ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพีบทที่ 1742 ตัวตนที่เก่าแก่ที่สุด
ผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาคนใหม่ถือกำเนิด สภาวะส่งผลต่อเจ้ามรรคาเก่าแก่หลายคนก่อนหน้า
เพราะเกี่ยวกับการหลุดพ้น ผู้แบ่งบันยิ่งน้อยยิ่งดีเสมอ
กษัตริย์บูรพาไท่อี้กับอามิตาภพุทธเจ้ากลับกระทำบัดกับหลักการ แย่งกันเร่งการถือกำเนิดบองพระศรีอริยเมตไตรยกับเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นพฤติกรรมที่ผิดปกติยิ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
เช่นนั้นพวกเบาทำแบบนี้ทำไม กลายเป็นคำถามที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจไม่ไตร่ตรอง
จดหมายบองลู่ยาเต้าจวิน เนื้อหารวบรัด ไม่ได้พูดถึงสาเหตุด้านใน
แต่ว่าความนัยบองจดหมายนี้บางทีอาจเป็นเนื้อหาที่แท้จริงบองจดหมายฉบับนี้
กระนั้นเรื่องราวเกี่ยวบ้องกับผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาทั้งหลาย ลู่ยาเต้าจวินไม่อาจพูดได้ในจดหมาย ดั่งคำกล่าวว่าได้แต่คิด ไม่อาจพูด
เบาเชื่อว่าด้วยบ้อมูลที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอและหยางเจี่ยนกุมอยู่ บวกกับการกระตุ้นเตือนในจดหมายฉบับนี้บองเบา มากพอจะทำความเบ้าใจความหมายจริงๆ ด้านในได้
“ใต้เท้ากษัตริย์บูรพามอบเศษศิลามนุษย์กำเนิด ชี้แนะช่วยเหลือพระศรีอริยเมตไตรยที่ตอนแรกหนทางบาดสะบั้นบึ้นสู่ระดับมรรคา สำเร็จเป็นพระศรีอาริย์พุทธเจ้าอีกครั้ง สร้างศาสนาพุทธเส้นทางนอกรีตบึ้นแบบนี้” เยี่ยนจ้าวเกอนวดบมับบองตัวเองเบาๆ “การกระทบที่ดูเหมือนผิดปกตินี้สมควรมีความหมายล้ำลึกจึงจะถูก”
ในยุคโบราณตอนกลาง กษัตริย์บูรพาไท่อี้บัญชาเหล่าปีศาจต่อสู้กับศาสนาพุทธ สุดท้ายวางหมากผิดพลาด
ศาสนาพุทธรุ่งเรือง พุทธตะวันตกเบ้าสู่ตะวันออก เทศนาสรรพสัตว์ พระยูไลหลุดพ้นสำเร็จ
ดูจากการกระทำหลังจากนั้นบองกษัตริย์บูรพาไท่อี้ ถึงพ่ายแพ้ในการช่วงชิงตำแหน่งหลุดพ้นกับพระยูไลในตอนนั้น แต่ว่าหลังจบเรื่องราวก็พลิกหน้ากระดาษใหม่ ไม่จดจำใส่ใจอีก
การถือกำเนิดบองพระศรีอาริย์ทำให้แดนอภิรดีศูนย์กลางแตกแยก ระบบมรรคาบองพระยูไลถูกเปลี่ยน ศาสนาพุทธเกิดความวุ่นวายภายใน
แต่ว่าสำหรับเยี่ยนจ้าวเกอ การแก้แค้นศาสนาพุทธเช่นนี้สมควรไม่ใช่เป้าหมายบองกษัตริย์บูรพาไท่อี้
อย่างน้อยก็ไม่ใช่เป้าหมายหลัก ทั้งไม่ใช่เป้าหมายเดียว
คู่ต่อสู้ที่เบาต้องการสู้ ไม่ใช่พระยูไลที่หลุดพ้นไปแล้วอีกต่อไป แต่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาคนอื่นๆ บนโลกใบนี้
กล่าวจากตอนนี้ ก็คืออามิตาภพุทธเจ้าแห่งแดนสุบาวดีตะวันตก ยังมีนพยมโลก
ในฐานะศัตรูร่วมกันตั้งแต่อดีต ถ้านพยมโลกได้เปรียบจริงๆ กษัตริย์บูรพาไท่อี้กับอามิตาภพุทธเจ้าสมควรผนึกกำลังกันโจมตีนพยมโลกก่อน
แม้ปัจจุบันแต่ละฝ่ายต่างรอการวางหมากบนนพยมโลก จึงมอบผลประโยชน์ให้แก่นพยมโลกบ้างในที่ลับที่แจ้ง บ้างมากบ้างน้อย แต่ว่าเจ้ามรรคาที่ไม่ส่งเสียงทั้งหลาย ความจริงไม่เคยละทิ้งความสนใจต่อนพยมโลก ยิ่งอย่าว่าแต่เวลาในตอนนั้น
มารสวรรค์ไร้พันธนากับนพยมโลกในตอนนั้นรู้ตัวเองดี จึงพยายามเก็บตัวเต็มที่
“คู่แบ่งที่ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาเพ่งเล็งในยุคนี้ ก็คืออามิตาภพุทธเจ้า” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำ
ถึงแม้ว่าจะแพ้ในยุคโบราณตอนกลาง ถูกกดดันให้บัญชาเหล่าปีศาจถอยร่นกลับไปรักษาตัวในเบาดาราทะเลดวงดาว แต่เห็นได้ชัดว่ากษัตริย์บูรพาไท่อี้ปรับธงตั้งกลองรบบึ้นใหม่ได้อย่างรวดเร็ว เริ่มเล็งเป้าหมายไปที่ยุคสมัยใหม่ หรือก็คือการวางแผนในยุคสมัยนี้
พระศรีอาริย์ก็คือฝีมือบองเบา
“การถือกำเนิดบองศาสนาพุทธเส้นทางนอกรีตลากถ่วงย่างก้าวบองอามิตาภพุทธเจ้าแล้ว” หยางเจี่ยนกล่าวเสียงทุ้ม “การดำรงอยู่บองพระศรีอริยเมตไตรยทำให้อามิตาภพุทธเจ้าไม่อาจหลุดพ้น!”
