ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพีบทที่ 1345 กระบี่หนึ่งจากพันปี!
หลงซิงเฉวียนเหมือนกับเปลี่ยนเป็นประกายกระบี่ พุ่งออกจากมรกตท่องฟ้า มาถึงกลางความว่างเปล่าในจักรวาลสำนักเต๋า
ตรงหน้าเป็นเสวียนชางไท่จื่อบัญชาเหล่าปีศาจ โจมตีลำแสงหลายสายที่เชื่อมระหว่างมรกตท่องฟ้าและตำหนักโอสถ
หลงซิงเฉวียนมือหนึ่งถือฝักกระบี่ อีกมือหนึ่งกำด้ามกระบี่ ค่อยๆ ชักกระบี่ออกมา
พร้อมกับการชักกระบี่ สภาวะของเขาเปลี่ยนไป
สีหน้ายังคงเกียจคร้านไม่เปลี่ยน แต่สภาวะอันน่าพรั่งพรึงซึ่งทำให้คนหวาดกลัวระเบิดออกมา!
เสวียนชางไท่จื่อที่ตอนแรกกำลังจะตัดลำแสงตื่นตัวขึ้น สายตาสั่นสะท้าน หันมามองหลงซิงเฉวียน
หลงซิงเฉวียนค่อยๆ ชักกระบี่ การเคลื่อนไหวดูเชื่องช้า แต่กลับทำให้เหล่าปีศาจอกสั่นขวัญแขวน
‘เซียนลี้ลับสงบนิ่ง…กระบี่เซียนระดับสงบนิ่งหรือ?’ เสวียนชางไท่จื่อขบคิด
กระบี่มีชื่อว่าทะยานข้ามบ่อ ไม่ใช่กระบี่ของหลงซิงเฉวียน น้ำพุมังกรน้อยของเขาเป็นอาวุธเซียนระดับไร้ช่องโหว่ว เพราะมีเวลาจำกัด ทำให้เขารวบรวมวัตถุดิบมาสร้างกระบี่เซียนระดับสงบนิ่งเล่มหนึ่งให้ตัวเองไม่ทัน
กระบี่ทะยานข้ามบ่อที่อยู่ในมือของเขาในตอนนี้ เป็นกระบี่ของกษัตริย์ลี้ลับเกาชิงเสวียนผู้เป็นภรรยา หลังจากเลื่อนสู่ระดับเซียนลี้ลับ
หลงซิงเฉวียนสองสามีภรรยาแลกเปลี่ยนวรยุทธ์วิชากระบี่กันบ่อย ปัจจุบันกระบี่เล่มนี้มาอยู่ในมือเขา เหมือนกับอยู่ในมือของนายคนที่สอง ไม่จำเป็นต้องหล่อเลี้ยง ก็ใช้ได้ดุจแขนขา
พร้อมกับที่หลงซิงเฉวียนชักกระบี่ คมกระบี่ค่อยๆ ออกจากฝัก ประกายกระบี่ที่ละลานตาสุดขีดก็ระเบิดออกมา
ปราณกระบี่ที่ราวกับว่ายังแข็งแกร่งและดุดันยิ่งกว่าข่ายกระบี่ของมรกตท่องฟ้า ขณะนี้เติมเต็มจักรวาลสำนักเต๋า!
หลงซิงเฉวียนชักกระบี่ คนอื่นพอเห็น ล้วนเกิดความรู้สึกหลอนชนิดหนึ่ง
โลกตรงหน้าเหมือนกลับคืนสู่ทิวทัศน์ที่ขมุกขมัวโกลาหลก่อนการเบิกฟ้า
ยามหลงซิงเฉวียนชักกระบี่ แสงแรกสุดก็ปรากฏขึ้น แหวกฝ่าความมืดมิด สภาพที่เหมือนความขมุกขมัวถูกผ่าเปิด ฟ้าดินถูกสร้าง มหาจักรวาลและธรรมชาติในที่สุดก็กำเนิดขึ้น!
เสวียนชางไท่จื่อรู้สึกได้ว่าหลงซิงเฉวียนมีสภาวะไม่ธรรมดา แต่ยังคงมีความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม
เขาเป็นโอรสของหวนเฉิน แต่ว่าก็เริ่มเกิดสภาวะคลื่นลูกหลังไล่กลบคลื่นลูกหน้า ในเผ่ามังกรถูกมองเป็นบุคคลรุ่นหลังที่มีศักยภาพเหนือกว่าบิดา
แม้จะเป็นในปัจจุบัน เสวียนชางไท่จื่อก็เทียบได้กับกษัตริย์เซียนลี้ลับของเผ่ามนุษย์ที่มีสี่ปราณหนุนเสริมร่าง ซึ่งห่างจากระดับอนุเทวะของเผ่าปีศาจที่เทียบได้กับเซียนกำเนิดของเผ่ามนุษย์แค่ก้าวเดียวเท่านั้น
ยอดฝีมือเผ่าปีศาจที่มาถึงในวันนี้ นอกจากอนุเทวะเผ่าปีศาจเช่นราชามังกรหวนเฉินบิดาของเขาแล้ว เสวียนชางไท่จื่อเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งอย่างไร้ข้อกังขา
พอหลงเสวี่ยจี้ชักกระบี่ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือชิงโจมตี!
