ด้านในโถงเซียน แดนเซียนสามพันแห่งหลุดจากกัน วินาทีนี้วัง สวรรค์บนชั้นฟ้าประสบภัยพิบัติ

 

เยี่ยนจ้าวเกอเดินระหว่างตึกหอตําหนักของวังสวรรค์ บริเวณที่ ผ่านล้วนถล่มราบเป็นหน้ากลอง!

 

เซียนเส้นทางนอกรีตที่อยู่ในตําหนักหลายชั้นกลายเป็นเถ้าธุลีปลิว ว่อน

 

เทวกษัตริย์โถงเซียนมองเยี่ยนจ้าวเกอที่ก้าวเดินผ่อนคลาย ในปาก ล้วนฝาดขม

 

“หนีได้กี่คนก็เท่านั้น อยู่บนเขาเขียวไม่กลัวไร้ฟืนไฟ” อินเจียว จักรพรรดิไท่ส่วยประจําปีกล่าวอย่างอับจน

 

เส้นทางนอกรีตเช่นพวกเขา ต่อให้ขึ้นสู่มหาชาล ถ้าเสียการถวาย พลังศรัทธาไป ต่อให้ไม่ถึงกับระดับตกลง ก็ทําให้อ่อนแอเป็นอย่างยิ่ง

 

เพียงแต่ว่าตอนนี้ภัยพิบัติมาเยือน หากรังตกไข่ก็ไม่เหลือ กลับมิ อาจสนใจเรื่องอื่นได้แล้ว

 

“ยากๆๆ!” หลี่เยว่จักรพรรดิอัมพรโรคระบาดสีหน้าถมึงทึงขณะ มองความว่างเปล่า

 

ที่แห่งนั้น กลิ่นอายอันแข็งแกร่งไม่ต�ากว่าหนึ่งสายบัดเดี๋ยวปรากฏ บัดเดี๋ยวสูญหาย

 

สํานักเต๋าสายหลักทําลายโถงเซียน ถึงแม้ตอนนี้จะมีแค่เยี่ยนจ้าว เกอโผล่มาคนเดียว แต่รอบนอกย่อมมียอดฝีมือจํานวนมากกว่าซ่อนตัว คอยกางแหฟ้าตาข่ายดิน!

 

ผู้เข้มแข็งระดับมหาชาลเร้นกายในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด กลายเป็นหนึ่งเดียวกับความว่างเปล่า ล่องลอยตามอากาศ ชนชาวโลก ยากค้นหา

 

สํานักเต๋าสายหลักไหนเลยจะปล่อยให้เซียนสวรรค์มหาชาลของ โถงเซียนไปง่ายๆ?

 

ครั้งนี้้ต้องการเข่นฆ่าโถงเซียนให้หมดสิ้น!

 

บุญคุณความแค้นจากวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ในอดีตต้องตัดทิ้งไป เรื่อยๆ ปัจจุบันเป็นก้าวแรก

 

“นั่นก็ไม่อาจนั่งรอความตายกระมัง? ครั้งกระโน้นผู้สืบทอดสาม พิสุทธิ์มิใช่เจอแบบนี้หรอกหรือ?” เสียงเกียจคร้านเสียงหนึ่งดังขึ้น

 

ขณะมองหวังก่วนเทวกษัตริย์มหานิมิต เทวกษัตริย์เส้นทางนอกรีต คนอื่นๆ ล้วนเงียบงัน

 

มีคนได้ยิน ‘ผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์’ สีหน้าเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ สุดท้ายก็กลายเป็นเสียงถอนใจ

 

หลี่ว์เยว่กําลังจะเอ่ยปาก กลับเห็นหวังก่วนที่เกียจคร้านเหมือน นอนไม่ตื่น ถึงกับเดินตรงดิ่งเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอ

 

วินาทีก่อนยังบอกว่าสมควรพยายามหนีเต็มที่ วินาทีนี้กลับเหมือน ส่งตัวเองเข้าปากเสือ คนอื่นๆ เห็นดังนั้นอดแตกตื่นไม่ได้

 

“สหายร่วมเส้นทางหวังอย่าได้คิดว่าตัวเองจะโชคดี พวกเราเดิน เส้นทางนี้ ความเป็นไปได้ที่จะแก้ตัวขาดสะบั้นไปแล้วไม่ได้!” หลี่ว์เย่ ตวาดเสียงทุ้ม

 

หวังก่วนหาวทีหนึ่ง “พี่ร่วมเส้นทางเป็นห่วงมากไปแล้ว เจตจํานง ฟ้าต้องการให้เราพบภัยพิบัติในวันนี้ หลบก็หลบไม่พ้นแล้ว ในเมื่อเป็น เช่นนี้ไฉนจึงไม่ตรงไปตรงมาบ้าง? จะได้ทําให้อีกฝ่ายทราบด้วยว่า พวก เรามีผู้สละชีวิตเหมือนกัน”

