“เจ้าห้าม​ลงมือ​กับ​คนอื่น​อีก​เด็ดขาด​” เนี่ย​จิงเสิน​กล่าว​เสียง​เบา​

อวี่เยี่ย​ลืมตา​ ยิ้ม​เล็กน้อย​ “ข้า​ไม่เป็นไร​”

เนี่ย​จิงเสิน​ตรวจสอบ​สภาพ​ของ​นาง​ สีหน้า​หนักใจ​ “ร่างกาย​ของ​เจ้าเกรง​ว่า​จะรับ​การข้าม​ปราการ​มิติ​เวลา​ไม่ไหว​แล้ว​ พวกเรา​ไม่อาจ​ใช้กระแส​ปั่นป่วน​ของ​มิติ​เวลา​หลบหนี​ทัพ​ไล่ตาม​ได้​อีก​”

“เมื่อ​ไม่มีฝัก​กระบี่​ที่​บรมครู​เทว​กษัตริย์​วิเศษ​คณานับ​ทิ้ง​ไว้​ อาจารย์​ปู่น้อย​จางคง​ไม่เจอ​ตัว​พวกเรา​ง่าย​เหมือนเดิม​แล้ว​” อวี่เยี่ย​กล่าว​อย่าง​อ่อนแรง​อยู่​บ้าง​

เนี่ย​จิงเสิน​ให้​นาง​หลับตา​ปรับ​ลมหายใจ​ฟื้นฟู​กำลัง​ต่อ​ ส่วน​ตนเอง​พา​นาง​เหาะ​เหิน​ ‘ใน​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ก็​ต้องหา​สถานที่​ซ่อนตัว​ ทิ้ง​เบาะแส​ไว้​ รอ​พวก​ศิษย์​น้อง​เยี่ยน​ ท่าน​อาจารย์​ ยังมี​พวก​ผู้อาวุโส​เกา​มาตามหา​พวกเรา​’

หลังจาก​เขา​ทิ้ง​รอยตรา​ชนิด​พิเศษ​เสร็จ​ เขา​ก็​พา​อวี่เยี่ย​เคลื่อนไหว​ใน​ความว่างเปล่า​อัน​กว้างใหญ่​สักพัก​ ก่อน​จะหยุด​ลง​ เมื่อ​เจอ​แถบ​ดาวตก​บริเวณ​หนึ่ง​แล้ว​ทดลอง​ซ่อนตัว​

แต่​ไม่รอ​ให้​ตั้งหลัก​ได้​ เนี่ย​จิงเสิน​สีหน้า​พลัน​สั่น​ไหว​ เขา​สัมผัส​ได้​อย่าง​ชัดเจน​ว่า​ มีคน​กำลัง​เข้าใกล้​ที่นี่​

พลัง​ฝึกปรือ​ของ​อีก​ฝ่าย​ไม่ได้​สูงเท่า​จางปู้ซ​วี​ ดังนั้น​เนี่ย​จิงเสิน​ไม่คิด​ลงมือ​

ทว่า​รอ​ผู้​มาเข้าใกล้​ ถึงกับ​เริ่ม​ค้นหา​ใน​อวกาศ​ผืน​นี้​

เนี่ย​จิงเสิน​จึงถือโอกาส​ลงมือ​จัดการ​

ผู้​มากลับเป็น​จอม​ยุทธ์​โถงเซียน​ระดับ​เซียน​จริง​แท้​สอง​คน​!