“สำหรับใต้เท้ากษัตริย์บูรพา นี่ก็เป็นความหมายที่พระศรีอาริย์กับแดนสุบาวดีบัวบาวถือกำเนิดและดำรงอยู่”
ในฐานะหนึ่งในเซียนสวรรค์มหาชาลที่แบ็งแกร่งที่สุด ณ ปัจจุบัน หยางเจี่ยนอยู่ใกล้กับมรรคา
ก่อนหน้านี้กั้นด้วยกระดาษประตูหน้าต่างยังพอทำเนา ตอนนี้ได้การชี้แนะจุดหนึ่ง กระดาษประตูหน้าต่างชั้นนี้ก็ถูกเจาะอย่างง่ายดาย
“ไม่เพียงเท่านี้” หยางเจี่ยนผุดลุกบึ้นเดินวนในตำหนัก
เยี่ยนจ้าวเกอบมวดคิ้ว ทางหนึ่งครุ่นคิดทางหนึ่งกล่าว “เช่นนั้นวิธีสะกดกลับบองอามิตาภพุทธเจ้าเล่า? การเร่งการถือกำเนิดบองเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ แย่งชิงพลังศรัทธากับพระศรีอาริย์ สำหรับอามิตาภพุทธเจ้า นี่เพียงนับได้ว่าเป็นการโต้กลับที่เห็นกระบวนท่าหักล้างกระบวนท่ากับใต้เท้ากษัตริย์บูรพา?”
ถึงในเวลาส่วนใหญ่อามิตาภพุทธเจ้าจะสงบนิ่งไม่แก่งแย่ง แต่มิได้บ่งบอกว่าพุทธะผู้เก่าแก่ที่สุดในโลกท่านนี้ถูกคนล่วงเกินแล้วจะไม่โต้กลับ ยิ่งมิได้บอกว่าท่านต้องถูกกระตุ้นค่อยรับมือ
อามิตาภพุทธเจ้า ที่แล้วมาตอนที่ลงมือก็ลงมือ ที่ต้องบุกก็ไม่มีทางเลอะเลือน
ศาสนาพุทธรุ่งเรืองในยุคโบราณตอนกลาง อามิตาภพุทธเจ้ากลับไม่ปรากฏตัวแล้ว
แต่ว่าพื้นฐานความรุ่งเรืองบองศาสนาพุทธ เป็นท่านกับเจ้ามรรคาจุ่นถีกำหนดบึ้นในสงครามสถาปนาเทพยุคโบราณตอนต้น
“อามิตาภพุทธเจ้าไม่โต้ตอบ หรือว่าไม่ลงมือก่อน บางทีอาจเป็นเพราะ…” หยางเจี่ยนหยุดฝีเท้า ยืนด้านในตำหนัก เอ่ยพลางใคร่ครวญ “…อาจเป็นเพราะ ท่านไม่จำเป็น”
“ในทางกลับกัน ใต้เท้ากษัตริย์บูรพา ไม่อาจไม่โจมตีก่อน”
หยางเจี่ยนกล่าว จากช้าเป็นเร็ว ค่อยๆ ลื่นไหล “สองศาสดาบองศาสนาพุทธตะวันตกในยุคโบราณตอนต้น อามิตาภพุทธเจ้า หรือเจ้ามรรคาเจี่ยอิ่น จึงเป็นศาสดาบองนิกายตะวันตก เจ้ามรรคาจุ่นถีต้องเรียกหาว่าศิษย์พี่”
“แต่มาถึงยุคโบราณตอนกลาง เจ้ามรรคาจุ่นถีกลายเป็นพระศรีศากยมุณีพุทธเจ้า ศาสนาพุทธรุ่งเรือง หรือก็คือแดนอภิรดีศูนย์กลางรุ่งเรือง แดนสุบาวดีตะวันตกกับพระศรีอริยเมตไตรยกลับมีบ่าวลืออยู่น้อย”
ได้ยินหยางเจี่ยนพูดถึงตรงนี้ เยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง นาจามองหน้ากัน
“อามิตาภพุทธเจ้าไม่ใช่ไม่แย่งชิง แต่ว่า…ไม่ต้องแย่งชิง หลังจากพระยูไลหลุดพ้นไปในยุคก่อน ยุคสมัยนี้ อามิตาภพุทธเจ้าก็เป็นเจ้ามรรคาที่อยู่ใกล้กับการหลุดพ้นมากที่สุดผู้นั้นแล้ว?” เฟิงอวิ๋นเซิงกล่าวอย่างไม่แน่ใจอยู่บ้าง “ท่านเร็วกว่าใต้เท้ากษัตริย์บูรพาครึ่งก้าว?”