 

บุรุษอาภรณ์เขียวที่ใบหน้าง่วงงุน ไม่สนใจเทวกษัตริย์โถงเซียนที่สี หน้าต่างกันด้านหลัง เดินเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวเอง

 

เยี่ยนจ้าวเกอหยุดฝีเท้า พิจารณาหวังก่วนขึ้นลง “ข้าเชื่อว่า เส้นทางนอกรีตมีผู้สละชีวิต แต่ตอนแรกข้านึกว่าสมควรเป็นคนที่พลัง ฝึกปรือต�าอายุน้อย มิใช่บุคคลเช่นท่าน”

 

“มิใช่คลางแคลงจิตเจตนาของท่าน แต่ว่าท่านที่ขึ้นสู่มหาชาล สมควรรู้จักเส้นทางที่ฝึกฝนอย่างล�าลึกถึงจะถูก”

 

ได้ยินคําพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ หวังก่วนแสดงสีหน้ายากบรรยาย

 

เขากล่าวเสียงอิดโรย “ปัจจุบันย่อมทราบเรื่องราวมากหลาย แต่ว่า ก่อนที่จะทราบก็เดินบนเส้นทางนี้แล้ว เป็นอย่างที่พี่ร่วมเส้นทางหลี่ว์ เยว่กล่าว พวกเราไม่มีพื้นที่ให้แก้ตัวอีก ได้แต่เดินต่อไป”

 

“เดินราบรื่นก็ราบรื่น เดินไม่ราบรื่น ก็เหมือนกับวันนี้” หวังก่วน หัวเราะ “พวกเรามีแค่ผลลัพธ์เดินราบรื่นและไม่ราบรื่น ไม่อาจเลือกไม่ เดิน”

 

เยี่ยนจ้าวเกอถามอย่างราบเรียบ “พวกท่านขึ้นมหาชาล ก็เพียงมี อายุขัยมากสุดหนึ่งศักราช เดินขึ้นที่สูงต่อไป จะเดินไปที่ไหนได้? เกรง ว่าต้องให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณหลุดพ้น พวกท่านถึงจะเดินหน้าต่อได้ กระมัง?”

 

“มิใช่ ‘พวกเรา’” หวังก่วนถอนใจยาว “เป็น ‘ข้า’ หรือว่าสหาย ร่วมเส้นทางสักคน”

 

เยี่ยนจ้าวเกอตาเป็นประกาย ส่วนเทวกษัตริย์เส้นทางนอกรีต เช่นหลี่ว์เย่และอินเจียวมีปฏิกิริยาไม่เหมือนกัน บางคนสีหน้าราบเรียบ ไม่เปลี่ยนแปลง บางคนตวาดให้หวังก่วนหุบปาก บางคนแสดงสีหน้าจน ปัญญา

 

“วันที่เทวกษัตริย์ไร้ประมาณหลุดพ้น จะเซ่นสรวงสาวกทุกคน รวมถึงคนที่ขึ้นสู่มหาชาลเช่นพวกเราด้วย” หวังก่วนหัวเราะขึ้น “มีแต่ คนคนเดียวที่เป็นข้อยกเว้น สืบทอดระบบมรรคาต่อไป สืบทอดมรดก เทวกษัตริย์ต่อ ขึ้นสู่มหาชาลโดยอัตโนมัติ สร้างโถงเซียนและสร้าง มนุษย์ในภายหลัง เดินบนทางที่ปูไว้ เป็นการเริ่มต้นใหม่”

 

“ส่วนคนที่เป็นข้อยกเว้นนี้จะเป็นใคร ตอนนี้พวกเราบอกไม่ได้ กลับไม่แน่ว่าใครมีพลังมากที่สุด ผู้นั้นจะสําเร็จได้ บางทีเป็นเทวกษัตริย์ ประทานพร ตัดสินด้วยวาจาก็ไม่แน่?”

 

หวังก่วนส่ายหน้า

 

คํากล่าวที่เขาพูดกับเยี่ยนจ้าวเกอ ไม่ได้ปกปิดผู้ใด เสียงส่งไปไกล สะท้อนในโถงเซียน

 

แต่ว่าในวินาทีนี้ในตอนนี้ กลับไม่สําคัญแล้ว

 

โลกหมื่นพันใบ ย่อมมีคนอื่นๆ ในสํานักเต๋าจัดการ

 

ผู้เข้มแข็งเส้นทางนอกรีบส่วนใหญ่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอกําจัด

 

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โถงเซียนจะกลายเป็นประวัติศาสตร์

 

“อาจเป็นวคนที่พลังแข็งแกร่งที่สุดก็ได้?” เยี่ยนจ้าวเกอมองเขา แล้วมองพวกหลี่ว์เยว่และอินเจียว “ทางแดนสุขาวดีบัวขาวก็ใกล้เคียง กันกระมัง?” เช่นนั้นหากเป็นแบบนี้ บางทีด้านหลังท่านมีคนมองดูท่าน ตกตายร่วมกับฉวีซูกระมัง?”

