ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพีบทที่ 1476 วรยุทธ์สะท้านทั่วทิศ
ขณะที่ไป๋เทาตกตะลึง เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้หยุดลง พร้อมกับที่คว้ามังกรดำตัวนั้นไว้ในมือก็เดินไปหาหนึ่งกษัตริย์สองจักรพรรดิที่มาช่วยเหลือจากที่ไกลต่อ
อีกฝ่ายมาสนับสนุน ถูกสั่งให้มาช่วยเหลือมังกรดำกับผู้ใช้กระบี่แห่งเขาสู่ซานที่อยู่ที่นี่ และจับกุมคุนหนิงจื่อกับไป๋เทา
ยามนี้พอเห็นสภาวะที่เยี่ยนจ้าวเกอลงมือ พลันพากันหยุดฝีเท้า
มังกรดำที่เป็นเซียนลี้ลับเหมือนกัน กับอาวุธเซียนสงบนิ่งที่มีรูปร่างเหมือนฉัตรชิ้นนั้น ต่างถูกเยี่ยนจ้าวเกอจับไว้ในพริบตา ไม่มีโอกาสขัดขืนแม้แต่น้อย
ภาพแบบนี้ทำให้พวกเขาหวาดกลัว
ต่อให้จะมีความกล้ามากกว่านี้ ตอนนี้ก็ทราบว่าไม่อาจส่งตัวเองเข้าหาตาข่าย ไปตายโดยเปล่าประโยชน์
การถอยเป็นทางเลือกหนึ่งเดียว ครั้งนี้ฝ่ายพวกเขายังมียอดฝีมือคนอื่นๆ อาจจะรับมือได้
ทว่าน่าเสียดายที่ยามมาง่ายยามไปยาก เยี่ยนจ้าวเกอมองเงาหลังของพวกเขาอย่างสงบนิ่ง แล้วส่งเสียงตะโกนขึ้น
เหมือนกับอสุนีบาตที่ไร้เสียงระเบิด การหลบหนีของเซียนจริงแท้เส้นทางนอกรีตสองคนพลันหยุดลง นิ่งชะงักอยู่กับที่
พวกเขาไม่มีโอกาสได้แสดงความสามารถทั้งหมด ชีวิตก็เริ่มโรยรา
สายฟ้าทันใจระเบิดขึ้นในใจก่อน ทำให้จิตใจของพวกเขาแหลกสลาย มารภายในบังเกิด สภาพจิตใจปั่นป่วน ความคิดมากมายเติมเต็มห้วงสมอง หยุดยังหยุดไม่ได้ ร่างย่อมสูญเสียการควบคุมไปโดยปริยาย
ต่อจากนั้น มิติเปลี่ยนแปลงอย่างไร้รูปร่าง เปลี่ยนจากลวงเป็นจริงด้วยผลของคัมภีร์พลิกฟ้า สภาพจิตใจกลายเป็นของจริง สร้างอันตรายแก่ร่างกาย
ภายใต้ผลของกระบี่ผนึกเซียน ชีวิตของเซียนจริงแท้เส้นทางนอกรีตเสื่อมโทรมและแห้งเหี่ยวในพริบตา
ถึงจะมาจากโถงเซียน แต่เซียนจริงแท้ไร้ช่องโหว่ที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนแล้วสองคน ขณะนี้เหมือนกับรูปปั้นโคลนรูปสลักไม้ที่ไร้ชีวิตโดยสมบูรณ์ ยืนเงียบอยู่กับที่ ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
ในดวงตาที่เซื่องซึมของพวกเขาไม่มีประกายชีวิตอีกต่อไป
กษัตริย์โถงเซียนผู้นั้นร่างชะงัก ความเร็วในการเหาะเหินพลันตกลง โซซัดโซเซเหมือนกับเมาสุรา
เยี่ยนจ้าวเกอเท้าเหยียบอากาศ การเคลื่อนไหวมองไปไม่เร็วไม่ช้า แซงอีกฝ่ายขึ้นไปขวางทางอย่างสบายๆ
“มารร้ายเส้นทางนอกรีต เจ้าโอหังได้ไม่นานหรอก!” กษัตริย์โถงเซียนผู้นั้นสีหน้าซีดขาว แต่ความดุร้ายยังคงอยู่ “มือเจ้าเปื้อนเลือดคนเส้นทางหลักเช่นข้า นึกว่าจะหนีรอดทัณฑ์เทพจากสวรรค์ได้หรือ”
เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “พวกท่านห่วงก่อนเถอะว่าจะรักษาอาณาเขตของตัวเองไว้ได้หรือไม่ ดูเหมือนตอนนี้พวกท่านจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ถูกแดนสุขาวดีบัวขาวโจมตีอย่างเต็มที่นี่กระมัง”
“อธรรมไม่ชนะธรรมะ มารร้ายแดนสุขาวดีบัวขาวเหล่านั้นสุดท้ายจะต้องพินาศ” กษัตริย์โถงเซียนผู้นั้นแค่นเสียง “เหมือนกับเส้นทางนอกรีตผู้โง่เขลาเช่นพวกเจ้า ถ้าหากไม่เปลี่ยนเปลี่ยนตัวเอง ฉวยโอกาสสำนึกผิดโดยเร็วจะต้องมีจุดจบเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณมีเมตตา ไหนเลยปล่อยพวกเจ้าจนถึงบัดนี้”