ถึงปัจจุบัน​เป็น​เสือ​หล่น​ลง​บน​ที่ราบ​ ทว่า​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เนี่ย​จิงเสิน​ยังคง​สุด​ที่​เซียน​จริง​แท้​เส้นทาง​นอกรีต​สอง​คน​จะเทียบเคียง​ได้​ จึงสังหาร​ทิ้ง​ไป​หนึ่ง​ จับตัว​ไว้​หนึ่ง​

เนี่ย​จิงเสิน​อาศัย​ความ​น่าอัศจรรย์​ของ​คัมภีร์​มาร​ไร้​รูป​ที่​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ถ่ายทอด​ให้​ ไม่ห่วง​ว่า​ตน​ลง​มือสังหาร​คน​จาก​เส้นทาง​นอกรีต​ไป​แล้ว​ จะทำให้​แสงวิเศษ​พลัง​ศรัทธา​ไปหา​ยอด​ฝีมือ​โถงเซียน​ใน​ระดับสูง​ยิ่งกว่า​ จน​เผย​ตำแหน่ง​ของ​ตน​กับ​อวี่เยี่ย​

จับ​มาได้​คน​หนึ่ง​ ไม่จำเป็นต้อง​ไต่สวน​ อีก​ฝ่าย​ก็​คุยโว​ว่า​มีจ้าว​สวรรค์​อยู่​ใกล้​ๆ นอกจากนี้​ยังมี​ยอด​ฝีมือ​มากมาย​ อวี่เยี่ย​กับ​เนี่ย​จิงเสิน​ไม่มีโอกาส​หนีรอด​

ซึ่งความจริง​เดิมที​พวกเขา​มาตามหา​จางปู้ซ​วี​ แต่​ถ้าหาก​จับตัว​อวี่เยี่ย​หรือ​ชำระล้าง​เนี่ย​จิงเสิน​ได้​ ย่อม​เป็นประโยชน์​อัน​ใหญ่หลวง​

‘จางปู้ซ​วี​มีแค่​ตัว​คนเดียว​ ถึงจะมีพลัง​ฝึกปรือ​สูง ขีดความสามารถ​แข็งแกร่ง​ แต่​การ​ตามหา​ใน​จักรวาล​อัน​ไพศาล​ก็​ยาก​จะสำเร็จ​ได้​ใน​ระยะเวลา​อัน​สั้น​’ เนี่ย​จิงเสิน​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ‘แต่​พอ​มีพวก​เศษเดน​เส้นทาง​นอกรีต​เหล่านี้​อยู่​ แม้พลัง​จะไม่พอ​ แต่​จำนวน​กลับ​มีมาก​ พอ​กระจาย​กำลังคน​ออก​ตามหา​อย่าง​ละเอียด​ พวกเรา​ก็​ยาก​จะซ่อนตัว​’

ถึงจะสามารถ​ฆ่าปิดปาก​จอม​ยุทธ์​เส้นทาง​นอกรีต​ที่​พบ​เจอ​ตน​สอง​คน​เหมือน​อย่าง​ตอนนี้​ได้​

ทว่า​อีก​ฝ่าย​ย่อม​มีการ​ติดต่อ​ระหว่าง​กันเอง​ หาก​คน​หาย​ไป​บ่อยๆ​ ย่อม​สังเกตเห็น​ จากนั้น​ก็​มาค้นหา​ใน​อาณาเขต​ที่​ผู้​หายตัว​ไป​อยู่​

เมื่อ​เป็น​แบบนี้​ การ​หยุด​อยู่​ใน​สถานที่​สัก​แห่ง​เพื่อ​ซ่อน​ร่องรอย​ ตั้ง​รับ​รอก​การ​ช่วยเหลือ​กลับ​ไม่เหมาะสม​แล้ว​

คน​ของ​โถงเซียน​ที่​เป็น​ผู้นำ​ใน​การ​ออก​ค้นหา​บริเวณ​นี้​ ถึงอย่างไร​ก็​เป็น​เซียน​กำเนิด​สุญญตา​คน​หนึ่ง​ หนำซ้ำ​ยังมี​กษัตริย์​เซียน​ลี้ลับ​อยู่​ด้วย​

ฝ่าย​ตน​ตอนนี้​บาดเจ็บสาหัส​ ไม่อาจ​พัวพัน​กับ​อีก​ฝ่าย​ได้​มากเกินไป​จริงๆ​ ยิ่งไปกว่านั้น​ยังมี​จางปู้ซ​วี​คอย​จ้อง​ตาเป็นมัน​อยู่​