 

“อ้อ ไม่ถูก สมควรเป็นช่วงเวลาสุดท้ายตอนพวกท่านตัดสินผลแพ้ ชนะกับแดนสุขาวดีบัวขาว ค่อยมองดูท่านจบสิ้น” เยี่ยนจ้าวเกอมอง หวังก่วนอย่างล�าลึก

 

หวังก่วนกล่าวอย่างเหนื่อยหน่าย “ดูจากตอนนี้ นั่นไม่สําคัญแล้ว”

 

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ “เหมือนกับตอนนี้ข้ามาถึงตรงหน้าท่านด้วย ตัวเอง หรือหลบหนีไป ก็ไม่มีความแตกต่างมากนัก”

 

“ในเมื่อเส้นทางนี้ข้าไม่อาจเลือกไม่เดิน เช่นนั้นก็ไปอย่างสง่างาม เถอะ!”

 

สีหน้าง่วงเหงาหาวนอนบนใบหน้าบุรุษอาภรณ์เขียวหายไป กระตือรือร้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน ดวงตาดุจสายฟ้า

 

ทั่วทั้งร่างเขาคล้ายมีไอหมอกมายาแผ่กระจาย

 

วังสวรรค์โถงเซียนทั้งหมด ไปจนตลอดแดนเซียนบนสวรรค์ วินาที นี้เหมือนมายาเหมือนจริง ทําให้คนคล้ายตกสู่แดนฝัน

 

วินาทีนี้ ผู้เข้มแข็งมหาชาลอันดับหนึ่งรองจากเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณ หวังก่วนเทวกษัตริย์มหานิมิต เผยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ เกิดมา

 

“ถึงขั้นเทียบได้กับกระบี่สุดท้ายของฉวีซู เหนือกว่าเซียนสวรรค์ มหาชาลในสํานักเต๋าสายหลักของข้าไม่น้อยแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอ สะท้อนใจอยู่บ้าง กวาดมองไอหมอกที่ห้อมล้อมตน

 

ที่นี่เหมือนกับโลกแดนฝันใบหนึ่ง ยากแยกแยะจริงปลอมและลวง แท้

 

จริงปลอมและลวงแท้ล้วนอยู่ในกํามือหวังก่วน

 

การดํารงอยู่ของจริง ที่นี่หวังก่วนเปลี่ยนมันเป็นของปลอม

 

การดํารงอยู่ของปลอม ที่นี่หวังก่วนเปลี่ยนมันเป็นของจริง

 

ไอหมอกครอบคลุมโถงเซียน ปกคลุมเยี่ยนจ้าวเกอ และพวกหลี่ว์ เยว่

 

ตอนนี้เทวกษัตริย์มหาชาลคนอื่นๆ ในโถงเซียนเคลื่อนไหว ถือ โอกาสหลบหนีไปรอบๆ

 

เยี่ยนจ้าวเกอมีวิชาเคลื่อนที่ลึกล�ายอดเยี่ยม เทียบได้กับพวกเผิง ท่องเมฆหมื่นลี้และหยางเจี่ยน

 

ถ้าไม่มีคนที่มีพลังแข็งแกร่งสะกด คนอื่นๆ ต่อให้คิดหนียังยาก

 

หวังก่วนจะสะกดเยี่ยนจ้าวเกอได้หรือไม่ ผู้ใดก็ไม่แน่ใจ แต่เขาเป็น ความหวังของทุกคนแล้ว

 

ตอนนี้ทุกคนไม่รอดูผลลัพธ์การต่อสู้ของหวังก่วนและเยี่ยนจ้าว เกอ เพียงพยายามหลบหนีเต็มที่ ที่เหลือขึ้นกับลิขิตฟ้าแล้ว

 

จะทะลวงการสกัดของยอดฝีมือผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์คนอื่นๆ ที่อยู่ รอบนอกได้หรือไม่ ตอนนี้มิใช่เรื่องที่เทวกษัตริย์เส้นทางนอกรีตขบคิด อีกแล้ว

 

สามารถหนีพ้นจากมือเยี่ยนจ้าวเกอ จึงเป็นภารกิจเร่งด่วน

 

แต่ว่าทุกคนต่างเสียวสันหลังวาบ

 

เป็นเพราะสายตาสายหนึ่งเหมือนข้ามผ่านหมอกลวงหลายชั้น ตก อยู่บนร่างพวกเขา!

 

………………..