เยี่ยนจ้าวเกออดหัวเราะไม่ได้ ไม่เปลืองวาจากับอีกฝ่าย ยื่นมืออกไปคว้ากษัตริย์โถงเซียนผู้นั้น
อีกฝ่ายไม่ยอมงอมือรอความตาย สองฝ่ามือกลายเป็นวงแหวน พัดพายุถล่มจักรวาลที่ราวกับไม่อาจทำลายหลายสายขึ้นมา ปะทะฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอเหลือบแลยังไม่เหลือบแล ยื่นฝ่ามือไปด้นหน้า
พายุที่เหมือนกับคมอาวุธนับพันนับหมื่นนั้นพอกระทบถูกฝ่ามือของเขา ต่างกลายเป็นลมอ่อนฝนปรอยในชั่วพริบตา ไม่มีการคุกคามใดๆ อยู่อีก
พายุนับไม่ถ้วนหายไป ฝ่ามือของเยี่ยนจ้วเกอยื่นไปจับคอของอีกฝ่าย ยกกษัตริย์เส้นทางนอกรีตที่เป็นเซียนลี้ลับเหมือนกันตรงหน้าขึ้น ราวกับหิ้วลูกเจี๊ยบตัวหนึ่ง
กษัตริย์โถงเซียนผู้นั้นกลับเป็นคนหัวแข็ง ไม่ยอมขอความเมตตา มองเยี่ยนจ้าวเกอด้วยใบหน้าดุร้าย
เพราะถูกจับคอ การพูดของเขาจึงขาดๆ หายๆ “เจ้า…อย่าได้…ลำพอง เทวกษัตริย์และจ้าวสวรรค์เส้นทางหลักของพวกเรา…จะได้รับข่าวทันที…เจ้าสังหารข้า…ข้ารอเจ้า…ตายไปพร้อมพวกเรา!”
“จริงหรือ” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะอย่างไม่นำพา “ลองดูดีๆ อีกรอบสิ”
อีกฝ่ายดิ้นรนพลางมองไป เห็นเซียนจริงแท้เส้นทางนอกรีตที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหารสามคนนั้น เหลือเพียงแต่เปลือกร่างที่ยืนนิ่งกับที่
ยามนี้เขาค่อยสังเกตเห็นว่า พลังศรัทธาแสงวิเศษยังคงอยู่ในเปลืองร่างสามร่างนั้น ทว่าเหมือนกับถูกผนึกเอาไว้ ไม่อาจออกจากมา
ในร่างกายของพวกเขามีประกายสีเขียวปรากฏเลือนราง ทำให้ผิวคลุมด้วยสีเขียวชั้นหนึ่ง
ตอนแรกกษัตริย์โถงเซียนผู้นี้มีสีหน้างุนงง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสิ้นหวัง
“…กระบี่…ลงทัณฑ์…เซียน!”
ถ้าหากว่าจอมยุทธ์ในโถงเซียนตกตาย พลังศรัทธาแสงวิเศษในร่างจะลอยขึ้นด้านบนเหมือนกับจอมยุทธ์ของศาสนาพุทธนอกรีตอย่างแดนสุขาวดีบัวขาว
เมื่อเป็นแบบนี้ ยอดฝีมือโถงเซียนในระดับที่สูงกว่าสามารถคว้าข้อมูลจำนวนมากได้
แสงวิเศษพลังศรัทธานี้ไม่ใช่ของจริง แต่คิดขัดขวางกลับไม่ง่าย
กระนั้นคัมภีร์กระบี่ลงทัณฑ์เซียนอันดับหนึ่งในสี่กระบี่ล้ำค่าแห่งสายเหนือพิสุทธิ์ ใช้หนึ่งกระบี่ทำลายสรรพวิชา สามารถผนึกการลอยขึ้นของแสงวิเศษพลังศรัทธาและแสงพุทธพลังศรัทธาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
กษัตริย์โถงเซียนผู้นี้เคยได้ยินมาเช่นกัน แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝนสามพิสุทธิ์ร่วมกัน ระดับของคัมภีร์กระบี่ลงทัณฑ์เซียนมิเพียงไม่ตื้่นเขิน สองฝ่ายพอผสมผสานก็ไม่แสดงออกภายนอก เป็นเหตุให้คนอื่นๆ ยากจะสัมผัสได้
ขณะนี้หลังจากค้นพบเรื่องนี้ ความหวังสุดท้ายของกษัตริย์โถงเซียนผู้นี้พลัดขาดสะบั้นโดยสมบูรณ์
เขาสีหน้าดุร้ายขึ้นกว่าเดิม คิดจะพูดอะไรบางอย่าง
แต่เสียงกร๊อบดังขึ้น เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอออกแรงบีบห้านิ้ว หักคอของอีกฝ่ายทิ้ง!
