้าวเกอขึ้นเหนือ เดินทางไปยังเขานครหยกยอดเขาเป่ยเกา

พอเจอหวังผู่ อีกฝ่ายก็อดทอดถอนใจไม่ได้ “ศิษย์น้องเยี่ยน ไม่ทราบจริงๆ ว่าควรบอกว่าเจ้ามากความสามารถ หรือว่าโชคดีล้นฟ้า ถึงกับพากษัตริย์ดารากลับมาโลกซ้อนโลกได้”

“ศิษย์พี่หวังชมกันเกินไป ครั้งนี้ข้ารู้สึกเช่นกันว่าตัวเองโชคไม่เลว” เยี่ยนจ้าวเกอแตะนิ้วกับริมฝีปาก “แต่ก็ไม่ใช่มีแต่ข่าวดี ยังไม่ถึงเวลานอนหมอนสูงไร้ข้อกริ่งเกรง ทางอาจารย์ลุงเยว่มีข่าวหรือไม่”

หวังผู่ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “กำลังจะบอกเจ้าอยู่พอดี ก่อนหน้านี้ไม่นาน ในที่สุดท่านอาจารย์ก็ส่งข่าวมาแล้ว”

“โอ้?” เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกฮึกเหิม “อาจารย์ลุงเยว่ว่าอย่างไร”

“ท่านอาจารย์ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่บอกว่าเขาทราบเรื่องของประมุขปฐวีแล้ว” หวังผู่ตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านอาจารย์บอกว่ามีภารกิจติดตัว ยากจะกลับมาจากมิติต่างแดนได้ในเวลาอันสั้น แต่เขาก็ได้บอกเช่นกันว่ากษัตริย์ดินปัจจุบันเกรงว่าไม่อาจกลับมา ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องทางผากิเลน กลับจำเป็นต้องระวังการเคลื่อนไหวทางหุบเขาเซียนเร้นกาย”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยิน จิตใจก็สั่นไหว

เขาคิดถึงข่าวที่ได้ยินเกาเสวี่ยโพพูดถึงตอนอยู่ในมรกตท่องฟ้า ถึงแม้จะไม่อาจพิสูจน์ ไม่ทราบความจริง แต่ว่าในโถงเซียนคล้ายเกิดความปั่นป่วน

ตามคำพูดของหวังผู่ ดูจากข่าวที่กษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ยส่งมาแล้ว บางทีข่าวที่ได้รับจากมรกตท่องฟ้าอาจเป็นของจริง

เป็นเพราะหวังผู่ยังไม่ได้สำเร็จเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุข ดังนั้นเนื้อหาข่าวที่กษัตริย์กระบี่มอบให้เขาจึงคลุมเครือเป็นส่วนใหญ่

เยี่ยนจ้าวเกอเดาว่า ‘มีภารกิจติดตัว’ ที่กษัตริย์กระบี่พูด บางทีอาจเกี่ยวข้องกับโถงเซียน

เขาในตอนนี้ได้ล่วงรู้ถึงความลับที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้มากมายจากเสวี่ยชูฉิงและกษัตริย์ดาราแล้ว อย่างเช่น ในเวลาส่วนใหญ่ สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิแห่งโลกซ้อนโลกจะไม่ได้อยู่บนโลกซ้อนโลก นอกจากนี้ การเดินทางในครั้งหนึ่งอาจจะกินเวลานานยิ่ง อาจเป็นหลายปี หรือแม้แต่สิบกว่าปี ไปจนถึงเวลาที่ยาวนานกว่านี้

นอกจากการค้นหาในมิติต่างแดนแล้ว สมาธิส่วนหนึ่งความจริงใช้ไปกับเรื่องอีกเรื่อง นั่นก็คือการเข้าร่วมการรบ ช่วยเหลือโถงเซียนวัดกำลังกับแดนสุขาวดีของศานาพุทธ ในตอนที่โถงเซียนกับแดนสุขาวดีสู้กัน

ที่ความสัมพันธ์ระหว่างโลกซ้อนโลกกับโถงเซียนเต๋านอกรีตนุ่มนวลกว่าพวกจักรพรรดิอายุวัฒนาหนานจี๋และสายสืบทอดของมรกตท่องฟ้า ย่อมไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

ว่ากันว่า จักรพรรดิโกวเฉินถึงขั้นลงมือด้วยตัวเอง แน่นอนว่าหายากสุดขีด

ไม่ว่าจะมีความสัมพันธ์นุ่มนวลอย่างไร สุดท้ายแล้วจักรพรรดิโกวเฉินก็จำเป็นต้องป้องกันเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ

บางครั้งเยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกว่า นี่อาจจะเป็นระดับชั้นที่ลึกที่สุด และเป็นด้านมืดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกซ้อนโลก แต่เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถของพวกกษัตริย์ดิน จะต้องมีการเคลื่อนไหวที่ส่งผลดีต่อโลกซ้อนโลกในกระบวนการนี้แน่

ทั้งสองฝ่ายต่างเฝ้าระวังซึ่งกันและกัน มีการร่วมมือกันจำกัด เดินบนเส้นทางที่แทรกซึมซึ่งกันและกันเช่นนี้

หลายพันปีต่อจากนี้ หากจะจดบันทึกการกระทำที่สั่นสะท้านขวัญวิญญาณในที่ลับทั้งหมดนี้ แม้แต่คำว่ามหากาพย์ก็ยังใช้บรรยายไม่ได้

‘ในดินแดนของโถงเซียนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงรั้งอาจารย์ลุงเยว่กับกษัตริย์ดินไว้ที่นั่นได้’ เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดในใจ

กษัตริย์ดินและกษัตริย์กระบี่ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่คนของโถงเซียน หากพวกเขาไปช่วยเหลือเองตามข้อตกลงถือว่าปกติ แต่คงไม่ถูกโถงเซียนบังคับให้อยู่เพื่อทำให้ความวุ่นวายสงบ

‘นอกเสียจากว่า…’ เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง ‘ความวุ่นวายนั้นได้เกิดจากแดนสุขาวดีของศาสนาพุทธ แต่เกี่ยวข้องกับสามพิสุทธิ์สายหลักของสำนักเต๋าเรา’

………………..