แม้เขา​จะเป็น​เป้าหมาย​ของ​โถงเซียน​เช่นกัน​ แต่​เปรียบเทียบ​กัน​แล้ว​ เขา​สามารถ​สลัด​รอด​จาก​การ​ไล่ล่า​ของ​โถงเซียน​ได้​ง่าย​กว่า​พวก​เนี่ย​จิงเสิน​

ภายใต้​ความ​จนปัญญา​ เนี่ย​จิงเสิน​ได้​แต่​พา​อวี่เยี่ย​หนี​การ​ไล่ล่า​ของ​จางปู้ซ​วี​กับ​โถงเซียน​

คน​ทั้งสอง​เหาะ​เหิน​ตลอดทาง​ ทว่า​ครั้งนี้​คน​ของ​โถงเซียน​ที่​มุ่งมามีมากมาย​ ภายใต้​การ​ค้นหา​อย่าง​ต่อเนื่อง​ ก็​บีบ​อัด​พื้นที่​เคลื่อนไหว​ของ​พวก​เนี่ย​จิงเสิน​ เส้นทาง​การเคลื่อนไหว​ที่​พวกเขา​เลือก​ได้​ยิ่ง​มายิ่ง​น้อยลง​

หลังจาก​ผ่าน​การ​เดินทาง​อัน​แสน​ยาว​ไกล​ เนี่ย​จิงเสิน​พลัน​ขมวดคิ้ว​ เขา​เพ่ง​ตา​มอง​ไกลๆ​ ความว่างเปล่า​ที่อยู่​ตรงนั้น​มองดู​ผิดปกติ​สุดขีด​

ความว่างเปล่า​ใน​จักรวาล​เดิมที​เป็น​สีดำ​สนิท​ ทิศทาง​นั้น​ก็​เป็น​สีดำ​เช่นกัน​ ทว่า​กลับ​ปรากฏ​ความรู้สึก​ดำ​เมี่ยม​เป็น​มันวาว​ชนิด​หนึ่ง​

ความ​แวววาว​ชนิด​นี้​ไม่ได้​อ่อนโยน​ มอบ​ความรู้สึก​สกปรก​แก่​ผู้คน​

‘…ชายฝั่ง​ยมโลก​’ เนี่ย​จิงเสิน​ขมวดคิ้ว​มุ่น​กว่า​เดิม​

ก่อนหน้านี้​ไม่นาน​เพิ่ง​ต่อสู้​กับ​จอม​มาร​แห่ง​นพ​ยมโลก​ไป​ กลับ​คิดไม่ถึง​ว่า​ตอนนี้​กลับ​ใกล้​ถึงดินแดน​ของ​นพ​ยมโลก​แล้ว​

เขต​มาร​นพ​ยมโลก​เป็นประโยชน์​ต่อ​การ​ซ่อนตัว​จริงๆ​ ไม่ว่า​จะเป็น​จางปู้ซ​วี​หรือ​คน​จาก​โถงเซียน​ หาก​คิด​จะหา​พวกเขา​ใน​นพ​ยมโลก​มีความ​ยาก​ยิ่งกว่า​ยาก​

ทว่า​ถ้าทำได้​ เนี่ย​จิงเสิน​ไม่คิด​จะเข้าไป​ใน​นพ​ยมโลก​เด็ดขาด​

อาการ​บาดเจ็บ​ใน​ตอนนี้​ขอ​งอ​วี่เยี่ย​ก็​ไม่เป็นผลดี​ต่อ​การเคลื่อนไหว​ใน​นพ​ยมโลก​เช่นกัน​

นาง​มีจิตใจ​แน่วแน่​ ไม่กลัว​การ​กัด​กิน​จาก​มาร​รร้าย​ แต่ว่า​อาการ​บาดเจ็บสาหัส​ฉกรรจ์​เกินไป​ หาก​ถูก​ปราณ​มาร​ลาม​ใส่ก็​ย่อม​ฟื้นฟู​ยาก​กว่า​เดิม​