เสวียนชางไท่จื่อไม่กล้าดูแคลนความแข็งแกร่งจาการสั่งสมสภาวะในกระบี่ของหลงซิงเฉวียน
แต่ว่าเขาคิดอาศัยตอนที่เฉินเสวียจงสั่งสมสภาวะรอปล่อย ชิงลงมือก่อน ทำให้กระบี่ที่น่าตระหนกของหลงซิงเฉวียนหักลงกลางทาง เหมือนกระแทกให้ตกลงไปขณะกำลังข้ามแม่น้ำ!
การโจมตีที่แข็งแกร่งกว่านี้ ต้องโดนอีกฝ่ายเสียก่อน ถึงจะเห็นผล
เสวียนชางไท่จื่อเสือกหอกยาวในมือใส่หลงซิงเฉวียนอย่างดุร้าย
เขามั่นใจว่าเร็วกว่าหลงซิงเฉวียน!
ราชามังกรหวนเฉิงที่กำลังรับมือตำหนักโอสถหันมา พอเห็นเหตุการณ์นี้ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที!
“เสวียนชาง รีบถอย!” ราชามังกรหวนเฉินรีบร้อนปล่อยกรงเล็บที่จับลำแสงของตำหนักโอสถ หันกายพุ่งเข้าหาหลงซิงเฉวียนและเสวียนชางไท่จื่อ “เขาฝึกฝนวิชาซ่อนคมหล่อเลี้ยงกระบี่ นี่เป็นการเปิดคมกระบี่แรก!”
เสวียนชางไท่จื่อได้ยินก็ตื่นตระหนก
เพราะได้ศึกษาหาความรู้ในตระกูล เป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดที่อยู่ในระดับเซียนปีศาจมาหลายพันปี และผ่านสงครามมานับร้อย ย่อมทราบว่าหลังจากจอมยุทธ์สายเหนือพิสุทธิ์หล่อเลี้ยงกระบี่ กระบี่แรกที่เปิดคมจะเหนือกว่าระดับธรรมดา!
ตอนนี้ถอยก็ไม่ทันแล้ว เสวียนชางไท่จื่อมีแต่ต้องตั้งมั่นแน่วแน่ กระตุ้นพลังของตัวเองเพิ่มอีกขั้น โจมตีด้วยพลังทั้งหมด ไม่สนใจอะไรอื่น
ทว่าแม้ความเร็วในการชักกระบี่ของหลงซิงเฉวียนจะดูเชื่องช้า แต่ขณะเผชิญการโจมตีของศัตรู กระบี่ทะยานข้ามบ่อ ก็ออกจากฝักแล้ว!
นิยามของกาลเวลา ความหมายของความเร็วความเชื่องช้า ในวินาทีนี้ถูกทำให้เลอะเลือน
มีเพียงกระบี่ที่เหี้ยมหาญ สยบโลกหล้า!
ประกายกระบี่ที่เหมือนกับแสงเบิกฟ้า วาดผ่านกลางความว่างเปล่า
หอกยาวในมือเสวียนชางไท่จื่อหักสะบั้น!
พริบตานั้น ตรงหน้าเขาเป็นสีขาวโพลน ถูกประกายกระบี่ละลานตายึดครองโดยสมบูรณ์ ไม่เห็นทิวทัศน์อย่างอื่นอีก
กลางจักรวาล ขณะพลังอันมหาศาลถั่งโถม ราชามังกรหวนเฉินมาถึง คว้ากรงเล็บใส่อากาศ แสงสีทองหลายสายกลายเป็นรูปร่างมังกร ต้านทานระหว่างประกายกระบี่กับเสวียนชางไท่จื่อ
เสียงมหามรรคากับเสียงมังกรบนสวรรค์ชั้นฟ้าดังขึ้นพร้อมกัน สั่นสะท้านสี่ทิศ
แต่กระบี่นี้ของหลงซิงเฉวียนพุ่งไปด้านหน้า ราวกับทำลายสิ่งกีดขวางทุกอย่าง เบิกฟ้าผ่าดิน
ประกายกระบี่อันพร่างพราวเหลือประมาณ เจาะทะลุมังกรทองที่เกิดจากพลังของราชามังกรหวนเฉินอย่างไร้สุ้มเสียง!
มังกรทองขนาดมหึมาที่เหมือนกับพาดขวางระหว่างจักรวาล แสงรอบๆ ตัวพลันดับลง เหมือนถูกสังหาร
หลังจากประกายแสงสังหารมังกร สภาวะถึงกับไม่หยุดลง เคลื่อนไปด้านหน้าฟันใส่เสวียนชางไท่จื่อต่อ!
เสวียนจางไท่จื่อครางหนักๆ คำหนึ่ง ลำแสงเปลี่ยนแปลง ถูกทำร้ายจนต้องเผยร่างเดิม
มังกรดำขนาดยักษ์ตัวหนึ่งโผล่ขึ้นกลางความว่างเปล่า ศีรษะดุจภูเขา ร่างกายดุจแม่น้ำ กลับถูกคนฟันร่างขาด เหลือแค่ครึ่งท่อน!