พลังอันแข็งแกร่งถ่ายทะลัก ทำลายพลังชีวิตทั้งหมดของกษัตริย์โถงเซียนผู้นี้หมดสิ้น
นักพรตอวิ๋นเจิ้งมองเหตุการณ์นี้อยู่ด้านข้าง ลอบถอนใจ
เยี่ยนจ้าวเกอที่เป็นผู้สืบทอดกระแสตรงสายหยกพิสุทธิ์ มีระดับวรยุทธ์กระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์อย่างคัมภีร์กระบี่ลงทัณฑ์เซียน และคัมภีร์กระบี่ผนึกเซียนเหนือกว่าผู้สืบทอดดั้งเดิมของสายเหนือพิสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนไปแล้ว
การศึกษาค่ายกลลงทัณฑ์เซียนผ่านอวี่เยี่ยเมื่อก่อนหน้า ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอได้รับผลประโยชน์ที่ล้ำลึกต่อการทำความเข้าใจวรยุทธ์สายเหนือพิสุทธิ์มากกว่าเดิม
กับค่ายกลลงทัณฑ์เซียน นักพรตอวิ๋นเจิ้งสำนึกตัวว่าผลพวงที่ตนได้อย่างน้อยก็ไม่ด้อยกว่าเกาชิงเสวียนที่เป็นเซียนกำเนิด ถึงขั้นอาจจะเหนือกว่านางด้วยซ้ำ
ทว่ายามมองเยี่ยนจ้าวเกอ เขามักมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง คล้ายกับอีกฝ่ายศึกษาค่ายกลลงทัณฑ์เซียนได้ล้ำลึกกว่า และได้รับประโยชน์ไปมากกว่า
ยามมองหลงเสวี่ยจี้ อวี่เยี่ย รวมถึงเฮ่อเหมี่ยนลูกศิษย์ของตน หลายปีมานี้นักพรตอวิ๋นเจิ้งเกิดความรู้สึกคลื่นลูกหลังกลบคลื่นลูกหน้า
แต่พอรวมพวกเขาทุกคนไว้ด้วยกัน ความกระทบกระเทือนที่คนหนุ่มตรงหน้าผู้นี้มอบให้กลับมีมากกว่า
ไป๋เทาถอนใจ นักพรตอวิ๋นเจิ้งไหนเลยไม่ใช่เช่นนี้
ตอนพบเยี่ยนจ้าวเกอเป็นครั้งแรก เป็นตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งมาถึงมรกตท่องฟ้า เขามองดูเยี่ยนจ้าวเกอใช้กระบี่เขียนอักษรไว้กลางหลังของพวกหวังซุ่น ซึ่งเป็นลูกศิษย์ในสำนักตัวเองอยู่ไกลๆ
ขณะนั้น ถึงเขาจะถอนใจชมเชยความอัจฉริยะที่น่าตระหนกและล้ำเลิศของเยี่ยนจ้าวเกอ แต่มีท่าทีผู้อาวุโสชมเชยคนรุ่นหลังเป็นส่วนใหญ่
รอจนถึงตอนช่วงชิงตำหนักโอสถ ได้ปะทะกันซึ่งหน้าเป็นครั้งแรก หลังจากที่เฮ่อเหมี่ยนถูกเยี่ยนจ้าวเกอเอาชนะได้อย่างผ่อนคลาย นักพรตอวิ๋นเจิ้งก็พ่ายแพ้ให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอในหนึ่งกระบวนท่า
ในเวลานี้ เขาไม่กล้าวางท่าเป็นผู้อาวุโสอีกแล้ว
ถึงอย่างไรเขาก็เลื่อนสู่ระดับเซียนมาหลายปี เป็นยอดฝีมือเซียนจริงแท้ที่มีความอาวุโสมากที่สุด สามารถฝ่าภัยพิบัติสัจพิศวงได้ตลอดเวลา แต่ตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอยังเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ นักพรตอวิ๋นเจิ้งก็ยังรู้สึกสงบนิ่ง
เป็นเพราะเขาที่ซ่อนคมหล่อเลี้ยงกระบี่ มีความมั่นใจว่าสามารถฝ่าภัยพิบัติสัจพิศวง สำเร็จระดับเซียนลี้ลับ
พลังอันแข็งแกร่งในมุมมองภววิสัย ทำให้คนมีความมั่นใจมากพอ
หากแต่ในปัจจุบัน เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับเลื่อนสู่ระดับเซียนลี้ลับสงบนิ่งแล้วเช่นกัน!
Comments