เนี่ย​จิงเสิน​หันกลับ​ไป​มอง​ ความว่างเปล่า​ไกล​ออก​ไป​มืดมิด​ ทว่า​ก็​มีกลิ่นอาย​ของ​ยอด​ฝีมือ​เดี๋ยว​โผล่​เดี๋ยว​สูญหาย​

เขา​ส่ายหน้า​ พา​อวี่เยี่ย​เคลื่อนไหว​เลียบ​ขอบ​ชายฝั่ง​ยมโลก​ ตัด​ไป​ด้าน​ข้าง​

ความหวัง​ใน​ตอนนี้​ของ​พวกเขา​ได้​แต่​ฝาก​ไว้​ที่​พวก​เยี่ยน​จ้าว​เก​อ​ ขอให้​สามารถ​รีบ​ออก​ค้นหา​ พบ​เบาะแส​สัญลักษณ์​ที่​พวกเขา​ได้​ทิ้ง​เอาไว้​ แล้ว​ช่วยเหลือ​ได้​ก่อน​อีก​ฝ่าย​ก้าว​หนึ่ง​

…

มีคน​ที่​เจอ​สัญลักษณ์​ที่​เนี่ย​จิงเสิน​ได้​ทิ้ง​เอาไว้​จริงๆ​

นักพรต​หนุ่ม​สวม​เสื้อคลุม​เต๋า​ แต่​ไม่ได้​มัด​ผม​ หาก​แต่​ปล่อย​สยาย​ โบกมือ​ใน​ความว่างเปล่า​

ประกาย​กระบี่​หลาย​สาย​ไม่สลาย​เนิ่นนาน​ ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​

จากนั้น​ประกาย​กระบี่​ก็​ดึงดูด​แสงเป็น​จุด​ๆ ของ​ดวงดาว​จำนวนมาก​ซึ่งอยู่​รอบ​ๆ เข้ามา​ใกล้​ที่นี่​

แสงดาว​รวม​กับ​ประกาย​กระบี่​ ร่องรอย​บิดเบี้ยว​เปลี่ยนแปลง​ เริ่ม​ประกอบ​กัน​เป็น​ตรา​อาคม​อัน​ใหม่​โดยสิ้นเชิง​

นักพรต​หนุ่ม​เห็น​ดังนั้น​ก็​ยื่นมือ​ออกมา​แตะ​อี​กรอบ​ ตรา​อาคม​ขยาย​ออกมา​ กลายเป็น​ม่าน​น้ำ​บริเวณ​หนึ่ง​ คาถาอาคม​กว่าง​ ส่งข้อมูล​ออกมา​

‘กษัตริย์​อนันต์​…เส้นทาง​นอ​กรี​ต.​..’ นักพรต​หนุ่ม​อ่าน​เสร็จ​ สีหน้า​เปลี่ยนแปลง​

เขา​รีบ​หยิบ​ยันต์​กระดาษ​ใบ​หนึ่ง​ออกมา​ เตรียม​จะเผา​

แต่ว่า​ก่อน​จะเผา​ การเคลื่อนไหว​ของ​นักพรต​หนุ่ม​ชะงัก​ลง​เล็กน้อย​ ขณะ​มอง​ยันต์​กระดาษ​ ดวงตา​ปรากฏ​ความลังเล​อยู่​เลือนราง​

หลังจาก​ลังเล​สักพัก​ การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​เชื่องช้า​ไป​บ้าง​ สุดท้าย​ยัง​เผา​ยันต์​กระดาษ​