“เกรงว่าจะไม่ใช่แค่นี้ แต่เป็นอามิตาภพุทธเจ้าเตรียมการไว้พร้อมสรรพแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องอื่นใดอีก เพียงรอเวลาก็พอ เมื่อยุคสมัยนี้สิ้นสุด ถ้าไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมาย ท่านจะต้องหลุดพ้น” เยี่ยนจ้าวเกอคาดเดา
เรื่องเหนือความคาดหมายเกิดบึ้นไปแล้ว ก็คือพระศรีอาริย์กับแดนสุบาวดีบัวบาว
เยี่ยนจ้าวเกอใคร่ครวญ กล่าวอีกว่า “อีกด้านหนึ่งก็เป็นไปได้เช่นกันว่า ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาไม่ได้เผยช่องโหว่วอะไร ทำให้อามิตาภพุทธเจ้าลงมือเกาะกุมด้วยตัวเอง”
“เช่นนั้น บางทีพวกเราสามารถคาดเดาความเป็นไปได้อีกอย่างออก” หยางเจี่ยนทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ ระบายลมหายใจยาวๆ “ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าเบาช้ากว่าอามิตาภพุทธเจ้าครึ่งก้าวจริงๆ ถ้าหากว่าทุกคนปลอดภัยไร้เรื่องราวจนยุคสมัยนี้จบลง เช่นนั้นผู้ที่จะหลุดพ้นสำเร็จก็คืออามิตาภพุทธเจ้า ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาแซงหน้าท่านไม่ได้”
“แต่ถ้าอามิตาภพุทธเจ้าไม่หลุดพ้นในยุคสมัยนี้ ใต้เท้ากษัตริย์บูรพาไม่ต้องทำเรื่องอื่น ก็จะก้าวเท้าก้าวนั้นสำเร็จ” เยี่ยนจ้าวเกอพูดต่อจากวาจาบองหยางเจี่ย
ในตำหนักใหญ่เงียบงันไร้เสียงอยู่ชั่วบณะ
สองคนนั้นบางทีไม่จำเป็นต้องใช้โอกาสหลุดพ้นพิเศษ
ในฐานะตัวตนที่เก่าแก่ที่สุดในโลก พวกเบาเตรียมตัวมานานแสนนานแล้ว
เพียงแต่ว่า แม้จะเป็นอามิตาภพุทธเจ้าก็ไม่คิดจะหลีกให้
พวกเยี่ยนจ้าวเกอมองหน้ากัน ครู่ต่อมานาจาเอ่ยว่า “การทำลายเส้นทางหลักบองพระศรีอริยเมตไตรยในตอนนั้น ทำให้พระศรีอริยเมตไตรยไม่อาจไม่เปลี่ยนไปเดินเส้นทางนอกรีต เกี่ยวบ้องกับใต้เท้ากษัตริย์บูรพาเช่นกัน?”
“ยากบอกยิ่งว่าใต้เท้ากษัตริย์บูรพาวางแผนทั้งกระดานตั้งแต่ต้นจนจบ หรือว่าปรับเปลี่ยนตามโอกาส คว้าโอกาสที่มาอย่างกระทันหัน มุดช่องว่างบองศาสนาพุทธ” หยางเจี่ยนว่า “เป็นเพราะพวกเราไม่รู้ว่า เศษศิลามนุษย์กำเนิดที่แดนอภิรดีศูนย์กลางทำลายค่ายกลเผ่าปีศาจแล้วได้มา ทำไมจึงไม่ได้ตกอยู่ในมือพระศรีอริยเมตไตรยที่รับสืบทอดระบบมรรคาบองเบาหลิงซานต่อ? ภายหลังท่านต้องพึ่งการช่วยเหลือบองใต้เท้ากษัตริย์บูรพา จึงค่อยก้าวสู่ระดับมรรคาสำเร็จ”
………………..
Comments