ราชามังกรหวนเฉินในที่สุดก็รุดมาถึง ขวางอยู่ด้านหน้ามังกรดำตัวนั้น ฝืนรับกระบี่ของหลงซิงเฉวียน
ร่างห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิด เซียนลี้ลับยากทำร้าย
ทว่าถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ประกายกระบี่ที่จู่โจมมาสองครั้ง แทบเป็นเกาทัณฑ์แรงปลาย ยังฟาดจนร่างของราชามังกรหวนเฉินสั่นไหว
เขาทั้งแตกตื่นทั้งโมโห หันไปมองมังกรดำที่เหลือลมหายใจรวยรินข้างหลัง
เผ่าปีศาจตนอื่นๆ สีหน้าตื่นตระหนก หลังจากได้สติ ก็ไม่สนใจลำแสงที่เชื่อมระหว่างมรกตท่องฟ้ากับตำหนักโอสถ รีบมาห้อมล้อมเสวียนชางไท่จื่อ
ราชามังกรหันไปมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธเกรี้ยว
หลงซิงเแวียนชี้คมกระบี่เอียงๆ ไปที่ราชามังกรหวนเฉิน
หลังจากกระบี่อยู่ในมือ สีหน้าของเขาก็ไม่เกียจคร้านลอยชายอีก
ตอนนี้ บนใบหน้าอันงามองอาจ ในความสงบนิ่งแฝงความจริงจัง และ…ความบ้าคลั่ง!
ความจริงจังต่อมรรคายุทธ์ ความบ้าคลั่งต่อมรรคากระบี่!
ราชามังกรหวนเฉินคำราม ร่างส่ายวูบหนึ่ง แบ่งหนึ่งเป็นเก้า กลายเป็นมังกรทองเก้าตัว ห้อมล้อมหลงซิงเฉวียน
กระบี่แรกที่เปิดคมของวิชาซ่อนคมหล่อเลี้ยงกระบี่ไร้เทียมทาน ปล่อยเจตจำนงกระบี่ที่ขัดเกลาและซ่อนเอาไว้มาเป็นพันเป็นร้อยปี หรือมากกว่าพันปีออกมาหมดสิ้น
ต่อจากนั้นจะกลับคืนสู่มาตรฐานทั่วไปของระดับในปัจจุบัน
หลงซิงเฉวียนในตอนนี้รอบตัวมีปราณเซียนไหลเวียน กลายเป็นวายุเซียน ขยับตามคมกระบี่ เข้าสัปประยุทธ์กับฝูงมังกร
ปราณเที่ยงตรง ปราณเปลี่ยนแปลง ปราณวิสุทธิ์ ปราณสว่าง
หลงซิงเฉวียนในตอนนี้ได้รวมสี่ปราณเป็นวายุอย่างชัดเจน!
หยุดในระดับเซียนจริงแท้มาหลายพันปี ไม่เปิดเผยให้ผู้ใดได้เห็น แต่ยามแสดงออกมาก็สร้างความตื่นตระหนกแก่ผู้คน มีสักวันหนึ่งเมื่อก้าวเท้าก้าวนี้ออกไป ก็เป็นระดับสูงสุดของเซียนลี้ลับทันที!
ราชามังกรหวนเฉิงไม่ใช่ไม่เคยสู้กับเซียนลี้ลับที่รวมสี่ปราณเป็นวายุ
แต่ว่าหลงซิงเฉวียนตรงหน้านี้ กระบี่ทะยานข้ามบ่ออยู่ในมือ ประกายกระบี่ไหลเวียน เดี๋ยวกระจายเดี๋ยวรวมตัว แสงและความมืดตัดสลับ ถึงกับกีดกันการโจมตีของเขาไว้ด้านนอก ทำให้ราชามังกรหวนเฉิงที่เพลิงโทสะพวยพุ่งใจเย็นลง พิจารณาดูคู่ต่อสู้ผู้นี้อีกครั้ง
แม้จะปล่อยความคมกล้าไร้เทียมทานจากการเปิดคมกระบี่แรกไปแล้ว หลงซิงเฉวียนในตอนนี้ก็ไม่อาจดูแคลนได้ง่ายๆ
มังกรทองเก้าตัวรวมเป็นหนึ่ง ราชามังกรหวนเฉิงหน้ำดำคร่ำเครียด สงบจิตใจ ลงมืออีกครั้ง ไม่ใช้การเปลี่ยนแปลง ใช้ความตรงไปตรงมา คิดใช้ระดับกดดันให้หลงซิงเฉวียนเข้าหักหาญ
ขณะเดียวกัน หลังจากหลงซิงเฉวียน กษัตริย์ดาราและอวิ๋นเจิงเต้าหยินเหล่ายอดฝีมือก็เหาะออกมาจากมรกตท่องฟ้า บรรลุถึงกลางความว่างเปล่าในจักรวาล
………………..
Comments