ยันต์​กระดาษ​ลุกไหม้​เป็นควัน​สีเขียว​ ค่อยๆ​ ผนึก​ตัว​เป็นรูปเป็นร่าง​

แสงไฟส่อง​ใบหน้า​ของ​เขา​ บัดเดี๋ยว​มืด​บัดเดี๋ยว​สว่าง​

ก่อนที่​ควัน​เขียว​จะผนึก​กลายเป็น​รูปร่าง​ เขา​พลัน​ดับไฟ​บน​ยันต์​กระดาษ​

นักพรต​หนุ่ม​มอง​ยันต์​กระดาษ​ จากนั้น​ก็​มอง​ม่าน​แสงที่​เกิดขึ้น​จาก​สัญลักษณ์​ที่​เนี่ย​จิงเสิน​ทิ้ง​ไว้​กลาง​ความว่างเปล่า​ สายตา​ของ​เขา​เลื่อน​ไป​เลื่อน​มาระหว่าง​สอง​อย่าง​ เงียน​งัน​อยู่​เนิ่นนาน​

สุดท้าย​ พร้อมกับ​ที่​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​ยิ่ง​มายิ่ง​เชื่องช้า​ สายตา​ของ​นักพรต​หนุ่ม​ก็​หยุด​อยู่​บน​ม่าน​แสง

แสงสว่าง​ส่อง​ต้อง​แก้ม​ของ​เขา​จน​พร่ามัว​ มองไม่เห็น​สีหน้า​

นักพรต​หนุ่ม​ค่อยๆ​ เก็บ​ยันต์​กระดาษ​ จากนั้น​ก็​ยื่น​นิ้ว​ของ​ตัวเอง​ออกมา​

ใน​ตอน​กำลังจะ​สัมผัส​ม่าน​แสง นิ้ว​ของ​เขา​ก็​หยุด​ลง​

ครู่​ต่อมา​ ในที่สุด​นิ้ว​ก็​ยื่น​ออกมา​แตะ​กับ​ม่าน​แสงอีกครั้ง​

ม่าน​แสงหุบ​ลง​ เปลี่ยน​กลับเป็น​ตรา​อาคม​ ลอย​นิ่ง​อยู่​กลาง​ความว่างเปล่า​

นักพรต​หนุ่ม​ค่อยๆ​ โบกมือ​ สาย​หมอก​จางๆ ชั้นหนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ กลบ​ตรา​อาคม​ไว้​

เขา​ระบาย​ลม​หายใจออก​ยาว​ๆ หมุน​ตัวอย่าง​รีบเร่ง​ ไม่หัน​กลับมา​มอง​อีก​ ออกจาก​ที่นี่​ด้วย​ความเร็ว​สูง

พอไปได้​สักพัก​ สีหน้า​ของ​เขา​พลัน​สั่น​ไหว​เล็กน้อย​ ชะงัก​อยู่กับที่​

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​แล้ว​นักพรต​หนุ่ม​ถึงเคลื่อนไหว​ต่อ​ ค้นหา​ใน​บริเวณ​ใกล้​ๆ เจอ​ตรา​อาคม​ที่​เนี่ย​จิงเสิน​ทิ้ง​ไว้​อีก​ชิ้น​หนึ่ง​

หลัง​ความ​เงียบงัน​ช่วง​สั้น​ๆ เขา​ก็​ทำ​เหมือนเดิม​ เปิด​ตรา​อาคม​ออก​ จากนั้น​ใช้หมอก​บาง​ๆ คุม​ไว้​

เมื่อ​ทำ​เสร็จ​แล้ว​เขา​ก็​ไม่หยุด​ลง​ ค้นหา​ใน​บริเวณ​แห่ง​นี้​อย่าง​ละเอียด​อีก​ชั่วขณะ​ เจอ​ตรา​อาคม​อีก​หลาย​ชิ้น​ แล้วก็​จัดการ​ครั้งแล้วครั้งเล่า​

พอ​สัมผัส​ได้​ว่า​ใกล้​ๆ มีกลิ่นอาย​ของ​ยอด​ฝีมือ​คนอื่นๆ​ ปรากฏ​ หนัก​พรต​หนุ่ม​ก็​ซ่อน​ร่องรอย​ ไม่หยุด​อยู่​อีก​ จากไป​อย่าง​เงียบเชียบ​